«Ο τοίχος του Έβρου απέτυχε, απόδειξη ότι τον επεκτείνουν», ισχυριζόταν στα σοβαρά ο Νίκος Φίλης σε τηλεοπτική εκπομπή. «Θα δώσουμε του κόσμου τα λεφτά για να φτιαχτεί ένας φράχτης που από τον Οκτώβρη θα είναι πλημμυρισμένος, θα είναι έλος; Η Ελλάδα έχει ένα φράχτη. Εμπόδισε καθόλου αυτός ο φράχτης;» ρωτούσε σε άλλη εκπομπή ο Δημήτρης Βίτσας, πρώην αναπληρωτής Άμυνας και υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής!
Συνυφασμένη με των ανωτέρω και η άποψη του Νίκου Βούτση που προσπάθησε ανεπιτυχώς να ισορροπήσει: «Ο φράχτης στον Έβρο μπορεί και πρέπει να γίνει. Δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα στο να υπάρχει φράχτης. Εκεί που υπάρχει σοβαρό ζήτημα όταν στη βάση της εργαλειοποίησης που έκανε στο προσφυγικό ο Ερντογάν», έλεγε. Και ενώ φάνταζε σαν μια φωνή λογικής, συμπλήρωσε: «Θα έπρεπε, με την αυτονόητη φύλαξη των συνόρων, να υπάρχουν ανοικτές οι δίοδοι, όπως επιβάλλουν οι διεθνείς συνθήκες, έτσι ώστε να μπορούν κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους να περνάνε και να υποβάλουν τα χαρτιά τους για τη διαδικασία ασύλου» (άρα οι «κάποιοι από αυτούς» θα ήταν οι δεκάδες και στην συνέχεια εκατοντάδες χιλιάδες, που σταματήσαμε).
Η ουσία των απόψεών τους είναι αυτό που παραστατικά ανέφερε ο Βίτσας: «Εγώ θέλω ένα κόσμο χωρίς φράχτες»!
Ωραία, και μεις! Όμορφες ιδέες, όπως στα καλλιστεία που οι υποψήφιες εύχονται υγεία και ειρήνη σε όλο τον κόσμο, ή όπως το ειρηνόφιλο κίνημα των Χίππις, που αργά ανακάλυψε η ανανεωτική αριστερά, όταν ξέμπλεξε αμήχανη από τα θεωρητικά του ευρωκομμουνισμού. Μόνο που ούτε οι υποψήφιες των καλλιστείων ούτε οι χίππις ανέλαβαν ποτέ κυβερνητικές ευθύνες. Οι τελευταίοι θέλησαν να αλλάξουν πρώτα τους ανθρώπους και δημιούργησαν εναλλακτικούς τρόπους ζωής σε οριοθετημένες κοινωνικές και γεωγραφικές νησίδες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να είναι το κίνημα που εισήλθε στην εξουσία χωρίς συναίσθηση των ευθυνών που αυτή συνεπάγεται και τα αποτελέσματα τα είδαμε. Άνοιγμα των συνόρων και αθρόα είσοδος μεταναστών και προσφύγων, σε ένα κλίμα ανώριμης διεθνιστικής φιλαλληλίας, χωρίς καν να διερωτηθούν εάν έχει δυνατότητες απορρόφησης η ελληνική κοινωνία, αν αντέχουν οι κοινωνικές και υγειονομικές δομές, καθώς και η οικονομία.
Και όσο η χώρα γινόταν τράνζιτ και στέλναμε φτηνό, και με δεξιότητες, εργατικό δυναμικό στη Γερμανία (όπως οι Σύροι πρόσφυγες), όλα καλά. Ο λαός «μυρουδιά δεν πήρε» από την κολοσσιαία επιχείρηση μεταφοράς ανθρώπων από το Αιγαίο στα σύνορα, με τον Γιάννη Μουζάλα να υπερηφανεύεται σε τηλεοπτική εκπομπή ότι πέρασαν ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και δεν το κατάλαβε κανείς.
Μόνο που η δράση φέρνει αντίδραση. Το κατάλαβαν οι βόρειοι και μας έκλεισαν τα σύνορα, με αποτέλεσμα οι καινούργιοι να μας μείνουν αμανάτι. Χρόνια έλεγαν οι του ΣΥΡΙΖΑ να δοθούν στους πρόσφυγες και μετανάστες «ταξιδιωτικά έγγραφα». Ουδείς ήξερε τι σημαίνει αυτό, μάλλον ούτε και οι ίδιοι, απόδειξη ότι «ταξιδιωτικά έγγραφα» δεν δόθηκαν επί των ημερών τους.
Εκείνο που έγινε είναι η εύκολη χορήγηση πολιτικού ασύλου σε κάποιες χιλιάδες. Και αν δεν δόθηκαν περισσότερες χορηγήσεις ήταν λόγω σκοπιμότητας. Όσο περισσότερο παρέμεναν εδώ δημιουργείτο μια καθεστηκυία κατάσταση. Θα παρέμεναν εσαεί. Η κυρίαρχη αντίληψη ήταν ότι όλοι χωράνε, είναι δικαίωμα σε όποιον αρέσκεται να εισέλθει. Άλλωστε ο εκ των «γεφυραίων» καθηγητής Λιάκος έχει δηλώσει ότι η χώρα χρειάζεται ένα εκατομμύριο μετανάστες. Με ποια μέθοδο έφτασε στο συμπέρασμα δεν είπε. Ούτε που θα δουλέψουν, που θα στεγαστούν, πως θα ζήσουν. Αλλά αυτά είναι πεζά ερωτήματα για τον ανέξοδο ανθρωπισμό.
Όσοι λοιπόν έλαβαν άσυλο, έλαβαν και τα περίφημα «ταξιδιωτικά έγγραφα», αφού μόνο έτσι μπορούσαν να τα λάβουν. Παραδόξως όμως, ενώ θα μπορούσαν να πάνε στην Ευρώπη όπου έλεγαν πως ήταν ο σκοπός τους, και όπως φανταζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, παρέμεναν στις δομές φιλοξενίας ( στρατόπεδα, διαμερίσματα, ξενοδοχεία). Ούτε έφυγαν ούτε βγήκαν τη γύρα να ψάξουν για δουλειά, όπως έκαναν άλλοι μετανάστες στο παρελθόν (Αλβανοί Πολωνοί, Βούλγαροι κλπ). Εξακολουθούσαν να απολαμβάνουν τις Πρόνοιες που είχαν ως υποψήφιοι ασύλου.
Δεν είναι καινούργιο, ήδη προ κορωνοϊού ο αρμόδιος υπουργός κ. Μηταράκης είχε δηλώσει (π.χ. Σκαϊ 7 Μαρτίου) ότι θα κοπούν τα επιδόματα γιατί «όποιος παίρνει άσυλο είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. Είχε αναφέρει και τον αριθμό, ότι αυτοί ανέρχονται σε 11.200 άτομα Ο Κορωνοϊός ανέστειλε τις διαδικασίες, αλλά τώρα επήλθε το πλήρωμα του χρόνου να υλοποιηθεί.
Έτσι οι μετανάστες/πρόσφυγες που έλαβαν άσυλο θα κληθούν να συντηρήσουν εαυτούς, βγαίνοντας στην αγορά εργασίας. Το πόσο ομαλά, αρμονικά και επιτυχημένα θα γίνει αυτό, αναμένουμε να το δούμε. Από την πλευρά μας θεωρούμε ότι κληροδοτήθηκε ένα ακόμη εκρηκτικό πρόβλημα.
