Ως καθηγητής, οι βιβλιοθήκες είναι για μένα ιεροί χώροι. Η ποικίλη αρχιτεκτονική τους, οι ιστορίες, οι δεσμοί τους με τις τοποθεσίες στις οποίες βρίσκονται και το γεγονός ότι καταγράφουν την πρόοδο της ανθρωπότητας στα ράφια τους με εμπνέουν. Κάθε φορά που ταξιδεύω, μου αρέσει να επισκέπτομαι όσες περισσότερες βιβλιοθήκες μπορώ, είτε είναι μεγάλες όπως η Bodleian της Οξφόρδης, είτε πολύ μικρές όπως η κοινοτική βιβλιοθήκη Stanley στο Αϊντάχο. <b>Γράφει ο Samuel J. Abrams</b>

Εδώ και δεκαετίες, οι μελετητές και οι σχεδιαστές πολιτικής ενδιαφέρονται έντονα στο να βρουν τρόπους δημιουργίας «τρίτων χώρων» για συχνές, εθελούσιες, άτυπες και με χαρά αναμενόμενες συναντήσεις ατόμων πέρα από τα βασίλεια του σπιτιού και της εργασίας, που προάγουν το κοινωνικό κεφάλαιο και ισχυροποιούν τις κοινότητες. Οι βιβλιοθήκες, τα κέντρα κοινοτήτων, και άλλα τέτοια προγράμματα δημοφιλή μεταξύ των πολιτικών και των σχεδιαστών δεν χρησιμοποιούνται έτσι, παρά το γεγονός ότι συχνά εξυμνούνται από πολλά μέλη της ακαδημαϊκής και της δημοσιογραφικής κοινότητας ως θεσμοί που βρίσκονται στον πυρήνα της κοινωνίας. <b>Γράφει ο Samuel J. Abrams</b>

Οι σύγχρονες βιβλιοθήκες στα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ένας νέος ολόφρεσκος κόσμος, άμεσα συνδεδεμένος με την τάξη και με την τεχνολογία, που εξάπτει την περιέργεια και τη φαντασία και δημιουργεί τους πολίτες του μέλλοντος. Οι βιβλιοθήκες είναι τα νέα escape rooms ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι έτσι...