Η μνήμη της ΕΕ δε δικαιολογεί χειρισμούς που στο όνομα της κοινωνικής αλληλεγγύης θα αγνοούν επιδεικτικά την πρόσφατη οικονομική ιστορία της ηπείρου.

«Δεν είμαστε εδώ για να κλείσουμε τα spreads. Δεν είναι αυτή η αποστολή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Υπάρχουν άλλα εργαλεία και παράγοντες για τη διαχείριση αυτών των ζητημάτων». Η παραπάνω δήλωση θα μπορούσε να αποδοθεί με περίσσεια ευκολία στον Joachim Nagel, τον Jens Weidmann, ή οποιονδήποτε άλλον προγενέστερο διοικητή της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας. Παραδόξως, εκφράστηκε στο πλαίσιο συνέντευξης τύπου από την Λαγκάρντ ως απόκριση σε ερώτημα που αφορούσε σε δυνητική αντίδραση της ΕΚΤ σε μια ενδεχόμενη κλιμάκωση των αποδόσεων των ιταλικών ομολόγων.

Είναι κοινή γνώση ότι ο εισαγόμενος πληθωρισμός έχει εκτοξευθεί μεταξύ άλλων και λόγω του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, αλλά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των ενεργειακών εισαγωγών της ΕΕ πληρώνεται σε ανατιμημένα πια δολάρια ΗΠΑ - μόνο για το 2019, περί το 85% του συνόλου των προαναφερθεισών εισαγωγών εξοφλήθηκε σε αμερικάνικο δολάριο - επιτείνει το ήδη υπάρχον πληθωριστικό πρόβλημα.

Η σύσφιξη των ενεργειακών δεσμών μεταξύ ΗΠΑ κι ΕΕ που ανακοινώθηκε πρόσφατα από τον Αμερικανό πρόεδρο είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά διαθέτει κυρίως γεωστρατηγικά κι όχι κατ' ανάγκη οικονομικά οφέλη. Η ρωσική βαρβαρότητα γέννησε μια ιστορική συνθήκη για μια εκ νέου συσπείρωση της Δύσης που δε θα αυτοπεριορίζεται σε αμυντικά στρατιωτικά δόγματα, αλλά θα επεκτείνεται και σε θετικούς οικονομικούς συνασπισμούς – είθε να μη μείνει ανεκμετάλλευτη.

Μπορεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην τελευταία συνέλευση του διοικητικού της συμβουλίου, στις 3 Φεβρουαρίου, να διατήρησε το βασικό της επιτόκιο στα τωρινά του επίπεδα, ήτοι στο -0,5% από τον Σεπτέμβριο του 2019, και να επέμεινε στην επιπρόσθετη αγορά ευρωζωνικού χρέους, αλλά αυτή της η απόφαση σύντομα αποδείχτηκε βραχύβιας ακεραιότητας. Μόνο λίγες ώρες χρειάστηκαν για να καταστεί εν τοις πράγμασι άκυρη η φαινομενικά ανανεωμένη πίστη στη νομισματική χαλαρότητα.

Κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα του 2021, σχεδόν όλες οι επιδραστικές κεντρικές τράπεζες του κόσμου, με προεξάρχουσα τη Fed, σηματοδοτήσαν τη λήξη της αδράνειας στις μέχρι προσφάτως αποκαλούμενες «μεταβατικές» πληθωριστικές τάσεις. Η ΕΚΤ έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους πως δεν προτίθεται να μεταβάλει ουσιαστικά τις επεκτατικές νομισματικές της δράσεις εντός του 2022.