«Είναι άξιο αναφοράς και επαίνου το γεγονός ότι η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν παρασύρθηκε. Εικάζω μετά βεβαιότητας ότι εκείνος που αποσόβησε μια ακόμη τραγική στιγμή αντιπολίτευσης, είναι ο  πρώην υπουργός Άμυνας Ευ. Αποστολάκης που γνωρίζει όσα δεν θέλουν να παραδεχθούν Παππάς, Φίλης και οι άλλοι που βιάστηκαν να μπουν στο σωρό». Αυτός ήταν ο επίλογος στα όσα έγραψα χθες για την υπόθεση των εγκλωβισμένων Σύρων στη νησίδα του Έβρου, αλλά πριν αλέκτωρ φωνήσαι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με διέψευσε πανηγυρικά.

Τον περασμένο Μάρτιο ένα πανομοιότυπο «περιστατικό» εγκλωβισμού προσφύγων σε νησίδα του Έβρου δημοσιοποιήθηκε μέσω των ίδιων διαύλων. Η ομάδα των «εγκλωβισμένων», ήταν Σύροι που εμφανίζονταν σε κίνδυνο από το τουρκικό καθεστώς. Οι περισσότεροι ήταν ανήλικοι και παιδιά, δύο γυναίκες σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, η μία αιμορραγούσε. Βρέθηκαν σε μια νησίδα και ζούσαν στην παγωνιά του Έβρου, χωρίς τρόφιμα και νερό σχεδόν ενάμιση μήνα και μόνο τα κινητά τους έδιναν λίγη ελπίδα. Το τέλος της ιστορίας εκείνης έμεινε άγνωστο.

Κατά πόσο η συμπόρευση Ανδρουλάκη και Τσίπρα είναι αναγκαστική και συγκυριακή ή εντάσσεται σε μια ευρύτερη και εκ των προτέρων χαραγμένη στρατηγική στο δρόμο προς τις κάλπες, θα το διαπιστώσουμε γρήγορα. Στη δεύτερη περίπτωση, η Χαριλάου Τρικούπη θα κληθεί να δικαιολογήσει με ποια κριτήρια και εχέγγυα, διάλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ ως σύμμαχο σε έναν αγώνα που θεωρητικά αφορά τους θεσμούς της Δημοκρατίας αλλά όλοι αντιλαμβάνονται ότι αφορά την κυβερνητική εξουσία. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο πρόεδρος του, ουδόλως έχουν αλλάξει πολιτική θεώρηση. Ποιος λοιπόν θα τους συνδράμει; Με ποιο άλλοθι; Και ποιο τίμημα για τη χώρα;

Η ιστορία των «επισυνδέσεων» έχει προκαλέσει μια μείζονα πολιτική και θεσμική εμπλοκή. Στο debate για το πώς θα χαραχθούν τα όρια μεταξύ ενός αποτελεσματικού μηχανισμού πληροφοριών και κατασκοπείας, και των εγγυήσεων του κράτους δικαίου, ακούγονται και θα ακουστούν, τεκμηριωμένες απόψεις, ύποπτοι ρομαντισμοί αλλά και μπούρδες. Στο μεταξύ ο χρόνος που φεύγει είναι πολύτιμος για να διευθετηθούν εκκρεμότητες και προβλήματα, τα οποία θα βρουν μπροστά τους οι πολίτες το φθινόπωρο.

Η κίνηση τακτικής του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να εμφανίσει ολόκληρο το κόμμα του ως «θύμα» της παρακολούθησης από την κυβέρνηση είναι πολιτικά έξυπνη. Όμως, μέρος της χθεσινής γραπτής ανακοίνωσής του, αφήνει περιθώρια να δοθεί μια άκρως δυσάρεστη «ερμηνεία» της στρατηγικής του, καθώς μοιάζει να επιχειρείται εκούσια ή ακούσια η δημιουργία ενός εκβιαστικού πλαισίου εντός του ΠΑΣΟΚ και του κύκλου των συνομιλητών του προέδρου του. Άκουγαν εμένα να μιλάω με εσάς, επομένως άκουγαν και εσάς.

Σε μια μικρή παραλία στην Κάσο, ο ομογενής Βαγγέλης, δάσκαλος στο Μπρούκλιν βλέποντας τη μικρή του κόρη να κολυμπάει στα γαλάζια νερά, μιλάει με αληθινή αγωνία για τη διαίρεση και τη σύγχυση που έχει φωλιάσει βαθιά στην αμερικανική κοινωνία. Αγαπάει την πατρογονική μικρή Κάσο, την επισκέπτεται όσο συχνά μπορεί, στέλνει τα παιδιά του σε ελληνικό σχολείο, τον συγκινούν βαθιά η μουσική και χοροί των πανηγυριών της. Αλλά είναι ευγνώμων στη «μεγαλοσύνη» και την απλοχεριά της Αμερικής.

