Τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι εκπρόσωποι της, αλλά και τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος, παρακολουθούν χαλαρά τις εμβαπτίσεις της αντιπολίτευσης στον πολιτικό βούρκο και στη σκοτεινή προπαγάνδα, χωρίς να πέφτουν οι ίδιοι σε αυτήν τη μάχη, με επιχειρήματα και εξαντλητικές αναλύσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί κατά βάση επικοινωνιακά καταγγελτικά εργαλεία μεγάλου βεληνεκούς όπως είναι τα μηνύματα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που απευθύνονται σε νέους.

Φτάσαμε στο σημείο η ελληνική Αριστερά να συμπλέει στην αντιδραστικότητα  κατά των μέτρων για τον κορονοϊό, με τα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα και μορφώματα του δυτικού κόσμου. Ενώ θεατρικά τάσσεται υπέρ  του υποχρεωτικού εμβολιασμού, απαιτεί αυτή να μην έχει καμία επίπτωση. Ουδείς απαντά στον απλό συσχετισμό: Η υποχρεωτικότητα συνεπάγεται την επίπτωση. Διαφορετικά δεν είναι υποχρεωτικότητα, είναι εθελοντισμός.

Στη διάψευση των fake news που επιδίδονται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρώντας να συνδέσουν το σχέδιο διάσωσης της ΔΕΗ προ δύο ετών με τις ανατιμήσεις στην αγορά χονδρικής του ρεύματος σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο προχώρησε το παρατηρητήριο της Νέας Δημοκρατίας. 

Βρισκόμαστε στο 2021. Βρισκόμαστε στην αρχή της αποδρομής της πανδημίας. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα αύριο, δύσκολο. Μπροστά σε ένα μέλλον γεμάτο αβεβαιότητες και προκλήσεις. Η Ελλάδα μαζί με όλες τις σύγχρονες δημοκρατίες, δίνει τη μάχη μαζί με την επιστήμη, απέναντι στους πάσης φύσεως δυνητικούς κινδύνους. Κοιτάζει μπροστά. Και όμως κάποιοι μας τραβούν πίσω, στο παρελθόν.

Tα ΣΥΡΙΖΑικά ήξεις-αφίξεις, τα «ναι στο εμβόλιο αλλά όχι στους διαχωρισμούς», τα «ναι στην υποχρεωτικότητα αλλά όχι στην αναστολή εργασίας», τα «ναι στην επιστήμη αλλά όχι στον περιορισμό της έκφρασης», τα «ναι» του Φίλη παρέα με τα «όχι» του Πολάκη, κατασκευάζουν ένα πλέγμα θέσεων που επιδέχεται κάθε ερμηνεία και εκλαμβάνεται από τους αρνητές ως η πολυπόθητη χαραμάδα που θα τους επιτρέψει να ξεφύγουν από την κοινωνική τους υποχρέωση να προφυλάξουν τον διπλανό τους και την κοινωνία τους.

«Η ελληνική οικονομία έχει αρχίσει και κινείται με υψηλούς ρυθμούς», δήλωσε ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης, κάνοντας λόγο για ρεκόρ όλων των εποχών για την ελληνική μεταποιητική δραστηριότητα.

Τον περασμένο Φεβρουάριο ο Αλέξης Τσίπρας δεχόταν το ρίσκο των κινητοποιήσεων που κάλυπτε, αν δεν υποκινούσε, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιρρίπτοντας την ευθύνη της πραγματοποίησής τους στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το ίδιο έπραξε σε κάθε μορφή αντίδρασης, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι προκαλεί την ένταση. Αίφνης το θέμα τέθηκε εκ νέου, μέσα από διαρροές άσχετες με αντιδράσεις, δείχνοντας ότι η Κουμουνδούρου σχεδιάζει ήδη τα ναρκοπέδια όπου θα επιδιώξει να αναπαράξει το αφήγημα της οργής και των νεοαγανακτισμένων.

Τι φαντάστηκε δηλαδή ο Κυριάκος, όταν σχεδίαζε τις διευρύνσεις του; Ότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι είναι σαν τους παλιούς ΠΑΣΟΚους, που όταν τους δώσεις ένα υπουργείο είναι σαν να ρίχνεις ένα ψάρι στο νερό; Που το αρπάζουν απ' τα κέρατα κι αρχίζουν να το τρέχουν, καθότι είναι συνηθισμένοι στη διαχείριση της εξουσίας και μέσα στα κρατικά γρανάζια νιώθουν το ίδιο άνετα με το σαλόνι του σπιτιού τους; Οι ΣΥΡΙΖΑίοι δεν είναι για δουλειά, παιδιά.

