Το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου PITSOS συμφωνήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, υπογραμμίζει σε δήλωση του ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Άδωνις Γεωργιάδης απαντώντας στη σημερινή δήλωση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, υπογραμμίζοντας πως «η περίπτωση της αποχώρησης της εταιρίας BSH, ιδιοκτήτριας εταιρείας της PITSOS από την Ελλάδα, είναι ολόκληρη ένα λάθος του ΣΥΡΙΖΑ».

Η Ελλάδα αλλάζει και θα γίνει μια καλύτερη χώρα. Σήμερα λοιπόν θα έπρεπε να μας καίει πώς η ανάπτυξη θα είναι βιώσιμη, συμπεριληπτική, πώς θα δημιουργήσει πλούτο για όλους, πώς θα αφήσει αλώβητο το μοναδικής ομορφιάς φυσικό μας περιβάλλον και της αμύθητης αξίας πολιτιστική μας κληρονομιά. Αντί, λοιπόν να συζητάμε για όλα αυτά, η κυβέρνηση ασχολείται με τον ΣΥΡΙΖΑ που έντρομος προσπαθεί να βγει από τη φάση εσωστρέφειας στην οποία έχει βρεθεί. 

Παρακολουθώντας τον άτυπο διαγωνισμό ανάμεσα στα πλέον προβεβλημένα στελέχη της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, που προαλείφονται ως διάδοχοι του Αλέξη Τσίπρα, για το ποιος θα εκφράσει τον πιο πρωτόγονο λόγο, την πιο αδόμητη σκέψη, το μεγαλύτερο ψέμα, το πιο φτηνό βερμπαλισμό, τον πιο χυδαίο λαϊκισμό, ήρθε στη μνήμη μου μια ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη πριν από δυο χρόνια, περί συντηρητισμού και προοδευτικότητας.

Ο Αλέξης Τσίπρας το Σεπτέμβριο του 2017 έλεγε στο πολυπληθές ακροατήριο στο Βελλίδειο «εν αρχή είναι η οικονομία». Για αριστερούς και δεξιούς διαχωρισμούς δεν έλεγε. Ούτε για τον Μόμπιο και τον Πικετί. Ως πρωθυπουργός μιλούσε για σχεδιασμό, συντονισμό, αποτελεσματικότητα. Μιλούσε για το αύριο. Για το «όλοι μαζί». Ξέρετε ποιο ήταν το δηλωμένο ως «όραμα» του κ. Τσίπρα τον Σεπτέμβριο του 2017 για το 2020; Αμφιβάλλω αν το θυμάται. Αν και ο λογογράφος του θα πρέπει να το θυμάται κάθε μέρα! 

Έντονη κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ ασκεί η ΝΔ, παρουσιάζοντας παράλληλα και στοιχεία σχετικά με την κατάταξη της Ελλάδας όσον αφορά στην πορεία του εμβολιασμού ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με σχετική ανακοίνωσή της νωρίτερα σήμερα. «Με 2,5-3 εκατομμύρια εμβολιασμούς το μήνα, η αλήθεια είναι ότι το τείχος ανοσίας και άρα το τέλος της πανδημίας, έρχονται όλο και πιο κοντά. Κι αυτό δεν αρέσει καθόλου στον ΣΥΡΙΖΑ», επισημαίνει το Γραφείο Τύπου της ΝΔ.

Εκ των πραγμάτων οι παρεμβάσεις της αντιπολίτευσης δεν μπορούν -και δεν γίνεται ίσως- να είναι απολύτως κοστολογημένες και μετρημένες με βάση το δημοσιονομικό αποτύπωμά τους. Αναφέρονται όμως σε ένα σύστημα αξιών -ηθικών, κοινωνικών, πολιτισμικών, πολιτικών κ.λπ.- τις οποίες αναδεικνύουν και εκφράζουν. Γι' αυτό και περιλαμβάνουν πρόσωπα, τα οποία αντανακλούν σημαντικό συμβολικό φορτίο. Υπάρχει, για παράδειγμα, ένας Παπαγγελόπουλος. Για να υμνεί την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης…

«Να μείνει ο τουρισμός εκτός τυφλής πολιτικής αντιπαράθεσης», ζητούσε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων Γ. Ρέτσος κατά την τηλεδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα, την Τετάρτη. Φευ! Η επένδυση στην καταστροφολογία και την κορονοκαπηλεία από τον ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί και στην στοχοποίηση του Τουρισμού. Οι δηλώσεις του Ευρωβουλευτή Πέτρου Κόκκαλη ενδεικτικές και δείχνουν πως η Κουμουνδούρου επιχειρούν μια «δολιοφθορά» ανάλογη με αυτή του καλοκαιριού του 2020.

Δεν είναι μόνο το γεγονός πως το προσκλητήριο Τσίπρα για συμμετοχή στην κινητοποίηση της Πέμπτης για τα εργασιακά δεν είχε την ανταπόκριση που περίμεναν οι συνεργάτες του, αλλά ήρθε και η παρουσία του ίδιου πλαισιωμένου από πρώην στελέχη του παλαιού ΠΑΣΟΚ στην... πρώτη γραμμή για να διεγερθούν εκ νέου τα... πάθη στον ΣΥΡΙΖΑ, με τα παλαιότερα στελέχη να εκφράζονται αρνητικά για την ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου.

Αντιδράσεις προκαλούν οι δηλώσεις του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Πέτρου Κόκκαλη, ο οποίος ανέφερε ότι «δεν είναι και πολύ σοβαρό να λέμε στους τουρίστες να έρθουν στη χώρα τη στιγμή που είμαστε σε αυτή τη θέση όσον αφορά την πανδημία». Αδιανόητες τις χαρακτηρίζει η ΝΔ, προσθέτοντας ότι εντάσσονται στο πλαίσιο της διαρκούς προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να υπονομεύει με κάθε τρόπο την εθνική προσπάθεια.

Ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να δημιουργήσει συμμαχίες, αλλά ΚΙΝΑΛ και ΚΚΕ δε συναίνεσαν. Πλέον του έμειναν οι προσχωρήσαντες από το ΠΑΣΟΚ, να περιφέρεται μαζί τους στους δρόμους σε μια πεπαλαιωμένη εκλογική δύναμη. Πόσο γρήγορα γέρασαν τα εγερτήρια νεανικά όνειρα της νέας Αριστεράς στους δρόμους του πλανήτη. Πώς κουράστηκαν τα Κινήματα στις… Γένοβες, τις Πράγες, τις Μαδρίτες. Πόσο η ουτοπία ενός άλλου κόσμου ηττήθηκε στον αδήριτο ρεαλισμό του υπάρχοντος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εμφανιστεί κατ' επανάληψη ως θιασώτης μιας τακτικής πλειοδοσίας αναφορικά με τη στήριξη των διαφόρων κοινωνικών τάξεων εν μέσω της πανδημίας και της λογικής των επιδομάτων και των επιχορηγήσεων άνευ επιστροφής. Η αύξηση φορολογικών εσόδων προδιαθέτει αύξηση των φόρων που σήμερα μειώνονται και μάλιστα σε μόνιμη βάση.

Είναι όντως πρωτότυπο να απεργείς και να καταγγέλλεις κάτι που δεν το έχεις δει και δεν το έχεις διαβάσει γιατί δε δημοσιεύθηκε ακόμα. Είναι κάτι σαν προληπτική διαμαρτυρία. Βέβαια, στην Ελλάδα της επαναστατικής γυμναστικής και της ταλαιπωρίας των πολιτών από μια δράκα αριστερών διαδηλωτών, κάτι τέτοιο δεν προκαλεί εντύπωση. 

Χρειάστηκε να περάσουν 8 περίπου χρόνια για να εμφανιστεί και πάλι ο Αλ. Τσίπρας στο... πεζοδρόμιο σαν «μπροστάρης» στις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης. Από την πορεία για την Πρωτομαγιά του 2013 και μετά προτιμήθηκαν οι αναρτήσεις στο διαδίκτυο, ακόμη και ένα οικογενειακό τριήμερο στη Φοινικούντα. Μεσολάβησε η Πρωτομαγιά του 2014, όταν πάλι ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετέβη (όχι ανήμερα, την επομένη) στην Μυτιλήνη για να φωνάξει το σύνθημα «go back κυρία Μέρκελ»...

Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει ακόμα τι έχει συμβεί στην Ισπανία. Η Ισπανίδα Μητσοτάκης ισοπέδωσε τον Ισπανό Τσίπρα ή μια Δεξιά Ισπανίδα Τραμπ βούτηξε τους ψηφοφόρους του αριστερού Ισπανού Τραμπ; Διότι αν έγινε το πρώτο χαιρόμαστε τα μέγιστα, αν πάλι συνέβη το δεύτερο στεκόμαστε αμήχανοι και αναρωτιόμαστε ξανά που πάει αυτός ο κόσμος.

«Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, στον αντίποδα των πεπραγμένων και του σχεδιασμού ΣΥΡΙΖΑ, έχει ξεκινήσει να δίνει πίσω στους πολίτες αυτά που μέσω αύξησης της φορολογίας τους πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Νέα Δημοκρατία, με αφορμή τις δηλώσεις του πρώην υφυπουργού Οικονομικών Τρύφωνα Αλεξιάδη, ότι «ο Σοσιαλισμός προϋποθέτει αύξηση φόρων».

