Οι μετρήσεις λένε ότι η κυβέρνηση «χωλαίνει» στις νέες ηλικίες. Ξέρετε πώς πάνε αυτά τα πράγματα. Γίνονται μετρήσεις και έπειτα ένας στρατός «ειδικών» προτείνει  λύσεις στο «πρόβλημα». Και κάπως έτσι οι κυβερνήσεις ασκούν πολιτική, υπό το βάρος των δημοσκοπήσεων και αναζητώντας ψήφους. Για ιδεολογική μάχη ας μην κάνουμε συζήτηση. Αυτές είναι παλαιές ιστορίες από την εποχή του Αβέρωφ! Να γιατί η Αριστερά θα συνεχίσει να κάνει πάρτι σε αυτές τις ηλικίες.

Πήγε ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης να δώσει συνέντευξη στο BBC, με αντικειμενικό στόχο να πείσει τους Βρετανούς τουρίστες να έρθουν στην Ελλάδα, και τα έκανε μαντάρα. Κυριολεκτικώς. Ίσως, επειδή έχει μάθει από τα ελληνικά μέσα που οι δημοσιογράφοι χαϊδεύουν την εξουσία. Ίσως, επειδή οι υπουργοί στην Ελλάδα δε συνηθίζουν να δαπανούν ιδιαίτερο χρόνο για να μελετήσουν τα θέματά τους. Η ουσία είναι ότι φάγαμε ήττα στο BBC.

Υπάρχουν δύο «γραμμές» για τον Ερντογάν και για τις εξελίξεις στην περιοχή μας. Η πρώτη λέει ότι ο Ερντογάν είναι ένας πρακτικός άνθρωπος και ότι δε θα επιχειρήσει κάτι παράτολμο, από τη στιγμή που οι συσχετισμοί δυνάμεων δεν τον ευνοούν. Η δεύτερη ότι αυτό το καλοκαίρι είναι κρίσιμο για το πολιτικό του μέλλον του κι ότι είναι υποχρεωμένος να παίξει όλα τα χαρτιά του, γνωρίζοντας ότι διαφορετικά θα τον ξεπεράσουν τα γεγονότα.

Το ερώτημα για τον «νεοφιλελεύθερο» της ΝΔ θα απασχολήσει σημαντικά τους ιστορικούς του μέλλοντος. Αν ο κ. Μητσοτάκης είναι πράγματι ένας ανάλγητος του νεοφιλελεύθερου μπλοκ, τότε προς τι οι φιλεργατικές παρεμβάσεις της κυβερνήσεώς του στα εργασιακά; Να είμαστε ειλικρινείς! Τέτοιες διατάξεις δεν μπόρεσε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ να περάσει! Και κάπως έτσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης πετυχαίνει την διεύρυνση προς τα Αριστερά. Προφανώς και έχει βάλει στόχο να αφήσει τον κ. Τσίπρα χωρίς εκλογική πελατεία.

Προς το παρόν η κατάσταση «σώζεται» με τις επιστρεπτέες, με την επιδότηση των άεργων υπαλλήλων των κλειστών (λόγω covid) επιχειρήσεων και με τις πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης. Η σημερινή εικόνα της αγοράς δεν είναι πραγματική. Όταν σηκωθεί η ομίχλη, όταν αποσυρθούν απότομα οι πατερίτσες -λόγω της λήξης της επιδημίας- τότε και μόνο τότε θα μάθουμε τον αριθμό των θυμάτων αυτής της νέας οικονομικής κρίσης.

Για κάποιον που έχει αριστερή ψυχούλα, η λύση για όλα τα προβλήματα είναι αυτονόητη: Κοινωνικοποίηση. Λέγεται και απαλλοτρίωση. Το έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τις προβληματικές επιχειρήσεις. Πριν απ' αυτόν το έκαναν οι κομμουνιστές στους σοσιαλιστικούς τους παραδείσους. Το αποτέλεσμα υπήρξε καταστροφικό σε κάθε περίπτωση. Δεν υπάρχει ένα πετυχημένο παράδειγμα «κοινωνικοποίησης». Αντίθετα, είναι αποδεδειγμένο ότι δεν υπάρχουν δωρεάν γεύματα και ότι αργά ή γρήγορα κάποιος καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό.