Με έκπληξη παρατηρώ ότι η Κυβέρνηση στο θέμα της μη αποδοχής της πρότασης υπουργοποίησης από τον Ευάγγελο Αποστολάκη βρίσκεται επικοινωνιακά σε άμυνα. Αντίθετα, πρέπει να περάσει στην επίθεση. Το μείζον θέμα δεν είναι τα «μπρος- πίσω» του ναυάρχου, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται τη συναίνεση. Η συναίνεση είναι ταγκό για δύο και όταν δεν υπάρχει απαιτείται το ζεϊμπέκικο, ένας κατ' εξοχή μοναχικός χορός.

Πάθημα που θα πρέπει να γίνει μάθημα χαρακτηρίζουν στο Μέγαρο Μαξίμου τα όσα έγιναν σε σχέση με την παραλίγο υπουργοποίηση του Ευάγγελου Αποστολάκη. Στην κυβέρνηση είναι σαφές ότι δύσκολα θα επιχειρήσουν να ζητήσουν εκ νέου τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ, μια και όπως πιστεύουν ο Αλέξης Τσίπρας δεν την εννοεί.

Η κυβέρνηση πρέπει να ξεπεράσει τάχιστα το σοκ Αποστολάκη και να επιστρέψει στα προβλήματα της καθημερινότητας, στη μεταρρυθμιστική ατζέντα της και στην οικονομία. Η πολιτική επιρροή και οι εκλογές σε αυτά τα πεδία κρίνονται και όχι στους ανασχηματισμούς. Απλώς τα μεγάλα κόμματα –και η Νέα Δημοκρατία είναι το μεγαλύτερο κόμμα από συστάσεως του Ελληνικού κράτους– ξεπερνούν τις αναπόφευκτες αστοχίες με φυγή προς τα εμπρός.

Στο άρθρο της περασμένης Κυριακής με τίτλο: «Τι περιμένει η οικονομία από τον ανασχηματισμό;», είχε εκφραστεί η άποψη ότι ο ανασχηματισμός θα λειτουργούσε σαν αμορτισέρ απέναντι στις κακοτοπιές και στα στραβοπατήματα της κυβέρνησης και σαν εκτόνωση των πιέσεων και των συσχετισμών εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κυβερνώντος κόμματος. Και σαν τέτοιος λειτούργησε.

Παρατηρώντας τον τρόπο που η αριστερά αντιλαμβάνεται την οικονομία καταλήγουμε αβίαστα στο συμπέρασμα πως το μόνο που έχει να κάνει η Νέα Δημοκρατία στο πλαίσιο της αντιπαράθεσής της με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να προβάλλει βιντεάκια από τις τοποθετήσεις των στελεχών του στη Βουλή. Οι παιδαριωδίες, που τις περισσότερες μάλιστα φορές εκφέρονται και με ύφος κωμικό, αρκούν για να διαπιστώσει ο οποιοσδήποτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έμαθε τίποτα.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα της υποκρισίας, της εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου και της fake ευαισθησίας» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΝΔ, σχολιάζοντας την απόφαση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να καταψηφίσει στη Βουλή το κυβερνητικό νομοσχέδιο με τα μέτρα υπέρ των πυρόπληκτων.

«Ο πρωθυπουργός επέλεξε να κάνει μια υπερβατική επιλογή που στις όποιες πολιτικές αποφάσεις λάμβανε, δε θα χρεωνόταν κομματικά κίνητρα. Αυτή την προσπάθεια ο κ. Τσίπρας την τορπίλισε, τη δίχασε, δείχνοντας σε όλη την Ελλάδα ότι δεν εννοεί αυτά που λέει περί συναίνεσης», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ Τάσος Γαϊτάνης.

Εντός των αμέσως προσεχών ημερών, θα υπάρξει ανακοίνωση για την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας, έκανε γνωστό, μιλώντας στην ΕΡΤ1, ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, επαναλαμβάνοντας ότι ο Ευάγγελος Αποστολάκης είχε δεχθεί τη θέση του υπουργού, είχε, μάλιστα, προχωρήσει, σε συζήτηση με τον πρωθυπουργό, σε λεπτομέρειες για το χαρτοφυλάκιο, όπως είπε.

Το πάθημα ας γίνει μάθημα, αν και το Μέγαρο Μαξίμου θα έπρεπε να γνωρίζει το μάθημα του εδώ και καιρό. Με την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και με όσους συνεργάστηκαν με αυτήν, δεν μπορεί να υπάρχει καμιά συναίνεση. Όταν αυτοί μιλούν για εθνική συναίνεση ουσιαστικά θέλουν συγκυβέρνηση. Τα όσα ειπώθηκαν για τον κ. Αποστολάκη τα αντιπαρέρχομαι, γιατί το ζήτημα δεν είναι προσωπικό. Είναι πολιτικό. Αλλά και στην προσωπική του διάσταση οι ευθύνες του Μεγάρου Μαξίμου είναι υπαρκτές.

