Ούτε δομικός, ούτε καταλυτικός, ούτε οτιδήποτε άλλο ήταν ο ανασχηματισμός που τελικά χαρακτηρίστηκε από την περίπτωση Αποστολάκη με την εξέλιξη που ο ίδιος έδωσε υποκύπτοντας στο μπούλινγκ του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προχώρησε σε έναν ανασχηματισμό για να σηματοδοτήσει και έμπρακτα τη συγγνώμη του για τις καταστροφικές πυρκαγιές αφήνοντας τα βασικά υπουργεία ανέγγιχτα, δείχνοντας ότι στόχος παραμένει η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που έμειναν πίσω εξαιτίας της πανδημίας.
Είναι αλήθεια ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα κριθεί από τον ανασχηματισμό ή τους ανασχηματισμούς που θα κάνει, ούτε από τα πρόσωπα που θα βάλει ή θα απομακρύνει, αλλά από το αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα άμεσα συνδεδεμένο με την επόμενη ημέρα της χώρας. Από τη στιγμή που αποφάσισε να υπάρξει συνέχεια του κυβερνητικού έργου όπως αυτό καταγράφεται σήμερα μέσα από τα λάθη τις παραλείψεις αλλά και το αποτέλεσμα που είναι σε κάθε περίπτωση, μετρήσιμο τότε στόχος παραμένουν οι μεταρρυθμίσεις.
Δικαιοσύνη, υγεία, οικονομία, δημόσια διοίκηση, παιδεία παραμένουν κορυφαία ζητήματα. Έργο γίνεται; Ναι είναι η απάντηση και γίνεται εν μέσω κρίσεων άμεσα συνδεδεμένων με την κοινωνία, τη συνοχή και την οικονομία, δεν είναι όμως αρκετό. Έχει καθυστερήσει (λογικό αν υπολογίσει κανείς τους 19 μήνες της πανδημίας στα δύο χρόνια που μετράει ζωή αυτή η κυβέρνηση) και πρέπει να υπάρχει επιτάχυνση σε όλους τους τομείς
Από αυτή τη διαδικασία και από αυτή τη διαχείριση θα κριθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης και από τους υποστηρικτές και από τους επικριτές. Η στήριξη των υπουργών που έχουν αναλάβει το βάρος δεν είναι αμελητέα. Άλλωστε και ο ίδιος έχει φροντίσει να παραβρεθεί σε κάθε συζήτηση στη βουλή που αφορά αυτού του είδους τις παρεμβάσεις.
Το πρόβλημα αυτής της κυβέρνησης, και με τη νέα της μορφή, είναι ο κακός της εαυτός. Αντίπαλος δεν υπάρχει. Προς το παρόν όμως γιατί όταν τα λάθη και οι παραλείψεις υπερκεράσουν τα θετικά σημεία που και οι πολίτες αποτυπώνουν στις δημοσκοπήσεις τότε θα αρχίσουν και τα προβλήματα. Η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση ζει περασμένα μεγαλεία. Βρίσκεται με το πνεύμα στις πλατείες των αγανακτισμένων και με το βλέμμα σε ένα κύμα που θα δημιουργηθεί και θα την ξαναφέρει άκοπα και αβασάνιστα στις καρέκλες της εξουσίας που χάθηκαν.
Η περίπτωση Αποστολάκη χαρακτηριστική. Τον αν ο πρωθυπουργός έκανε λάθος επιλογή ή όχι είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Και αν ο Ευάγγελος Αποστολάκη δεν έδειχνε λίγος μπροστά στην πίεση που του ασκήθηκε θα κρινόταν στο τέλος της θητείας του. Τα όσα έγιναν δείχνουν πως η λάθος επιλογή προσώπου ευτυχώς δεν φάνηκε στην πορεία.
Ο Ευάγγελος Αποστολάκης άλλαξε τη θέση του και τα όσα είπε στον πρωθυπουργό ήταν τελικά λόγια του αέρα αφού δεν χρειάστηκε παρά να απειληθεί από τον Αλέξη Τσίπρα για να εγκαταλείψει το μέτωπο (πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ) πριν καν η μάχη ξεκινήσει.
Και ναι μεν το Μέγαρο Μαξίμου δείχνει εκτεθειμένο, η εικόνα σίγουρα δεν είναι η καλύτερη δυνατή όμως στο τέλος της ημέρας θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως ήταν και τυχερό ενώ σε κάθε περίπτωση πέραν των προθέσεων και της όποιας διάθεσης επικοινωνιακής ή μη θα πρέπει να εξετάζονται και τα πρόσωπα που επιλέγονται.
Πάντως, ούτε ο Αποστολάκης, ούτε ο Τσίπρας ούτε και κανένας άλλος ορίζουν την πορεία της κυβέρνησης και τον μονόδρομο που αυτή ακολουθεί. Αυτή η κυβέρνηση είναι καταδικασμένη να πετύχει διότι η πορεία της συνδέεται με την πορεία της ίδιας της χώρας. Ανεξαρτήτως ανασχηματισμών και ανεξαρτήτως προσώπων