Νέοι φόροι, γιγαντιαία προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, επιδόματα. Ή αλλιώς η επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας από την πίσω πόρτα. Η προεδρία Μπάιντεν δίνει ελπίδες στους σοσιαλιστές ότι δεν χαράμισαν τα νιάτα τους, αλλά το μέλλον του κόσμου δεν είναι κόκκινο, ούτε καν ροζ. Με αυτές τις πολιτικές θα είναι σίγουρα γκρίζο. Όσο επιμένουν, για παράδειγμα, να αντιμετωπίζουν την ανεργία με επιδόματα, τόσο αυτή θα αυξάνεται. Οι πολιτικές αυτές είναι καταδικασμένες σε αποτυχία.

Οι Podemos εκτέθηκαν στην εξουσία για να αποδειχτεί ότι δεν είχαν κρυμμένο στο τσεπάκι το μαγικό ραβδάκι. Και καταποντίστηκαν. Στην Ελλάδα οι φίλοι του Πάμπλο Ιγκλέσιας δεν έχουν ακόμη ανακοινώσει την απόσυρσή τους από την πολιτική, όπως έκανε ο ίδιος. Θα συμβεί κι αυτό! Παράλληλοι βίοι, παράλληλοι δρόμοι. Το la Casa de Papel, για παράδειγμα, γυρίστηκε στην Ισπανία για το Netflix, αλλά το πραγματικό ριφιφί επιχειρήθηκε στην Ελλάδα το 2015.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει διαρκώς σε μία καταστροφή, οικονομική, υγειονομική, κοινωνική. Πρόκειται για αντιπολίτευση από τα πανέρια! Να περιμένεις να χρεοκοπήσει ο γείτονας για να του πάρεις την αυλή στον πλειστηριασμό! Η πραγματική χρεοκοπία όμως έχει ήδη συντελεστεί και είναι εκείνη της αριστεράς. Το καλό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι δεν έχει αντίπαλο. Το κακό για την κυβέρνησή του είναι ότι οι υπουργοί δεν νιώθουν την ανάσα των αντιπάλων τους.

Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι δηλώσεις που έγιναν πρόσφατα από την πρόεδρο του ΕΟΦ επί ΣΥΡΙΖΑ, κα Κατερίνα Αντωνίου, ότι τις πρώτες 100 μέρες πήγαν στον στρατό για να δουν αν μπορούν να φτιάξουν φάρμακα. Για κάτι προετοιμαζόντουσαν! Ενδιαφέρον έχουν ακόμη οι πρωτοβουλίες Βαρουφάκη για το παράλληλο νόμισμα και οι δηλώσεις Καμμένου με τον ρόλο του στρατού. Ο φάκελος 2015 δεν έχει ανοίξει. Μία φοβική Δεξιά που τρέμει την σκιά της, σκιάζεται από τα πιθανά ευρήματα!

Το έχει πει ο κ. Πολάκης, ότι η δεύτερη φορά αριστερά θα είναι… αλλιώς. Το επανέλαβε και ο κ. Τζανακόπουλος, ο οποίος μίλησε ευθέως για εκκαθαρίσεις στο δημόσιο. Είναι η συνέχεια του «η εμείς ή αυτοί». Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για την επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σταλινικοί μέχρι το κόκκαλο. Δεν τα κατάφεραν το 2015, ελπίζουν ότι θα έχουν μία ακόμη ευκαιρία. Θα τους αφήσουμε;

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να βγάλει κανείς χρήματα; Να αγοράσει ένα καλάθι μετοχών σε μία οικονομία που αναπτύσσεται και έπειτα να πέσει για ύπνο για μερικά χρόνια! Κι αυτή η Οικονομία είναι η ελληνική. Πώς θα είναι η Ελλάδα έπειτα από 4 χρόνια; Αν η ατμομηχανή της οικονομίας δουλέψει σωστά, τότε οι επιχειρήσεις θα κερδίσουν και η αξία τους στο Χρηματιστήριο θα ανέβει. Πάντα έτσι συνέβαινε!

