Παρασκευή απόγευμα. Η πόρτα του μικρού διαμερίσματος κτύπησε δυνατά. Απ’ έξω ήταν μία διμοιρία των ΜΑΤ, ένας βαθμοφόρος αστυνομικός και ένας κουστουμαρισμένος με μεγάλα μυωπικά γυαλιά. Το κράτος της Δεξιάς ήταν εδώ. «Μάνα κάψε τις προκηρύξεις», φώναξα την ώρα που το πίσω μου πόδι περνούσε από το μικρό πέρασμα του παραθύρου του μπάνιου στον φωταγωγό. Δεν θα περάσει ο φασισμός!

Δικαιούται μια ομάδα ανθρώπων, μία συλλογικότητα, να χρησιμοποιήσει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο για να στεγάσει αστέγους, πρόσφυγες ή ακόμη και να το χρησιμοποιήσει ως στέκι ή και ως αποθήκη των υλικών της επανάστασης; Οι οπαδοί της άκρας αριστεράς θεωρούν δεδομένη την καταφατική απάντηση. Σήμερα αποφασίζουν, λοιπόν, τι θα κάνουν με την ιδιοκτησία μας. Αύριο τι θα σκεφτόμαστε, τι θα λέμε και ποιον αέρα θα αναπνέουμε.

Μεταξύ ενός Κινέζου κι ενός Εσκιμώου επενδυτή, προτιμώ σαφώς τον δεύτερο. Με την διαφορά ότι δεν υπάρχουν Εσκιμώοι διαθέσιμοι να επενδύσουν στην Ελλάδα. Αντίθετα, υπάρχουν Έλληνες επενδυτές που επιχειρούν να πουλήσουν πάγο στους Εσκιμώους ή που κάνουν τον «Κινέζο», αντί να επενδύσουν στο μέλλον της χώρας τους. Στον καπιταλισμό «μιλάει» αυτός που έχει τα χρήματα και την διάθεση για να επενδύσει.

Η κυβέρνηση έχει έναν τρόπο για να αποτρέψει την μπαχαλοποίηση των Πανεπιστημίων, από την στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει θέσει στρατηγικό του στόχο να ανατρέψει τις κυβερνητικές επιλογές, στηρίζοντας, επί της ουσίας, την βία ακραίων ομάδων. Η κυβέρνηση λοιπόν, μπορεί να προκαλέσει δημοψήφισμα μεταξύ των φοιτητών και του προσωπικού των ΑΕΙ και να ζητήσει την γνώμη τους για τα τεκταινόμενα. Ποιο Πανεπιστήμιο θέλουν; Με ή χωρίς τους μπαχαλάκηδες; Θέλουν την χρήση κάρτας εισόδου στα πανεπιστήμια;

Οι μεν θέλουν να… κλείσουμε τα σύνορα για να «αποτρέψουμε την κατάληψη της χώρας από τους ισλαμιστές». Οι δε βλέπουν στο πρόσωπο των μεταναστών τους νέους πιονέρους του σοσιαλισμού, τους κατατρεγμένους που θα «τελειώσουν» τον καπιταλισμό. Το μεταναστευτικό δεν έχει δεξιό και αριστερό τρόπο αντιμετώπισης. Αντίθετα, θα μας πνίξει, κυριολεκτικά, αν συνεχίσουμε να αγνοούμε ορισμένες βασικές αρχές της κοινής λογικής. \r\n\r\n

Στην Ελλάδα δύο πράγματα βρίσκονται σε ανάπτυξη ακόμη και στις πιο σκοτεινές ώρες της ύφεσης. Οι φήμες και τα σενάρια συνωμοσίας. Οργίασε χτες η αγορά κι αυτό ήταν φυσικό. Δεν μπαίνει και κάθε μέρα η Επιτροπή Ανταγωνισμού στις τράπεζες! Αυτά δεν έχουν συμβεί άλλη φορά. Θεωρείται «αφύσικο». Έτσι ξεχείλωσαν τα σενάρια για την «εκδίκηση του Μαξίμου», τον «μασκοφόρο Άδωνι» και άλλα πολλά.

Ο κ. Κυρανάκης πιστεύει ότι έχει πέσει θύμα των φιλελευθέρων. Χαιρόμαστε που μας δίνει τόσο μεγάλη αίγλη, αλλά δυστυχώς δια εμάς, το βεληνεκές μας φτάνει μέχρι τον καθρέπτη μας. Κατά τα φαινόμενα ο κ. Κυρανάκης έπεσε κι αυτός θύμα της ρητορικής των κυνηγών του Μινώταυρου του (νεο)φιλελευθερισμού. Το πιο πιθανό, πάντως, δεν είναι η χώρα αυτή να πνιγεί από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Αλλά από την απέραντη βλακεία που την καταδιώκει επίμονα.

Η πρόταση για το μεταναστευτικό – προσφυγικό είναι για πολλούς.... «προφανής» και δεν είναι καινούργια. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων στα ξερονήσια του Αιγαίου ξεκίνησαν ως ιδέα από κάποιους Ευρωπαίους, όπως και οι πλατφόρμες στα ανοιχτά της θάλασσας. Τώρα που έκλεισαν τα σύνορά τους δεν ανησυχούν πολύ. Ανησυχούμε, όμως, εμείς! Για την έξαρση του ρατσισμού στην Ελλάδα, με μπροστάρηδες τοπικούς άρχοντες. Δεξιούς και αριστερούς.

Οι δίκες της Μόσχας δεν είχαν τροχήλατες βαλίτσες, Ρασπούτιν και προστατευόμενους μάρτυρες, αλλά ήταν αυθεντικές, οι πρώτες του είδους. Η Novartis ήταν απλώς ένα φθηνό αντίγραφο. Στα χρόνια του Στάλιν αυτές οι δίκες προκαλούσαν τρόμο. «Ρούχα ζεστά», ήταν το παρασύνθημα για τους συλληφθέντες. Στις μέρες μας η προσπάθεια αναβίωσής μοιάζει με παρωδία: «Τον είδατε να παίρνει τα λεφτά»; «Βαλίτσες, κύριε εισαγγελέα. Πολλές βαλίτσες. Τροχήλατες βαλίτσες».

Εθνική Άμυνα και Οικονομία είναι έννοιες αλληλένδετες. Στην σύγχρονη εποχή μας δεν φτάνει ο ηρωισμός και μερικές σφεντόνες για να υπερασπιστεί κανείς τα πάτρια εδάφη. Ο εχθρός έχει υπερσύγχρονα και πανάκριβα όπλα. Ίσως είναι λυτρωτικό να λυπούνται για την κατάντια της χώρας εκείνοι που την προκάλεσαν, αλλά πάει πολύ να κάνουν πρόβα Εθνάρχη στον καθρέπτη, επενδύοντας σε μία νέα εθνική καταστροφή.

Ο Επίτιμος πρόξενος της Ελλάδας στο Σουλτανάτο του Ομάν Ηλίας Νικολακόπουλος μας πληροφορεί ότι την περασμένη Κυριακή οι υπήκοοι του Σουλτανάτου που ζουν εκτός Ομάν ψήφισαν μέσω της τηλεφωνικής τους συσκευής για τους εκπροσώπους της Κάτω Βουλής. Διαβάζω το κείμενο που μας έστειλε ο κ. Νικολακόπουλος και κλαίω. Αλλά, να πούμε και του Θεοδωρικάκου το δίκιο. Στο Ομάν, κύριε Νικολακόπουλέ μας, δεν έχουν ΚΚΕ!\r\n\r\n

Το σενάριο λέει ότι ο Κυριάκος πάει σε διπλές εκλογές την Άνοιξη, διαλύει τον Αλέξη Τσίπρα και ανοίγει έτσι τον δρόμο για την αποστρατεία του Αλέξη. Οι φίλοι μας οι Γάλλοι έχουν μία έκφραση γι\\' αυτού του είδους τα σχέδια: «Είναι πολύ ωραίο για να είναι αληθινό». Είναι ένα κάκιστο σενάριο, ικανό να καταστρέψει ό,τι με κόπο κτίστηκε στα πέτρινα χρόνια της αντιπολίτευσης.

