Ο ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται κατά της αποστολής αμυντικού εξοπλισμού στην Ουκρανία και ζητά να μην εμπλακεί η Ελλάδα, την ώρα που σύσσωμη η Δύση αντιδρά στον αναθεωρητισμό του Πούτιν και επιβάλει αυστηρές κυρώσεις στο οικονομικό πεδίο, στέλνοντας ταυτόχρονα ανθρωπιστική αλλά και αμυντική βοήθεια στη χώρα. Για μια ακόμη φορά η αριστερά δείχνει να βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ιστορίας ακόμη και αν αυτή κινείται στη λογική των ίσων αποστάσεων.

Με την απόφαση που ελήφθη μετά τη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου για την αποστολή αμυντικού υλικού στην Ουκρανία, η Ελλάδα παίρνει θέση κατά του αναθεωρητισμού και της ρωσικής εισβολής που ήδη μετρά θύματα αμάχων μεταξύ των οποίων και ομογενείς. Η κυβέρνηση αποσαφηνίζει τη θέση της μετά και την επίθεση σε περιοχές όπου είναι γνωστό πως ζουν ομογενείς και ουσιαστικά θέτει προ των ευθυνών τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης που επιλέγουν τακτική ίσων αποστάσεων δίνοντας άλλοθι στους θύτες μιας πολεμικής εισβολής σε άλλη χώρα.

Μέχρι την ημέρα της εισβολής στην Ουκρανία, οι πολίτες στην Ελλάδα δύσκολα αποδέχονταν ότι η ακρίβεια και η ενεργειακή κρίση προκύπτει από τον αναθεωρητισμό της Ρωσίας. Και σε αυτό πατούσε η αξιωματική αντιπολίτευση για να δημιουργήσει συνθήκες αγανάκτησης επιρρίπτοντας ευθύνες στην Κυβέρνηση αποκλειστικά. Ο Πούτιν με τη στρατιωτική εισβολή έκαψε το αφήγημα του Αλέξη Τσίπρα για την ενεργειακή κρίση, έκαψε όμως και το αφήγημα «βούτυρο αντί για κανόνια» με αφορμή τις εξοπλιστικές δαπάνες της χώρας.

Μπορεί ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Γουανγκ Γι να μίλησε, κατά τη διάρκεια της διάσκεψης για την ασφάλεια που έγινε στο Μόναχο, για σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας των χωρών και να μην εξαίρεσε την Ουκρανία, η χθεσινή όμως δήλωση της εκπροσώπου του υπουργείου Χούα Τσουνγινκ δείχνει ότι η χώρα της κινείται με το βλέμμα στα δικά της προβλήματα και κυρίως αυτό της Ταϊβάν, αφού χαρακτήρισε τον όρο «εισβολή» ως μεροληπτικό.

Έχοντας στηρίξει όλα τα κινήματα λαϊκισμού αλλά και τα καθεστώτα που έχουν εγκαθιδρυθεί ανά τον πλανήτη ο Βλαντιμίρ Πούτιν ως ο νέος Πατερούλης της Ρωσίας και των υποστηρικτών της, υπόσχεται κρύες και σκοτεινές νύχτες για όσους αμφισβητούν την αναθεωρητική πολιτική του με όπλο την ενέργεια και τον εγκλωβισμό κυρίως της Ευρώπης στο ρωσικό φυσικό αέριο.

Καταγγελίες δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών για άνωθεν παρεμβάσεις στο έργο τους, μηνύσεις επιχειρηματιών για εκβιασμούς και λογικές παραδικαστικών αλλά και παρακρατικών κυκλωμάτων, σε συνδυασμό με την προσπάθεια ελέγχου των ΜΜΕ μέσω ενός διαγωνισμού και την επιβολή φίλα προσκείμενων προσώπων, συνθέτουν ένα παζλ που δείχνει ότι την περίοδο 2015 – 2019 η κατάσταση άγγιζε διαδικασίες εκτροπής πλήττοντας τη δημοκρατία αλλά και τον θεσμό της δικαιοσύνης.

