Σαν επιζήσαντες απο μεγάλη καταστροφή μπαίνουμε στο έβδομο καλοκαίρι της κρίσης. “Πεθύμησα χαρά” μου έλεγε προ ημερών ένας φίλος. Αυθεντική ξενοιασιά, εκείνη την ελαφράδα που δεν σημαίνει αδιαφορία για τα γύρω και για τους γύρω, αλλά είναι το φίλτρο για τις τοξίνες της καθημερινότητας.

Σημασία έχει να σκέφτεσαι. Και να μπορείς να διατυπώνεις μεστά και πρωτότυπα τον στοχασμό σου. Γιατί όσο και αν εξελιχθεί η τεχνολογία, όσο και αν χρησιμοποιούμε πλέον σύμβολα προκειμένου να συνεννοηθούμε και να εκφράσουμε όλη την γκάμα των συναισθημάτων μας, οι σκέψεις και οι λέξεις θα εξακολουθούν να έχουν υψηλή υπεραξία αισθητικής.

Τι μπορεί να ενώνει μια λογίστρια, έναν νεαρό δικηγόρο, έναν ιδιοκτήτη συνεργείου ανταλλακτικών, σπουδαστές πληροφορικής, μια νοσηλεύτρια με πολλά χρόνια στον τομέα της υγείας, έναν καλλιεργητή ροδιών που εντωμεταξύ έχει περάσει από το Πανεπιστήμιο, δυο μαθητές δευτέρας λυκείου: Τι τους ωθεί να παρακολουθήσουν σεμινάριο δημοσιογραφίας;

Απαιτείται τεράστιο πολιτικό και ηθικό σθένος την ώρα που κατηγορείς τον άλλο για εγκληματικά λάθη, να αναγνωρίσεις και τα δικά σου που μπορεί να φαντάζουν μικρά , αν μετρηθούν με το ιστορικό υποδεκάμετρο, αλλά να είναι μεγάλα , αν υπολογιστούν με τις ζωές των συγχρόνων σου.\r\n

Κερδήθηκε μια σημαντική μάχη, αλλά ας μην πανηγυρίζει η κυβέρνηση. Δεν κερδήθηκε ο πόλεμος. Όχι ο πόλεμος της οικονομικής ανόρθωσης, στον οποίο αναφέρονται όσοι θέλουν να την αντιπολιτευθούν επί της ουσίας ή από αμηχανία. Εννοώ τον Μεγάλο Πόλεμο, που αφορά και εμάς και την Ευρώπη και όλον τον πλανήτη: πώς θα αντιμετωπιστούν οι πολλαπλές κρίσεις από τις οποίες συνταράσσεται το παγκόσμιο χωριό.

«Είμαστε σάρκα από τη σάρκα αυτού του λαού, είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας και αυτό θα υπηρετήσουμε μέχρι τέλους» δήλωσε ο πρωθυπουργός, εμφανώς συγκινημένος και κάλεσε τους βουλευτές να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας.

«Ήταν η καλύτερη εποχή, ήταν η χειρότερη εποχή, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της τρέλας, ήταν η εποχή της πίστης, ήταν η εποχή της δυσπιστίας, ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας». Είναι η εποχή μας;

Ακούγοντας κοπετούς, οιμωγές και θρηνωδίες πέριξ της πλατείας Συντάγματος, ας θυμηθούμε τον Jaspers. Στην πολιτική εξαγνισμός σημαίνει επανόρθωση. Όχι μόνο με διοικητικές πράξεις, αλλά προσπαθώντας να δεις την πραγματικότητα όπως είναι. Εντωμεταξύ, ο Boy George τραγουδά παρηγορητικά: «I know all there is to know about the Crying Game». Αρκεί οι λυγμοί να είναι ειλικρινείς σαν τους δικούς του.

Ο Ποντιακός Ελληνισμός έχει τον σεβασμό όλων μας για τη ματωμένη Ιστορία του και δεν χρειάζεται τέτοιες πομπώδεις ρεβεράντζες που –το κυριότερο– ουδεμία θέση έχουν σε δυτική κοινοβουλευτική Δημοκρατία, εκτός αν αλλάξαμε πολίτευμα. Τι δουλειά έχει ένα θρησκευτικό σύμβολο στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας;

Σαν άλλος Σωκράτης, κατακεραύνωσε τους πολιτικούς που εκφράζουν περιφρόνηση για τους αριθμούς και τα γεγονότα, δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη για τη διασπορά ψεμάτων, ούτε για την επινόηση αναληθών στοιχείων και ταυτοχρόνως απορρίπτουν τους πραγματικούς ειδήμονες, αποκαλώντας τους «ελίτ» μόνο και μόνο για να τους απαξιώσουν.

Το θηρίο βρυχάται πάλι. Κάθε φορά το ίδιο τροπάρι. «Το κτήριο είναι μακριά, δεν έχει συγκοινωνία, δεν έχει καταστήματα εστίασης, θα υποβαθμιστούν οι εργασιακές συνθήκες, κάτι ύποπτο κρύβεται κλπ, κλπ, κλπ.» Το μόνο που δεν ακούστηκε είναι ότι έχει κακό μικρόκλιμα η περιοχή ή είναι ανάδρομος ο Ερμής.

Χρειάζεται θάρρος για να καταγγείλεις την ανάρμοστη συμπεριφορά προϊσταμένου σου. Εκτός από τον κίνδυνο να χάσεις τη δουλειά σου, απειλείσαι εσύ –αν και θύμα– με διασυρμό. Πόσοι δεν αναρωτιούνται «μήπως το προκάλεσε;», ερώτημα το ίδιο άθλιο με την πράξη.

Το «έτσι είναι εφόσον έτσι νομίζουμε» έχει γίνει δεύτερη φύση για την κυβέρνηση, αλλά όχι μόνο για εκείνην. Γεμίσαμε ονοματολάτρες. Σε όλο το πολιτικό φάσμα συναντάμε μιμητές των ρώσων μοναχών που εγκαταβιούσαν στον Άγιον Ορός στις αρχές του 20ού αιώνα και θεωρούνται αιρετικοί. Επιδίδονταν στην λατρεία του Ονόματος, πίστευαν ότι λατρεύοντας το όνομα του Θεού, τον καθιστούσαν πραγματικό.

Μέχρι τις γερμανικές κάλπες, πολλά μπορούν να συμβούν και να ανατρέψουν την δυσαρέσκεια των Γερμανών ψηφοφόρων απέναντι στην Μητερούλα του Έθνους, η παρουσία της οποίας -ακόμη και αν δεν πρόκειται να το αναγνωρίσει δημοσίως η ελληνική κυβέρνηση- έπαιξε βαρύνοντα ρόλο στην παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.

Τα γεγονότα έχουν πάρει το πάνω χέρι και εκείνα ορίζουν προς τα πού θα κινηθούμε. Ούτε η οικειοποίηση τους, ούτε η περιφρόνησή τους αλλάζει αυτό που είναι: γεγονότα. Πρωταγωνιστές, δευτεραγωνιστές και κομπάρσοι προς το παρόν έχουν αφεθεί στην ορμή τους, έχουμε αφεθεί όλοι στην δύναμη ροπών που ορίζονται σε άλλα πεδία. Κερδήθηκε χρόνος, για όλους, αλλά όχι πολύς.

Σε limbo έχει περιέλθει το Ηνωμένο Βασίλειο, μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου, μέλος όλων των κραταιών πολιτικό-στρατιωτικό-οικονομικών οργανισμών, πρώην πλανητική αυτοκρατορία και νυν παγκόσμιος παίκτης. Ούτε ο Σαίξπηρ, αν και σπουδαίος ανατόμος των ανθρώπινων συμπεριφορών στο πεδίο της εξουσίας, είχε φανταστεί τέτοια τραγικοκωμωδία.

Εάν γνωρίζεις τον εχθρό σου και τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα ακόμη και εκατό μαχών. Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό, για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα. Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, ούτε τον εχθρό, θα νικηθείς σε κάθε μάχη.* Σοφές κουβέντες, επαληθευμένες στην πράξη που καλό είναι να θυμόμαστε με τα σημαντικά συμβαίνοντα ανατολικά της επικράτειάς μας.

Οικονομολόγοι και πολιτικοί, Έλληνες και ξένοι έχουν αναφέρει πολλές φορές ότι το άνευ προηγουμένου πακέτο διάσωσης που έλαβε η χώρα μας όταν ξέσπασε η κρίση, στην πραγματικότητα διατέθηκε για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Απλώς τώρα την άποψη αυτή παρουσιάζεται θεμελιωμένη σε αριθμούς.

Σήμερον κρεμάται η ψευδαίσθηση ότι αν ομολογήσουμε τις πλάνες μας θα φανούμε αδύναμοι. Μάλλον θα κερδίσουμε αν όχι τον κόσμο όλον, τουλάχιστον τον αυτοσεβασμό μας. Οι τρώσαντες και ιάσονται. Πόσες φορές επιτέλους πρέπει να βάλουμε τα δάχτυλα επί τον τύπον των ήλων;

Η εξίσωση δεν βγαίνει, ούτε με θαύμα. Πρέπει να διορθωθούν πολλές παράμετροι της για να καταλήξουμε σε λύση. Οι δανειστές το ξέρουν. Δεν γίνεται να μην το ξέρουν. Έχουν κάνει διδακτορικό πάνω στο ελληνικό case.

Σκανδάλισε πολλούς η απόφαση περιφερειακού δικαστηρίου του Όσλο με την οποία δικαιώθηκε ο Anders Breivik, γνωστός ως μακελλάρης της Utoya. Οι δικαστές αποφάνθηκαν ότι η Νορβηγική κυβέρνηση παραβίασε τα δικαιώματά του, κρατώντας τον στην απομόνωση.

Χθες ήταν η 51η Μαρτίου, σήμερα η 52α. Οι καταληψίες της εμβληματικής πλατείας μετρούν με δικό τους ημερολόγιο τις ολονυκτίες της ανυπακοής, για να στείλουν το μήνυμα ότι απορρίπτουν όλους τους κατεστημένους κανόνες του παιχνιδιού. Διεκδικούν ακόμη και να αλλάξουν τη μέτρηση του χρόνου. Το κίνημα έχει ονομαστεί «Nuit Debout».

Ο εισαγγελέας δικαιολόγησε την παραβίαση του απορρήτου, αποφαινόμενος ότι στις δημοκρατίες η κοινωνία πρέπει να γνωρίζει –έστω και δι\\' αυτού του τρόπου– τι κάνουν οι διοικούντες πίσω από τις κλειστές πόρτες! Έγκριτοι νομικοί είπαν ευθέως ότι άνοιξε τον δρόμο για το τέλος του δημοκρατικού κράτους δικαίου.

Μέχρι που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχουν γίνει γνωστοί οι ακριβείς λόγοι της παραίτησης του Γιάννη Τροχόπουλου από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, λίγους μήνες πριν παραδοθεί το γιγαντιαίο σύμπλεγμα του Φαλήρου στο ελληνικό δημόσιο. Για τους δημοσιογράφους του πολιτιστικού ρεπορτάζ ήταν κεραυνός εν αιθρία.