Της Μαρίας Χούκλη
Δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Ηandelsblatt, που αναδημοσίευσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Οικονομολόγοι και πολιτικοί, Έλληνες και ξένοι έχουν αναφέρει πολλές φορές ότι το άνευ προηγουμένου πακέτο διάσωσης που έλαβε η χώρα μας όταν ξέσπασε η κρίση, στην πραγματικότητα διατέθηκε για να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες. Απλώς τώρα την άποψη αυτή παρουσιάζεται θεμελιωμένη σε αριθμούς.
Σύμφωνα με ενδελεχή έρευνα που διενήργησε η Ευρωπαϊκή Σχολή Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας (ESMT)* του Βερολίνου, από τα 220 δις ευρώ που δόθηκαν για την σωτηρία της Ελλάδας στα πρώτα πέντε χρόνια των μνημονίων, μόλις το 5% του ιλιγγιώδους ποσού κατέληξε στον ελληνικό προϋπολογισμό. Περίπου 87 δις πήγαν στην εξόφληση παλαιών χρεών, κοντά 52 δις στην εξόφληση τόκων και σχεδόν 38 δις στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Δηλαδή, με χαρτί και μολύβι υπολογισμένο, από τα 220 δις μόνον 9,5 δις μπήκαν στα δημόσια ταμεία !
Η ομάδα των ερευνητών ακτινογραφώντας όλο το πακέτο δηλώνει απερίφραστα ότι οι δανειστές φρόντισαν να διασφαλίσουν τις Ευρωπαϊκές –γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και τους μεγαλο-ιδιώτες πιστωτές στην λογική «ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν».
Ήταν επόμενο τα προγράμματα βοήθειας να μην αποδίδουν και να αποδεικνύεται σισύφεια η προσπάθεια να τερματιστεί η κρίση στην Ελλάδα.
Όμως, το δημοσίευμα της Ηandelsblatt δεν σταματά εκεί, που θα ήταν η μισή αλήθεια, χρήσιμη για εκμετάλλευση από όσα κόμματα πολιτεύονται και όσους πολίτες βολεύονται με το να βάλλουν εναντίον των ξένων και να παραβλέπουν τα οικεία κακά.
Οι επιστήμονες της ESMT κατέληξαν σε ορισμένα συμπεράσματα-προτάσεις που μπορούν να διορθώσουν τη ζημιά και να αποτρέψουν επανάληψη της τραγωδίας.
Υποστηρίζουν ότι πρέπει να ληφθούν θεσμικά, πολιτικά και οργανωτικά μέτρα ώστε να μην ξανα-υπάρξει ποτέ τέτοιας έκτασης κακοδιαχείριση των δημόσιων πόρων. Επισημαίνουν ότι αιτία της κρίσης αποτέλεσε η ανικανότητα του ελληνικού κράτους να διαχειριστεί σωστά τα δημόσια οικονομικά, οι ανεπάρκειες του δημόσιου τομέα μια εκ των οποίων είναι ο γιγαντισμός του, η φοροδιαφυγή, η έλλειψη μητρώων για την ακίνητη περιουσία και η αβεβαιότητα που προκύπτει από το άθροισμα όλων αυτών των μειονεκτημάτων, με αποτέλεσμα οι επενδυτές να θεωρούν την Ελλάδα χώρα προς αποφυγή (η έκθεση για την ακρίβεια κάνει λόγο για failed state).
Οι συντάκτες της έκθεσης αναφέρουν ακόμη ότι χρειάζεται να γίνουν διαθρωτικές -μη δημοσιονομικές- μεταρρυθμίσεις όπως η λεπτομερής καταγραφή της ιδιοκτησίας γης και ακινήτων, οι ιδιωτικοποιήσεις και η εξυγίανση των τραπεζών από μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Να εξορθολογιστεί ο τραπεζικός δανεισμός προς τους δημόσιους οργανισμούς και τις κρατικό-εξαρτώμενες επιχειρήσεις προκειμένου να στηρίζεται ο υγιής ιδιωτικός τομέας.
Οι υπογράφοντες την έκθεση δεν ανακαλύπτουν την Αμερική. Οι επισημάνσεις τους έχουν γίνει και από γηγενείς αναλυτές που γνωρίζουν καλύτερα τις παθογένειες μας. Απλώς ενισχύεται η άποψη ότι ακόμη κι αν δέχονταν οι δανειστές να κουρευτεί το χρέος, αν δεν εξαλείψουμε τις πηγές, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές που το δημιούργησαν, με μαθηματική ακρίβεια θα επιστρέφαμε στο 2010.
Και τότε, πράγματι, το νόμισμα δεν θα είχε καμία σημασία.
Dura veritas, sed veritas.
*Η Ευρωπαϊκή Σχολή Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας με έδρα το Βερολίνο, συστάθηκε πριν από 25 χρόνια από κορυφαίες εταιρείες και εκπαιδευτικά ιδρύματα, παγκόσμιου βεληνεκούς. Αποτελεί -όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα της- διεπιστημονική πλατφόρμα για διάλογο ανάμεσα στην πολιτική, την επιχειρηματική και την ακαδημαϊκή κοινότητα, διενεργεί έρευνες που δημοσιεύονται περιοδικά κύρους. Είναι ιδιωτική επιχείρηση που χορηγεί διδακτορικά, εγκεκριμένα από το γερμανικό κράτος.
Αλήθεια, κάτι τέτοιο δεν προέβλεπε το μνημόνιο του περασμένου καλοκαιριού και για την Ελλάδα; Συνεργασία πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με την επιχειρηματική κοινότητα;
Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια θα μου πείτε.