Η Αριστερά θα ήθελε άμεσα εκλογές επειδή το σημερινό περιβάλλον είναι αυτό που μπορεί να της εξασφαλίσει το καλύτερο δυνατό ποσοστό, επειδή επενδύει στην μιζέρια και στην καταστροφή. Βρισκόμαστε στην κορύφωση της Πανδημίας, με φανερές τις επιπτώσεις της στην Οικονομία. Μετά την Πανδημία θα γνωρίσουμε μία άλλη πραγματικότητα με μια πρωτόγνωρη έκρηξη επενδύσεων. Σε εκείνο το περιβάλλον η Αριστερά του Τσίπρα δεν έχει την παραμικρή τύχη. Γι αυτό θα αργήσουν οι εκλογές!

Κατά καιρούς διοχετεύονται στην αγορά φήμες για πρόωρες εκλογές. Μάλλον κάποιος κάνει ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής στα παιδιά της Κουμουνδούρου! Δεν υπάρχει περίπτωση πρόωρων εκλογών, από την στιγμή που η κυβέρνηση αναμένει ότι το 2022 θα είναι χρονιά που θα σημειωθεί έκρηξη στην οικονομική δραστηριότητα. Θα είναι παράλογο να βάλει το κάρο μπροστά από το άλογο, να πάει σε πρόωρες εκλογές χωρίς οι πολίτες να έχουν εισπράξει τα αποτελέσματα της πολιτικής Μητσοτάκη.

Όσοι βρεθήκαμε στα χαρακώματα των αγορών από τη δεκαετία του '80 ή και παλιότερα έχουμε μία άλλη αντίληψη περί κέρδους και ζημίας. Έχοντας πληρώσει πολλά δίδακτρα, αδυνατούμε να αντιληφθούμε τον σημερινό κόσμο που οι τιμές των μετοχών μόνο ανεβαίνουν και πολλοί «έμπειροι επενδυτές» τοποθετούν τα χρήματά τους σε προϊόντα που δεν τα καταλαβαίνουν, όπως στα κρυπτονομίσματα. Είτε ο κόσμος έχει αλλάξει και δεν το έχουμε αντιληφθεί, είτε πρέπει να αγοράσουμε αγροκτήματα και χρυσό!

Το 2012 ζητούσαμε από τον Αντώνη Σαμαρά να προχωρήσει σε βαθιές τομές στην Οικονομία και στη δημόσια διοίκηση, έτσι ώστε να «αποδώσουν» τα μνημόνια. Το 2016 και έπειτα από την περιπέτεια του 2015 γίναμε πιο «τολμηροί» και αρχίσαμε να μιλάμε για μία φιλελεύθερη ατζέντα. Κι έτσι φτάσαμε στη μεγάλη εκλογική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πού ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα; Έχουν δικαιωθεί οι προσδοκίες;

Πολύ φοβόμαστε ότι αν η κυβέρνηση αφήσει την υπόθεση «Πάσχα» στα χέρια των επιδημιολόγων, τότε είναι πιθανόν να βρεθεί μπροστά σε ένα μαζικό κίνημα ανυπακοής. Όχι γιατί είναι τραγικό να κάνει κανείς Πάσχα στο Περιστέρι αντί στην Καλαμάτα, αλλά διότι οι συνεχείς περιορισμοί οδηγούν τελικά στο αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο. Κι εν πάση περιπτώσει, τι νόημα έχει να αποκλείσει κανείς τα διόδια και να γεμίσει τις αυλές των σπιτιών στην πρωτεύουσα; 

Οι κορδέλες της χούντας μας ενοχλούν, επειδή συμβολίζουν μία εποχή ανελευθερίας και ωμής παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, η ανάπτυξη «πιστοποιείται» με κορδέλες και τελετές εγκαινίων. Η πραγματικότητα είναι ότι στις επενδύσεις δεν άλλαξαν ακόμη πολλά πράγματα. Θα συμφωνήσουμε ότι το Ταμείο Ανάκαμψης θα αλλάξει την εικόνα της χώρας. Το πόσο θα την αλλάξει όμως εξαρτάται από τις μεταρρυθμίσεις και το βαθμό συμμετοχής των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε αυτό τον κύκλο της Οικονομίας.

