«Μπορεί εμείς στην Ευρώπη να μην μπορούμε να φανταστούμε τις δυσκολίες που εσείς περάσατε, έχουμε όμως κι εμείς του δικούς μας δυνάστες. Την απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού» έλεγε το 2016 ο Αλέξης Τσίπρας στους Hermanos y hermanas (τους αδελφούς και τις αδελφές) του κουβανικού λαού μιλώντας στο πλαίσιο της κηδείας του Φιντέλ Κάστρο. Σήμερα οι αναταραχές στην Κούβα λαμβάνουν διαστάσεις με αίτημα την «ελευθερία» και την «πτώση της δικτατορίας».
Είναι αλήθεια οτι ο Κάστρο και ο Τσε μεγάλωσαν γενιές και γενιές αριστερών. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έκρυψε ποτέ τον θαυμασμό του όπως και αυτόν για τον Τσαβισμό στη Βενεζουέλα. Στην κηδεία του Φιντέλ μιλώντας μεταξύ των Νικολάς Μαδούρο, Έβο Μοράλες και Ντανιέλ Ορτέγκα δεν έκρυψε το θαυμασμό του και για το κομμουνιστικό καθεστώς της Κούβας.
Ένα καθεστώς που βρίσκεται πλέον μπροστά στον βασικό του εχθρό. Τα επίχειρα της κομμουνιστικής νοοτροπίας και ιδεοληψίας που φέρνουν τους πολίτες στα όρια της πείνας και της ανθρωπιστικής καταστροφής με την Κούβα να βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση των τελευταίων 30 ετών και τον κορονοϊό να κάνει απειλητική εμφάνιση
Οι διαδηλώσεις αποτελούν πρωτοφανές γεγονός δεδομένου ότι στη χώρα αυτή επιτρέπονται μόνο για το κομμουνιστικό κόμμα και όχι για όλους όσους επιθυμούν να εκδηλώσουν κάποια διαφωνία ή να διεκδικήσουν κάποιο αίτημα. Η παρουσία οχημάτων με πολυβόλα όπλα στα σημεία που πραγματοποιήθηκαν οι συγκεντρώσεις ενδεικτική.
Και μπορεί να μίλησε η ηγεσία για κουβανοαμερικανική μαφία που βρίσκεται πίσω απο το κάλεσμα που έγινε στα σόσιαλ μίντια (εμφανίσθηκαν στο νησί μόλις το 2018) εν τούτοις το πρόβλημα είναι βαθύτερο για το τελευταίο προπύργιο του κομμουνισμού, που όχι απλά φθίνει αλλά βρίσκεται οριακά πριν την ολοκληρωτική ήττα.
Οι ιδεοληπτικές λογικές και οι εμμονές στην λογική μιας αλλόκοτης θρησκοληψίας βρίσκονται μπροστά στον καθρέπτη που αμείλικτα δείχνει την πραγματική εικόνα του τέλους μιας εποχής.
Στην Κούβα το να… πνιγούν εν τη γενέσει τους ανάλογες αντιδράσεις ίσως καθίσταται εύκολο με βάση τη δόμηση του στρατοκρατούμενου μηχανισμού. Εν τούτοις οι αντιδράσεις ανοίγουν έναν δρόμο αντίστασης σε ένα καθεστώς που καταδυναστεύει τις προσωπικές ελευθερίες προωθώντας μια μαζικότητα και μια ισοπέδωση.
«Hermanos y hermanas, valiente pueblo del Cuba!», «αδελφοί και αδελφές, γενναίε λαέ της Κούβας!» έλεγε το 2016 ο Αλέξης Τσίπρας «ο Φιντέλ Κάστρο αφήνει πίσω πολύτιμη κληρονομιά στον κουβανικό λαό, στην παιδεία, στην εξάλειψη του αναλφαβητισμού, στην υγεία, στο επίπεδο των επιστημών και του πολιτισμού».
Και πρόσθετε πως «αφήνει και πολύτιμη κληρονομιά σε όλους τους λαούς, γιατί ενέπνευσε πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές στη Λατινική Αμερική και έθεσε τις βάσεις για μια νέα, δυναμική εποχή περιφερειακής ολοκλήρωσης». Για να συνεχίσει υπογραμμίζοντας πως: «Αποχαιρετούμε τον Κομαντάντε Φιντέλ, ένα παγκόσμιο σύμβολο αγώνα και αντίστασης που με το παράδειγμά του ενέπνευσε τους αγώνες των λαών σε ολόκληρο το κόσμο. Τους αγώνες για ανεξαρτησία, ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια».
Σήμερα όμως οι «φτωχοί, καταπιεσμένοι και ανυπότακτοι» του Φιντέλ βγαίνουν στους δρόμους. Δειλά και επιφυλακτικά ζητούν να αλλάξει κάτι στη χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού που αντιμετωπίζει ένα ισχυρό κύμα κορονοϊού που σε συνδυασμό και με το αμερικανικό εμπάργκο δημιουργεί κλίμα ασφυξίας.
Και όμως, η ηγεσία του αρνείται να δεχθεί βοήθεια και να ανοίξει σχετικό διάδρομο, όπως πράττει και ο Νικολάς Μαδούρο. Διατρανώνει δε πως διαθέτει εμβόλια (και στο παρελθόν είχε υποστηρίξει πως θα δώσει και δωρεάν περίπου 100.000.000 δόσεις) για την αντιμετώπιση των διαρκώς αυξανόμενων κρουσμάτων προκειμένου να διατηρήσει περίκλειστα τα τείχη έναντι της καπιταλιστικής και ίσως κατά την ελληνική αριστερή διάλεκτο, έναντι του νεοφιλελευθερισμού.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε παραλληλίσει την «κουβανική επανάσταση» το 1959 με την ελληνική του 1821 αλλά με τη συμπλήρωση 200 ετών από αυτή οι Κουβανοί δείχνουν να αναζητούν σήμερα ελευθερία και ανεξαρτησία έχοντας βιώσει τον εφαρμοσμένο κομμουνισμό.
Η Κούβα αποτέλεσε το πρότυπο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ εν μέσω πανδημίας. Κατ' επανάληψη χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα μόνο που πλέον η πραγματικότητα έρχεται στο προσκήνιο μέσα από τις αντιδράσεις.
Πρότυπο έχει αποτελέσει όμως για τον Αλέξη Τσίπρα και ο Τζο Μπάιντεν τον οποίο φέρνει διαρκώς ως παράδειγμα ειδικά μετά τις αναφορές του στη φορολογία των υπερβολικά υψηλών εισοδημάτων και κυρίως στην υπόθεση των πατέντων αν και ο Αμερικανός πρόεδρος διαπίστωσε εγκαίρως τις αδυναμίες των θέσεων περί «απαλλοτρίωσης» τους…
Στην περίπτωση της Κούβας είναι άγνωστο πάντως αν θα τον ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ αφού ο Τζο Μπάιντεν τάχθηκε υπέρ του λαού που αντιστέκεται και αντιδρά…
Σε κάθε περίπτωση η είδηση περί αναταραχών στην Κούβα κάνει το γύρο του κόσμου αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την αποτυχημένη συνταγή του υπαρκτού σοσιαλισμού το δρόμο του οποίου έχουν ήδη εγκαταλείψει φωνάζοντας:
Hermanos y hermanas… χάσαμε!
