Όποιος θέλει να πληροφορηθεί τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του αείμνηστου καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Σταύρου Τσακυράκη καθώς και τον διεθνή επιστημονικό διάλογο που προκάλεσε επιστημονικό άρθρο του με το οποίο έθεσε το ερώτημα αν η Αρχή της Αναλογικότητας συνιστά απειλή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (όπως ήθελε να τα λέμε και όχι Ανθρώπινα Δικαιώματα) επιβάλλεται να διαβάσει τον τόμο που εκδόθηκε πρόσφατα, με τη συνδρομή του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου «Ανθρώπινα Δικαιώματα σε καιρούς ανελεύθερων Δημοκρατιών/ Human Rights in times of Illiberal Democracies».

Μας έκαναν εντύπωση οι αρνητικές αντιδράσεις που προκάλεσε η απόφαση του κ.Βασίλη Χαραλαμπόπουλου να μη βγει στη σκηνή του Θεάτρου Ακροπόλ αν προηγουμένως δεν έφευγε η κυρία Σάσα Σταμάτη που βρισκόταν στο κοινό. Όσοι επικρίνουν την απόφαση του κ.Χαραλαμπόπουλου θεωρούν ότι οι δημιουργοί και οι καλλιτέχνες δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν επιλέξουν το κοινό της δουλειάς τους. Όποιος πληρώνει εισιτήριο μπορεί να παρακολουθήσει όποιο θέαμα επιθυμεί απ όποιον το προσφέρει. Είναι όμως έτσι;

Από πέρυσι τέτοια εποχή που ξεκίνησε η εμβολιαστική εκστρατεία συζητάμε για το ρόλο της Επιστήμης, για την ανάγκη να εξοικειωνόμαστε με τη φύση της επιστημονικής γνώσης από το σχολείο, για την ανάγκη να ενισχύσουμε τις σχέσεις εμπιστοσύνης με τον επιστημονικό κόσμο της χώρας. Όταν οι θιασώτες της κοινής λογικής επιτίθενται στην Επιστήμη γιατί ιεραρχούν υψηλότερα την πολιτική στράτευση με όρους οπαδικούς, το ποσοστό της εμβολιαστικής κάλυψης είναι αναλογικά εξαιρετικά υψηλό. Πάλι καλά να λέμε!

Η κυβέρνηση είναι μόνη της. Είναι πλέον σαφές σε όλους πως δεν έχει να περιμένει από την Αντιπολίτευση στήριξη στην αντιμετώπιση της πανδημίας ενώ δεν είχε ούτε τη βοήθεια τουλάχιστον στον βαθμό που οι πολίτες αναμέναμε, από τους επιστημονικούς συλλόγους της χώρας. Ιατρικοί και Δικηγορικοί σύλλογοι παρακολουθούσαν, επί μήνες ατελείωτους, με σοκαριστική αδιαφορία, κάποια μέλη τους να σπρώχνουν πολίτες σε κίνδυνο, προτρέποντάς τους να μην εμβολιαστούν.

Αυτά τα «νέα βιώματα» που δημιουργούν οι υπηρεσίες ψηφιακής εξυπηρέτησης των υπηρεσιών του Δημοσίου είναι πανίσχυρα και βάζουν στη γωνία ξεπερασμένες, ανούσιες συζητήσεις περί ιδεολογίας και μάλιστα στη βάση ντεμοντέ συνθημάτων προηγούμενων δεκαετιών. Οι 55 λιγότερες ουρές που χρειάστηκε να σταθούμε τη χρονιά που μας πέρασε, όπως είπε χθες στη Βουλή ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης μας έκαναν την καθημερινή ζωή καλύτερη. Και η εύκολη, αξιοπρεπής καθημερινότητα είναι μια ιδεολογία από μόνη της.

Διαβάζουμε την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ που εκδόθηκε με αφορμή διαμαρτυρίες ηλεκτρονικών Μέσων ιστοτόπων κυρίως, για τον τρόπο που λειτουργεί η ελληνική ομάδα που συνεργάζεται με το Facebook στον εντοπισμό και τη διαγραφή από την πλατφόρμα ψευδών ειδήσεων, τα Ellinika Hoaxes. Διαβάζουμε την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ που εκδόθηκε με αφορμή διαμαρτυρίες ηλεκτρονικών Μέσων ιστοτόπων κυρίως. Το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ στην ανακοίνωσή του υποστηρίζει (αντιγράφουμε) «την αναγκαιότητα για έναν ισχυρό και θωρακισμένο φορέα στη χώρα ως προϋπόθεση για τον έλεγχο γεγονότων (fact checking) με διαφάνεια, αμεροληψία και αξιοπιστία».

«Τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί αδιάφορο όταν υπονομεύει το Σύνταγμα μέσω της προκλητικής επίκλησής του από τους εχθρούς του.» Έτσι κλείνει ο Βαγγέλης Βενιζέλος το χθεσινό του άρθρο-παρέμβαση για την οργανωμένη δράση ομάδας τραμπούκων στην Πιερία που την Παρασκευή απήγαγε τον εκπαιδευτικό, γεγονότα που είναι γνωστά, πλέον, σε όλους μας. Θα είναι πολύ μεγάλο σφάλμα αν η κοινωνία αντιμετωπίσει το ζήτημα με ιλαρότητα, γιατί η Δικαιοσύνη από την πλευρά της δείχνει να το αντιμετωπίζει με τη δέουσα σοβαρότητα. 

Το πόσο θετικό θα αποδειχθεί το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών του ΚΙΝΑΛ για το ίδιο το ΚΙΝΑΛ θα το δούμε τους επόμενους μήνες. Σίγουρα η απουσία του νέου προέδρου του κόμματος από τη Βουλή, θα δημιουργήσει ένα ζήτημα αλλά όχι και τόσο σοβαρό δεδομένου ότι ο πολιτικός λόγος σήμερα παράγεται για να εκπέμπεται από πολλούς και διαφορετικούς πομπούς, με τελευταία τη Βουλή. Με μια καλή στρατηγική, ο κ.Ανδρουλάκης θα καταφέρει να διαχειριστεί επιτυχώς την απουσία του από τη Βουλή.

Όσοι δεν έχουν σπαταλήσει ούτε ένα λεπτό της ζωής τους, ειδικά της νιότης τους, στην Αριστερά έχουν μια δυσκολία να καταλάβουν γιατί πρώην Αριστεροί και μάλιστα της Ανανεωτικής Αριστεράς και του Ρήγα Φεραίου, αδυνατούν να κάνουν τη διάκριση μεταξύ του δικαιωματισμού και του αιτήματος για σεβασμό των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Όμως, η ταύτιση του λεγόμενου δικαιωματισμού, μιας εκδήλωσης της αριστερής ιδεοληψίας με κάθε αίτημα για την ανάγκη σεβασμού των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου γίνεται πλέον και εκ του πονηρού. 

Δεν καταλαβαίνουμε γιατί σήμερα οι Ευρωπαίοι Κεντροδεξιοί ηγέτες επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθεροι τη στιγμή που για να αντιμετωπίσουν την Ακροδεξιά που απειλεί στις κάλπες την ηγεμονία τους, ενστερνίζονται νεοσυντηρητικές ή ακόμα και ακροδεξιές ιδέες. Θα λειτουργούσε πολύ καλά αν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες οι ηγέτες των κεντροδεξιών κομμάτων τους σταματούσαν να διεκδικούν τη φιλελεύθερη ταυτότητα. Θα βοηθούσαν πολύ αν τη μετριοπάθεια τους τη λάνσαραν ως μια σύγχρονη δεξιά.

Οι δημοσκόποι, ας χρησιμοποιήσουμε κι εμείς αυτό τον συμβατικό όρο, πρέπει να περιφρουρήσουν οι ίδιοι τη δουλειά τους. Σε κάθε δημοσκόπηση που παρουσιάζεται στην τηλεόραση πρέπει να εξηγούν τα όρια του εργαλείου της δημοσκόπησης. Σε κάθε περίπτωση οι επαγγελματίες των εταιρειών ερευνών κοινής γνώμης που στην πλειοψηφία τους είναι και πραγματικά εξαιρετικοί πολιτικοί επιστήμονες και στατιστικοί, πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να περάσουν στην αντεπίθεση εξηγώντας τι ακριβώς κάνουν.

Με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι επίσημοι φορείς,  συνυφασμένοι με την οικονομική ιστορία της χώρας που υπάρχουν για  να παράγουν γνώση, προσκάλεσαν τον καθηγητή Γ .Αλογοσκούφη, τον ιθύνοντα νου της χρεοκοπίας, να παρέμβει ως ομιλητής σε δύο συμπόσια επιστημονικού χαρακτήρα, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Είπαμε! Ναι, η κάλπη μίλησε και τιμώρησε και δεν απαιτείται κάτι περισσότερο. Αλλά από το σημείο αυτό μέχρι να ξαναδούμε στα δημόσια πράγματα όσους θα έπρεπε να φροντίσουν να τους ξεχάσουμε πάει πολύ.

