Βολική, για τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν λέει να «βάλει μυαλό», η απόπειρα να μπουν στο ίδιο κάδρο η ιστορία Φουρθιώτη με τη σκευωρία Novartis. Η κοινή γνώμη δεν πρέπει να παρασυρθεί και να βρεθεί να σχολιάζει αντιστικτικά ή κατ' αντιπαράθεση ή στο ίδιο context αυτές τις δύο πολύ διαφορετικές υποθέσεις. Για την ιστορία Φουρθιώτη, ξέρουμε ότι κάποιοι υπουργοί και κομματικοί αξιωματούχοι επέδειξαν πολύ κακή κρίση στην επιλογή των συνομιλητών τους. Η υπόθεση Novartis όμως είναι ένα εντελώς άλλης τάξης ζήτημα. Πρόκειται για μια σκευωρία.

Με αιχμές για λάθη και παραλείψεις, απουσία αυτοκριτικής και συγκεκριμένου πολιτικού σχεδίου η τάση των… γεφυροποιών που εντάχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ πριν από 4 χρόνια βάζει… διόδια στους παλαιοκομματικούς και στέλνει μηνύματα στον Αλέξη Τσίπρα αναφορικά με την επόμενη μέρα του συνεδρίου. Καταθέτουν τη δική τους πολιτική πλατφόρμα ζητώντας συνεργασία με το ΚΙΝΑΛ στηλιτεύουν πράξεις και κινήσεις στελεχών και ακουμπούν θέματα ταμπού για την Κουμουνδούρου όπως αυτό της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και την υποχρεωτικότητα εμβολιασμών.

Με τον Κανένα να εξακολουθεί να ξεπερνά στις προτιμήσεις των πολιτών τον Αλ. Τσίπρα και τον Ν. Ανδρουλάκη να παρουσιάζει μια αυξητική δημοσκοπική τάση, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βιώνει μια πολιτική μοναξιά που ξεκινά από τη θέση του στο κοινοβουλευτικό τόξο και φτάνει στο επίπεδο της Κουμουνδούρου. Η αλλοπρόσαλλη στάση και η τοξικότητα που εκπέμπεται καθιστούν αποτρεπτική την προσέγγιση ακόμη και από στελέχη που στάθηκαν στο πλευρό του.

Η πορεία της οικονομίας, με άξονες την επίσπευση για τη δεύτερη αύξηση του κατώτατου μισθού από τον ερχόμενο Μάιο, τα κονδύλια άνω των 5 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης που θα φτάσουν στην Ελλάδα τους επόμενους μήνες και τις εγχώριες και ξένες επενδύσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε νέες θέσεις εργασίας, καθώς επίσης η μόνιμη αντιπαραβολή των δύο περιόδων διακυβέρνησης - της παρούσης με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ - είναι τα δύο βασικά κλειδιά της στρατηγικής Μητσοτάκης μέχρι τις επόμενες κάλπες.

Η σκληρή προπαγάνδα των ερυθροφρουρών ήθελε τον Αλέξη Τσίπρα αήττητο, άχαστο στις εκλογές, άτρωτο απέναντι στους αντιπάλους του. Έκτιζαν με συνέπεια το προφίλ ενός σύγχρονου κομμουνιστή ηγέτη, όπως μας είχαν συνηθίσει από την εποχή των σοβιέτ. Κάτι από Ιωσήφ ένα πράγμα. Κι ήρθε η ώρα που την κατασκευή από τραπουλόχαρτα την πήρε ο αγέρας. Και ένας - ένας οι ερυθροφουροί «την κάνουν» και ορισμένοι προβάρουν στον καθρέπτη το πράσινο συνολάκι που ανέσυραν από τη ναφθαλίνη.

Είναι τόσο κραυγαλέος ο πανικός του Α. Τσίπρα που δεν μπορεί να σχεδιάσει με στοιχειώδη σοβαρότητα τις τακτικές κινήσεις του. Επέλεξε να καταθέσει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, λόγω της ταλαιπωρίας που υπέστησαν οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου από τη χιονόπτωση. Επί της ουσίας τι κατάφερε; Να σιωπήσουν εκείνες οι φωνές μέσα στη Ν.Δ. που γκρίνιαζαν ή ασκούσαν κριτική στον τρόπο που χειρίστηκε η κυβέρνηση αυτή την έκτακτη κατάσταση. Δεν το ήξερε αυτό ο Α. Τσίπρας;

Για να παραφράσουμε τον πρωθιερέα Κάρολο, ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Κουμουνδούρου. Το φάντασμα του ΚΙΝΑΛ. Στον ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλουν τις δημοσκοπήσεις ως στημένες, αλλά κάθε φορά που δημοσιεύεται μια νέα, αλαφιάζονται, γιατί αποτυπώνει ότι ο Ανδρουλάκης σταδιακά απορροφά τμήμα των πασόκων οπαδών που ξεστράτισαν προς ΣΥΡΙΖΑ.

