Του Σάκη Μουμτζή
Σε ένα μικρό, αλλά σημαντικό, από πλευράς ισχύος, κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας επικρατεί η αντίληψη πως το κρίσιμο δίλημμα είναι «μπροστά ή πίσω» και όχι το «δεξιά ή αριστερά», που το θεωρεί ξεπερασμένο.
Εκ πρώτης όψεως ακούγεται θετικά. Γιατί να ασχολούμαστε με αυτά που μας χωρίζουν, ας ασχοληθούμε με αυτά που μας ενώνουν. Όλοι θέλουμε να πάμε μπροστά.
Όμως αυτά τα αγαπησιάρικα ελάχιστη σχέση έχουν με την πολιτική. Ο πολιτικός δεν είναι ένας μάνατζερ. Δεν λαμβάνει άχρωμες αποφάσεις, βασισμένος σε στατιστικά στοιχεία.
Όλες του οι αποφάσεις έχουν άμεσο ή έμμεσο ιδεολογικό πρόσημο. Στην πολιτική δεν υπάρχει ουδέτερο ιδεολογικά πρόγραμμα.
Έτσι, το αν θα φορολογηθούν οι μικρομεσαίοι ή αν αντ΄αυτού θα περικοπούν οι δημόσιες δαπάνες, αυτό δεν είναι μια ουδέτερη πολιτική επιλογή. Βασίζεται πάνω στις ιδεολογικές αρχές του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος.
Οι αποκρατικοποιήσεις, η μείωση της φορολογίας, η μείωση των κρατικών δαπανών ή το αντίθετο τους, υπακούουν σε συγκεκριμένες ιδεολογικές αρχές που ορίζουν τους χώρους του σοσιαλισμού και του φιλελευθερισμού.
Συνεπώς, όταν ο πρωθυπουργός μιας χώρας και το επιτελείο του θεωρούν πως το δίπολο «αριστερά-δεξιά» είναι ξεπερασμένο, και επίκαιρο είναι το δίλημμα «εμπρός ή πίσω», οφείλουν να εξηγήσουν με τι τρόπο θα πάμε μπροστά.
Γιατί αυτός ακριβώς ο τρόπος ορίζει και το ιδεολογικό πρόσημο όλων των πολιτικών επιλογών για το «μπροστά». Γιατί ουδείς επαγγέλλεται το «πίσω».
Απεναντίας, όλοι οι πολιτικοί θεωρούν τους αντιπάλους φορείς της οπισθοδρόμησης. Η έκφραση «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω» απέκτησε διακομματική χρήση.
Άρα, το ζητούμενο είναι να μας εξηγήσουν οι οπαδοί αυτής της δήθεν τεχνοκρατικής αντίληψης για την πολιτική, τα εργαλεία με τα οποία θα οδηγήσουν την χώρα μπροστά. Και αφού μας τα παραθέσουν, τότε θα συζητήσουμε αν είναι ιδεολογικά ουδέτερα ή όχι.
Προφανώς, κάποιοι θεωρούν πως πολιτική σημαίνει να τελειώνουμε δουλειές. Ευτυχώς η πολιτική δεν έχει τόσο ευτελές περιεχόμενο.
Στην πολιτική αντιπαλεύουν ιδεολογίες και προγράμματα. Συγκρούονται παρατάξεις που φέρουν βαριά ιστορικά φορτία.
Όσοι φιλελέδες πιστεύουν πως θα παραμείνουν στην εξουσία επειδή τέλειωσαν μερικές δουλειές, πλανώνται πλάνην οικτράν. Την Ιστορία, τα ιστορικά βιώματα, τις ιδεολογίες και τα προτάγματα, ουδείς μπορεί να τα αγνοήσει, πολύ δε περισσότερο να τα περιφρονήσει.
Όλες οι μεγάλες προσωπικότητες διέθεταν ένα όραμα που προσπάθησαν να το υλοποιήσουν. Και το όραμα τους πάντα είχε ιδεολογικό πρόσημο. Τους απλούς διαχειριστές της εξουσίας κανένας δεν τους μνημονεύει. Δεν ξεχωρίζουν.
Σήμερα το δίλημμα «μπροστά ή πίσω» είναι ανύπαρκτο. Ουδείς θέλει να πάει πίσω. Η διακύβευση είναι με τι τρόπο θα πάμε μπροστά.
Και αυτήν την απάντηση που είναι πλήρης ιδεολογικού φορτίου, ουδείς πρωθυπουργός μπορεί να την αποφύγει.
