Μπορεί ο Ευάγγελος Παπανούτσος  με... ποιητική διάθεση να έγραφε σε δοκίμιό του ότι ο Προοδευτισμός είναι μια «ακοίμητη λαχτάρα», ενώ ο συντηρητισμός η «φρόνιμη πρόνοια», αλλά πλέον με την ευγενική συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ και του περιρρέοντος χώρου, οι έννοιες σίγουρα έχουν χάσει τα διαχωριστικά τους σύνορα.

Η απόσυρση εν έτει 2020 του «Όσα παίρνει ο άνεμος», μιας ταινίας του 1939, επειδή κρίθηκε ρατσιστική, δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Είναι το πιο πρόσφατο τρομοκρατικό (παρότι μοιάζει μόνο ως σουρεαλιστικό) επεισόδιο, που σηματοδοτεί τον νέο μεσαίωνα: Αυτόν της απαγόρευσης της ελευθερίας της έκφρασης.

Τι είναι η Σοσιαλδημοκρατία; Ιδεολογική στέγη των αριστερών που δείλιασαν μπροστά στην επανάσταση; Η μήπως ένα πλαδαρό ιδεολόγημα για εκείνους που αμήχανα ζητούν έναν «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο»; διερωτάται η Σ. Μπέρμαν στο βιβλίο της «Το πρωτείο της Πολιτικής». Πάντως, στον ΣΥΡΙΖΑ ομοιότητα με τη Σοσιαλδημοκρατία δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο φραστική επίκλησή της.

Λυρικός ο Νίκος Φίλης στο βήμα της Βουλής, και με τέμπο απαγγελίας, απευθύνθηκε στην υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, κατά την συζήτηση του εκπαιδευτικού. Θα μπορούσε να είναι και μια ένδειξη πως μπορείς από υπερβάλλουσα υστερία να εξευτελίσεις ένα υπαρκτό πρόβλημα.

Ο χαμαιλεοντισμός είναι σύμφυτος με την πολιτική. Δεν θα υπήρχε πολιτική δράση χωρίς την εκδήλωσή του. Ωστόσο εκείνο που προκαλεί και δημιουργεί απαξία στην κοινή γνώμη, είναι όταν καταπατά την κοινή περί δικαίου αίσθηση. Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού απέτυχε να αξιοποιήσει τη Novartis προεκλογικά όπως σχεδίαζε, με τα πλέον επιφανή στελέχη των αντιπάλων κατηγορούμενα, τώρα προσποιείται «δεύτερες σκέψεις» και επικαλείται «αφέλεια».

H ατεκμηρίωτη και ανεπαρκής αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να χάνει σε αξιοπιστία και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κυβέρνηση  χωρίς  να εισπράττει απαξίωση, χωρίς οι βουλευτές της να προκαλούν δυσαρέσκεια - ενίοτε και ιλαρότητα.  Και μετά απορούν τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε στις δημοσκοπήσεις.

Ελληνοτουρκικά, οικονομία, πανδημία... Δεν έχει υπάρξει κυβέρνηση στα μεταπολιτευτικά χρονικά που να έχει ζήσει τέτοιο Καλοκαίρι αγωνίας! Ούτε ψύλλος στον κόρφο της. Αλλά πάλι, όπως λέει ο λαός, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα χαίρεται. Απομένει να το δείξουν…

Από τη βουλεύτρια Ελ. Σκουφά που υποπτεύτηκε ότι η εισαγωγή των αγγλικών στα νηπιαγωγεία γίνεται κατ' επιταγήν των Αμερικανών μέχρι τον Θ. Παπαχριστόπουλο που συμπέρανε ότι οι Έλληνες έχουμε αποκτήσει ανοσία στον κορονοϊό λόγω… των Κινέζων που βρίσκονται στη χώρα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ διέπεται από έναν «εξωτισμό» στη σκέψη και τον λόγο.

Στην αντεπίθεση φιλοδοξεί από αύριο να περάσει ο Αλέξης Τσίπρας με την επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε στον πρωθυπουργό για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Φυσικά η προσπάθειά του ενέχει μπλακ χιούμορ και απέλπιδα προσπάθεια, η οποία συνίσταται σε δύο στοιχεία. Αφενός στην έλλειψη πυρομαχικών, αφετέρου στην έλλειψη στρατεύματος.

Η Novartis βγαίνει σταδιακά από το τα συρτάρια της ομιχλώδους αδιαφάνειας, της ύποπτης σπερμολογίας, και της πολιτικής σκοπιμότητας που σπίλωσε ανθρώπους. Στο φως της δημοσιότητας έρχονται στοιχεία που θα ξεδιαλύνουν την υπόθεση και θα αποδείξουν εάν έγινε μια αήθης μεθόδευση για να τρωθούν οι αντίπαλοι.

Επτά νεκροί ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές στις πύρινες νύχτες και ημέρες των ΗΠΑ. Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ ήταν ο σπινθήρας σε ένα εύφλεκτο υπόστρωμα που είχε ως τροφοδοτικό του προσάναμμα την υποδεέστερη κοινωνική διαστρωμάτωση των μαύρων.

Οι κρατικές υπηρεσίες θα πρέπει να κατανοήσουν το είδος των ανθρώπων που υπάρχουν στους καταυλισμούς και να συμπεριφερθούν ανάλογα. Δεν έγιναν ρατσιστές ούτε τρελάθηκαν ξαφνικά οι κάτοικοι της Μαλακάσας που διέκοψαν την κυκλοφορία της εθνικής οδού για να διαμαρτυρηθούν.

Στον ΣΥΡΙΖΑ η συνειδητοποίηση της καθήλωσης έχει αφαιρέσει από την ρητορική του τον τόνο της εξουσιαστικής έπαρσης, αλλά και την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσαν να καταλάβουν εξ ολοκλήρου, τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Προτείνουν (κατά τους Πασόκους «εκλιπαρούν»), την συμπόρευση με το αφορεσμένο ΚΙΝΑΛ, προκειμένου να ορθοποδήσουν. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να είναι το κίνημα που εισήλθε στην εξουσία χωρίς συναίσθηση των ευθυνών που αυτή συνεπάγεται και τα αποτελέσματα τα είδαμε. Άνοιγμα των συνόρων και αθρόα είσοδος μεταναστών και προσφύγων, σε ένα κλίμα ανώριμης διεθνιστικής φιλαλληλίας, χωρίς καν να διερωτηθούν εάν έχει δυνατότητες απορρόφησης η ελληνική κοινωνία.

Ο Αλέξης Τσίπρας εφηύρε την αφορεσμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ, ως νεοφιλελεύθερης αντίληψης έννοια, την «ατομική ευθύνη» την οποία είχε λανσάρει η κυβέρνηση στην αρχή της πανδημίας! Ίσως να φαίνεται ήσσονος σημασίας, όμως έχει ενδιαφέρον η ιδεολογική πιρουέτα.

Ο ξαφνικός, κραυγαλέος και λαϊκίστικος πατριωτισμός του ΣΥΡΙΖΑ  δεν ορρωδεί. Άνετα συνδυάζεται με τη no borders ιδεολογία του, αρκεί  αντιπολίτευση να γίνεται. Όμως τα εθνικά θέματα δεν προσφέρονται για αντιπολίτευση τέτοιας ανωριμότητας, όταν απέναντι υπάρχει ένα επικίνδυνο κράτος. Ας το κατανοήσουν, γιατί θα τους το προσάψει η ιστορία. 

Το ΚΙΝΑΛ συνηθίζει να διαμαρτύρεται γιατί τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ το περιγράφουν ως μελλοντικό βαστάζο του ΣΥΡΙΖΑ, και κραυγάζει σε όλους τους τόνους ότι δεν προόρισται για τέτοια «μοίρα». Όμως το ίδιο δημιούργησε τις εντυπώσεις...

Αν ο Μητσοτάκης προβληματίζεται για το αν πρέπει να κηρύξει πρόωρες εκλογές, ο Τσίπρας προβληματίζεται εις διπλούν. Στον ΣΥΡΙΖΑ ο νυν πρόεδρος κυριαρχεί μεν, αλλά υπάρχουν αντίρροπες δυνάμεις που απαιτούν να ενταχθεί στη λειτουργία, το καταστατικό και το ιδεολογικό πλαίσιο του κόμματος.

Πάντα αλλότριοι παράγοντες φταίνε για την καταβαράθρωση ενός κόμματος που ξεκίνησε δοξαστικά, τροφοδότησε ελπίδες, αναβίωσε δοξασίες, και όταν του δόθηκε από τον λαό η εντολή, εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπές.

Ο γαρ καιρός εγγύς. Η υπόθεση της Novartis θα φτάσει στο Ειδικό Δικαστήριο, και τότε θα φανεί εάν θα έχει χρεοκοπήσει η «ρητορική περί σκευωρίας» που υποστήριξε στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας. Μετά από την σημερινή ψήφιση για διεύρυνση του κατηγορητηρίου, ο Παπαγγελόπουλος δεν θα νιώθει μοναξιά καθώς θα έχει παρέα τους φερόμενους ως συνενόχους του.

Η ενοικίαση των τριών σπιτιών από τον Δημήτρη Παπαδημούλη, πέραν της αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς του ιδίου, ανέδυσε στην επιφάνεια και τις γκρίζες πτυχές του real estate του ανθρωπισμού: Την κερδοφόρα άνθηση της «συνάνθρωπης αλληλεγγύης».

Το ηθικό πλεονέκτημα δεν είναι παρελθόν. Είναι η παρούσα συλλογική ηθική ενός κόμματος. Όμως όταν τα μέλη την επικαλούνται, θα πρέπει και να την αποδεικνύουν. Ηθικό πλεονέκτημα δεν είναι μόνο η έλλειψη παρανομίας, την οποία πολλοί υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρουν στα social media. Είναι η απαρέγκλιτη συνύφανση των πράξεων με τις ιδέες και διακηρύξεις.

«Το άρχειν ήδιστον» αλλά και «το διοικείν εστί προβλέπειν». Και ως εκ τούτου, η αστοχία του δημάρχου Αθηναίων που δεν πρόλαβε τον συνωστισμό στην Ομόνοια θα καταγραφεί στο βιογραφικό του. Οπωσδήποτε θα καταγραφεί και η συγγνώμη, κάτι που σπανίζει στη δημόσια ζωή.

Στο πρόβλημα που έχει ενσκήψει με τις κάμερες στα σχολεία, η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα εξέδωσε μια απόφαση που θα τη ζήλευε η Πυθία των «ήξεις αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις»