Στην εξαμηνιαία έρευνα της MRB στην οποία «ιχνηλατούνται» οι τάσεις του εκλογικού σώματος, εμφανίζεται μια μικρή αποκλιμάκωση της δυσαρέσκειας των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, για τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι τουλάχιστον μεταφράζουν στην Κουμουνδούρου το γεγονός πως για πρώτη φορά, είναι ελαφρώς μεγαλύτερο το ποσοστό όσων ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και δηλώνουν ότι επιθυμούν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ από το ποσοστό που επιθυμεί συνεργασία με τη ΝΔ. Αυτή η πολιτική ανάγνωση όμως, χωρίς να είναι εντελώς λάθος, δεν είναι απαραίτητα σωστή. Το βέβαιο είναι πως δεν άλλαξε άποψη ο πυρήνας των ψηφοφόρων που έριξε το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στην κάλπη το 2019, αντιστεκόμενος στη στενή πολιορκία με τις «Γέφυρες» και τα βαφτίσια ΣΥΡΙΖΑ -Προοδευτική Συμμαχία. Σε αυτό συνηγορεί έτερη έρευνα, από το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών του Γ. Δραγασάκη, που λέει πως οι μισοί ψηφοφόροι που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ αντιπαθούν το κόμμα Τσίπρα, ενώ μόλις ένα 10% αντιπαθεί τη ΝΔ.
Πώς συμβαίνουν αυτά ταυτόχρονα;
Από το εκλογικό αποτέλεσμα του 8,10%, σήμερα το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη ζώνη του 12 % και παραπάνω. Στη συγκεκριμένη μέτρηση της MRB είναι στο 12,2%.
Η άνοδος αυτή οφείλεται σε εισροές και επαναπατρίσεις ψηφοφόρων από το ΣΥΡΙΖΑ.
Μετανιωμένοι, απογοητευμένοι ή απλώς καιροσκόποι ψηφοφόροι, επιστρέφουν μεν, αλλά αποστρέφονται τη σκέψη ότι θα βρεθούν να στηρίζουν σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό τη ΝΔ, δε. Ούτως ή άλλως πάντως η μεγαλύτερη δεξαμενή δυνητικών ψηφοφόρων του Ανδρουλάκη βρίσκεται εντός εκτός και επί τα αυτά του ΣΥΡΙΖΑ.
Χρειάζεται λοιπόν, επιδέξιος τρόπος προσέγγισής τους, καθώς από αυτούς τους ψηφοφόρους, θα κριθεί σημαντικά η τελική έκβαση της μάχης Ανδρουλάκη- Τσίπρα για την κυριαρχία στον λεγόμενο προοδευτικό χώρο. Με αυτό δεδομένο, ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πασχίζει και να μην απομακρύνει ψυχικά τους μετριοπαθείς κεντρώους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ - που κράτησαν τις κομματικές Θερμοπύλες και θεωρούν ότι αν οι συνθήκες το απαιτήσουν η συνεργασία με τη ΝΔ του Μητσοτάκη είναι μονόδρομος - αλλά και να καλοπιάσει τους ψηφοφόρους που καταφτάνουν ή σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τον ΣΥΡΙΖΑ και η προοπτική μιας συνεργασίας με τη ΝΔ, τους απωθεί.
Η στρατηγική της Χαριλάου Τρικούπη είναι προς το παρόν η ενδεδειγμένη, καθώς στη βάση της βρίσκεται η ανομολόγητη παραδοχή ότι το ΠΑΣΟΚ θα έχει περισσότερες πιθανότητες να πάρει πίσω τα κλειδιά του προοδευτικού χώρου, αν ο Μητσοτάκης νικήσει κατά κράτος τον Τσίπρα και όλων όσων ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να αντιπροσωπεύει.
Η ήττα ΣΥΡΙΖΑ όμως, θα είναι ατελής αν στη μάχη που επίκειται, το ΠΑΣΟΚ παραστεί δια…αντιπροσώπου και αν περιμένουν από τη ΝΔ να απαλλάξει και το ΠΑΣΟΚ από αυτό που, ο Νίκος Ανδρουλάκης περιέγραψε ως εξουσιαστική παρέα Τσίπρα που νέμεται τον προοδευτικό χώρο της χώρας.
Πριν όμως απ΄αυτό, ο χώρος της δημοκρατικής παράταξης έχει χρέος να συνταχθεί καθαρά στην εκστρατεία απέναντι στον «εκτσογλανισμό» της πολιτικής αντιπαράθεσης, για τον οποίο τα νέα δείγματα γραφής είναι ανησυχητικά.
Η πρόστυχη επίθεση του κ. Βερναρδάκη στη Νίκη Κεραμέως, οι προπηλακισμοί στην αναπληρώτρια υπουργό Υγείας Μ. Γκάγκα στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου, οι τραγικές εμπνεύσεις… καλλιτεχνών να κάνουν αντιπολίτευση με την μπλούζα με τον Κρέοντα και δημοσιογράφων σε ρόλο κανονικών τρολς να χαρακτηρίζουν τον Μητσοτάκη …Τράμπ κάτω από τις αναρτήσεις του Μάτζικ Τζόνσον, δεν είναι υπόθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Γίνονται ξανά υπόθεση των κομμάτων που αντιπροσωπεύουν το ευρωπαϊκό δημοκρατικό πρόσωπο της χώρας.
