Ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν «έβαλε πλάτη επανειλημμένως», όπως δήλωσε χωρίς να ντρέπεται ο Τσίπρας, αλλά επιχείρησε εξαρχής να κερδοσκοπήσει πολιτικά με νεκρούς και διασωληνωμένους, υπονομεύοντας ευθέως την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα και θεωρώντας την περίπου ως υπαρξιακή απειλή. Και λυπάμαι που θα το πω. Αλλά πρόκειται για αλητεία χωρίς προηγούμενο στην πολιτική ιστορία της χώρας.

Η τακτική του Αλέξη Τσίπρα αναφορικά με το ΚΙΝΑΛ είναι σαφής. Απαιτεί συνεργασία με αναφορές στα περί προοδευτικής κυβέρνησης, κάτι που αναφέρει και ο Γιώργος Παπανδρέου, μέσω του οποίου ουσιαστικά πιέζει και την Φώφη Γεννημάτα. Η αποστροφή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη αποτελεί και ένα ακόμη μήνυμα προς την πλευρά στην οποία επιδιώκει να διεισδύσει

Η προσπάθεια πόλωσης από τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανής. Οι προκλητικές αναφορές οι υψηλοί τόνοι και η διχαστική ρητορική έρχονται να αναδείξουν σε συνδυασμό με τα όσα ειπώθηκαν αναφορικά με ειδικά δικαστήρια και διώξεις, πως το θέμα του Νίκου Παππά απασχολεί, εντόνως.

Διαφωνεί με τον βούρδουλα και τις απειλές ο Αλέξης. Το είπε στην Θεσσαλονίκη, μπροστά στο λιγοστό πλην αποφασισμένο κοινό του. Ταυτίζομαι απολύτως μαζί του. Μόλις δω χωροφύλακα να οδηγεί άνθρωπο στο εμβολιαστικό κέντρο δέρνοντας τον με τον βούρδουλα, πρώτος θα στήσω οδόφραγμα. Κι αν δω φαντάρο να σηκώνει όπλο και να απειλεί με εκτέλεση όποιον αρνείται να τρυπηθεί στο μπράτσο, κατ' ευθείαν θα επαναστατήσω. Το σωστό να λέγεται.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να επιμένει στο ψέμα και στην υποκρισία», τονίζει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αναφορικά με δύο ερωτήματα που υπέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την υπόθεση της κακοποίησης της 18χρονης.

Όλο τσιτάτα είναι αυτός ο Αλέξης. Ενδιαφέροντα και χαριτωμένα τα περισσότερα. Τα δυο τελευταία του είναι «νίκη με μια ψήφο» και «για να κερδίσουμε το κέντρο, πρέπει να στρίψουμε αριστερά». Υποψιάζομαι δε βασίμως ότι αυτά τα δυο συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, αλληλοσυμπληρώνονται μέσα στην πολυπλοκότητα της νέας ρηξικέλευθης εκλογικής ΣΥΡΙΖΑϊκής στρατηγικής. Ας συνειδητοποιήσει ο Τσίπρας ότι οι κεντρώοι δεν είναι ηλίθιοι.

Η 13η Ιουλίου 2015 είναι μια σημαδιακή ημέρα. Η Ελλάδα παρέμεινε στην Eυρωζώνη και στην ΕΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχθηκε την σκληρή πραγματικότητα και η Ελλάδα εισήλθε στην εποχή του αριστερού μνημονίου. Τα γεγονότα, μετά το δημοψήφισμα, θα μπορούσαν να πάρουν καταστροφική τροπή. Η επιμονή των εταίρων μας, η δηλωμένη βούληση του 39% να υπερασπίσει τον τρόπο ζωής του και κυρίως το αίσθημα της αυτοσυντήρησης του Α.Τσίπρα, όλα αυτά συνέβαλαν στη γνωστή kolotoumba.

«Hermanos y hermanas, valiente pueblo del Cuba!», «αδελφοί και αδελφές, γενναίε λαέ της Κούβας!» έλεγε το 2016 ο Αλέξης Τσίπρας «ο Φιντέλ Κάστρο αφήνει πίσω πολύτιμη κληρονομιά στον κουβανικό λαό, στην παιδεία, στην εξάλειψη του αναλφαβητισμού, στην υγεία, στο επίπεδο των επιστημών και του πολιτισμού». Σήμερα όμως οι «φτωχοί, καταπιεσμένοι και ανυπότακτοι» του Φιντέλ βγαίνουν στους δρόμους.