«Είναι μια γυναίκα που δεν μπορεί να αγαπήσει γιατί ολόκληρη η ζωή της περιστρέφεται γύρω από την πολιτική. Αν ένας άντρας που ασχολείται με την πολιτική είναι απεχθής, μια γυναίκα της πολιτικής είναι φρικτή, είναι ένα τέρας». Έτσι περιγράφει ο Γερμανός συνθέτης Ρίχαρντ Βάγκνερ την Όρτρουντ, ηρωίδα της όπερας «Λόενγκριν». Κανείς δεν ξέρει αν αυτό το γνωρίζει η Άνγκελα Μέρκελ, παθιασμένη λάτρης της όπερας και ειδικότερα του έργου του Βάγκνερ αλλά δεν θα της έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση.

Όσα συνέβησαν τα τελευταία εικοσιτετράωρα κάνουν εμφανείς, για ακόμα μια φορά, τις συνέπειες των τοξικών πολιτικών ηγεσιών και των τοξικών οπαδών που μοιραία αυτές συσπειρώνουν γύρω τους. Όταν η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει το Freedom Pass ως μέτρο ενθάρρυνσης των νέων για τον εμβολιασμό, η αντιπολίτευση και οι μηχανισμοί της στη δημόσια σφαίρα έσπευσαν να οξύνουν τα πνεύματα με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Λίγους μήνες μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε το υπέρ του υγειονομικού συστήματος ποσό για τους άνω των 60 ανεμβολίαστων, να γίνει ένα χρηματικό βραβείο για όσους θα εμβολιάζονται.

Όσες φορές ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να ψελλίσει την ιδέα ότι ο άξονας Δεξιάς-Αριστεράς ως εργαλείο περιγραφής και ερμηνείας της τρέχουσα πολιτικής πραγματικότητας έχει πλέον ξεπεραστεί από τα γεγονότα, βρήκε ελάχιστους πρόθυμους να την υποστηρίξουν στην κοινωνία. Αντιμέτωποι με την προχθεσινή ασημαντότητα του debate των υποψηφίων για το ΚΙΝΑΛ κάποιοι μετριοπαθείς πολίτες, ίσως και να κατάλαβαν την αξία που είχε η ιδέα του Μητσοτάκη.

Το «βαρύ» εθνικό μας προϊόν, ο μεγάλος μας πλούτος είναι τα μνημεία. Δεν είναι μόνο η τεράστια αρχαιολογική και επιστημονική τους αξία αλλά ο πλούτος που μπορεί να παράξει η χώρα εκμεταλλευόμενη σωστά, με σχέδιο και σεβασμό την υπεραξία τους. Οι πυρκαγιές που σχετίζονται με την κλιματική κρίση απειλούν τους αρχαιολογικούς χώρους, η Αρχαία Ολυμπία απειλείται διαρκώς, οι Μυκήνες πέρυσι μας «κοψοχόλιασαν» και δεν είναι μόνο οι πυρκαγιές: είναι και οι πλημμύρες και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας.

Η άποψη ότι αριστερά και δεξιά στη χώρα δεν συμφωνούν σε τίποτα δεν είναι σωστή. Όχι, απλώς συμφωνούν αλλά συναινούν κανονικότατα σε πλήθος θεμάτων που αφορούν την Οικονομία και πάνω απ' όλα τις κρατικές δαπάνες. Σε μια χώρα με οικονομία με δομικά προβλήματα, με τεράστιο μη παραγωγικό κράτος όλοι διαγκωνίζονται στο ποιος θα εμφανιστεί ως μεγαλύτερος…Μπαϊντενόπουλος, επαναλαμβάνοντας, συνθηματολογικά, προτάσεις που απευθύνονται σε μια κοινωνία στην καρδιά του Καπιταλισμού.

Το γεγονός μου το μετέφερε συγγενικό μου πρόσωπο: όταν άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος στην απογραφέα της γειτονιάς του είδε δύο γυναίκες που κρατούσαν ένα μικρό παιδί να τον κοιτούν με ένα βλέμμα όλο αγωνία μέχρι να διαπιστώσουν αν θα τις υποδεχόταν με εχθρότητα. Αυτό είναι κατάντια. Όχι δική τους, βέβαια αλλά δική μας, όλων μας. Δείχνει μια κοινωνία σε αποσύνθεση που δεν έχει χάσει τη λογική της μόνο έχει χάσει την ανθρωπιά της.

