Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Οι περισσότεροι άνθρωποι -όχι μόνο οι Αριστεροί- αρέσκονται στο να ακολουθούν περισσότερο τον μύθο τους, παρά την πραγματικότητα. Να προστατεύονται από κάποιο αόριστο "ηθικό πλεονέκτημα" παρά να εκτίθενται στη δυσκολία της κρίσης και της συνειδητοποίησης των καταστάσεων. Κάπως έτσι εξηγείται πως η Αριστερά καταφέρνει ακόμα να συγκινεί τις μάζες και να υπόσχεται μεταφυσικούς παραδείσους.
Κάθε χρόνο βγαίνουν τα "πόθεν έσχες" των πολιτικών αλλά φέτος οι ανακοινώσεις μάς δημιουργούν μία παραπάνω εντύπωση. Όχι γιατί άλλαξε κάτι αλλά επειδή αρκετοί πλούσιοι αριστεροί σύντροφοι δεν είναι πια στην κυβέρνηση και διαθέτουμε πλέον, την απόσταση χρόνου για να μετρήσουμε την ταξική αντίφαση που προκαλούν.
Ο πρώην ΥΠΟΙΚ Τσακαλώτος, ο ευρωβουλευτής Παπαδημούλης, ο Βαρουφάκης, ο Σταθάκης και πολλοί άλλοι ένδοξοι "αρνητές" του καπιταλιστικού πλούτου είναι εκατομμυριούχοι! Πρεσβευτές μιας ιδεολογίας, η οποία προσπαθεί συνεχώς να εμπεδώσει στην κοινωνία μία απέχθεια προς το χρήμα, την παραγωγικότητα και τη δημιουργία. Και κάθε φορά που μιλάει για ανάπτυξη, να προτάσσει το κάρο μπροστά από το άλογο και να προσπαθεί να πείσει για δίκαιη αναδιανομή πλούτου...
Μιλάμε για ανθρώπους που έγιναν πλούσιοι από το σύστημα το οποίο επιμένουν επίσημα, να κατακεραυνώνουν. Αλλά και όταν βρέθηκαν στην εξουσία, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να κάνουν πράξη τις αριστερές τους φαντασιώσεις, πολύ γρήγορα παραδόθηκαν και πάλι στην πραγματικότητα που δήθεν αρνούνται.
Είναι ασύλληπτο πώς κατάφεραν να εισχωρήσουν συνειδησιακά με τόσα ψέματα, στο πρωταρχικό "λούμπεν ακροατήριο" και να διευρύνουν την πολιτική τους πειθώ σε ένα εκλογικό σώμα που ξεπερνούσε τα 2 εκατ. ψηφοφόρων. Πώς κατάφεραν να παρασύρουν στον λαϊκισμό τόσους Έλληνες, πουλώντας φτώχεια, μιζέρια και κοινωνική ανεπάρκεια!
Θα μου πεις, δεν είναι η πρώτη φορά. Εδώ μιλάμε για έναν λαό που συνεχίζει ακόμα να αποδέχεται μια "χρυσοποίκιλτη" ιεραρχία που προσποιείται και εμπορεύεται παραδοσιακά την προστασία των αδυνάτων. Εκμεταλλευόμενη το θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών. Είναι προφανές ότι κάτι ανάλογο συνέβη και με τον ΣΥΡΙΖΑ που εδραιώθηκε στους ψηφοφόρους ως μία νέα "θρησκεία" έτοιμη να απαλλάξει μεταφυσικά τη χώρα από τα μνημόνια και να επαναφέρει την κοινωνία στον παράδεισο την κρατικοδίαιτης ευδαιμονίας.
Σύντροφοι, οι άνθρωποι αυτοί είναι πάμπλουτοι και έχουν την πολυτέλεια να παίζουν με την ιδεολογία τους εκ του ασφαλούς. Ενώ εσείς προσπαθείτε, δια του μίσους που σας ενέπνευσαν, να κατατροπώσετε τον ταξικό σας αντίπαλο. Αυτοί από τη μία απολαμβάνουν την συνειδησιακή τους ηρεμία στο κατασκεύασμα της "ηθικής" τους και από την άλλη ζουν σαν μεγαλοαστοί, πολλές φορές, εις βάρος των οπαδών τους.
Δύο εμβληματικές στιγμές του πρώτου "παιδαγωγικού" εξαμήνου του ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι δηλώσεις περί "λιτού βίου" του "μπουρλοτιέρη" Βαρουφάκη -από τους πιο πλούσιους "επαναστάτες"- και της Θεανώς Φωτίου που μας προέτρεπε να συνηθίσουμε στα γεμιστά! Κάνοντας χρήση του πιο χυδαίου λαϊκισμού και αναγορεύοντας παραδοσιακές αξίες της λαικότητας των Ελλήνων στην χειρότερη προπαγάνδα.
Το ζήτημα είναι αν ωριμάσαμε. Και αν θέλουμε πλέον, να απαλλαγούμε από τους διάφορους "μεγαλοτσέλιγκες ποιμένες" της πολιτικής μας ζωής. Αν θέλουμε στα αλήθεια να γλυτώσουμε από αυτούς που φορούν την κάπα του βοσκού για να μας στείλουν πονηρά στο σφαγείο. Ενώ ταυτόχρονα μας δείχνουν τους λύκους απέναντι, για να φοβηθούμε...
