Του Σάκη Μουμτζή
Ήμουνα από αυτούς που είχαν βάλει χαμηλά τον πήχη για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μπροστά στην επιθυμία μου να φύγουν οι ολετήρες από την εξουσία, δήλωνα ευχαριστημένος και με το ελάχιστο, που πάντως θα ήταν καλύτερο από το απόλυτο μηδέν του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης ο πήχης άρχισε να ανεβαίνει. Και επειδή κανένας πήχης δεν ανεβαίνει μόνος του, οι πολίτες βλέποντας τις θετικές επιδόσεις της Νέας Δημοκρατίας, αυτοί ύψωναν τον πήχη των προσδοκιών τους.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το κρίσιμο σημείο για την κυβέρνηση. Ο πήχης ανέβηκε γρήγορα και απότομα. Πλέον οι κριτικές που γίνονται και θα γίνονται προς την κυβέρνηση, βασίζονται σε αυτό το δεδομένο:
Δηλαδή ότι τα πήγε εξαιρετικά το πρώτο τετράμηνο της διακυβέρνησης. Όπως μια ποδοσφαιρική ομάδα κάνει καταπληκτικές εμφανίσεις στις πρώτες αγωνιστικές, οι απαιτήσεις των φίλων της μεγαλώνουν. Και μια φυσιολογική αποτυχία, σε αυτές τις περιπτώσεις προκαλεί μεγαλύτερη απογοήτευση απ΄όσο πρέπει.
Αν υπάρχει μια καθαρή και ψυχρή ματιά σε ενεστώτα χρόνο, μπορεί να ξεκαθαρίσει το μείζον λάθος από το έλασσον. Μπορεί να ξεχωρίσει αν μια ατυχής επιλογή στο πρόσωπο ενός κρατικού λειτουργού είναι λάθος σημαντικό ή ασήμαντο.
Αν αξίζει τον κόπο να σταθεί κάποιος σε αυτήν ή να την προσπεράσει.
Είναι εύλογο μια κυβέρνηση να θέλει να μην υφίσταται κριτική εντός των τειχών. Να μην την επικρίνουν οι δικοί της ψηφοφόροι. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις κυβερνήσεις του πλανήτη.
Όμως πάντα η κριτική εντός των τειχών, αν δεν εντάσσεται σε πόλεμο εσωκομματικών φατριών, θα πρέπει να είναι καλοδεχούμενη για την κυβέρνηση. Αυτή η κριτική την βοηθά να κρατήσει την επαφή της με τους ψηφοφόρους της και να της υπενθυμίσει πως λευκή επιταγή δεν υπάρχει.
Βέβαια, αν αυτές οι παρατηρήσεις, αν αυτά τα σχόλια, αν αυτές οι κριτικές, εισακουστούν και αξιολογηθούν θετικά, αυτό εναπόκειται στην κρίση και στην ευαισθησία του πρωθυπουργού και του στενού κύκλου των συνεργατών του.
Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά πως οι κυβερνήσεις παίρνουν την κατιούσα σε πορεία μη αναστρέψιμη, όταν προκαλέσουν με τον τρόπο άσκησης της εξουσίας, τους πολίτες.
Μέχρι στιγμής η παρούσα κυβέρνηση δεν προκάλεσε με την συμπεριφορά της. Απεναντίας σε πλείστες όσες περιπτώσεις ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί κινήθηκαν με σεμνότητα και ευπρέπεια. Όπως έγραψα και χθες, τα λάθη είναι αναπόφευκτα. Μόνον οι τεμπέληδες δεν κάνουν λάθη.
Το ζητούμενο είναι να εντοπίζονται έγκαιρα και να διορθώνονται. Και σε αυτό συντελεί σημαντικά η κριτική που γίνεται εντός των τειχών, γιατί αποβλέπει στην βελτίωση του κυβερνητικού έργου.
Συνεπώς και στηρίζουμε και κρίνουμε και όταν πρέπει επικρίνουμε.
