Το ΠΑΣΟΚ δεν έχασε την ευκαιρία να εκδηλώσει τον αντιπολιτευτικό του οίστρο, στο θέμα που προέκυψε με τους ηθοποιούς. Είναι αξιοσημείωτο δε, πως η στάση του, ξεκίνησε από το «οι καλλιτέχνες μας δεν είναι ανειδίκευτοι εργάτες» και προσγειώθηκε στο «να δούμε ποιος είναι ο βέλτιστος τρόπος να επιλυθεί αυτό το ζήτημα». Είναι πάγια η τακτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ είναι να αναδεικνύει «πιασάρικα θέματα».

Καλά θα κάνουμε ως χώρα και ως κοινωνία, να αποκτήσουμε επιτέλους ένα στοιχειώδες κριτήριο κατάταξης αυτών που συμβαίνουν γύρω μας και κυρίως αυτών που καταφθάνουν στ’ αυτιά μας από τα πέριξ μας, εσωτερικά και διεθνή. Να καταφέρνουμε να ξεχωρίζουμε το ουσιώδες από το ανούσιο και το σημαντικό από το ασήμαντο. Διότι σήμερα όλα είναι ένας χυλός γύρω μας.

Με αφορμή την αποκάλυψη δικτύου παιδοβιαστών η κοινή γνώμη αντιλήφθηκε πως τα όρια της ηθικής κατάπτωσης κάποιων ανθρώπων δεν έχουν τέρμα. Και στην προκειμένη περίπτωση ο αποτροπιασμός γίνεται εντονότερος όταν μαθαίνουμε πως υπήρχε λίστα αναμονής. Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο, μπροστά σε αυτή την εικόνα του ζόφου, μια εικόνα που στην εποχή του Διαδικτύου λειτουργεί πολλαπλασιαστικά.