Εκείνη η ημέρα του περασμένου Ιουλίου που μια εργαζόμενη σε καφέ στην Ηλιούπολη ζήτησε τη βοήθεια της Γραμμής SOS 15900 για τις γυναίκες που πέφτουν θύματα της βίας και με τις συντονισμένες ενέργειες της υπαλλήλου του τηλεφωνικού κέντρου που απάντησε στην κλήση και της Αμέσου Δράσεως, μια 19χρονη στην Ηλιούπολη διασώθηκε από την εφιαλτική της ζωή. Δεν είναι η μόνη περίπτωση. Όλο και πιο συχνά φτάνουν σε εμάς μαρτυρίες για ανάλογες επεμβάσεις. Τους ευχαριστούμε που ανακατεύονται.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν οι πολίτες που όχι απλώς δεν ανήκουν ιδεολογικά στο ΚΙΝΑΛ αλλά είναι παραδοσιακοί ψηφοφόροι ή και οργανωμένα μέλη άλλων κομμάτων, πρέπει να συμμετέχουν στις εκλογές της 5ης Δεκεμβρίου. Τι μας συμφέρει πραγματικά να συμβεί στο ΚΙΝΑΛ; Η απάντηση είναι πως πρέπει να αφήσουν το ΚΙΝΑΛ να ανασυγκροτηθεί μόνο του, χωρίς παρεμβάσεις. Αν τα καταφέρει θα ωφεληθούμε όλοι και πάνω απ' όλα η χώρα.

Για να επιχειρηματολογήσουμε πάνω στο πόσο λάθος είναι όλη αυτή η διαδικασία δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στο προφανές: δηλαδή στο πόσο εξωφρενικό είναι μέλη του ενός κόμματος να μετατρέπονται σε εκλεκτορικό σώμα του αντίπαλου κόμματος με μόνο στόχο να αναδειχθεί πρόεδρος το πρόσωπο που θα υπηρετήσει καλύτερα τις επιδιώξεις και τη στρατηγική του δικού τους κόμματος. Αυτό είναι εξώφθαλμα εξωφρενικό. Το σοβαρότερο πρόβλημα είναι ότι αυτές οι δήθεν ανοιχτές διαδικασίες, τελικά υπονομεύουν και το πολίτευμα.

Από το καλοκαίρι ακόμα γράφαμε πως αυτό που κάνει τις ομάδες των αντιεμβολιαστών στη χώρα μας επικίνδυνες είναι ότι καταφέρνουν να δρουν οργανωμένα και συντονισμένα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Βρισκόμαστε στη φάση που το μεγάλο διακύβευμα είναι η κοινωνική συνοχή. Στα κόμματα (και το κυβερνητικό) πέφτει μεγαλύτερο βάρος να περιορίσουν το φαινόμενο στις τάξεις τους. Η κυβέρνηση σωστά προκρίνει την κοινωνική συνοχή και πρέπει να εξαντλήσει κάθε δυνατό περιθώριο πίεσης πριν αναλάβει νέες πρωτοβουλίες.

Η αλήθεια είναι πως όσο οι κάτοικοι της περιφέρειας ονειρεύονται να μετακομίσουν στην Αθήνα τόσοι και άλλοι τόσοι κάτοικοι της πρωτεύουσας ονειρεύονται να μετακομίσουν σε κάποια περιφέρεια για να γίνουν αγρότες - παραγωγοί. Φυσικά, το μόνιμο πρόβλημα για την ελληνική αγροτική παραγωγή είναι η έλλειψη τυποποίησης και η παραγωγή μικρής κλίμακας αλλά εμείς πιστεύουμε ότι δείχνουν το δρόμο για το είδος της παραγωγής που πρέπει να αναπτύξουμε: ειδικά προϊόντα που καταφέρνουν υψηλές τιμές.

Το «μουρμουρητό» που προκαλεί η απροθυμία της κυβέρνησης να λάβει σοβαρότερα μέτρα για την πανδημία, με επέκταση των υποχρεωτικών εμβολιασμών ή lockdown των ανεμβολίαστων έχει πλέον γίνει «σούσουρο». Μαθαίνουμε ότι ακούγεται πλέον και σε κατ' ιδίαν συζητήσεις υπουργών και δεν αναφερόμαστε στους δυο - τρεις που επενδύουν στο εσωκομματικό τους μέλλον υπονομεύοντας συστηματικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη με καθημερινές, αντιφατικές τους δηλώσεις που γίνονται συνειδητά, για να προκαλέσουν σύγχυση και αναταραχή.