Η Πορτογαλία, μια χώρα με ίδιο περίπου πληθυσμό με την Ελλάδα, είχε χθες 10.027 κρούσματα covid 19. Ο Μπόρις Τζόνσον δηλώνει πως το lockdown θα αρθεί κατά τα μέσα Φεβρουαρίου. Σχεδόν σε όλη την Ευρώπη επικρατεί κλίμα πανικού, καθώς κινδυνεύουν να λυγίσουν Συστήματα Υγείας με δομές εξελιγμένες. Και η μικρή Ελλάδα παρουσιάζει μιαν ύφεση στα κρούσματα και στους θανάτους.

Από την ώρα που ανέλαβε την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης στον ΣΥΡΙΖΑ και στην παρέα του για ένα μικρό χρονικό διάστημα επικράτησε μια αμηχανία, καθώς αιφνιδιάστηκαν από αυτό το γεγονός. Περίμεναν τις εσωκομματικές εκλογές να τις κερδίσει άλλος, πιο βολικός αντίπαλος.

Έχουν οι ιεράρχες στις τάξεις τους ένα σημαντικό αριθμό προσβληθέντων από τον κορονοϊό, ενώ κάποιοι εξ αυτών «εκοιμήθησαν». Αυτό το γεγονός δεν τους συνέτισε και επιμένουν πεισματικά να ανοίξουν τους ναούς την ημέρα των Θεοφανείων. Αυτή η εμμονή των ιεραρχών είναι διπλά επιλήψιμη. Πρώτον, γιατί δεν πειθαρχούν σε μιαν έκτακτη κυβερνητική απόφαση και δεύτερον, γιατί οι πιστοί είναι ως επί το πλείστον ηλικιωμένοι, που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.

Το πρωτοσέλιδο της κυριακάτικης «Αυγής» έχει τίτλο «το αύριο είναι σήμερα», και έχει μια φωτογραφία διαδηλωτών. Προφανώς αυτοί που τα γράφουν όλα αυτά αδυνατούν να συλλάβουν το αύριο. Αδυνατούν να αντιληφθούν τι κοσμογονικές αλλαγές θα φέρει και έτσι το προσεγγίζουν με τα εργαλεία του χθες. Κάτι που σημαίνει πως η Αριστερά θα δώσει την μάχη των οπισθοφυλακών, ως συνήθως.

Η πραγματικότητά μας κυριαρχείται από αβεβαιότητες. Υγειονομικές, οικονομικές, κοινωνικές. Πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον αστάθειας η μόνη σταθερά που υπάρχει είναι η θέληση για να ζήσουμε. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό πλήρως, τότε θα αντιληφθούμε πως θα πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε.

Η κυβέρνηση δείχνει σημάδια κόπωσης; Υπάρχουν ενδείξεις κακής λειτουργίας και υπουργοί που δεν «τραβάνε»; Αν απαντήσουμε «ναι», χρειάζεται ανασχηματισμός. Tο ζητούμενο είναι τι θέλει ο πρωθυπουργός. Να αντικαταστήσει όσους υπουργούς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του; Να αναδιατάξει το εσωκομματικό τοπίο μέσω των υπουργοποιήσεων; Ή μήπως ο πρωθυπουργός θέλει με τον ανασχηματισμό να σηματοδοτήσει μια στροφή σε κάποια κρίσιμα ζητήματα;

Η μόνη ουσιαστική ευχή είναι «άλλο κακό να μην μας βρει». Μια ευχή συντηρητική, αμυντική, που δείχνει συγχρόνως την εμπιστοσύνη που έχουμε στις δυνάμεις. Θα τα καταφέρουμε, αρκεί η Ιστορία να μην μας ξαναβάλει τρικλοποδιές. Γιατί πράγματι αυτό είναι το αποφασιστικό, το κρίσιμο σημείο που ξεχωρίζει τους ανθρώπους και τους λαούς.

Προφανώς η Αριστερά όταν υπερασπίζεται το πανεπιστημιακό άσυλο, υπερασπίζεται την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, μια ελευθερία που από την Μεταπολίτευση και μετά υπάρχει ούτως ή άλλως. Δεν υπερασπίζεται την ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών. Χθες τα ξημερώματα η ΕΛΑΣ, με την παρουσία εισαγγελέα, εισήλθε μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους γιατί υπήρξαν καταγγελίες για καταλήψεις κτηρίων και διακίνηση ναρκωτικών.