Ακρίβεια και ενεργειακή κρίση μπαίνουν στον... ανταγωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ να επιχειρούν να πάρουν μερίδιο από τις επιπτώσεις που ήδη κάνουν την εμφάνισή τους σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Κάμπος και αγρότες μπήκαν στο «στόχαστρο» μιας ιδιότυπης πλειοδοτικής διαδικασίας ενώ έχουν προηγηθεί εκπρόσωποι επαγγελματικών κατηγοριών και εργαζομένων στους οποίους δηλώνουν στήριξη τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης με διαφορετική μεν ένταση αλλά με την ίδια λογική, στα όρια ενός ιδιότυπου λαϊκισμού.

Με τον εσωκομματικό πόλεμο να μαίνεται και τον Νίκο Ανδρουλάκη να πλαγιοκοπεί το ακροατήριο που απέκτησε ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο των μνημονίων, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να πατήσει στην ακρίβεια που φέρνει και η ενεργειακή κρίση και να αναλάβει πρωτοβουλίες που θυμίζουν την περίοδο πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Όταν υιοθετούσε όλα τα αιτήματα των επαγγελματικών κατηγοριών και των κοινωνικών ομάδων της χώρας που στη συνέχεια μετέτρεψε σε ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο και δεκάδες φόρους.

Η αναφορά του Νίκου Φίλη περί σχεδίου της Αριστεράς που περιλαμβάνει φορολόγηση και επανακρατικοποιήσεις δεν αποτελεί προσωπική θέση αλλά κεντρική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ. Το έχει αναφέρει κατ επανάληψη ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας για «φορολόγηση του πλούτου» όπως και ο βουλευτής του κόμματος. Μόνο που στην Αριστερά ο πλούτος ορίζεται με άλλες παραμέτρους όπως φάνηκε από το μπαράζ 29 επιπλέον φόρων που οδήγησαν στην αφαίμαξη της μεσαίας τάξης την περίοδο 2015 – 2019.

«Μέσα στην κοινωνική πόλωση της κρίσης, παγκοσμίως, δεν υπάρχουν κεντρώες λύσεις» δηλώνει ο Νίκος Φίλης, την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να πατήσει σε δύο βάρκες και να δείξει ότι μπορεί να απευθυνθεί και προς τον χώρο του κέντρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο προς το συνέδριο «ξεκαθαρίσματος» λογαριασμών, δείχνει χωρισμένος στα δύο έχοντας ως μοναδική σανίδα σωτηρίας την πόλωση αλλά και την υπονόμευση των προσπαθειών ανάκαμψης. Για τον λόγο αυτό επαναφέρει στη ρητορική του «χρεοκοπίες» και «μνημόνια».

Το «σχέδιο της Αριστεράς» όπως το αποκαλεί ο ίδιος, αποκαλύπτει ο Νίκος Φίλης μιλώντας για επανακρατικοποιήσεις, αύξησης της φορολογίας δημόσιο έλεγχο σε κρίσιμες δομές και επαναφέροντας τον μπαμπούλα του μνημονίου και της χρεοκοπίας αλλά και μια ρητορική που αφορά στο Ταμείο Ανάκαμψης, η οποία σημειωτέον προκαλεί ερωτήματα για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αναφορά του Ν. Ανδρουλάκη στον Π. Πολάκη και τη λογική που εκφράζεται για τη δικαιοσύνη και τον έλεγχο των αρμών της εξουσίας που παραπέμπει σε τακτικές Όρμπαν έχει οδηγήσει σε μια ανταλλαγή δηλώσεων και ανακοινώσεων, η οποία αναδεικνύει την αγωνία των δύο πλευρών για την πρωτοκαθεδρία στην κεντροαριστερή πολυκατοικία. Αναδεικνύει όμως και το πρόβλημα του Αλ. Τσίπρα μπροστά στην προσπάθεια να στήσει το αφήγημα μιας… προοδευτικής διακυβέρνησης.

