Όποιος στη Χαριλάου Τρικούπη είχε την ιδέα να διεξαχθεί η ψηφοφορία για το όνομα του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, μια μόλις εβδομάδα πριν την εκλογή ηγεσίας στο ΣΥΡΙΖΑ, είναι μεγάλος παίκτης. Εστησε μια προσομοίωση εκλογικής μάχης, βάζοντας ως αντίπαλο στον Αλέξη Τσίπρα, το σύμβολο του ΠΑΣΟΚ, τον πράσινο ήλιο! Οι προβλέψεις της προεδρικής φρουράς στην Κουμουνδούρου αναφέρουν ότι θα πετύχουν το στόχο των 100.000 ψήφων. 

Το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, είχε περισσότερη ουσία απ΄ αυτή που μπορεί να καταναλωθεί σε ένα κομματικό συνέδριο, αλλά και να  αναδειχθεί μέσα από αυτό, ιδίως στην παρούσα συγκυρία. Πέρα από τη διπλή παρέμβαση Μητσοτάκη στο άνοιγμα και στο κλείσιμο του, αρκετές από τις ομιλίες, έθεσαν πολύ σοβαρά επίδικα της διακυβέρνησης. Για μεταρρυθμίσεις που αν προχωρήσουν θα αλλάξουν το παραγωγικό μοντέλο και θα οδηγήσουν στην απεξάρτηση της χώρας από τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού.

Αξίζουν συγχαρητήρια στον κ. Τσίπρα ως γονιό. Επιλέγει με κριτήρια αντίθετα στην ιδεολογία του, στις παθιασμένες απόψεις του κατά της αριστείας και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που θεωρεί καλύτερο για τη μόρφωση των παιδιών του. Το προσφέρει αδιάκοπα, καταβάλλοντας πολλαπλό τίμημα. Οικονομικό και πολιτικό. Είναι και τυχερός όμως. Η πολιτική κριτική που λογικά εισπράττει, δεν θα λάβει ποτέ τη μορφή κανιβαλισμού των παιδιών ή του ιδίου.

Όσα πολιτικά σενάρια και να βγουν από συρτάρια και εγκεφάλους, τίποτα δεν προδίδει ότι ο κ. Τσίπρας, μπορεί να ανατρέψει στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ψηφοφόρων την πεποίθηση ότι είναι, ακατάλληλος για πρωθυπουργός. Και εάν το σχέδιο Μητσοτάκη πετύχει, χωρίς δημοσιονομικές περιπέτειες και λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν μεταχρονολογημένα, η ακύρωση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ολοκληρωτική. 

Η κυβέρνηση με το νέο ολοκληρωμένο αλλά και γενναίο πακέτο μέτρων, υλοποιεί τη δέσμευσή της, να μην αφεθεί κανείς μόνος του, να μη δημιουργηθούν κοινωνικά ρήγματα και να μην παγιωθεί το αίσθημα αποκλεισμού που οδηγεί  πολλούς ευάλωτους στην αγκαλιά του λαϊκισμού. Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι η  διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, ενώ εξελίσσεται - κατά την συμπυκνωμένη  περιγραφή του Ευ. Βενιζέλου- το θερμό εισαγωγικό επεισόδιο» ενός Γ? Παγκοσμίου Πολέμου, προέχει κάθε άλλου στόχου.

Στο Εθνικό Πάρκο Σχοινιά - Μαραθώνα, εκεί που κάποτε άκμαζαν αυθαίρετες ταβέρνες τύπου «Η τρύπια βάρκα» και ο αέρας μύριζε τηγανητό καλαμαράκι, σήμερα υπάρχουν ξύλινες και μεταλλικές «κούνιες» φυσικής και τεχνητής αναδάσωσης. Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ενώ εξέπνεε η προθεσμία για παραπομπή στο ευρωδικαστήριο, γκρεμίστηκαν τα αυθαίρετα κτίσματα μέσα στο δάσος. Επί διακυβέρνησης Ν.Δ υποστηρίζεται η προσπάθεια το δάσος και η ευρύτερη προστατευμένη περιοχή, να μετατραπεί στην πράξη και όχι στα χαρτιά όπως συνήθως, σε Εθνικό πάρκο.

Η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει πεδίο αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, με έναν και μοναδικό γνώμονα: Τι μπορεί να πυροδοτήσει τον θυμό και να γεννήσει οργή στην κοινωνία. Κανένα άλλο κριτήριο δεν υπάρχει. Κάνουν αντιπολίτευση - αγγαρεία. H «πανδημία Μητσοτάκη» έγινε «ακρίβεια Μητσοτάκη», η ρήτρα αναπροσαρμογής και οι λογαριασμοί, οι νέες ΜΕΘ. Το αφήγημα εμπλουτίζεται, με έναν νέο golden «δαίμονα». Ο μόνος δυσαρεστημένος με την πορεία που πήραν τα πράγματα στη ΔΕΗ υπό τη διοίκηση Στάσση, είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το επιτελικό κράτος υπήρξε ασπίδα των υπουργών, προλαμβάνοντας και θεραπεύοντας. Αλλά δεν βοηθάει και πολύ στην κοπάνα από τα υπουργικά καθήκοντα προς χάριν μιας μακράς προεκλογικής εκστρατείας. Στο παρελθόν πολλοί υπουργοί και κομματικά στελέχη εκλήθησαν να κατέβουν από το τρένο. Πρωθυπουργός που να εξαναγκάστηκε από τους υπουργούς του να πάει σε εκλογές γιατί βιάζονταν να επανεκλεγούν, δεν υπήρξε.

Ο λαϊκισμός του Αλέξη Τσίπρα είναι πολυεπίπεδος αν και ρηχός. Επιπέδου καρικατούρας. Σαν αυτή που στήθηκε από την Κουμουνδούρου, για να αποκαλύψει το… μεγαλειώδες σχέδιο Μητσοτάκη να φέρει πίσω τον βασιλιά πακέτο από τη Σκωτία και το κτήμα του Καρόλου. Ή όπως η τροπολογία για τη ρήτρα στους λογαριασμούς ρεύματος που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση και τώρα θέλει να φτιάξει το νέο κίνημα «δεν πληρώνω». Αυτοκτονικό λαϊκισμό δείχνει η Κουμουνδούρου με τη συζήτηση που τροφοδοτεί για τα golden boys στη ΔΕΗ.

Ποντάρω στο μαύρο, και προβλέπω πως η…εποικοδομητική κριτική σχετικά με τις κινήσεις της κυβέρνησης για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας θα είναι αυτή: «ο Μητσοτάκης υποσχέθηκε φτηνή ενέργεια στη Βουλγαρία και εδώ κόβει το ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά». Το βλέπω σε κατάμαυρο πρωτοσέλιδο. Θα ακολουθήσουν ανακοινώσεις και tweet για να εξηγηθεί το προφανές...

Οι ανφαν γκατέ των Πουτινίστας στην Ελλάδα εύχονται και προσεύχονται οι …ασταμάτητοι μισθοφόρους του Πούτιν να τελειώσουν σύντομα το έργο τους στην Ουκρανία, για να σταματήσει ο δικός τους, εξευτελισμός. Σκυλιάζουν με τον Ζελένσκι επειδή τους ξεφλουδίζει σαν τα φύλλα του κρεμμυδιού, φτάνοντας στον πυρήνα της υποκρισίας τους. Πετώντας στον κάλαθο τα δημοσιογραφικά σεντόνια για τους λαούς, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, τα Πολυτεχνεία και τις χούντες, τις ηρωικές αντιστάσεις, τους Τσε και πίτουρα.

Η νίκη του Μακρόν είναι πολύ μεγάλη για να την «μικρύνουμε» τόσο σύντομα, περιορίζοντας την οπτική μας στο αν ανέβηκε και πως ανέβηκε δύναμη της ακροδεξιάς στη Γαλλία και αγωνιώντας μήπως η Λεπέν καταφέρει τελικά να χωθεί σφήνα, στις κρίσιμες βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο. Θα αδικήσουμε την ισχυρή δημοκρατική χώρα, τον κοινοβουλευτισμό της και την στιβαρότητα των αρχών της ανοικτής κοινωνίας που πρεσβεύουν οι Γάλλοι, αν δεν αποτιμηθεί και δεν απαντηθεί καθαρά το ακόλουθο ερώτημα.

