Το πρόβλημα με τις ομάδες των αντιεξουσιαστών δεν είναι μόνον η δράση τους. Αυτή, με δεδομένη την πολιτική βούληση, αντιμετωπίζεται. Το ουσιαστικό πρόβλημα προκύπτει από την πολιτική κάλυψη που τους παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.\r\n\r\n

Σε ανύποπτο χρόνο είχα γράψει πως ο επιχειρούμενος μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ από στελέχη του σοσιαλδημοκρατικού χώρου, είναι ένα στοίχημα υψηλού ρίσκου για τους ίδιους. Οι λόγοι ήταν πολλοί και αφορούσαν και αφορούν την ίδια την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια την φυσιογνωμία του σκληρού του πυρήνα του 4%.

Φαίνεται πως για ένα μικρό μεν, αλλά σαλεμένο κομμάτι της κοινωνίας μας, δεν είναι αρκετό το μνημείο των νεκρών της ΕΡΤ. Από χθες προσπαθούν να μας πείσουν πως στο Κουκάκι έπεσαν πυροβολισμοί και μάλιστα υπήρξε και μεταφορά σε νοσοκομείο.\r\n\r\n

Ενας άνθρωπος που σέβεται την ιδιοκτησία και τους νόμους του κράτους, προφανώς και δεν συμμετέχει σε καταλήψεις. Ενας άνθρωπος που εργάζεται ή που σπουδάζει για να βρει μια δουλειά, επειδή λειτουργεί μέσα στην κοινωνία, σέβεται τους κανόνες της. Είναι όλοι αυτοί που η ριζοσπαστική Αριστερά τους αποκαλεί, υποτιμητικά, νοικοκυραίους. Βέβαια, αυτοί οι νοικοκυραίοι είναι οι στυλοβάτες της κοινωνίας.

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους 21 «μάγκες» και στο σωματείο τους, γιατί απέδειξαν για μιαν ακόμα φορά, πού οδηγεί η καταχρηστική άσκηση ενός δικαιώματος. Στην ταλαιπωρία εκατομμυρίων πολιτών, που τους σιχάθηκαν. Η κοινωνία, πλέον, θέλει να φύγει μπροστά.

Η βόμβα που απενεργοποιήθηκε δεν ήταν μια στρακαστρούκα. Είχε καρφιά, για να προκαλέσει θύματα. Άλλωστε, δεν υπήρξε τηλεφώνημα για να εξουδετερωθεί. Την είδε τυχαία ο διοικητής του Α.Τ. Με απλά λόγια, χάρη στην παρατηρικότητα ενός αστυνομικού δεν θρηνήσαμε θύματα.

Είναι γεγονός πως επί πρωθυπουργίας Σημίτη η Ελλάδα είχε, για πρώτη φορά, μια συγκροτημένη στρατηγική απέναντι στην Τουρκία. Εκτίμησε πως η βελτίωση των Ελληνο-Τουρκικών σχέσεων περνούσε μέσα από την ενταξική πορεία της Τουρκίας στην ΕΕ. Γι΄αυτό προέκυψε και η Συνθήκη του Ελσίνκι που αποτύπωνε με τον καλύτερο τρόπο αυτήν την στρατηγική της κυβέρνησης Σημίτη.\r\n\r\n

Την αρχή την έκανε το φιλελευθεράτο. Ενοχλήθηκαν που, επιτέλους, τα ΜΑΤ κυνήγησαν τους αντιεξουσιαστές. Έχοντας μηδενική πολιτική κρίση, δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ποιο είναι το μείζον και ποιο το έλασσον. Με απλά λόγια δεν αντιλήφθηκαν πως στον αγώνα της υπεράσπισης της ασφάλειας των πολλών, το Κράτος θα χρησιμοποιήσει και την βία, εφ\\' όσον αντιμετωπίζει βία.

Η προσοχή της κοινής γνώμης είναι, δικαιολογημένα, στραμμένη στα Ελληνοτουρκικά και ως εκ τούτου τα όσα διαδραματίζονται στην Προανακριτική επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση Novartis περνούν σε δεύτερη μοίρα. Κι όμως δεν θα έπρεπε, γιατί οι αποκαλύψεις από την κατάθεση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι.Αγγελή, είναι συγκλονιστικές.

