Ο Νίκος Φίλης θυμίζει κάτι μαφιόζους που αφού σκοτώσουν μια ντουζίνα ανάβουν ένα κεράκι στην Μαντόνα ντι Τσεπεού μπας και ο Θεός τους συγχωρέσει. Ο Φίλης συνήθως αφού ψηφίσει ένα, δύο μνημόνια και αφού κάνει τα στραβά μάτια στις ρεμούλες των ΜΚΟ, ξηγιέται στην κυβέρνηση μια αριστερή κριτική από τα αριστερά να του σχωρεθούν τα αποθαμένα του.

Tο μακρινό 1985, το ΠΑΣΟΚ στα ντουζένια του διοργάνωνε τους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Κλειστού Στίβου, στο ολοκαίνουργιο κλειστό Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Του οποίου ακόμα και το όνομα είχε προκαλέσει σάλο, αφού η ΝΔ κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ ότι στην κομουνιστικοποίηση της χώρας είχε μεταφράσει ένα ανάλογο στάδιο της Βουλγαρίας.

«Να αποτρέξουμε ένα νέο μεσαίωνα που προετοιμάζουν οι οπαδοί του νόμου και της τάξης». Ο τίτλος ήταν από την μία Λευτέρης Παπαδόπουλος «Απότρεξε στην ανηφοριά ο Γιακουμής και στάθηκε για ν’ ανασάνει» και από την άλλη συνδικαλιστικό κλισέ «εργασιακός μεσαίωνας» χωρίς την εργασία. Στο πόνημα όμως της Τασίας Χριστοδουλοπούλου για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου που δημοσιεύτηκε το Σάββατο στην Αυγή το ενδιαφέρον ήταν άλλο.

Στις 25 Ιουλίου του 2015 η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Τασία Χριστοδουλοπούλου ανακοίνωνε την αποδέσμευση του χώρου στον Καρά Τεπέ. Ταυτόχρονα ανακοίνωνε την λειτουργία του Κέντρου Πρώτης Υποδοχής στην Μόρια. Το κέντρο της σύμφωνα με την υπουργό θα είχε την κατάλληλη υποστήριξη και τα απαραίτητα μηχανήματα, με γραμμές σύνδεσης με τη Europol.\r\n\r\n\r\n\r\n

Η Δούρου αντιλαμβάνεται τα πάντα σαν props. Αν τώρα το ένα prop είναι το φούμο στις πυρκαγιές, το επιμελώς ατημέλητο look με το χακί μπλουζάκι στις πλημμύρες και ο Παύλος Μπακογιάννης στις αναλύσεις είναι αδιάφορο. Όλα είναι μια θεατρική παράσταση με την ίδια για πρωταγωνίστρια.

Χθες ο προπονητής του ΠΑΟΚ Ράζβαν Λουτσέσκου έδωσε συνέντευξη στο fanatic.ro. Ανάμεσα σε άλλα αναφέρθηκε στο περσινό πρωτάθλημα λέγοντας «πιστεύω πως στην ιστορία του αθλητισμού, στην ιστορία του ποδοσφαίρου, αυτό συνέβη μόνο κατά την διάρκεια της Γερμανίας του Χίτλερ». Αρχικά πήρα την δήλωση on face value.

Το όνειρο της Μπετυς Μπαζιάνα μια μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός από την κυβέρνηση να έχει και την εξουσία έγινε πραγματικότητα. Η ειρωνεία είναι ότι έγινε από τον Πάνο Καμμένο. Μόνο κάποιος που έχει την εξουσία μπορεί να στείλει Σάββατο πέντε αστυφύλακες να συλλάβουν δημοσιογράφους.

Το πόρισμα Παρασκευόπουλου για την βία στα ΑΕΙ έρχεται να προστεθεί στον νόμο Παρασκευόπουλου για την αποσυμφόρηση των φυλακών, στην προσπάθεια μετά την δημόσια τάξη και να καταστραφεί και η ανώτατη εκπαίδευση. Είναι μια συρραφή φληναφημάτων, μια αποδοχή της παρανομίας, μια προσπάθεια να μην ενοχληθούν οι καταληψίες και αντιεξουσιαστές που με το δημόσιο χρήμα πολεμάνε «την άρχουσα τάξη».