Δεν ζούμε ακριβώς το Πάσχα που είχαμε υποσχεθεί στους εαυτούς μας, «όταν θα τελειώσει η πανδημία». Κουβαλούν οι περισσότεροι στις «αποσκευές» του μυαλού και της καρδιάς, σκληρές εικόνες, θρυμματισμένες βεβαιότητες, μεγάλες αγωνίες. Κουβαλάει και αρκετές ενοχές, το φετινό μας Πάσχα. Η εισβολή στην Ουκρανία, ο αυταρχικός αναθεωρητισμός, η λυσσώδης μάχη κατά του κοινοβουλευτισμού, η υπονόμευση των αρχών πάνω στις οποίες χτίστηκε η νέα Ευρώπη μετά τον Β. Παγκόσμιο πόλεμο μπορεί να γίνει αφετηρία ανάτασης μιας νέας εθνικής συνείδησης και μιας νέας ισχυρότερης ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Στα ελληνικά πανεπιστήμια συντελείται μια μεγάλη επανάσταση, μεθοδικά και κατά βάση αθόρυβα, καθώς η υπουργός Παιδείας κάνει σπουδαία δουλειά «μυρμηγκιού», για να χρησιμοποιήσω τον όρο Τσακαλώτου, καθώς τελώ ακόμη υπό την επήρεια του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Εξαιρείται από το «αθόρυβα» το ΑΠΘ, όπου μια χούφτα φοιτητές του αντιεξουσιαστικού χώρου, συνεπικουρούμενοι από συνδικαλιστές προσπαθεί να εμποδίσει μια…ιεροσυλία.

Ένα συνέδριο, μια έρευνα και μια είδηση μας προσφέρουν άφθονες πληροφορίες και δεδομένα, ώστε να συνειδητοποιήσουμε τον κόπο, ίσως και το μάταιο, της προσπάθειας, για να επιτευχθούν τα βήματα προόδου που έχουμε ανάγκη ως χώρα. Υποφέρουμε από σημαντική «αστοχία υλικού». Ανθρώπινου. Ας πάρουμε αρχικά τους 5.700 ανθρώπους -  στελέχη και απλούς συνέδρους-  που συγκεντρώθηκαν στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός προοδευτικού κατά δήλωσή του, πολιτικού φορέα, που κυβέρνησε τη χώρα επί 4,5 χρόνια και φιλοδοξεί να βρεθεί ξανά στο τιμόνι της χώρας.

Σε έναν αναποδογυρισμένο κόσμο συνήθως η κοινωνία αποσταθεροποιείται και η πολιτική ρευστοποιείται. Και τούμπαλιν. Η ρηχότητα της κοινωνίας και η κενότητα του πολιτικού προσωπικού στην Ελλάδα λειτουργούν ως διαρκείς επιταχυντές εισόδου σε αυτό το φαύλο κύκλο. Η ευθύνη όμως δεν μοιράζεται στο μισό. Μισό η κοινωνία, μισό η πολιτική. Η αιφνίδια και βίαιη διακοπή της κανονικότητας λόγω του πολέμου, στην Ουκρανία βγάζει ξανά στη σέντρα το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Όλο το πολιτικό προσωπικό.

Στις δημοσκοπήσεις, όπως και στις συμβάσεις με τις τράπεζες, πρέπει να διαβάζεις τα ψιλά γράμματα. Κανόνας με γενική ισχύ και ειδική ισχύ για τις έρευνες κοινής γνώμης, που διαθέτουν και την έγκριση της Κουμουνδούρου και δημοσιοποιούνται σε φίλα προσκείμενα μέσα. Προ ολίγων ημερών η εταιρία Prorata έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα δημοσκόπηση, για να πιάσει το σφυγμό της ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με τα προβλήματα που την απασχολούν και να εκτιμήσει τις πολιτικές διαθέσεις. Ας εστιάσουμε στα ψιλά γράμματα.

Το στοίχημα ποιος ελέγχει το «μαγαζί» του ΣΥΡΙΖΑ έχει κερδηθεί πριν καν οι σύνεδροι καθίσουν… ενσώματοι στις καρέκλες του Τάε Κβον Ντο και η μειοψηφία θέσει το άνευ ουσίας ερώτημα «ποιος θα φυλάει τους φύλακες;» στην εμβαπτισμένη σε κάλπη, προεδρική εξουσία. Τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν μια εξαιρετικά πληκτική και αδιάφορη υπόθεση από τη στιγμή που όλοι μαζί οι σύντροφοι ψήφισαν μνημόνιο, έκοψαν συντάξεις, δεν κατήργησαν τον ΕΝΦΙΑ, συγκυβέρνησαν με τον Πάνο Καμμένο κ.ά.