Από την «περιπέτεια» υπουργοποίησης του ναυάρχου Αποστολάκη προκύπτουν δεδομένα, χρήσιμα για την πολιτική προστασία του μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος της κυβέρνησης Μητσοτάκη και την αλλαγή υποδείγματος διακυβέρνησης. Κανείς απ'όσους υπηρέτησε, υιοθέτησε, ανέχθηκε και υπέθαλψε τον επιζήμιο λαϊκισμό τον εκχυδαϊσμό και τη φαυλότητα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, είναι ικανός να παρέχει εχέγγυα πολιτικής αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας. Η δε επίδειξη πνεύματος συναίνεσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του, είναι σαν ο βάτραχος να προσφέρει την πλάτη του στον σκορπιό.

Ούτε δομικός, ούτε καταλυτικός, ούτε οτιδήποτε άλλο ήταν ο ανασχηματισμός που τελικά χαρακτηρίστηκε από την περίπτωση Αποστολάκη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα κριθεί από τον ανασχηματισμό ή τους ανασχηματισμούς που θα κάνει, ούτε από τα πρόσωπα που θα βάλει ή θα απομακρύνει, αλλά από το αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα άμεσα συνδεδεμένο με την επόμενη ημέρα της χώρας.

Έντονα πολιτικοποιημένος, ο Βαγγέλης Αποστολάκης γίνεται ΑΓΕΝ και τον Σεπτέμβριο 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ τον επιλέγει ως ΑΓΕΕΘΑ. Οι εξωυπηρεσιακές σχέσεις του με τον τότε υπουργό Πάνο Καμμένο και τα «ψαροντούφεκα» δεν κρύβονταν. Η επιλογή του κ. Αποστολάκη μέσα σε μία ημέρα να βγάλει την στολή και να φορέσει πολιτικά είναι αναντίρρητα δικό του θέμα. Όμως ως ΥΕΘΑ κρίνεται πλέον ως πολιτικά τοποθετημένος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με το που γίνεται υπουργός ταυτίζεται πλήρως με όλες τις πολιτικές της τότε κυβέρνησης.

Η παρολίγον υπουργοποίηση Αποστολάκη επιβεβαίωσε το πολιτικό άηθες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εκ παραλλήλου έδειξε και τα όρια των ανοιγμάτων που μπορεί να πραγματοποιεί ο Μητσοτάκης. Ο ίδιος ο ναύαρχος, με την αποδοχή και την υπαναχώρησή του, δεν στάθηκε στο ύψος του αξιώματός του, της αξιοπρέπειας και της αποφασιστικότητας με την οποία η εκπαίδευσή του τον έχει προικίσει.

Το φιάσκο της υπουργοποίησης Αποστολάκη δεν χρυσώνεται με τίποτα. Πλήττει όμως αποκλειστικά τον πρωθυπουργό και τους πιο στενούς του συνεργάτες και όχι τη χώρα. Τη χώρα είναι οι πολυήμερες πυρκαγιές που την έπληξαν και οι πολιτικοί προϊστάμενοι των υπηρεσιών που απέτυχαν να ανταποκριθούν στην πρόκληση των πυρκαγιών, απομακρύνθηκαν. Το διακύβευμα δεν είναι η επανεκλογή Μητσοτάκη αλλά η ετυμηγορία της ιστορίας. Είχαμε την εντύπωση ότι τον πρωθυπουργό τον ενδιαφέρει ιδιαιτέρως η ιστορία. Μόνο που δεν γράφεται έτσι.

Σοβαρή εμπλοκή με τον ανασχηματισμό καθώς πριν λίγη ώρα έγινε γνωστό ότι Ευάγγελος Αποστολάκης δεν αποδέχεται την υπουργοποίησή του στη θέση του υπουργού Πολιτικής Προστασίας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο κ. Αποστολάκης που ήταν υπουργός Άμυνας επί κυβέρνησης Τσίπρα, φέρεται να δηλώνει ότι δεν αποδέχεται τη θέση καθώς η τοποθέτηση του δεν είναι «κοινής αποδοχής», έπειτα από τις ισχυρές πιέσεις που δέχτηκε από τον Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να αποσύρει την αποδοχή της πρότασης του Κυριάκου Μητσοτάκη. 

Τους προχθεσινούς διαδηλωτές που έμοιαζαν σαν να έχουν βγει από το βιβλίο του Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν «Ο άρχοντας των δακτυλιδιών», τους έχουμε ξαναδεί. Συναντήθηκαν γραφικοί, αλλά πραγματικοί άνθρωποι που συνθέτουν ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα. Αποτελούν μέρος του βάλτου μέσα στον οποίο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ψαρεύει, αναζητώντας οπαδούς, πρόσκαιρους συνοδοιπόρους ή χρήσιμους ηλίθιους.