Ο πρώτος λόγος ανάγκης ύπαρξης των ΜΚΟ στην Ελλάδα είναι η αδυναμία του ελληνικού κράτους να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του. Οι δυνατότητες του ελληνικού κράτους στην εποχή της κρίσης έχουν υποβαθμιστεί σε επίπεδο αφρικανικών κρατών που για να ανταπεξέλθουν στο βάρος των προσφύγων χρειάζονται την βοήθεια φιλανθρωπικών οργανώσεων. Αλλά ποιων οργανώσεων.

Η κατηγορία του Σωτήρη Καψώχα για την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΔΕΘ ότι ήταν φασιστική δείχνει τι συμβαίνει όταν η συνθηματολογία αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο. Εάν ο Καψώχας είχε κατηγορήσει τον Μητσοτάκη έτσι γενικά για φασιστικό λόγο η κατηγορία στην γενική συμπεριφορά της ΕΡΤ θα περνούσε απαρατήρητη. Θα ήταν «χαιρετίσματα στον Νίκο», όπως είχε γράψει πριν κάποιες μέρες ο Αλαφογιώργος στον Κοτρώτσο για τον Νίκο Παππά.

Στις επόμενες εκλογές η επιλογή θα είναι ανάμεσα σε δύο πολιτικές. Η μία της ΝΔ και του Κυρ. Μητσοτάκη που πιστεύει ότι μέσα από την μείωση των φόρων, των εισφορών και γενικότερα του κράτους η Ελλάδα μπορεί να ορθοποδήσει. Η δεύτερη του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα που πιστεύει ότι το κράτος πρέπει να μαζεύει τους φόρους και να τους δίνει εκεί που πρέπει.

Μικρός ήθελα να μοιάσω στον φίλο μου τον Γιαννάκη. Στα πάρτι στεκόταν μακρινός και απόμερος χωρίς να δίνει σημασία σε καμία. Το αποτέλεσμα ήταν εμείς να τρέχουμε πίσω τους σαν τα σκυλιά και αυτόν να τον κυνηγάνε. Κάτι λιγότερο από τον φίλο μου τον Μάκη, που όχι μόνο δεν τους έδινε σημασία αλλά ούτε τους απαντούσε με την πρώτη.

Χθες για πρώτη φορά στην ιστορία της Ε.Ε. μια χώρα τιμωρήθηκε με το άρθρο 7. Η Ουγγαρία που είδε το δικαίωμα της στην ψήφο στο ευρωκοινοβούλιο να αναστέλλεται με αιτιολογία την προσπάθεια της κυβέρνησης Όρμπαν να ελέγξει την δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ, να κλείσει το Κεντρικό Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο. Επιπλέον ο γαμπρός του Όρμπαν κατηγορείται ότι χαριστικά εκμεταλλεύθηκε την χρηματοδότηση της Ε.Ε για την τουριστική ανάπτυξη στην λίμνη Μπάλατον.

Ένα χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι η έλλειψη στρατηγικής. Η οποία διακρίνεται στην προχειρότητα του λόγου. Παράδειγμα ο περί 70άρηδων λόγος του Τσίπρα στην Έκθεση Θεσσαλονίκης. Ο οποίος έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν τον δει κάποιος στο βίντεο.

Η εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στην έκθεση της Θεσσαλονίκης έδειξε ότι ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ, που τον Ιούνιο του 2012 στο προεκλογικό του πρόγραμμα ζητούσε την διάλυση των ΜΑΤ, την απαγόρευση της οπλοφορίας κατά την αστυνόμευση διαδηλώσεων και συλλαλητηρίων, την απόσυρση των χημικών και την ανάθεση της εποπτείας των υπηρεσιών Δημόσιας Τάξης και Ασφάλειας σε διακομματική επιτροπή της Βουλής ανήκει οριστικά στην ιστορία.

