Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Ακολουθεί ένα μη οικονομικό άρθρο. Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε ένα κρεσέντο αποκαλύψεων και αυτοκριτικών από την ηγετική ομάδα του Σύριζα. Η ομάδα που διέλυσε τη χώρα, προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να αποποιηθεί των ευθυνών της, μέσα από την διαδικασία της αυτοκριτικής, που αποτελεί για την αριστερά, την δική της κολυμπήθρα του Σιλωάμ.
Η αριστερά έχει μια βαθιά θρησκευτική πίστη για την αυτοκριτική. Πιστεύει ότι αυτοκριτική εξαγνίζει και απαλλάσσει από τις ευθύνες. Πως αθωώνει τους ενόχους από τις πράξεις τους. Πως τους βαπτίζει ξανά, μέσα στα νερά της αγνότητας και των καλών προθέσεων.
Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά και αν οι συνέπειες των όσων έγιναν την περασμένη τετραετία, δεν άφηναν ένα ιδιαίτερα χαοτικό αποτύπωμα, θα ήταν διασκεδαστικό να παρακολουθούμε τους διαλόγους επιπέδου δημοτικού σχολείου και τα σχόλια καφενειακής παρέας, που ακολουθούν την διαδικασία αυτοκριτικής της συριζαϊκής ηγεσίας.
Το κλασσικό “έλα μωρέ τώρα, και τι έγινε” και το “είπαμε μια κουβέντα παραπάνω, ψωμί κι αλάτι”, που ακούγονται με περισσή αυτοικανοποίηση στα ρακομελάδικα των Αθηνών, μετατράπηκαν ουσιαστικά σε στοιχεία της καθημερινής πολιτικής αυτοκριτικής του σύριζα. Διασκεδάζεται το σενάριο για το τύπωμα της δραχμής και για την κατάληψη του Νομισματοκοπείου. Διακωμωδίζονται τα ταξίδια στη Μόσχα, στην Τεχεράνη και στο Καράκας για δάνειο, για δωρεάν καύσιμα και για πολιτική υποστήριξη.
Αρχίζει η αυτοκριτική: “δεν γνωρίζαμε πως λειτουργούν οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν ήμασταν προετοιμασμένοι, δεν είχαμε σχέδιο, δεν γνωρίζαμε από διακυβέρνηση, από δημόσια διοίκηση και από υπουργεία, είχαμε πέσει θύματα της ιδεοληψίας μας, είχαμε παρασυρθεί, δεν γνωρίζαμε τις ισορροπίες, δεν ξέραμε από οικονομία, δεν είχαμε εικόνα των διεθνών συσχετισμών.” Και μόλις σταματήσει η αυτοκριτική και στερέψει και το ρακόμελο, ακολουθεί η λύτρωση : “όμως είχαμε καλές προθέσεις.”
Είναι φανερό πως οι άνθρωποι πού ανέλαβαν την εξουσία με τη βοήθεια του συνονθυλεύματος των εθνολαϊκίστικων κινημάτων, έκαναν την πλάκα τους, χωρίς να έχουν ακόμα μέχρι σήμερα, συνειδητοποιήσει την καταστροφή που άφησαν πίσω τους. Κάποιοι από αυτούς σκόπιμα, διότι περιμένουν την επόμενη ημέρα για την αναδιάρθρωση της ηγετικής ομάδας τους και κάποιοι άλλοι, από την κτηνώδη άγνοια και ουρανομήκη ασυνειδησία που τους χαρακτηρίζει.
Υπάρχουν δυστυχώς και χειρότερα. Η προχθεσινή αντίδραση του ΚΚΕ στην κίνηση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού θεάτρου Δ. Λιγνάδη, να δώσει στην ισόγειο αίθουσα του θεάτρου REX το όνομα της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, ήρθε να επιβεβαιώσει πως το σημερινό φαινόμενου της αυτοκριτικής του σύριζα, έχει βαθιές ρίζες στην αριστερά. Τι ακριβώς υποστήριξε το ΚΚΕ; Υποστήριξε πως ορθώς διεγράφη Ελένη Παπαδάκη από το σωματείο των ηθοποιών, διότι είχε κατηγορηθεί για συνεργασία με τους κατακτητές Γερμανούς. Και πως ορθώς συνελήφθη από τη Λαϊκή Πολιτοφυλακή. Και πως ο αξιωματούχος του ΚΚΕ που την δολοφόνησε, κακώς το έκανε, διότι δεν είχε λάβει σχετική εντολή. Και πως ο δολοφόνος αυτός, κατηγορήθηκε αργότερα πως ήταν πράκτορας των Βρετανών, δικάστηκε από Ανταρτοδικείο και πως εκτελέστηκε δημόσια στην πλατεία Κολιάτσου.
Και πως όλα αυτά πιστοποιούνται από τον τότε Γραμματέα, Νίκο Ζαχαριάδη. Από τον άνθρωπο που αιματοκύλησε τη Ελλάδα, διότι δεν είχε αντιληφθεί τις αποφάσεις της Μεγάλης Βρετανίας και της Σοβιετικής Ένωσης για τη Ελλάδα. Από τον άνθρωπο που καθαιρέθηκε και διεγράφη από το ΚΚΕ το 1956, και που αυτοκτόνησε στην εξορία της Σοβιετικής Ένωσης και που αποκαταστάθηκε κομματικά το 2011.
Αυτή η ιστορία, που μετά από 75 χρόνια κουβαλάει μέσα της όλο του βούρκο του εμφυλίου πολέμου, εμφανίστηκε και πάλι για να δώσει απαντήσεις για το σήμερα. Με μια εξιστόρηση φρικαλέων γεγονότων, που προκαλούν σοκ σε κάθε αναγνώστη, η αριστερά προσπαθεί να εξαγνιστεί ακόμα και για αυτό το έγκλημα.
Αυτό, σημαίνει αυτοκριτική για την αριστερά. Ένα παράλογο γαϊτανάκι γεμάτο κυνισμό που καταδικάζει, δολοφονεί, απαλλάσσει ή αθωώνει, αρκεί να φανεί πως το τέλος, η αριστερά είχε καλή πρόθεση και καλό σκοπό. Οι επιπτώσεις των πράξεων τους, δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει η καλή πρόθεση και καλός τελικός σκοπός. Έτσι λέει και η αυτοκριτική του σύριζα. Είχαν καλή πρόθεση, δεν είχαν ιδέα τι έκαναν και σκόπευαν να καταλάβουν την πραγματική εξουσία και όχι μόνο την κυβέρνηση.
Μπορεί να πιστεύουν, ότι η αριστερή αυτοκριτική που είναι εμπνευσμένη από την θρησκευτική εξομολόγηση, συγχωρεί τις πράξεις και απαλλάσσει από τις ευθύνες. Έτσι οι ηγετίσκοι της αριστεράς, με παιδιάστικο τρόπο έχουν απαλλάξει τους εαυτούς τους, από το βάρος των οικονομικών και κοινωνικών εγκλημάτων που έχουν διαπράξει. Στην πραγματικότητα, θα χρειαστούν αρκετά χρόνια για να επανέλθουμε εκεί που βρισκόμασταν, πριν από υπερτετραετή πειράματα της αριστερής ιδοεληψίας.
* Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
** Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