Ο Αλέξης στρίβει δεξιά και σφυρίζει αριστερά. Και στην ζωή σημασία έχει πού πηγαίνεις και όχι τι σφυρίζεις. Προχθές, στο Κάραβελ, ο Α.Τσίπρας θέλησε να δώσει μια παράσταση μπροστά σε ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Να επιβεβαιώσει την στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά, αλλά κατά την συνήθη κομμουνιστική πρακτική, αυτήν την στροφή να την επενδύσει με αριστερή φρασεολογία. Μέχρις εδώ, όλα καλά, όλα γραφικά.

Σε μείζονα ζητήματα, όπως η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, είναι προφανές πως μια πρόταση έχει και την έγκριση του προτεινόμενου. Είναι αδιανόητο ένας σοβαρός πολιτικός να δέχεται να προτείνεται το όνομα του—εν αγνοία του—για μικροπολιτικούς σκοπούς. Ετσι, θα είναι ανοίκειο ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας να δεχτεί να προταθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να έχει την στήριξη του κόμματος που τον ανέδειξε στην πολιτική σκηνή.

Το Ισραήλ σήμερα, διπλωματικά, στέκεται δίπλα μας, ενώ άλλες ευρωπαϊκές χώρες σιωπούν. Με το Ισραήλ αναπτύξαμε στενότερες σχέσεις από το 2010, με αποκορύφωμα το 2013, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου προώθησε την τετραμερή συνεργασία Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ-Κύπρου. Πλέον καθίσταται φανερό ότι αν δεν είχαμε επί δεκαετίες ασκήσει μια τόσο φιλο-αραβική πολιτική ενδεχομένως σήμερα να μην είχαμε φινλανδοποιηθεί.\r\n\r\n

Είμαστε απασχολημένοι με τα εθνικά θέματα και τα όσα ακούγονται στην προανακριτική επιτροπή για την υπόθεση Νovartis, διαφεύγουν της προσοχής μας. Και ακούγονται πολλά και αποκαλυπτικά, που δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πως τελικά οι εισαγγελείς ήταν οι εκτελεστικοί βραχίονες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ένα μέρος, μικρό είναι αλήθεια, της ακραιφνούς -για να μην πω ακραίας- φιλελεύθερης πολιτικής σκέψης, συνδέεται με υπόγεια νήματα, με ιδέες και αντιλήψεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Υπάρχουν κοινοί τόποι. Ένας από αυτούς είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν παραδοσιακές αξίες με τις οποίες διαπαιδαγωγήθηκαν γενιές Ελλήνων.

Σε ένα μικρό, αλλά σημαντικό, από πλευράς ισχύος, κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας επικρατεί η αντίληψη πως το κρίσιμο δίλημμα είναι «μπροστά ή πίσω» και όχι το «δεξιά ή αριστερά», που το θεωρεί ξεπερασμένο. Εκ πρώτης όψεως ακούγεται θετικά. Γιατί να ασχολούμαστε με αυτά που μας χωρίζουν, ας ασχοληθούμε με αυτά που μας ενώνουν. Όλοι θέλουμε να πάμε μπροστά.

Το πέρασμα της λαίλαπας του ΣΥΡΙΖΑ ανέστρεψε το κλίμα στον χώρο των ιδεών, μετά από σαράντα χρόνια. Σήμερα ο δεξιός, ο φιλελεύθερος πολίτης θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος για την ιδεολογία του, και θα πρέπει αυτό να το δείχνει. Αυτό τόνισε με την ομιλία του στο 13ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ο Αντ. Σαμαράς. Ένας πολιτικός που ποτέ δεν έκρυψε τις απόψεις του, με σημαντικό προσωπικό κόστος.

Η κυβέρνηση πιστεύει πως το παν είναι η πολιτική διαχείριση των προβλημάτων, χωρίς την αντιπαράθεση της φιλελεύθερης ιδεολογίας με την ιδεολογία της Αριστεράς; Αν το πιστεύει, ας μας το πει να το κουβεντιάσουμε. Δεν θέλω να πιστέψω —μέρες που είναι— πως η κυβέρνηση διακατέχεται από το σύνδρομο Παυλόπουλου 2008. Όσο όμως το μνημείο των «νεκρών» της ΕΡΤ θα υπάρχει και όσο τα στελέχη του ΚΚΕ θα τραμπουκίζουν ανενόχλητα, τότε προσωπικά τείνω να το πιστέψω...

