Θυμάμαι ότι είχα διαβάσει κάποτε ότι το θέμα της Βιομηχανικής Επανάστασης μοιάζει με καλοστυμμένο πορτοκάλι. Δεν του έχει απομείνει πολύ ζουμί. Ωστόσο, συναντώ συνεχώς επιστημονικά έργα που προσθέτουν σε όσα γνωρίζουμε για αυτό το σημαντικό γεγονός. Tο «The Long-run Impact of the Dissolution of the English Monastery» εξετάζει τη διάλυση των αγγλικών μοναστηριών που ξεκίνησε το 1535 όταν ο Ερρίκος VIII απαλλοτρίωσε όλα τα μοναστικά περιουσιακά στοιχεία. H οικονομική σημασία της διάλυσης των μοναστηριών είχε θεωρηθεί στο παρελθόν ότι οδήγησε σε μια τάξη «ευγενών» εμπορευματοποιημένων καλλιεργητών. <b> Γράφει ο James Pethokoukis. </b>

Πως θα αντιμετωπίζεται μια πανδημία το 2040, πως θα εξελιχθούν οι πόλεμοι, αλλά και οι ευκαιρίες και οι προκλήσεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης αναλύει ο πρόεδρος του Think Tank SEVE, σημειώνοντας ότι η συνεχής αύξηση της επιρροής των Δεδομένων στη σημερινή πραγματικότητα αναμένεται να επηρεάσει τα υφιστάμενα οικονομικά και παραγωγικά μοντέλα και τις ανθρώπινες κοινωνίες.

Γιατί η Βιομηχανική Επανάσταση δε συνέβη πολύ νωρίτερα στην ιστορία; Γιατί η Κίνα δεν γνώρισε την πρώτη Βιομηχανική Επανάσταση; Γιατί δεν συνέβη αυτή στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή την κλασική Ελλάδα; Αυτά τα υποθετικά ερωτήματα δεν είναι μόνο διασκεδαστικά, αλλά προσφέρουν και κάποια διδάγματα για τους σύγχρονους αρμόδιους για τη χάραξη πολιτικής. <b>Γράφει ο James Pethokoukis </b>.