Εξηνταπεντάρης plus, συνταξιούχος, όχι απαραίτητα αγρότης αλλά κάτοικος της υπαίθρου, πάει στο καφενείο, δε διαβάζει site, ακούει τσάμικα και λαϊκά στο ραδιόφωνο, βλέπει νωρίς το πρωί Γ.Αυτιά και Γ.Παπαδάκη, πάει στην εκκλησία και βάζει φωτιές. Φωτιές στο χωραφάκι, μικρότερο ή μεγαλύτερο για να κάψει τα μεγάλα κλαδιά που έσπασαν από τη φετινή βαρυχειμωνιά και δεν έχει τι να τα κάνει.  Ένα αναπτηράκι θα κάνει εύκολα τη δουλειά που δεν μπορούν να κάνουν τα χέρια του

Ας ευχηθούμε ότι η Γαλλία θα αποφύγει το επικίνδυνο ραντεβού με τον εσμό των λαϊκιστών, των δημαγωγών των αντι- ελιτιστών, των αντισυστημικών, των «φίλων» του λαού, των «εχθρών» της γραφειοκρατίας και τους groupies του Πούτιν. Οι Γάλλοι μακάρι να φανούν εξυπνότεροι από εμάς, το 2015 που πηγαίναμε στις κάλπες, άδοντας «τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί;» Να φανούν πιο Ευρωπαίοι από τους Άγγλους που μπλέχτηκαν σε ένα Brexit γιατί ο ηγέτης τους το θεώρησε καλή ιδέα.

Η εκτόξευση των τιμών των καυσίμων, είναι η μεγάλη ευκαιρία να εμπεδωθεί μια άλλη κουλτούρα μετακινήσεων στην Αθήνα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον, τη βιώσιμη κινητικότητα, την αλλαγή των όρων εργασίας, ζωής, διασκέδασης στην πρωτεύουσα, στην οποία ζει ο μισός πληθυσμός της χώρας. Για οποιονδήποτε λόγο κι αν μπαίνει κάποιος σε τραμ, λεωφορείο, ηλεκτρικό, τρόλεϊ η απαίτηση είναι ίδια: τακτική, γρήγορη, συνεπή εξυπηρέτηση.

Η ανησυχία που ένοιωθα, για την τύφλωση και την κώφωση πολλών ανθρώπων γύρω μας - προσωπικών φίλων συμπεριλαμβανομένων- από τη στιγμή που ο Πούτιν ξεκίνησε την «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας καταλάγιασε εχθές. Μια χαρά λειτουργούν όλες οι αισθήσεις τους. Eίναι πλήρως ενημερωμένοι για όσα γίνονται στην Ουκρανική Επικράτεια. Μπορεί να τους διαφεύγουν κάτι ανούσιες λεπτομέρειες για τους βιασμούς, τους ομαδικούς τάφους και το Ουκρανικό Μεσολόγγι της Μαριούπολης αλλά έχουν κάνει διατριβή για το τάγμα του Αζόφ.

Με ξεπερνά ότι συ(μπατριώτες) αριστεροί και δεξιοί, κυνικοί αλλά και αλληλέγγυοι, κατασκευάζουν ή αγοράζουν άλλοθι και ψευτιές για να μπορεί να σταθεί στο μυαλό, στην ψυχή και στο στόμα τους, το ανείπωτο. Σκότωσαν, βίασαν και έκαψαν οι Ουκρανοί τους ανθρώπους τους για να «ενοχοποιήσουν» το καθεστώς Πούτιν και τους Ρώσους. Σε ποια χώρα γεννήθηκαν και μεγάλωσαν; Ποια ιστορία διδάχθηκαν, τι μνήμες κουβαλάνε για να διαπράττουν σε βάρος της εθνικής μας τιμής το ανοσιούργημα της «αμφιβολίας» για το ποιος είναι το θύμα, ποιος είναι ο θύτης.

Οι γενετιστές έχουν καταλήξει ότι δεν υφίσταται εκκρεμότητα αναφορικά με το δίλημμα αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα. Το αυγό έκανε την κότα. Παντού, πλην της καταπληκτικής μας χώρας δεν υφίσταται αντίστοιχο σχήμα για την ανάπτυξη και τους μισθούς. Διεθνώς αναγνωρίζεται (!) ότι η ανάπτυξη είναι το «αυγό» και οι αυξήσεις μισθών η «κότα». Η καινοφανής θεωρία ότι αυξάνοντας τους μισθούς τερματίζεις την ανάπτυξη, αναπτύχθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ.