Η νίκη του Μακρόν είναι πολύ μεγάλη για να την «μικρύνουμε» τόσο σύντομα, περιορίζοντας την οπτική μας στο αν ανέβηκε και πως ανέβηκε δύναμη της ακροδεξιάς στη Γαλλία και αγωνιώντας μήπως η Λεπέν καταφέρει τελικά να χωθεί σφήνα, στις κρίσιμες βουλευτικές εκλογές τον Ιούνιο.
Θα αδικήσουμε την ισχυρή δημοκρατική χώρα, τον κοινοβουλευτισμό της και την στιβαρότητα των αρχών της ανοικτής κοινωνίας που πρεσβεύουν οι Γάλλοι, αν δεν αποτιμηθεί και δεν απαντηθεί καθαρά το ακόλουθο ερώτημα.
Γιατί τελικά κέρδισε ξανά ο Μακρόν και έχασε ξανά η Λεπέν;
Έναν από τους λόγους, τον αποτύπωσε ο Δημήτρης Καιρίδης σε μια συνέντευξή του εδώ στο Liberal, αμέσως μετά το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών.
Παραφράζοντας το « πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» ανέφερε για την Μαρί Λεπέν: « παρελθόν φυγείν αδύνατον». Κανόνας με γενική εφαρμογή και στα δικά μας πολιτικά πράγματα!
Η Λεπέν επιδίωξε να εμφανίσει ένα ελκυστικότερο πρόσωπο. Ψεύτικο αλλά όχι τόσο απωθητικό. Λείανε και μετρίασε την ακροδεξιά, επιθετική ρητορική της, περιόρισε την αμφισβήτηση αρχών οι οποίες είναι ζυμωμένες με τη γαλλική κοινωνία. Αλλά στο τέλος της μέρας παρέμενε η Λεπέν που όλοι ξέρουν. Η οποία για τις ανάγκες της προεκλογικής εκστρατείας φωτογραφίζονταν χαμογελαστή δίπλα σε μια μαύρη γυναίκα κρατώντας τα ακροδάκτυλα της…μακριά.
Είναι ευτύχημα, ότι η άνοδος της ακροδεξιάς στη Γαλλία δεν «συναντήθηκε» με ένα άγνωστο φρέσκο και λαμπερό πρόσωπο που θα δημιουργούσε ελπίδα και… εφησυχασμό και ταυτίστηκε με το αντιπαθητικό, γνωστό και φθαρμένο πρόσωπο της Μαρί Λεπέν.
Οι βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου δεν είναι απίθανο να σημάνουν την έναρξη της αποστρατείας της στην περίπτωση που ηττηθεί και πάλι.
Θα βοηθούσε, αν και ο χρόνος δεν αρκεί η γαλλική αριστερά να συνειδητοποιήσει πόσο πολύ έχει «επιχορηγήσει» την ακροδεξιά , υποτιμώντας έννοιες όπως το έθνος, η ασφάλεια και συμπράττοντας σε έναν τυφλό λαϊκισμό και αντισυστημισμό.
Είναι επίσης ευτύχημα ότι οι ψηφοφόροι του Μελανσόν καταψήφισαν τη Λεπέν επειδή σύμφωνα με τις αναλύσεις ζύγισαν τα πρόσωπα στον άξονα αριστεράς – δεξιάς. Υποθέτω ότι έτσι σκέφτηκαν.
Σε κάθε περίπτωση μπήκαν στην δεξαμενή της «χρήσιμης ψήφου» η οποία διέσωσε τη Γαλλία από μια αντι-συστημική ολίσθηση και την Ευρώπη από μια απρόβλεπτη περιπέτεια.
Αυτή η «χρήσιμη ψήφος» είναι το θεμέλιο και της εκλογικής νίκης του Εμανουέλ Μακρόν όπως ήταν και το θεμέλιο της νίκης Μπάιντεν στις ΗΠΑ.
Η ψήφος που πέφτει στην κάλπη με κριτήριο ποιος δεν θα κάνει ζημιά στη χώρα.
Αριστερή, δεξιά ή κεντρώα είναι η πλέον χρήσιμη.
