Το ίδιο το κράτος, πιστοποιεί ότι περί το 30% των πρατηρίων κάνουν «κόλπα» με τα καύσιμα, είτε «πειράζοντας» τις αντλίες, είτε νοθεύοντας βενζίνη και πετρέλαιο. Το κράτος κάνει ελέγχους και επιβάλει πρόστιμα, δυστυχώς όμως μέχρι πρόσφατα, κρατούσε μυστικά τα στοιχεία των παραβατών. Αυτά λοιπόν κάνει το κράτος.
Α! Και ανακοινώνει διαρκώς ότι αυξάνει και εντείνει τους ελέγχους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ως πολίτης και καταναλωτής είσαι «παθών» και προσπαθείς να βρεις άκρη; Μια τρύπα στη νοθεία κάνεις και στο λέει το κράτος κατάμουτρα.
Φίλος βάζει βενζίνη στο σχεδόν καινούργιο αυτοκίνητό του, από ένα σχετικά οικονομικό πρατήριο, σε δήμο των βορείων προαστίων, στα τέλη Μαΐου. Δυο 24ωρα αργότερα ο κινητήρας του αυτοκινήτου βγήκε εκτός λειτουργίας. Το αυτοκίνητο ούτε τεσσάρων ετών.
Το πήγε σε εξουσιοδοτημένο σέρβις της αντιπροσωπείας.Το έβαλαν στον εγκέφαλο, το εξέτασαν οι μηχανικοί και η διάγνωσή τους ήταν ότι η βλάβη προκλήθηκε από νοθευμένη βενζίνη. Κράτησαν το αυτοκίνητο για ένα μήνα. Πληρώθηκε η βλάβη 2.200! φιλική τιμή.
Και από εκεί ξεκινούν του κόσμου τα παράλογα. Από το εξουσιοδοτημένο συνεργείο που έγινε η διάγνωση περί νοθείας - έστειλαν φωτογραφία μάλιστα με το καύσιμο σε δοκιμαστικό σωλήνα ως πειστήριο- αρνήθηκαν όμως πεισματικά να δώσουν εγγράφως τη γνωμάτευση τους. Επικαλέστηκαν το νομικό τμήμα της εταιρίας.
Υπέδειξαν στον παθόντα, να στείλει το δείγμα σε ανεξάρτητο φορέα, κατά προτίμηση στο Γενικό Χημείο του κράτους. Πριν μπλέξει με το Χημείο, είπε ο άνθρωπος να ενημερωθεί για τα σωστά βήματα.
Κάλεσε στο Συνήγορο του Καταναλωτή. Το πόσο χρόνο σπατάλησε και τα πόσα τηλέφωνα έκανε μέχρι να μιλήσει με κάποιον, αφήστε το κατά μέρος… Τον παρέπεμψαν στο αρμόδιο τμήμα του υπουργείου Περιβάλλοντος. Μια (εξυπηρετικότατη αλήθεια) υπάλληλος του ζήτησε τα στοιχεία, ρώτησε αν θέλει να κάνει επώνυμη καταγγελία και τον πληροφόρησε ότι θα κάνουν έλεγχο και θα ενημερώσουν με email για τις όποιες ενέργειές τους.
Όταν της εξήγησε ότι διαθέτει δείγμα με τα καύσιμα, του συνέστησε να επικοινωνήσει με το αρμόδιο τμήμα της περιφέρειας Αττικής. Κάλεσε στο αρμόδιο γραφείο όπου οι εκπλήξεις ήταν απανωτές και δυσάρεστες μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Με την πρώτη περιγραφή του πρατηρίου - σε ένα δρόμο εκεί κι εκεί - ο υπάλληλος τον διέκοψε λέγοντας ότι προσωπικά ο ίδιος έχει δεχθεί αρκετές καταγγελίες για το συγκεκριμένο βενζινάδικο.
(Πού να δείτε τι γίνεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση του πρατηρίου). Ανέφερε ωστόσο ότι όσες φορές κι αν έχει γίνει έλεγχος δεν έχει βρεθεί κάτι. Με τη γνώση του ειδικού, πρόσθεσε ότι υπάρχει νομοθετικό κενό και ότι ο καταναλωτής είναι ουσιαστικά απροστάτευτος. Όταν ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου του επισήμανε πως διαθέτει δείγμα από τη βενζίνη και την (ανεπίσημη) γνωμάτευση ότι το καύσιμο ήταν νοθευμένο υποστήριξε πως δεν έχει και πολύ σημασία καθώς η άλλη πλευρά (του πρατηρίου) μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ένας κακόβουλος και τελικά να μπλέξει χειρότερα.
Επίσης του επισήμανε ότι ακόμα και αν είχε τότε «πειραγμένα» καύσιμα, ένα μήνα μετά είναι δύσκολο να πιστοποιηθεί. Του υπέδειξε ότι αν θέλει μπορεί να κάνει ξεχωριστή αγωγή, να προσπαθήσει να τεκμηριώσει τη βλάβη δικαστικά, αλλά στο τέλος έκλεισε με την εκτίμηση «πιάσε το αυγό και κούρευτο».
Προ ημερών και ο διοικητής της ΑΑΔΕ ανακοίνωσε αυστηρότερα μέτρα για τους παραβάτες ιδιοκτήτες πρατηρίων. Προβλέπεται πλέον σφράγισμα, μέχρι και 90 μέρες, των πρατηρίων που εμπορεύονται νοθευμένα καύσιμα αλλά και δημοσιοποίηση των στοιχείων τους. Το by pass το ξέρει όλη η αγορά χρόνια τώρα, οι παραβάτες κλείνουν το πρατήριο που βρέθηκε να παρανομεί, το ανοίγουν σε άλλο όνομα και συνεχίζουν.
Η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί ότι θα ανακοινώσει και δεύτερη δέσμη μέτρων σύντομα. Μήπως θα μπορούσε να προβλεφθεί μια διαδικασία καταγγελίας και διεκδίκησης αποζημίωσης και από τους καταναλωτές που αποδεδειγμένα έχουν υποστεί ζημιά από το νοθευμένο προϊόν, αποδεδειγμένων παραβατών;