Δικαίωμα να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται για τον κίνδυνο υποχώρησης από τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, διαθέτουν όσοι αποδεδειγμένα δεν καταπίνουν ούτε την κάμηλο ούτε τον κώνωπα. Θα το πω απλά: δεν είναι ώρα για μαθήματα υπεράσπισης των δημοκρατικών θεσμών και του σεβασμού των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων, από εκείνους που με την ενεργή συμμετοχή και στήριξη ή και την αιδήμονα σιωπή τους διευκόλυναν άλλοτε το απόλυτο αρμολόγημα.

Στην σημερινή του παρέμβαση ο πρωθυπουργός, εκτιμώ ότι δεν πρόκειται να περιοριστεί στις επιβεβλημένες άμεσες πολιτικές απαντήσεις που ζητούνται, για την υπόθεση της – νόμιμης -  παρακολούθησης σε βάρος του αρχηγού του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ. Ούτε θα επαναλάβει απλά ότι η κυβέρνηση συναινεί στις θεσμικές διαδικασίες που έχουν ήδη εκκινήσει σε δικαιοσύνη, και προσεχώς στη Βουλή. Η σημερινή πρωθυπουργική παρέμβαση δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από την ανακοίνωση συγκεκριμένων πρωτοβουλιών για τη δημιουργία ή την ενίσχυση των «θεσμικών αντίβαρων».

Η υποβολή παραίτησης από τον Μάριο Ντράγκι, ενώ μόλις είχε λάβει μια «κουτσή» ψήφο εμπιστοσύνης από την ιταλική Γερουσία, είναι η άρνηση ενός τεχνοκράτη πρωθυπουργού με απροσμέτρητο και αδιαμφισβήτητο πολιτικό βάρος, να «συνθηκολογήσει» με τον λαϊκισμό, σε βάρος των μακροπρόθεσμων συμφερόντων του ιταλικού λαού. Είναι παράλληλα συναγερμός - δυνατότερος ακόμη κι απ' αυτόν που ήχησε στη Γαλλία με το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών -  ότι ένα τεράστιο τσουνάμι λαϊκισμού ετοιμάζεται να σαρώσει χώρες- πυλώνες της Ευρώπης. 

Δυο ημιπιτσιρικάδες δήλωσαν ότι και ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος βία είναι. Κοινό επιχείρημα, κοινή νομιμοποιητική βάση, για να δικαιολογηθεί τι; Προφανώς η βία με συγκεκριμένα ιδεολογικά και πολιτικά, χαρακτηριστικά. Το μοτίβο είναι γνωστό. Ξεκινάει μια ανελέητη λεκτική βία υπό το πρόσχημα της σκληρής πολιτικής κριτικής και αντιπαράθεσης ενώ πληθαίνουν όσοι στέκονται στη λάθος πλευρά από τα γκαζάκια. Αυτό παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή ενός πρώην πρωθυπουργού. 

Στην εξαμηνιαία έρευνα της MRB στην οποία «ιχνηλατούνται» οι τάσεις του εκλογικού σώματος, εμφανίζεται μια μικρή αποκλιμάκωση της δυσαρέσκειας των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, για τον ΣΥΡΙΖΑ.  Έτσι τουλάχιστον μεταφράζουν στην Κουμουνδούρου το γεγονός πως για πρώτη φορά, είναι ελαφρώς μεγαλύτερο το ποσοστό όσων ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και δηλώνουν ότι επιθυμούν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ από το ποσοστό που επιθυμεί συνεργασία με τη ΝΔ.

Ακούω αρκετούς να λένε ότι ο βαθμός τοξικότητας στην πολιτική ζωή του τόπου έχει υποχωρήσει τόσο πολύ που δεν δικαιολογείται να τον επικαλείται ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, ή τέλος πάντων, επειδή στο πρόσφατο παρελθόν βρεθήκαμε μέσα σε ένα κλίβανο με δηλητηριώδη πολιτικά αέρια, τώρα είμαστε μια χαρά. Με αυτό το πλευρό να κοιμούνται, όσοι το πιστεύουν και το υποστηρίζουν. Η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά. 

Ο κύκλος παροχής επιδομάτων στήριξης, προκαλεί δυο αντικρουόμενους φόβους οι οποίοι όμως εδράζονται στην ίδια βάση. Μπορεί οι κοινωνικές μεταβιβάσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ στη χώρα, να είναι υψηλές, ωστόσο, είναι προφανές πως οι ανισορροπίες του συστήματος στρεβλώνουν εντελώς την τελική απόδοσή τους. Στηρίζουμε όσους έχουν πραγματική ανάγκη, ή τελικά στηρίζονται και εκείνοι που καταφέρνουν να περνάνε εισοδήματα και πλούτο κάτω από το ραντάρ; 

Tο 2022 δεν είναι 2015. Όποιος τους επόμενους μήνες ως τις εκλογές φορτώσει στην αγωνία και στις δυσκολίες των νοικοκυριών, των εργαζόμενων και των επιχειρήσεων, ένα μακρόσυρτο και σκληρό πολιτικό ροκ, με έξτρα δόσεις λαϊκισμού, μηδενισμού των πάντων και πλειοδοσία υποσχέσεων, θα οδηγηθεί σε ρήξη με την κοινωνία. Η προσδοκία υπέρβασης του αδιεξόδου που δικαιολογημένα μπορεί να νοιώθει ο πολίτης, δεν θα επέλθει από  υποσχέσεις για ελληνικές πατέντες σε διεθνή δυσεπίλυτα προβλήματα. Ο κόσμος δεν είναι ανυποψίαστος για το κόστος που κρύβει το φλερτ με το λαϊκισμό.

Κάλπες το '23 στο τέλος της τετραετίας. Θα προηγηθεί - λογικά - διόρθωση του εκλογικού νόμου που ψήφισε η ΝΔ ο οποίος και θα ισχύσει στις δεύτερες κάλπες. Έτσι θα αδρανοποιηθεί με ασφάλεια η «βόμβα» της απλής αναλογικής και ο Μητσοτάκης θα πορευτεί με σχεδιασμό για «4 συν 4». Το μεγαλοπρεπές κάψιμο των πρόωρων εκλογών έρχεται να δικαιώσει την προσδοκία πολλών ότι ο νυν πρωθυπουργός δεν θα αναζητούσε έναν προσχηματικό λόγο για να δικαιολογήσει μια απόφαση που θα αναιρούσε τη βασική του επιλογή για εξάντληση της τετραετίας.

Μέρες προετοιμάζονταν ο ΣΥΡΙΖΑ για τη «μάχη» του Στρασβούργου. Ο στόχος ήταν να μην επιτρέψουν στον Κυρ. Μητσοτάκη να επαναλάβει μια εμφάνιση ανάλογη με εκείνη που έκανε προσφάτως στο αμερικανικό Κογκρέσο. Τι έμεινε στο τέλος από όλη αυτή την προβοκάτσια; Ένας Μητσοτάκης να αποκρούει υποδειγματικά την άκριτη και εύκολη υιοθέτηση της προπαγάνδας και ένας υποδειγματικός Ανδρουλάκης ο οποίος με την παρέμβασή του, στάθηκε επάξια στο ύψος του διπλού αξιώματός του. 

Το Δικαστικό Συμβούλιο ακροβάτησε στο χρόνο προκειμένου να προλάβει να εκδώσει το επίμαχο βούλευμα του πριν από τη 12η νυχτερινή της 30ης Ιουνίου, και πριν αποχωρήσουν μέλη του, λόγω συνταξιοδότησης. Υπήρξε και «ακροβασία» ως προς το τελικό περιεχόμενο του βουλεύματος το οποίο εμφανίζεται να αγνοεί πλήρως το εισαγγελικό πόρισμα;  Η «σχολή» ΣΥΡΙΖΑ έχει διακηρύξει χωρίς φόβο και με αγωνιστικό πάθος ότι οι δικαστικές αποφάσεις,  ούτε υπεράνω κριτικής είναι, ούτε βρίσκονται στο απυρόβλητο.

Δεν είναι η μνήμη αυτό που συρρικνώνεται όσο περνούν τα χρόνια, από την 5η Ιουλίου του 2015 και την επέτειο του δημοψηφίσματος. Συρρικνώνεται το μέγεθος της ευθύνης των «πρωταγωνιστών» που καταφεύγουν σε μια άσχετη, από τα γεγονότα και τις ιστορικές καταγραφές εξήγηση, ακόμη και για το αποτέλεσμα της τυχοδιωκτικής επιλογής. Η επιχείρηση αναδρομικής δικαίωσής τους, περιλαμβάνει και το επιχείρημα ότι το δημοψήφισμα εξανάγκασε τη γερμανική κυβέρνηση σε μετατόπιση από τις αρχικές της θέσεις και απαιτήσεις.