Χωρίς σαφείς θέσεις και προτάσεις, επιχειρώντας να πατήσει σε δύο βάρκες ο Νίκος Ανδρουλάκης και οι στενοί του συνεργάτες βλέπουν το άγχος που προκαλούν στον Αλέξη Τσίπρα και ετοιμάζονται για την… αντικατάσταση. Είτε καταφέρουν να γίνει το ΚΙΝΑΛ δεύτερο κόμμα είτε ακουμπώντας, σε επίπεδο ποσοστών τον ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζονται ήδη ως το επόμενο κομμάτι στο λεγόμενο ενάμισι κόμμα του πολιτικού συστήματος.

Άλλοι έχουν το όνομα και άλλοι έχουν τη χάρη. Για τους αριστερούς λένε ότι βρίσκονται σε διαρκή επαναστατική ετοιμότητα, οι κεντροδεξιοί είναι τελικά εκείνοι που περιμένουν την ευκαιρία για να αρχίσουν να ρίχνουν από τα ταμπούρια τους. Όχι εναντίον των αλλοθρήσκων, αλλά εναντίον των φίλων και γειτόνων. Κι εκεί που ένας χιονιάς απείλησε με εμφύλια σύρραξη στα μετόπισθεν, έφτασε το ιππικό. Ή αλλιώς, η πρόταση μομφής του κ. Τσίπρα προς την κυβέρνηση.

Η τρομερή έκρηξη στη Λ. Συγγρού χάλασε ένα σερί των ωραίων φωτογραφικών ενσταντανέ ενός πολιτικού που λείπει. Λείπει πολύ στον άλλοτε κυβερνητικό του συνοδοιπόρο. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας ενώ αναφέρεται στην προοδευτική διακυβέρνηση που μπορεί να επιτευχθεί με το πάντρεμα των προοδευτικών, υπό την ανάγκη της απλής αναλογικής, αναπολεί το αίσθημα ασφάλειας που του παρείχε η παρουσία του Πάνου Καμμένου.

Εν αντιθέσει με τον καιρό των ημερών, θερμό παραμένει το μέτωπο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη βομβίδα «κρότου - λάμψης» που πέταξε ο Αλέξης Τσίπρας για εκλογή Προέδρου και Κ.Ε. από τη βάση, πρόταση που ξάφνιασε και θορύβησε την εσωκομματική αντιπολίτευση. Οι ομάδες και τάσεις διενεργούν δικές τους συσκέψεις, διερευνώντας τρόπους αντίδρασης για την ακύρωση της πρόθεσης Τσίπρα.

Για κυβέρνηση και πρωθυπουργό «κατώτερους των περιστάσεων» κάνει λόγο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας, σημειώνοντας ότι «μια γνωστή εδώ και πολλές ημέρες κακοκαιρία βρήκε για άλλη μια φορά το επιτελικό κράτος ανοργάνωτο, απροετοίμαστο, ασυντόνιστο».

Ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης προφανώς και συνεχίζει να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ερωτηθείς σχετικά με τους ισχυρισμούς του υπόδικου Μένιου Φουρθιώτη.

Ο νεωτερισμός της εκλογής του αρχηγού από τα μέλη του κόμματος, τον οποίο εισηγήθηκε με καθυστέρηση ετών ο Αλέξης Τσίπρας, δεν είναι ώριμη πολιτική επιλογή ή επιλογή υπό πίεση ώστε να μετεξελιχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ανοικτό, σύγχρονο, δημοκρατικό κόμμα χωρίς τάσεις και ρεύματα και αριστερούς φατριασμούς. Δεν υποκρύπτει ούτε καν τη φιλοδοξία του αρχηγού να νομιμοποιήσει την «εξουσία» του στο κόμμα και να σταθεί επί ίσοις όροις απέναντι στον Κ. Μητσοτάκη και τον Ν. Ανδρουλάκη.

Ο Αλέξης Τσίπρας αισθάνεται τόσο πιεσμένος που αναγκάστηκε να κάνει ακόμα μια κυβίστηση. Ανέτρεψε την πάγια θέση του πως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ εκλέγεται από συνέδρους και πρότεινε να εκλεγεί με ανοικτή ψηφοφορία από τους πολίτες. Προσπαθεί να δραπετεύσει από τη μίζερη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το κόμμα του, ανατρέποντας μια πάγια παράδοση της Αριστεράς. Τους αρχηγούς της τους εκλέγουν τα κομματικά όργανα. Ειπώθηκε πως έτσι θέλει να αποστασιοποιηθεί από την αριστερή πτέρυγά του.

Από την εποχή που ο Γιώργος Παπανδρέου άφησε στην άκρη το κόμμα του και τις καταστατικές διαδικασίες του, για να ψηφισθεί Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από ένα εκατομμύριο κόσμου, άρχισε η εποχή των καταστατικώς ισχυρών και ανεξέλεγκτων αρχηγών. Αυτό που ονομάστηκε «γιορτή της δημοκρατίας» ήταν η φιέστα του λαϊκισμού και η αποθέωση της αποπολιτικοποίησης. Δίπλα στο θεσπισμένο πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο των ισχυρών Πρωθυπουργών, εγκαθιδρύθηκε και το μοντέλο των ισχυρών αρχηγών.