Εντύπωση προκάλεσε η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα η προσπάθεια να οριοθετήσει το σημείο στο οποίο βρέθηκε με συνεχείς επισημάνσεις στην... δυτική Θεσσαλονίκη «όπου βρίσκεται ο αυθεντικός κόσμος». Τότε στα υπόλοιπα σημεία της Θεσσαλονίκης ενδεχομένως να κατοικούν άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι αυθεντικοί σίγουρα όχι λαϊκοί και ίσως κατ' επέκταση πολίτες που δεν δύναται να εκπροσωπηθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και να αγωνιστεί κάποιος γι αυτούς.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας ιδεολογικός και πολιτικός αντίπαλος και όχι ένας εχθρός». Θα μπορούσαν πράγματι, να είναι έτσι τα πράγματα, αν βεβαίως είχαμε μνήμη χρυσόψαρου και αντίληψη αμοιβάδας. Δεν υπάρχει ίχνος πολιτικής ή ιδεολογικής χροιάς, στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Το DNA του ΣΥΡΙΖΑ είναι το πεζοδρόμιο, η αγανάκτηση, η δυσαρέσκεια, η αντίδραση και ο δρόμος προς την εξουσία, που επιτυγχάνεται μέσω παρά φύσιν συμμαχιών, συγχωνεύσεων και ταυτίσεων.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει εκλογές. Γνωρίζει πως θα τις χάσει. Επιχειρεί να τις ξορκίσει με συνεχείς αναφορές στα περί ετοιμότητας του ιδίου και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα προσκλητήρια για προοδευτική διακυβέρνηση. Μια νέα εκλογική ήττα ή μάλλον δύο νέες, θα προκαλέσουν πλήγμα και στον ίδιο και στο κόμμα του, ανοίγοντας πληγές που προς το παρόν έχουν κρυφτεί κάτω από το χαλί της επαναστατικής γυμναστικής.

Ο Αλέξης που όλοι αγαπήσαμε είναι πάντα εδώ. Στις 28 Ιουνίου καταγγέλλει το περίφημο 150άρι ως «εξευτελιστική» διαδικασία για τους νέους, που καταρρακώνει κάθε αξία εισάγοντας στην ζωή τους την αρχή «όλα αγοράζονται», αλλά στις 11 Ιουλίου κατηγορεί την κυβέρνηση ότι τους το δίνει στον πρώτο εμβολιασμό και όχι στον δεύτερο. Αν ήμουν ΣΥΡΙΖΑίος θα χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο, αλλά τώρα ο τοίχος την γλύτωσε.

Το «νίκη με μια ψήφο» δεν προήλθε από τους  επικοινωνιολόγους της αξιωματικής αντιπολίτευσης που προετοιμάζουν το κόμμα για τις κάλπες της απλής αναλογικής. Είναι ένα έξυπνο «δάνειο» από τις ερωτήσεις-εργαλεία που χρησιμοποιεί η MRB ώστε να διερευνήσει τις τάσεις του εκλογικού σώματος σε μεγαλύτερο εύρος χρόνου.  Η απάντηση στο «Ποιος θέλεις να κερδίσει έστω και με μια ψήφο;» αναπτερώνει για πρώτη φορά από την ήττα του 2019 το ηθικό του Αλέξη Τσίπρα.

Έχει αποδειχθεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα που επεδίωξε και επιδιώκει να κινηθεί στην καρδιά του συνταγματικού τόξου. Ακόμα και σήμερα δεν έχει το θάρρος να αποστασιοποιηθεί από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές του. Αν ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ είτε μεταμορφωθεί πλήρως είτε ξαναπέσει στα προ μνημονίου ποσοστά του, τότε θα φύγει από το στόχαστρο της κριτικής. Όσο όμως συνεχίζει να μας θυμίζει με την παρούσα συμπεριφορά του το διχαστικό παρελθόν του, ναι θα ασχολούμαστε με αυτόν.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τοποθετήθηκε με αφορμή την υπόθεση της Ηλιούπολης και την κακοποίηση της 19χρονης από έναν αστυνομικό και τον πατέρα της, που είχε σαν συνέπεια τη σύλληψη αμφότερων από την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων Σωμάτων Ασφαλείας.