Σήμερα Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου το Εργατικό Κέντρο Πειραιά έχει προαναγγείλει απεργία στις προβλήτες ΙΙ & ΙΙΙ του λιμανιού, τις προβλήτες δηλαδή που διαχειρίζεται η COSCO. Την απεργία είχε αρχικά δηλώσει ότι θα κάνει η ΕΝΕΔΕΠ, το σωματείο των εργαζομένων στις προβλήτες. Κρίθηκε όμως παράνομη και καταχρηστική από το πρωτοδικείο, οπότε το Εργατικό Κέντρο Πειραιά κήρυξε αυτό την απεργία ώστε να μπορεί να γίνει χωρίς η ΕΝΕΔΕΠ να παραβεί τον νόμο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χαράξει το προφίλ του. Είναι το κόμμα που από τις παλιές πολυκατοικίες της Αλεξάνδρας, μέχρι το γήπεδο του Παναθηναϊκού και το Ελληνικό σαμποτάρισε κάθε έργο που ήταν να γίνει. Μια φορά κορμοράνος, πάντα κορμοράνος και μια έμπνευση στο πόδι, όπως η ιστορία του γηπέδου του ΠΑΟΚ από το Μαξίμου, δεν πρόκειται να αλλάξει την εικόνα του.

Το ότι δύο φορές περιπολικά πήγαν στην ΝΔ για να αναζητήσουν την Σοφία Ζαχαράκη, όταν 11 περιπολικά και τρία της Ασφάλειας περιπολούν τα βράδια την περιοχή της Δυτικής Αττικής, δεν θα έπρεπε να ακούγεται νορμάλ. Τουλάχιστον σε μια κανονική κοινωνία, με κανονική κυβέρνηση.

Το δημοσίευμα του Κώστα Βαξεβάνη στο Documento για τον Γρηγόρη Δημητριάδη σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα προξενούσε την περιέργεια γιατί δημοσιεύτηκε. Αναφέρεται σε μια κατάθεση που δόθηκε πριν έξι χρόνια. Στην οποία ο Δημητριάδης αναφέρει ότι συνεργάστηκε με την Energa, όπως και άλλα 10 δικηγορικά γραφεία.

Είμαι ο τελευταίος που θα ασχολείτο με ετυμολογία, ορθογραφία, ορθή επιλογή λέξης και τα σχετικά. Τα αφήνω στους πρωινούς ακροατές του Σκάι για να στέλνουν μηνύματα και να ταλαιπωρούν τον Πορτοσάλτε να λέει ομογενείς, ημεδαποί ή ομοεθνείς. Βολεύομαι με την ορθογραφία του 18ου αιώνα που στην Αγγλία ο συγγραφέας μπορούσε να γράψει με τρεις διαφορετικούς τρόπους την ίδια λέξη σε μια σελίδα.

Στα περιοδικά πριν μπατιρίσουν είναι συνηθισμένα τα πειράματα με την ύλη. Φωνάζει ο εκδότης την συντακτική ομάδα και ο κάθε ένας αρχίζει να λέει το μακρύ και το κοντό του. «Να βάλουμε μια σελίδα για τα video games να το διαβάζουν οι πιτσιρικάδες. Έχω έναν ανιψιό που δεν μπορούν να τον σηκώσουν από το κομπιούτερ». «Να βάλουμε και σελίδες μόδας που αρέσουν στις γυναίκες».

Το ματς πλησιάζει στις καθυστερήσεις. Είσαι κόουτς και στα τρία χρόνια που τους προπονείς τους έχεις δει να χάνουν από ανθρώπους και στοιχεία. Από την Μέρκελ και το ΔΝΤ μέχρι από πλημμύρες, πυρκαγιές και πετρελαιοκηλίδες. Το ξέρεις ότι κάτι πρέπει να κάνεις. Ξέρεις ότι το ματς δεν κερδίζεται αλλά τουλάχιστον να μην ξεφτιλιστείς.

Στον αθλητισμό το κατά πόσον μια αθλητική επίδοση ή επίτευγμα μπορεί να συνδυαστεί με διορισμό στο δημόσιο είναι κοινό θέμα συζήτησης. Το κατά πόσον επειδή ο Μελισσανίδης έκανε ωραίες ασκήσεις, ο Καχιασβίλι σήκωνε πολλά βάρη και ο Νικοπολίδης ωραίες εκτινάξεις μπορούσαν να γίνουν αντίστοιχα αξιωματικοί του ναυτικού, του στρατού ή κηπουροί.

Το Πεδίο του Αρεως ποτέ δεν ήταν χώρος για παναγίες. Πάντα όμως όποτε πήγαινε να ξεφύγει, κάποια διαμαρτυρία θα έφτανε στα αυτιά της αστυνομίας κάπου το κράτος θα ντρεπόταν και η κατάσταση θα μαζευόταν. Σήμερα υπάρχει μια διαφορά. Η κατάσταση δεν μαζεύεται επειδή το κράτος την θεωρεί φυσική.