Η πρόταση Τσίπρα για την εκλογή αρχηγού από τη βάση δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα μέλη του. Η συζήτηση είχε ανοίξει εδώ και καιρό, πριν την ήττα των εκλογών του 2019, και κορυφώθηκε τους πρώτους μήνες μετά από αυτή. Η λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση αντέδρασε εξ αρχής και ενδεχομένως τα στελέχη της να εκτίμησαν πως το θέμα είχε κλείσει. Φευ!

«Μετά το άρθρο στήριξης του κ. Τσίπρα στον κ. Βαξεβάνη και την υιοθέτηση επί της ουσίας της γραμμής Πολάκη και την πλήρη κάλυψή του, είναι πια ξεκάθαρο πως Τσίπρας, Πολάκης και Βαξεβάνης είναι ένα και το αυτό…» σχολίασαν πηγές της ΝΔ.

Πόσο διαφορετικά θα ήταν άραγε τα πράγματα, αν ο Αλ. Τσίπρας είχε νοσήσει πριν από ένα χρόνο και έκανε τότε τις ίδιες ακριβώς δηλώσεις, που κάνει σήμερα; Aν η μηχανή του χρόνου διέγραφε όλα όσα έχει πει από την άνοιξη του 2020 μέχρι και προχθές; Μεταξύ άλλων, στην ανάρτηση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται ότι «ο ιός δεν αστειεύεται και για πολλούς δεν είναι ένα απλό συνάχι. Άρα εμβόλιο, μάσκα, αποστάσεις, ψυχραιμία».

Οριοθετώντας ως βασικό αντίπαλο τη «συντηρητική» κυβέρνηση της ΝΔ και θέτοντας ως στόχο μια «σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση», ο Νίκος Ανδρουλάκης στρέφεται στο ακροατήριο του Αλέξη Τσίπρα που αναζητεί μια «προοδευτική κυβέρνηση». Και οι δύο απευθύνονται πλέον στο ίδιο κοινό δεδομένου ότι οι εκσυγχρονιστές, το σύγχρονο κέντρο της πολιτικής σκηνής, δεν ανταποκρίνεται στα κελεύσματα της σοσιαλδημοκρατίας με οποιαδήποτε μορφή εμφανίζεται στο προσκήνιο.

Τον Ιούνιο του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας από τη θέση του πρωθυπουργού της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καταργούσε το νόμο του 2012 που προέβλεπε τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης των ΑΕΙ μέσω ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, τον οποίο το κόμμα του χαρακτήριζε ως «τεχνοφασισμό». Σήμερα ανακαλύπτει, με τα στελέχη του, τη μαγεία της τεχνολογίας και δηλώνει έτοιμος να πραγματοποιήσει... ψηφιακό συνέδριο.

Δίνει ο κ. Τσίπρας την εντύπωση ότι βαριέται πλέον να ασχοληθεί σοβαρά με την αντιπολίτευση του! Θέλει εκλογές και πολιτική αλλαγή επειδή «η Δεξιά κάνει την αδικία καθεστώς» και επειδή «η Δημοκρατική Παράταξη διαχρονικά αγωνίζεται και ισονομία και δικαιοσύνη». Είναι αυτό εκλογικό δίλημμα; Η χρονιά που φεύγει είναι όντως μια χρονιά χαμένη όπως λέει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ, κεντρικά εκφρασμένος, έχει περιπέσει στο επίπεδο χαμαιτυπείου. Εξακολουθεί και λειτουργεί, φωνασκούσα μάλιστα, η αντιεμβολιαστική φάλαγγα, ο δε λόγος του διαγραφέντα Κουρουμπλή είναι λογοτεχνικό κέντημα μπροστά σε αυτά που λέει ο ίδιος ο Α. Τσίπρας και οι συνεργάτες του. Θα μου πείτε, «δεν ντρέπονται;» φυσικά, και δεν ντρέπονται. Ποντάρουν για μια ακόμα φορά στην αγανάκτηση των πολιτών, μόνο που αυτό, μέχρι στιγμής, δεν αποδίδει.

Αρκετή δημοσιότητα δόθηκε από τον εγχώριο τύπο, στις δηλώσεις του Μουσταφά Ιλκέρ Γιουτζέλ, σχετικά με τη σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας και ΗΠΑ. Σε μια αποστροφή του λόγου του μάλιστα, ανέφερε ότι στην άλλη πλευρά των συνόρων της Τουρκίας βρίσκονται πλέον οι Ηνωμένες Πολιτείες και όχι η Ελλάδα. Γιατί έχουν ενδιαφέρον οι δηλώσεις του Γιουτζέλ; Διότι στις δημοτικές εκλογές του δήμου της Κωνσταντινούπολης το 2019, ο Γιουτζέλ είχε παρουσιαστεί σαν τον Αλέξη Τσίπρα της Τουρκίας.