Δεν είναι μόνον η διαρκής δημοσκοπική καθήλωση των ποσοστών του ΚΙΝΑΛ, είναι κυρίως η αίσθηση πως η ηγετική του ομάδα δεν μπορεί να παραγάγει πολιτική. Κινείται πάνω στον τυφλοσύρτη του διμέτωπου, που είναι τελικά ο ορισμός του ετεροκαθορισμού. Το άγχος μήπως κατηγορηθεί για σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Νέα Δημοκρατία λειτουργεί παραλυτικά.
Αυτή η ανυπαρξία πολιτικής έχει ως αποτέλεσμα το ΚΙΝΑΛ να μην μπορεί να κερδίσει, έστω, κάτι λίγο από την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει και με τον ΣΥΡΙΖΑ που αδυνατεί να εισπράξει και το παραμικρό ποσοστό από την Νέα Δημοκρατία.
Βίοι παράλληλοι.
Η αιτία βρίσκεται στο γεγονός πως οι ηγετικές ομάδες και των δύο αυτών κομμάτων αδυνατούν να διαβάσουν την μεταμνημονιακή πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να καταφέρει πλήγματα στην κυβέρνηση με τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε την περίοδο 2011-2014 και το ΚΙΝΑΛ, πηγαίνει ακόμα πιο πίσω. Ταξιδεύει στην δεκαετία του 80. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Αίφνης επανήλθε στον πολιτικό λόγο της κυρίας Γεννηματά το αίτημα για «προοδευτική κυβέρνηση». Τι σημαίνει αυτό; Ποιοι θα συγκροτήσουν αυτήν την «προοδευτική κυβέρνηση», καθώς το ΚΙΝΑΛ δύσκολα θα κατακτήσει την αυτοδυναμία; Αλλά πριν απαντήσει σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει η ηγετική ομάδα του ΚΙΝΑΛ να ορίσει τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό, καθώς το κλισέ πως ό,τι πράττει η Νέα Δημοκρατία είναι εξ ορισμού συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο, έχει ξεθωριάσει. Δεν πείθει.
Βέβαια, αν η ηγετική ομάδα του ΚΙΝΑΛ μπορούσε να προχωρήσει σε αυτόν τον ορισμό θα ήταν σε θέση να παραγάγει πολιτική. Το ένα φέρνει το άλλο.
Ας σημειωθεί πως το μόνο κόμμα της κεντροαριστεράς που διακυβερνά με επιτυχία την χώρα του είναι αυτό της Πορτογαλίας που ακολουθεί όμως πιο «νεοφιλελεύθερη» πολιτική από αυτήν της Νέας Δημοκρατίας. Ας το μελετήσουν αυτό το θέμα στο ΚΙΝΑΛ. Έχει ενδιαφέρον.
Έτσι μένει ανοικτό το ζήτημα με ποιο κόμμα το ΚΙΝΑΛ θα σχηματίσει «προοδευτική» κυβέρνηση, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει η κυρία Γεννηματά. Με το ΚΚΕ, αποκλείεται, γιατί δεν θέλει το ΚΚΕ. Απομένει ο ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα του Βαρουφάκη. Η κυρία Γεννηματά, επ' αυτού, ας απευθυνθεί στην βάση του κόμματος της. Και εδώ ακριβώς υπάρχει, για την ηγετική ομάδα του ΚΙΝΑΛ, το μεγάλο πρόβλημα. Η βάση του κόμματος είναι πιο αντι-ΣΥΡΙΖΑ και από την βάση της Νέας Δημοκρατίας ακόμα, ενώ πολλά μεταρρυθμιστικά μέτρα της κυβέρνησης τα επικροτεί σε μεγαλύτερο βαθμό και από τους ίδιους τους Νεοδημοκράτες. Μπορεί μερικά στελέχη του ΚΙΝΑΛ που έρχονται από το βαθύ παρελθόν να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα πάνε χωρίς ψηφοφόρους.
Τελικά η κυρία Γεννηματά παρέλαβε ένα κόμμα στο 7% ( ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ) και, παρ' όλη την κοσμογονία της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, «τσίμπησε» μόνο μια μοναδούλα το 2019, την οποία σήμερα αγωνίζεται να την κρατήσει.
Δεν το λες και κατόρθωμα.