Είναι απολύτως βέβαιο ότι αρκετοί άνθρωποι ζουν αυτήν τη στιγμή στην κυβέρνηση το όνειρό τους. Κι αυτό το καταλαβαίνουμε από τη συχνότητα με την οποία βλέπουμε πολλούς υπουργούς στα τηλεοπτικά κανάλια. Κι από τη στιγμή που ο περισσότερος χρόνος της ημέρας τους καταναλώνεται από κανάλι σε κανάλι, φυσικό είναι από ένα σημείο κι έπειτα να αναρωτηθεί κανείς «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο». \r\n\r\n

Ο Κώστας Καραμανλής αποφάσισε να σπάσει την 11χρονη σιωπή του, ως κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση για τα 80 χρόνια της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στην Θεσσαλονίκη. Έντεκα χρόνια κράτησε και η σιωπή του θείου του, όσο εκείνος ήταν στο Παρίσι. Επίσης, ο Κώστας Καραμανλής μίλησε για τα εθνικά θέματα. Για κάτι, δηλαδή, που αφορά όλους τους Έλληνες. Να συμβαίνουν, άραγε, τυχαία όλα αυτά;

Το «όχι» το είπε ο ελληνικός λαός ή ο Μεταξάς; Ερώτημα ανάλογο με το αν «η επανάσταση του 1821 ήταν εθνικοαπελευθερωτική ή κοινωνική». Μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι η ζώσα πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει επειδή κάποιος μισεί τον Μεταξά. Μπορούμε όμως να φανταστούμε στο μέλλον το «δωμάτιο ενηλίκων» ως πειστήριο της μίας, μοναδικής και αναμφισβήτητης ιστορικής αλήθειας!\r\n\r\n

Ήμουν από εκείνους που πίστευαν ότι η ήττα θα λειτουργούσε με τρόπο θεραπευτικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Ότι θα τους βοηθούσε να ωριμάσουν πολιτικά. Αλλά έκανα λάθος. Ο λαϊκισμός έχει ποτίσει βαθιά το χώμα στη γλάστρα και δεν έχει αφήσει περιθώρια να φυτρώσει κάτι. Ο Αλέξης Τσίπρας ο... σοσιαλδημοκράτης θυμίζει κάθε μέρα όλο και περισσότερο τον Αλέξη του 2008-2012.\r\n\r\n

Οι προσφυγικές ροές προκαλούν συνθήκες ασφυξίας στα νησιά. Πρόκειται για μια σοβαρή κρίση που απειλεί ακόμη και να καταπιεί την κυβέρνηση. Έχοντας κληρονομήσει σοβαρά προβλήματα από την διαχείριση ΣΥΡΙΖΑ, χρειάζεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη να επιδείξει ιδιαίτερη τόλμη. Όχι, δεν σκοπεύει το Ισλάμ να εισβάλλει στην Ελλάδα. Αλλά ναι, η Ελλάδα κινδυνεύει με αλλοίωση του πληθυσμού της αν δεν ανακαλύψει επειγόντως ένα ρεαλιστικό σχέδιο.