Ήμουνα από αυτούς που είχαν βάλει χαμηλά τον πήχη για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μπροστά στην επιθυμία μου να φύγουν οι ολετήρες από την εξουσία, δήλωνα ευχαριστημένος και με το ελάχιστο, που πάντως θα ήταν καλύτερο από το απόλυτο μηδέν του ΣΥΡΙΖΑ. Με τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης ο πήχης άρχισε να ανεβαίνει.

Δεν υπάρχει περίπτωση μια κυβέρνηση στην θητεία της να μην κάνει γκάφες. Δεν υπάρχει περίπτωση υπουργός να μην υποπέσει σε λάθη. Δεν υπάρχει περίπτωση πολιτικό στέλεχος να μην προκαλέσει με τα λόγια του ή με τις πράξεις του. \r\nΑυτά είναι αυτονόητα. Εκείνο που διακρίνει ένα φιλελεύθερο κόμμα από ένα ολοκληρωτικό, είναι οι σχέσεις τους με τους πολίτες.

Η πολιτική κορεκτίλα, όπως αποκαλούμε περιπαικτικά, την πολιτική ορθότητα, έχει καταστεί ένα πολύτιμο εργαλείο και σε όσους προσπαθούν να αναθεωρήσουν την Ιστορία μας και να αποδομήσουν μύθους με τους οποίους διαπαιδαγωγήθηκαν γενιές Ελλήνων. Έτσι, είναι πολιτικά ορθό να αποδειχθεί πως δεν υπήρξε κρυφό σχολειό. Ή πως ο Π.Π.Γερμανός δεν ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης την 25η Μαρτίου 1821. Ή, ακόμα πως δεν υπήρξε Ζάλογγο.

Είναι γεγονός πως η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αιφνιδιάσθηκε από την ξαφνική αύξηση των μεταναστευτικών ροών. Και είναι γεγονός πως σε αντίθεση με άλλα ζητήματα στα οποία η κυβέρνηση φάνηκε προετοιμασμένη, στο μεταναστευτικό φάνηκε αδιάβαστη. Έτσι, σήμερα, η πρόθεση της κυβέρνησης να αποσυμφορήσει τα νησιά από τους μετανάστες μεταφέροντας τους στην ηπειρωτική χώρα, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων

Η δήλωση του Θ. Δρίτσα είναι γνωστή. Σύμφωνα με την λογική του οι βιασμοί ανηλίκων, ανά εξάμηνο, είναι μια ανεκτή κατάσταση, που την αντέχει η σοσιαλιστική ψυχούλα του. Μάλιστα, η δήλωση αυτή αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς ο Θ. Δρίτσας τυγχάνει σύζυγος της Τασίας Χριστοδουλοπούλου, που ως γνωστόν καλούσε τους πρόσφυγες να έρθουν στην Ελλάδα για να λιαστούν. Μην περιμένετε όμως μέτρα κατά του Θ. Δρίτσα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Δυστυχώς, ενδιαφερόμαστε να μην στενοχωρέσουμε και να μην συγκρουσθούμε με τους 20-30.000 αριστερούς που συγκεντρώθηκαν προχτές στο Πολυτεχνείο. Δεν θέλουμε να μας κακοχαρακτηρίσουν. Και έτσι χάνουμε την μεγάλη εικόνα. Τους δεκάδες χιλιάδες φοιτητές που αγωνίζονται για να σπουδάσουν. Που δεν θέλουν να γίνουν λαϊκοί αγωνιστές, αλλά να πάρουν το πτυχίο τους και να βρουν μια δουλειά. Δηλαδή, να γίνουν κανονικοί άνθρωποι.

Το 2008 η Αθήνα κάηκε. Ή μάλλον την έκαψε ένα συνονθύλευμα αναρχοαυτόνομων και στελεχών της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ή ακόμα ακριβέστερα, την δράση όλων αυτών την ανέχθηκε η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που, ως εκ τούτου, φέρει σημαντικές πολιτικές ευθύνες για ό,τι έγινε τότε.