Το νέο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει μέχρι και συνεργασία με τη ΝΔ. Με μια προϋπόθεση, όπως την έθεσε ο Γιώργος Τσίπρας, να μην είναι σε αυτή ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ποια είναι όμως αυτή; Και πώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται σε μια λογική που θυμίζει την εποχή του 2015 όταν έμπαιναν κάτω από την ομπρέλα μιας συγκυβέρνησης ο Πάνος Καμμένος, ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και άλλοι, με αποκορύφωμα την εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας;

Το θέμα της ακρίβειας απασχολεί το σύνολο της κοινωνίας με την κυβέρνηση να λαμβάνει μέτρα προκειμένου να αμβλύνει τις επιπτώσεις ειδικά στις ευάλωτες ομάδες με γνώμονα την αποφυγή ενός δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Την ίδια στιγμή η αντιπολίτευση βάλει κατά της κυβέρνησης και παρότι αναγνωρίζει πως πρόκειται για μια διεθνή κρίση εν τούτους αμφισβητεί τα μέτρα που λαμβάνονται και προχωρά σε πλειοδοσία με ακοστολόγητες παροχές. Τι προτείνουν όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης;

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Αλέξης Τσίπρας φτάνει στη Βουλή για να ανακοινώσει ότι θα καταργήσει έναν νόμο που προωθεί η κυβέρνηση. Το έχει κάνει για όλα τα νομοθετήματα και τις μεταρρυθμίσεις που έχουν προωθηθεί από το 2019 και τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταψηφίσει είτε πρόκειται για εργασιακά είτε για την Παιδεία. Ακόμη για τη ΔΕΗ έχει δηλώσει πως θα την κάνει ξανά «Δημόσια». Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκε και για τον νόμο που αφορά στην εξυγίανση και τον εκσυγχρονισμό του ΕΦΚΑ

Στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του 2022 ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει το κόμμα του, να αμβλύνει τη διαρκώς αυξανόμενη εσωστρέφεια αλλά και να δώσει την εικόνα πως αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Μόνο που το αίτημά του πέφτει στο κενό διότι η πλειοψηφία των πολιτών δηλώνει στο σύνολο των δημοσκοπήσεων πως δεν επιθυμεί πρόωρες εκλογές και εξακολουθεί να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας στηρίζει τον αψύ Κρητικό και δηλώνει πως στον ΣΥΡΙΖΑ ανθίζουν όλα τα λουλούδια και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί μέσω μελών του χυδαία χάσταγκ, το επόμενο βήμα είναι η αρθρογραφία μέσα από την εφημερίδα Αυγή με ύβρεις κατά του Πρωθυπουργού. Το άρθρο του Θανάση Καρτερού (δντή γραφείου Τύπου του Αλέξη Τσίπρα όταν ήταν πρωθυπουργός) και τα διθυραμβικά σχόλια του Παύλου Πολακη επ΄ αυτού χαρακτηριστικά.

Στη λογική του «βούτυρο ή κανόνια» κινείται ο Αλεξης Τσίπρας και προκειμένου να δικαιολογήσει τη στάση του αναφορικά με την προαναγγελθείσα καταψήφιση της προμήθειας 6 επιπλέον Rafale καθώς και τη γενικότερη στάση ως προς τις αμυντικές συμφωνίες της χώρας με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, εμφανίσθηκε να δηλώνει πως δεν λέει όχι σε λελογισμένες δαπάνες «αλλά όχι να αφήνουμε απροστάτευτη την κοινωνία» αποδεικνύοντας πως η αναφορά του εξαδέλφου του περί «αυτοσκοπού» και «άμυνας» αποτελεί κεντρική γραμμή.