Ο Γιάννης Ραγκούσης νομοθετεί ως υπουργός του ΠΑΣΟΚ για το «ακατάλληλο δια ανηλίκους» και διαμαρτύρεται ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ για την εφαρμογή του δικού του νόμου, επειδή, λέει, αυτή συνιστά… παλινόρθωση του κράτους της δεξιάς! Και η ΝΔ πέφτει στην παγίδα και επιδίδεται στο λατρεμένο της άθλημα του αυτομαστιγώματος. Που να έρθουν και τα πιο σοβαρά. Από τον Ζάλογγο θα πέφτουμε…

Ένα από τα πιο συναρπαστικά κεφάλαια της ιστορίας των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι αυτό των Μύλων Αγίου Γεωργίου. Ο Αριστείδης Συμεώνογλου, ένα σημαντικός Σμυρνιός επιχειρηματίας που πρόλαβε και έβγαλε τα χρήματά του στο εξωτερικό, δέχτηκε πρόσκληση από τον φίλο του Ελευθέριο Βενιζέλο στην Αθήνα. Αυτό ήταν! Ο πανούργος κρητικός τον έπεισε να τοποθετήσει το 1926 100.000 χρυσές λίρες Αγγλίας στην Ελλάδα.

Ακούμε διαρκώς τρομαχτικές ιστορίες για το μέλλον μας. Ότι θα γίνουμε μία χώρα γερόντων, ότι η Τουρκία θα αποτελεί μία διαρκώς αυξανόμενη απειλή, ότι οι σύμμαχοί μας έχουν ροπή στην αναξιοπιστία. Δυστυχώς, όλα αυτά είναι έτσι, όπως ακριβώς τα ακούτε. Έχουμε τρεις επιλογές: α) γινόμαστε Ισραήλ β) γινόμαστε ένα σοβαρό κράτος γ) προτείνουμε την επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και εκμεταλλευόμαστε την πατρότητα της ιδέας. \r\n\r\n\r\n

Δεν ήταν, λέει, έτοιμοι να κυβερνήσουν. Δεν είχαν, λέει, σχέδιο. Κι ο Γιάνης Βαρουφάκης ήταν κακή επιλογή. Αλλά πρότειναν στους Ρώσους να μας τυπώσουν τις δραχμές. Και το νομισματοκοπείο δεν ήταν τελικά μύθος. Σαν να λέμε «Αντώνη θα λες και θα κλαις». Δεν φτάνει σύντροφοι η αυτοκριτική. Αν θέλετε να ζητήσετε συγχώρεση από την ιστορία συνεργαστείτε τώρα για το Σύνταγμα.

Οι Άγγλοι λένε ότι δύο πράγματα είναι απρόβλεπτα: Το πότε θα κάνει τα κακάκια του ένα μωρό και ποια θα είναι η απόφαση ενός δικαστή. Με το τελευταίο θα… διαφωνήσουμε! Η απόφαση ενός δικαστή είναι τελικά αποτέλεσμα των απόψεών του. Είναι αποδεκτό να έχει ο καθένας τις απόψεις του, καθώς η ομοιομορφία σκοτώνει την Δημοκρατία. Όμως…

Τα παιδιά και τα λεφτά δεν τα φέρνει ο πελαργός. Όποιος λοιπόν υπόσχεται ζωή χαρισάμενη στους συνταξιούχους, δεν έχει παρά να ρίξει μία ματιά στους πίνακες με το δημογραφικό. Αν νομίζει ότι η αναλογία εργαζομένων και συνταξιούχων «βγαίνει», τότε μπορεί να συνεχίσει και να μοιράζει εκατομμύρια. Τζάμπα είναι! Στο κάτω – κάτω της γραφής, μήπως είναι δικά του αυτά που μοιράζει;

Τον Δεκέμβριο θα δοθεί ένα ακόμη βοήθημα στους οικονομικά αδύνατους. Σαν να ανοίγουμε σαμπάνια για να γιορτάσουμε μια μικρή νίκη. Ότι πήγαν καλά τα έσοδα. Το βοήθημα αυτό θυμίζει, το άνοιγμα της σαμπάνιας. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν απόλυτη ανάγκη. Τα βοηθήματα, όμως, λειτουργούν ως άλλοθι. Ενός πολιτικού συστήματος που έχει υποχρέωση να ταΐσει τον λαό που βρίσκεται στην έρημο…