Η Τουρκία ακολουθεί την πορεία που έχει επιλέξει εδώ και καιρό. Προβάλει τις απαιτήσεις της, περιμένοντας ότι εμείς θα φοβηθούμε και θα υποχωρήσουμε. Κι όταν αυτό συμβαίνει, γεμίζει το «κενό» με νέα παράλογα αιτήματα. Όσο υποχωρούμε, όσο δείχνουμε αδυναμία, τόσο αποθρασύνονται και ζητούν περισσότερα. Αυτοί δεν είναι όροι καλής γειτονίας. Αυτός δεν είναι διάλογος. Και η τουρκική ηγεσία δεν άφησε χτες στον κ. Δένδια πολλές επιλογές.

Το Χρηματιστήριο Αθηνών ανεβαίνει, προσελκύοντας σημαντικούς επενδυτές από το εξωτερικό. Η αύξηση κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς είναι ένα κρίσιμο τεστ που δείχνει, σε αυτή την πρώτη φάση, ότι τα μεγάλα σπίτια του εξωτερικού ποντάρουν στην ανάπτυξη. Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή ενός νέου ανοδικού κύκλου που αναμένεται να κρατήσει τουλάχιστον όσο θα εξελίσσεται το σχέδιο ανάκαμψης. Η Οικονομία είναι το κλειδί για το μέλλον της χώρας. Και το Χρηματιστήριο ο καθρέπτης. Όπως ήταν πάντα!

Σε χώρες που δεν υπάρχει δημοκρατία και οι οποίες δεν είναι μέλη της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας, κινδυνεύουν εκείνοι που ασκούν κριτική στην εκάστοτε εξουσία και στα ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Η βασική διαφορά της δικής μας χώρας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών, βρίσκεται στην ποιότητα των μεγάλων επιχειρηματιών. Πού βρίσκεται, λοιπόν,  η Ελλάδα; Κάπου στη μέση! Μεταξύ δύο κόσμων. Και πάλι μεταξύ… Ανατολής και Δύσης.

Ο Μάκης Βορίδης ανοίγει τον δρόμο για την άρση όλων των περιορισμών στην ψήφο των ομογενών. Τορπιλίζει έτσι τη συμφωνία που είχε πετύχει με την Αριστερά ο δημοσκόπος και πρώην υπουργός των Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος. Η Αριστερά φοβάται την ψήφο των ομογενών και ο κ. Τάκης τους έκανε το χατίρι, απονευρώνοντας τότε τη «μεταρρύθμιση». Τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους… 

Η ισχυρή πεποίθηση κάποιων πολιτικών ότι αυτοί θα μπορούσαν να διαχειριστούν καλύτερα τα εθνικά μας θέματα δεν απαντά στο ερώτημα γιατί τελικά επί των ημερών τους δε σημειώθηκε ουσιαστική πρόοδο. Προφανώς και προσπάθησαν. Αλλά δεν ήταν αποτελεσματικοί. Οι πολιτικές των ζεϊμπέκικων και των κουμπαριών δεν απέδωσαν. Σήμερα υπάρχει μία τελείως διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με το παρελθόν. Δεν είναι τυχαίο ότι η Τουρκία ενοχλείται από τη συμμαχία μας με το Ισραήλ.

Το τραπεζικό σύστημα είναι η καρδιά του συστήματος. Οποιαδήποτε επιχείρηση δεν μπορεί να ανασάνει αν βρίσκεται αποκλεισμένη για οποιονδήποτε λόγο από τις τράπεζες. Καταλαβαίνουμε ότι αυτά είναι «στενάχωρα» θέματα για τους υπουργούς μας. Αλλά ο κόσμος, Κυριάκο, είχε προσδοκίες. Κάποιοι πρέπει να σηκώσουν τα μανίκια τους και να κάνουν τα αυτονόητα. Ακούστε τι σας γράφει ένας «αποκλεισμένος». Δεν είναι όλοι επαγγελματίες κακοπληρωτές. Οι περισσότεροι είναι θύματα της οικονομικής κρίσης και δικαιούνται μία δεύτερη ευκαιρία.