Εκείνο που με εντυπωσίασε στον ιερωμένο του ναού Αγίου Νικολάου Φλαρίου Καλαμάτας ήταν ο αποφασιστικός τόνος της φωνής του και το επιτακτικό ύφος του. «Όσοι δεν φοράτε μάσκα θα βγείτε έξω. Αντιρρησίες θα είστε στο σπίτι σας και όχι εδώ μέσα». Έτσι αντιμετώπισε τους πιστούς που πήγαν να εκκλησιασθούν χωρίς μάσκα. Και στις μικρές κοινωνίες όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους.

Tο αναπάντητο ερώτημα είναι με ποια κριτήρια μια καλλιτεχνική δημιουργία θεωρείται έντεχνη και ποιοι βάζουν αυτά τα κριτήρια. Στην συνέχεια, το άλλο μεγάλο ζήτημα είναι ποιοι πληρούν αυτά τα κριτήρια. Και τέλος -η αφορμή για την οποία γράφονται αυτές οι γραμμές- είναι αν οι αποκαλούμενοι «έντεχνοι» νομιμοποιούνται να εκφέρουν γνώμη επί παντός επιστητού και μάλιστα αυτή η γνώμη να έχει και βαρύνουσα σημασία.

Κάποιοι - και δεν είναι λίγοι - προτάσσουν σχεδόν πάντα τις αρνητικές όψεις ενός θετικού γεγονότος, εφ΄ όσον υπάρχουν. Μερικές φορές είναι θέμα χαρακτήρα, άλλες φορές είναι θέμα αντιπολιτευτικής τακτικής. Έτσι η πολιτική κριτική καταλήγει στην γκρίνια. Η χθεσινή ημέρα, κατά την οποίαν εμβολιάστηκε η πολιτική ηγεσία και εργαζόμενοι στα νοσοκομεία είναι μια σημαδιακή ημέρα, που αποπνέει αισιοδοξία.

Με τον τρόπο που κατέρρευσε το σοβιετικό σύστημα εξουσίας δικαιώθηκαν όλοι αυτοί που υποστήριζαν πως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν μεταρρυθμίζονται, ανατρέπονται. Οι ρωγμές που προκάλεσαν στο σοβιετικό μοντέλο η γκλάσνοστ και η περεστρόικα πολύ γρήγορα έγιναν ένα μεγάλο ρήγμα που δεν μπόρεσε να διαχειρισθεί το καθεστώς.

Στις 26 Δεκεμβρίου 1944 ο Τσώρτσιλ στέλνει το παρακάτω τηλεγράφημα στην σύζυγο του: «θα έχεις αναγνώσει σχετικώς με την συνωμοσία ανατινάξεως του Γεν. Στρατηγείου στο ξενοδοχείο της Μ. Βρετανίας. Ένας τόνος δυναμίτιδος είχε τοποθετηθεί στους υπονόμους [..] μεταξύ της στιγμής που έγινε γνωστή η άφιξις μου και της ελεύσεως της σημερινής ημέρας». Τελικά τι έγινε μεταξύ 22 ή 23 Δεκεμβρίου και 26 Δεκεμβρίου 1944 κάτω από το ξενοδοχείο;

Είναι γεγονός πως φέτος ο γιορτασμός των Χριστουγέννων δεν θα θυμίζει σε τίποτα τα προηγούμενα χρόνια. Θα είναι με κωδικούς και με τον Χαρδαλιά έτοιμο να αρπάξει το τριχίλιαρο. Εννιά άτομα και χρονικό όριο στις μετακινήσεις, για τους παραδοσιακούς. Γι΄αυτούς που θέλουν να γιορτάσουν την Γέννηση του Θεανθρώπου...

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μια πολιτική παράταξη είναι να θελήσει, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, να συγκαλύψει ένα σκάνδαλο των αντιπάλων της. Έτσι δηλητηριάζει ολόκληρη την πολιτική ζωή γιατί επαληθεύεται η λαϊκίστικη, ισοπεδωτική πεποίθηση πως «όλοι ίδιοι είναι» και «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Συνεπώς η κυβέρνηση οφείλει να αφήσει τη Δικαιοσύνη απερίσπαστη να διερευνήσει τυχόν ευθύνες πολιτικών προσώπων.

Ο Αντώνης Σαμαράς στην εξάωρη κατάθεση του στον ανακριτή για την σκευωρία Novartis φέρεται πως κατονόμασε ως ηθικό αυτουργό τον Α. Τσίπρα, ευρισκόμενο στην κορυφή της πυραμίδας των συνωμοτών. Και είναι λογικό. Δεν είναι δυνατόν μια τέτοια κορυφαία κίνηση, δηλαδή να κατηγορηθούν δύο πρώην πρωθυπουργοί και οκτώ πρώην υπουργοί, να μην τελούσε σε γνώση του πρωθυπουργού.