Δριμεία επίθεση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξαπολύει το υπουργείο Εργασίας απαριθμώντας τα «7 μεγαλύτερα fake news του ΣΥΡΙΖΑ για το εργασιακό νομοσχέδιο». «Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να επιλέξει να κάνει κριτική επί υπαρκτών ρυθμίσεων και να προτείνει τις δικές του, κάνει αντιπολίτευση με Fake News» αναφέρει το υπ. Εργασίας. 

Στο νομοσχέδιο για τα εργασιακά αναφέρθηκε η κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη καταλογίζοντας στον ΣΥΡΙΖΑ ότι διαστρεβλώνει τα πράγματα. «Ο ΣΥΡΙΖΑ συκοφαντεί ένα νομοσχέδιο, το οποίο δεν έχει τεθεί σε διαβούλευση, του οποίου τις λεπτομέρειες δεν έχει διαβάσει» υποστήριξε.

Η σημερινή απεργιακή κινητοποίηση δεν έχει σχέση με τους εργαζόμενους. Αφορά από τη μια τους επαγγελματίες συνδικαλιστές που ως εργατοπατέρες αγωνιούν για τα «κεκτημένα» τους και από την άλλη τους επαγγελματίες αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που επιχειρούν να εμφανισθούν ως εκπρόσωποι μιας εργατικής τάξης για τα πραγματικά προβλήματα της οποίας αδιαφορούν.

Ο σουρεαλισμός κρύβει και την πραγματική πολιτική «μάχη των μαχών». Μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ για τις ψυχές και τις ψήφους των αριστερών. Όσο καιρό ο Κ. Μητσοτάκης κρατάει μπλοκαρισμένες τις διόδους προς την Κεντροαριστερά και το Κέντρο και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ζωτικό χώρο μόνο εκεί που βρίσκεται το ΚΚΕ θα βλέπουμε τη μάχη για το αριστερό πεζοδρόμιο.

Οι σχέσεις Αλέξη Τσίπρα - Πάμπλο Ιγκλέσιας, που αναδείχθηκαν μέσα από τα κινήματα των αγανακτισμένων και τις αντιδράσεις στα μνημόνια και την οικονομική κρίση έτυχαν διακυμάνσεων, η πορεία τους εν μέρει κοινή φτάνοντας όμως πλέον στο ίδιο αποτέλεσμα. Εκπροσωπούν μια αριστερά που δεν αρέσει πια.

Οι Podemos εκτέθηκαν στην εξουσία για να αποδειχτεί ότι δεν είχαν κρυμμένο στο τσεπάκι το μαγικό ραβδάκι. Και καταποντίστηκαν. Στην Ελλάδα οι φίλοι του Πάμπλο Ιγκλέσιας δεν έχουν ακόμη ανακοινώσει την απόσυρσή τους από την πολιτική, όπως έκανε ο ίδιος. Θα συμβεί κι αυτό! Παράλληλοι βίοι, παράλληλοι δρόμοι. Το la Casa de Papel, για παράδειγμα, γυρίστηκε στην Ισπανία για το Netflix, αλλά το πραγματικό ριφιφί επιχειρήθηκε στην Ελλάδα το 2015.

Για αφισορύπανση κατηγορεί η Νέα Δημοκρατία τον ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας ότι το λάβαρο της οικολογίας που υψώνει κατά καιρούς η αξιωματική αντιπολίτευση αποδεικνύεται «σημαία από νάυλον».

Ο Αλέξης Τσίπρας κληρονόμησε από την Αριστερά την αειθαλή αισιοδοξία «είμαι αισιόδοξος γιατί είμαι αριστερός». Από τον Αντρέα ξεπατίκωσε πόζες και εκφράσεις. Όπως αυτή για το «κοινωνικό συμβόλαιο». Όμως, ο κ. Τσίπρας δεν είναι και ο πλέον εχέγγυος να μιλάει για συμβόλαια. Δεν τα σέβεται, βάζει την υπογραφή του για να κοροϊδέψει το συμβαλλόμενο μέρος, δηλαδή τους ψηφοφόρους του.

Από τη μια πλευρά είναι οι αριστεροί ψηφοφόροι που αισθάνθηκαν προδοσία όταν ο Αλέξης Τσίπρας αντί να σκίσει τα μνημόνια όπως έταζε τον Ιανουάριο του 2015, έφτιαξε λίγους μήνες αργότερα το δικό του μνημόνιο διαγράφοντας το «περήφανο ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος. Κάποιοι συγχώρεσαν και ξέχασαν. Αυτοί που δεν μπορούν ακόμη και σήμερα να μεταβολίσουν την προδοσία και τη χρησιμοθηρική πολιτική περσόνα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι πρώην σύντροφοι όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Γιάνης Βαρουφάκης ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.