«Out of the blue » χαρακτήρισε χθες ο Γιώργος Τσίπρας, εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, τη συμφωνία για την προμήθεια έξι επιπλέον Rafale, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τη στάση του κόμματός του και την απόφαση να ψηφίσουν παρών στη σχετική συμφωνία. Μια στάση που έρχεται να προστεθεί στη συνολική λογική και την ιδεοληπτική πρακτική με την οποία αντιμετωπίζει η αξιωματική αντιπολίτευση την άμυνα της χώρας για την οποία ο ίδιος δήλωσε σήμερα πως «δεν είναι αυτοσκοπός»...

Ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να δώσει μια ακόμη συνέντευξη σε έναν τηλεοπτικό σταθμό που έχει στοχοποιηθεί από την πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τον ίδιο. Γιατί όμως έκανε αυτή την επιλογή φτάνοντας στο σημείο να κάνει αυτοκριτική για την αφαίμαξη της μεσαίας τάξης, να εμφανίζει ένα κεντροαριστερό προφίλ και να μιλά για επιχειρηματίες του ΣΕΒ ανακαλύπτοντας τον «καλό» καπιταλισμό;

Με... «δημοψήφισμα» μεταξύ των μελών του κόμματος θα δημιουργηθεί η προοδευτική κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αν και δηλώνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα στέλνει μήνυμα στο εσωτερικό ότι δεν προτίθεται να αποχωρήσει στην περίπτωση μιας νέας διπλής ήττας. Ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης που καλεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε μια συμμαχία προκειμένου να δημιουργηθεί η προοδευτική κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν προτίθεται να αποφασίσει ο ίδιος πως και με ποιόν θα γίνει αλλά τα... μέλη του κόμματος.

Έκκληση προς το ΚΙΝΑΛ για συνεργασία αλλά με αιχμές για την τακτική των «ίσων αποστάσεων» που ακολουθεί ο Νίκος Ανδρουλάκης, απηύθυνε ο Αλέξης Τσίπρας, αλλάζοντας και το δίλημμα που θέτει αναφορικά με τις εκλογές από το δίπολο «δεξιά-αριστερά» σε «δεξιά-προοδευτικές δυνάμεις». Υποστήριξε πως ζητά εκλογές προκειμένου να «εκφραστεί εκλογικά η οργή του κόσμου» και να σωθεί η χώρα, στήριξε πλήρως τον Παύλο Πολάκη και ζήτησε να μην τον στοχοποιούν, τονίζοντας πως στο ΣΥΡΙΖΑ «ανθίζουν όλα τα λουλούδια».

Ο Αλέξης Τσίπρας ζητά σε καθημερινή βάση εκλογές. Όπως και το 2014 μόνο που σήμερα οι συνθήκες δεν είναι ίδιες. Δεν υπάρχει το… κύμα που τον οδήγησε στην τότε στην εξουσία, η εσωστρέφεια χτυπά κόκκινο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και οι δημοσκοπήσεις τον φέρνουν σταθερά πίσω όχι μόνο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και από τον Κανέναν. Και το ερώτημα είναι κατά πόσο ο ίδιος επιθυμεί την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Με την κρίση της ακρίβειας να κάνει εμφανή τα σημάδια της παρουσίας της στη χώρα και την αξιωματική αλλά και την ελάσσονα αντιπολίτευση να επιχειρεί να δημιουργήσει συνθήκες αγανάκτησης για να προκαλέσει φθορά στην Κυβέρνηση, ο Κυρ. Μητσοτάκης επιλέγει να βάλει τέλος σε κάθε είδους σενάριο που δύναται να εκτρέψει την πορεία της οικονομίας σε επικίνδυνες ατραπούς, είτε αφορά τα σενάρια περί πρόωρης προσφυγής στις κάλπες είτε σε συζητήσεις περί παροχών ακόμη και εντός της κυβέρνησης.