Αν η υποσχετική του Τζο Μπάιντεν στον Ερντογάν για την αναβάθμιση των τουρκικών F-16,  είναι το free pass για ένα ειρηνικό και ήρεμο καλοκαίρι, χαλάλι. Μέχρι να ανάψει πράσινο φως το αμερικανικό Κογκρέσο, υπάρχει και χρόνος που θα περάσει και δρόμος που θα διανυθεί αλλά προς το παρόν εξασφαλίζεται το «σκληρό νόμισμα» που χρειαζόμαστε. Την ηρεμία στο Αιγαίο, για να βγουν τα σπασμένα από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Είναι καταρχήν, σωτήριο γεγονός για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ο βουλευτής και πρώην  υπουργός Επικρατείας, Χριστόφορος Βερναρδάκης έχασε το προνόμιο να αναλύει τις δημοσκοπήσεις και να εισηγείται διάφορα στον πρόεδρο Τσίπρα, δεδομένης της «επιτυχούς» πρόβλεψης που είχε κάνει παραμονές των εκλογών του 2019. Στην Κουμουνδούρου όλοι  πιστεύουν ότι τους πήρε στο λαιμό του με τις μαντεψιές του, κάτι που φαίνεται από το δεδομένο πως δεν έχει καταφέρει να επανακάμψει από το κομματικό περιθώριο στο οποίο βρέθηκε έκτοτε.  

Όσοι υπέστησαν ανακλητικό σοκ και φρίκαραν με την προοπτική κυβερνητικής συμπόρευσης Τσίπρα, Βαρουφάκη (και Κουτσούμπα), την οποία περιέγραψε πονηρούτσικα για τους λόγους του ο Ε. Τσακαλώτος, θα πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα και σε ημερήσια, πρόγραμμα ασκήσεων ψυχραιμίας. Μέχρι τις εκλογές θα μας πουν και θα ξανακάνουν τέρατα. Επιθυμίες έχουν, επιδιώξεις έχουν, αλλά αυταπάτες δεν έχουν. Τη δεύτερη θέση θέλουν να καβατζώσουν ξανά.

Το ίδιο το κράτος, πιστοποιεί ότι περί το 30% των πρατηρίων κάνουν «κόλπα» με τα καύσιμα, είτε «πειράζοντας» τις αντλίες, είτε νοθεύοντας βενζίνη και πετρέλαιο. Το κράτος κάνει ελέγχους και επιβάλει πρόστιμα, δυστυχώς όμως μέχρι πρόσφατα, κρατούσε μυστικά τα στοιχεία των παραβατών. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ως πολίτης και καταναλωτής είσαι «παθών» και προσπαθείς να βρεις άκρη; Μια τρύπα στη νοθεία κάνεις και στο λέει το κράτος κατάμουτρα. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ως πολίτης και καταναλωτής είσαι «παθών»;

Μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες η δημοκρατία και οι θεσμοί λειτουργούν, οι ηγέτες λογοδοτούν στις κάλπες και οι λαοί επιβάλλουν, μέσω αυτών, ανάγκες, επιθυμίες και βούληση, ετοιμάζονται να συνθηκολογήσουν με τη Μόσχα. Η διατήρηση της ευρωπαϊκής ευημερίας είναι ο ντορβάς μέσα στον οποίο ο Βλαντίμιρ Πούτιν θα παραχώσει τις ευρωπαϊκές αρχές και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου. Στο δίλημμα «διακοπές και αυθόρμητα τριήμερα» ή «συντριβή του ρωσικού αναθεωρητισμού και του απολυταρχισμού», οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν αντέχουν. 

Καμιά εντύπωση δεν πρέπει να προκαλεί ότι στην Κουμουνδούρου μόνο που δεν άνοιξαν σαμπάνιες για το γεγονός ότι ο πρώην υπουργός και πρώην (;) αδελφοποιτός του προέδρου, ο κ. Νίκος Παππάς παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο μόνο για πλημμέλημα! Δεν ανέμεναν κάτι άλλο.  Οι σαμπάνιες δικαιολογούνται για τη …προνοητικότητα που επέδειξαν στο σωστό χρόνο και πέρασαν τις αλλαγές στους Ποινικούς Κώδικες, άρον άρον πριν από τις εκλογές και που όλως τυχαίως αφορούσαν και το άρθρο 259 για την παράβαση καθήκοντος.