Οι μετρήσεις λένε ότι η κυβέρνηση «χωλαίνει» στις νέες ηλικίες. Ξέρετε πώς πάνε αυτά τα πράγματα. Γίνονται μετρήσεις και έπειτα ένας στρατός «ειδικών» προτείνει λύσεις στο «πρόβλημα». Και κάπως έτσι οι κυβερνήσεις ασκούν πολιτική, υπό το βάρος των δημοσκοπήσεων και αναζητώντας ψήφους. Για ιδεολογική μάχη ας μην κάνουμε συζήτηση. Αυτές είναι παλαιές ιστορίες από την εποχή του Αβέρωφ! Να γιατί η Αριστερά θα συνεχίσει να κάνει πάρτι σε αυτές τις ηλικίες.
Θα μου πείτε ότι οι πολιτικοί χρειάζονται ψήφους για να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους. Σωστά. Αλλά έχει σημασία και το «άλλο». Οι νέοι, λένε οι ειδικοί, μπορεί να πεισθούν να ψηφίσουν την ΝΔ στις επόμενες εκλογές αν η κυβέρνηση υιοθετήσει έναν άλλον τρόπο «έκφρασης» ή αν εμφανίζεται πιο «κοινωνική». Αυτά πάνω κάτω θα λένε οι εισηγήσεις. Επειδή αυτή είναι η εύκολη απάντηση σε ερωτήματα του τύπου «γιατί οι νέοι δεν θέλουν να ακούν για πολιτική». Οι δύσκολες απαντήσεις έχουν να κάνουν με δύσκολες πολιτικές στην Παιδεία, στην απασχόληση. Με άλλα λόγια, ο δύσκολος δρόμος υπόσχεται κακοτράχαλους δρόμους και ανηφοριές. Ποιος έχει διάθεση για σκληρές δοκιμασίες που μπορούν να κοστίσουν ακόμη και την επανεκλογή ενός πολιτικού, όταν το ζητούμενο για τον ίδιο είναι να πάρει σύνταξη από το Κοινοβούλιο;
Η Κεντροδεξιά στην Ελλάδα θυμάται συνήθως τον ιδεολογικό αγώνα όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Όταν γίνεται κυβέρνηση τα πάντα αποκτούν μία άλλη δυναμική που περιστρέφεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από την δράση των υπουργείων. Λείπει η συνέπεια, κάτι που δεν συμβαίνει με την Αριστερά, η οποία επί κυβερνήσεως Τσίπρα συνέχισε την δράση της σε όλα τα μέτωπα. Πού είναι σήμερα οι νεολαίοι της Κεντροδεξιάς για να στηρίξουν τις υφιστάμενες μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία και να πιέσουν για ακόμη περισσότερες; Ή η ΔΑΚΕ των εργαζομένων για να στηρίξει την πολιτική του Χατζηδάκη στα εργασιακά; Ποιος έχει βγει για να μιλήσει στην κοινωνία και να την πείσει ότι η φιλελεύθερες προτάσεις είναι οι μόνες εφαρμόσιμες στον σύγχρονο κόσμο μας;
Αν αναρωτιούνται κάποιοι γιατί ο μεγάλος ηττημένος της μεταπολίτευσης είναι ο χώρος της Κεντροδεξιάς, η απάντηση είναι μπροστά στα μάτια τους. Και μπορεί σήμερα η Αριστερά του Τσίπρα να έχει πρόβλημα να πείσει τον ελληνικό λαό, αλλά είναι θέμα χρόνου να εμφανιστεί η Αριστερά κάποιου άλλου που θα καλύψει το χαμένο έδαφος σε γρήγορο χρόνο. Κι αυτό διότι υπάρχει το «υπόβαθρο». Οι νέοι μπορεί να γυρίζουν την πλάτη τους σήμερα και στον Αλέξη Τσίπρα αλλά η διαπαιδαγώγησή τους θα τους στείλει και πάλι στην Κεντροαριστερά, όταν θα το επιτρέψουν οι συνθήκες. Όταν κάποιος μεγαλώνει με την πεποίθηση ότι το κέρδος είναι έγκλημα και ότι η «εξουσία» του στερεί τα «δικαιώματά» του, δεν θα αλλάξει στάση ζωής επειδή θα πάρει ένα επίδομα…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
