Στην Ελλάδα, μια από τις πιο συντηρητικές κοινωνίες της Ευρώπης, τα στόματα ανοίγουν. Τα σεξουαλικά αρπακτικά συνεχίζουν όμως να ποντάρουν στα συντηρητικά μας ένστικτα, λες και αν είσαι ομοφυλόφιλος ή πόρνη όλα επιτρέπονται και αναμένονται. Αυτή όμως είναι και η βασικότερη αιτία που τα θύματα μένουν σιωπηλά έως τώρα.

Οι πρωταγωνιστές είναι και πρέπει να είναι τα θύματα. Είναι όμως τελικά δυνατόν αυτό; Ο ξένος τύπος (Νew York Times) γράφει μάλλον σωστά πως η θύελλα καταγγελιών ενάντια σε ισχυρά ονόματα και πρόσωπα που χαίρουν σεβασμού από τον κόσμο της ελληνικής τέχνης λαμβάνει χώρα σε μία από τις πιο συντηρητικές κοινωνίες της Ευρώπης, όπου τέτοιου είδους κακοποιήσεις ψιθυρίζονταν για χρόνια, αλλά δεν συζητιούνταν ποτέ ανοιχτά, πόσο μάλλον να διώκονταν.

Τα τεστ DNA ανοίγουν μπροστά μας ένα νέο κόσμο με άπειρες δυνατότητες για τον γιατρό εξασφαλίζοντας στον άνθρωπο που αντιμετωπίζει προκλήσεις μια φυσιολογική ζωή. Για πρώτη φορά έχουμε τη δυνατότητα να μην μένει κανείς στο περιθώριο.