«Έχουμε αρκετούς συμμάχους. Αρκεί βέβαια κι εμείς να τους βοηθήσουμε σε αυτά που μας ζητάνε», γράφει σε ηλεκτρονικό μήνυμα στέλεχος της Folli Follie προς το αφεντικό. Κατονομάζει δύο υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ και δύο βουλευτές οι οποίοι αγωνίζονται να καθυστερήσουν την έρευνα και να μπλοκάρουν τις εξελίξεις. Μάλιστα, για έναν από αυτούς αναφέρεται σε άλλο μήνυμα πως «υπερβάλλει εαυτόν για τον όμιλο, είναι ο μπροστάρης». 

Σαν σήμερα, πριν από 76 χρόνια, η πολιτοφυλακή του ΚΚΕ συλλάμβανε την Ελένη Παπαδάκη και μετά από λίγο την δολοφονούσε. Τα γεγονότα είναι γνωστά και αποτέλεσαν στίγμα τότε για την ακτινοβολία του Κόμματος, ώστε ο Ν. Ζαχαριάδης αναγκάσθηκε στην 12η Ολομέλεια του ΚΚΕ να τα αποδοκιμάσει, όχι γιατί διαπράχθηκαν, αλλά γιατί δεν οργανώθηκαν σωστά. 

Είναι στρατηγική επιλογή της Τουρκίας να επιβάλει τη λύση την οποία θέλει στα ανοικτά ζητήματα που αυτή πιστεύει πως έχει με την Ελλάδα, όχι με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, αλλά με βάση την εικαζόμενη ισχύ της και το μέγεθος της. Έτσι, ενώ η διαφορά της υφαλοκρηπίδας είναι διμερές πρόβλημα η Τουρκία έχει αναγάγει σε κύριο τακτικό στόχο την σύγκληση μιας πολυμερούς.

Δεν είναι μόνον η διαρκής δημοσκοπική καθήλωση των ποσοστών του ΚΙΝΑΛ, είναι κυρίως η αίσθηση πως η ηγετική του ομάδα δεν μπορεί να παραγάγει πολιτική. Κινείται πάνω στον τυφλοσύρτη του διμέτωπου, που είναι τελικά ο ορισμός του ετεροκαθορισμού. Το άγχος μήπως κατηγορηθεί για σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Νέα Δημοκρατία λειτουργεί παραλυτικά.

Φαίνεται πως η κυβέρνηση περνά, μέχρι στιγμής, αβρόχοις ποσί το πιο κρίσιμο διάστημα της πανδημίας. Αυτό δείχνουν οι εξαμηνιαίες τάσεις της MRB, κάτι που δεν ήταν και τόσο αναμενόμενο για δύο λόγους: πρώτον, γιατί το υπό όρους άνοιγμα της χριστουγεννιάτικης αγοράς ήταν λογικό να προκαλέσει σημαντική δυσαρέσκεια στους πολίτες και δεύτερον, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξαπολύσει μιαν άνευ προηγουμένου επίθεση με σκοπό την φθορά της κυβέρνησης.

Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε πως μόνον το ΚΚΕ έχει ως κεντρικό σύνθημα του την ανυπακοή και είναι λογικό να έχει αυτό το σύνθημα. Δεν πιστεύει στην φιλελεύθερη δημοκρατία και στο καπιταλιστικό σύστημα οπότε είναι επόμενο να προσπαθεί να υπονομεύσει και τα δύο. Ένα από τα βασικά όπλα του είναι η ανυπακοή στους νόμους που ρυθμίζουν την φιλελεύθερη δημοκρατία και το καπιταλιστικό σύστημα. 

Η κυρία Ακρίτα, χωρίς αμφιβολία, κατέχει την πρώτη θέση στην κλίμακα Παπαδημούλη. Μπορεί να έχει πολύ λιγότερα ακίνητα από τον εμπνευστή της ομώνυμης κλίμακας, αλλά η αξία τους είναι σημαντικά υψηλότερη. Δεν τρέχει να τα νοικιάσει σε μετανάστες. Είναι άλλη κλάση. 

Θυμάμαι στην δεκαετία του 70 τις γυναικείες οργανώσεις να δίνουν μάχες, μέσα σε δύσκολες συνθήκες, για τα δικαιώματα των γυναικών. Η δικαίωση τους ήρθε με την αναμόρφωση του οικογενειακού Δικαίου που έγινε επί της πρώτης κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια οι νόμοι αλλάζουν πιο εύκολα από τις συνειδήσεις των ανθρώπων, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί σε μεγάλο βάθος χρόνου.