Στην πολιτική απελπισία του ΣΥΡΙΖΑ και των εντολοδόχων του, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά σε ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, αποδίδει το κόμμα, τις προσωπικές επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη και της συζύγου του, ως απάντηση σε ανακοίνωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Απάντηση στους ισχυρισμούς του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, περί διχαστικών πρακτικών της κυβέρνησης δίνει μέσω σχολίου της η κυβερνητική εκπρόσωπος, Αριστοτελία Πελώνη, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρει πως «χρειάζεται περίσσιο θράσος ο πιο διχαστικός πολιτικός στη μεταπολιτευτική ιστορία να μιλάει για διχασμό».

Εσχάτως ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους πολίτες να εμβολιαστούν, γεγονός που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως θετικό αν δεν είχε δώσει (και δίνει) εφόδια για το οπλοστάσιο των αντιεμβολιαστών. Οι αναφορές που πληθαίνουν από πλευράς αρνητών στα «πετσωμένα ΜΜΕ», φράση κλειδί της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η αμφισβήτηση του επιστημονικού προσωπικού (ως εργαλεία της κυβέρνησης τους περιγράφει και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας) χαρακτηριστικές. Όπως και αυτές περί «πειραματικών εμβολίων».

Και όσο και να μη θέλουμε να το παραδεχτούμε, εκείνοι που επένδυσαν στην απόλυτη κατάρρευση της χώρας ήταν οι ίδιοι οι κάτοικοι της. Αυτό το 62% του δημοψηφίσματος θα στέκεται για καιρό σαν δαμόκλειος σπάθη από πάνω μας. Όπως ένα φάντασμα του παρελθόντος που θα έρθει να εκπληρώσει ότι άφησε ως εκκρεμότητα.

Σε άγνοια της αλήθειας και της πραγματικότητας του Τομέα Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται το Υπουργείο Οικονομικών με αφορμή την ανακοίνωση του περί αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο. Όπως σημειώνει το ΥΠΟΙΚ το νέο ληξιπρόθεσμο 5μήνου 2021 είναι, εξαιρουμένου του 5μήνου 2020 (για το οποίο είχαν παραταθεί οι χρόνοι λήξης των προθεσμιών εξόφλησης οφειλών), το χαμηλότερο των τελευταίων έξι ετών, και συγκεκριμένα από το 2016.

Θέμα εκλογών έθεσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Γιαννουλης μιλώντας στη Βουλή. Είναι η πρώτη φορά που τίθεται ανάλογο ζήτημα από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αφού και ο Αλέξης Τσίπρας έχει αποφύγει να ανοίξει σχετική συζήτηση ενώ και κορυφαία στελέχη ζητούν να φύγει η κυβέρνηση μέσα από την αντίδραση των...  πολιτών.

Αυτές οι διαρκείς προσκλήσεις των ΣΥΡΙΖΑίων προς το ΚΙΝΑΛ για συμμαχική κυβέρνηση (και οι εσωκομματικοί καυγάδες στην Κουμουνδούρου για τον τρόπο που πρέπει να γίνει αυτό), μου θυμίζουν έναν πειναλέο χωριανό μου που δεν είχε ούτε κατσίκα στο κουμάντο του, αλλά είχε γίνει θρύλος στο χωριό όταν τσακώθηκε άγρια με τον γιό του για το ποιος θα φυλάει τα πρόβατα όταν θα αποκτούσαν κοπάδι με χίλια κεφάλια.

Την τελευταία δεκαετία υπήρξε ένας αναστοχασμός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, η οποία μοιάζει να απαλείφει ιδεολογικά πρόσημα και να αναζητά λύσεις σε βαλτωμένα για δεκαετίες θέματα, να θέλει προτάσεις και θετικό λόγο, νέες προοπτικές. Γι' αυτό οι ρητορικές περί «Μεσαίωνα», «θεσμικών πραξικοπημάτων» μοιάζουν γραφικές.

Ο διχασμός που καταγγέλλει ο κ. Τσίπρας συνίσταται στην εκπεφρασμένη ιδέα να υπάρξουν χωριστοί χώροι εστίασης για εμβολιασμένους ή μη. Άλλος «διχασμός» δεν υπάρχει στην επικαιρότητα (ο διχαστικός λόγος του Πολάκη αφορά τους φαν του και τον Τσίπρα ως πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχει την επιδραστικότητα και το βάρος διχασμού).Οπότε με αυτούς συντάσσεται εμμέσως, κλείνοντας το μάτι στους αντιεμβολιαστές.