Δεν ξέρουμε πόσο «ενοχλεί» το ΚΙΝΑΛ, όπως είπε η Φώφη Γεννηματά, με αφορμή τον χαμηλής ποιότητας αστεϊσμό «θα πήγε κομμωτήριο», για την απουσία της από την ψηφοφορία για τη Novartis. Η ίδια το εξήγησε λέγοντας: «Ενοχλούμε, ενοχλούμε τόσο πολύ. Θέλω να σας πω ότι είναι φανερό πριν από τις εκλογές ότι το Κίνημα έχει στοχοποιηθεί. Ίσως επειδή λειτουργεί ως ανάχωμα στην πόλωση και τον διχασμό. Και μέσα από το Κίνημα Αλλαγής έχω στοχοποιηθεί».
Συνέχισε λέγοντας: «Έχω μιλήσει το προηγούμενο διάστημα για παπαγάλους. Φαίνεται ότι αυτοί οι παπαγάλοι έχουν αποκτήσει ονοματεπώνυμο. Φαίνεται ότι υπάρχουν δημοσιογράφοι που εκτελούν κάποιο συμβόλαιο εις βάρος του Κινήματος Αλλαγής και σε μένα προσωπικά».
Η κα Γεννηματά όντως είχε γυρίσει προ ημερών από Βρυξέλλες και ευρίσκετο σε καραντίνα. Αντί με ένα δελτίο τύπου να εξηγήσει την αιτία της απουσίας της, εν τη δικαιολογημένη αγανάκτησή της που την έστειλαν… κομμωτήριο, υιοθέτησε γλώσσα ΣΥΡΙΖΑ. Στην αγενή ειρωνική κριτική, απάντησε με χαρακτηρισμούς περί «παπαγάλων»!
Σαφώς υπάρχουν τέτοιοι στο δημοσιογραφικό επάγγελμα, όπως πολλοί άλλοι που έχουν ως αντικείμενο ενασχόλησης τη δημόσια σφαίρα, και αποτελούν αθύρματα κομματικών επιρροών (π.χ. συνδικαλιστές όλων των βαθμίδων, αρχηγοί και σύμβουλοι δημοτικών σχηματισμών, αλλά σε πολύ λιγότερο ποσοστό οι δημοσιογράφοι). Υπάρχουν ως αποτέλεσμα της ελλείπουσας ατομικής αυτονομίας που επώασε η μεταπολιτευτική πολιτική κουλτούρα.
Ωστόσο οι γενικοί χαρακτηρισμοί περί «παπαγάλων», ποινικοποιούν εκ των πραγμάτων την προσωπική άποψη ενός εκάστου δημοσιογράφου, και λειτουργούν ως προληπτική λογοκρισία στην δημοσιογραφική κριτική. Καθείς που κρίνει και επικρίνει, δεν μπορεί παρά να είναι «παπαγαλάκι» κάποιου υπέρτερου προσώπου ή μηχανισμού. Το έκανε με ανήθικη διάθεση - και πρωτοφανή επιτυχία - επί πενταετία ο ΣΥΡΙΖΑ, έως ότου ανέλαβε την εξουσία και σταδιακά ξεθώριασε η πειστικότητα του απαξιωτικού χαρακτηρισμού.
Όσο για τον ισχυρισμό ότι το ΚΙΝΑΛ ενοχλεί, αυτό… «παίζεται». Σαφώς ενοχλεί επειδή… υπάρχει, με την έννοια ότι οι δύο μεγάλοι με βουλιμία θα ήθελαν να καταβροχθίσουν το ποσοστό του. Όσο δεν το κατορθώνουν, σαφώς ενοχλεί. Μόνο όμως ως προς αυτό. Δεν ενοχλεί ως ο επικίνδυνος αντίπαλος που θα μπορούσε να διεισδύσει στον χώρο των δύο και να τους αποσπάσει ποσοστά. Και αυτό είναι πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ να το αντιμετωπίσει.
Το κόμμα όντως, όπως έχουμε ξαναγράψει, κάνει σοβαρή κοινοβουλευτική δουλειά, παρουσιάζει προτάσεις επεξεργασμένες και τεχνοκρατικά αιτιολογημένες. Συχνά παραπονείται ότι τις οικειοποιούνται τα δύο μεγάλα κόμματα. Αρα χαμένος κόπος, στο μέτρο που δεν γίνεται κατανοητό από τον λαό και δεν του το πιστώνει δημοσκοπικά.
Αν όντως σκοπεύει να έχει αυτόνομη πορεία όπως διατείνεται, θα πρέπει να πείσει γι’ αυτό, και ο μόνος τρόπος είναι ο διμέτωπος αγώνας. Οσο στρέφεται μόνο κατά της ΝΔ επειδή είναι εξουσία, αποθαρρύνει και αφοπλίζει το μεγαλύτερο τμήμα του εκλογικού του κοινού το οποίο βλέπει θετικά το έργο Μητσοτάκη, όχι επειδή είναι δεξιό το ίδιο, αλλά επειδή είναι ορθολογικό. Το κοινό αυτό αφενός απεχθάνεται τον ΣΥΡΙΖΑ για τον κραυγαλέο λαϊκισμό του, αφετέρου πνέει μένεα εναντίον του «επί προσωπικού»: Για την τραμπούκικη - όπως την χαρακτηρίζει - συμπεριφορά του απέναντι στο ΠΑΣΟΚ την περίοδο 2010-15.
Το ΚΙΝΑΛ συνηθίζει να διαμαρτύρεται γιατί τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ το περιγράφουν ως μελλοντικό βαστάζο του ΣΥΡΙΖΑ, και κραυγάζει σε όλους τους τόνους ότι δεν προώρισται για τέτοια «μοίρα». Όμως το ίδιο δημιούργησε τις εντυπώσεις:
Η περίφημη συνάντηση Γείτονα - Φλαμπουράρη δεν ήταν ένα επεισόδιο που έληξε και κατέληξε στη λήθη. Διατηρείται ως υπόγεια συζήτηση και τροφοδοτεί καχυποψία!
Δημοσιεύματα επίσης που δεν έχουν διαψευστεί, φέρουν στελέχη του ΚΙΝΑΛ να συζητούν με αντίστοιχα του ΣΥΡΙΖΑ για κάποιου είδους ώσμωση, και το μόνο... μέγα θέμα που θέτουν ως «αγκάθι» είναι… ο Ραγκούσης (όλα τα άλλα καλά να υποθέσουμε).
Ο Γιώργος Παπανδρέου, αρχηγός του ΚΙΔΗΣΟ, συστατικού στοιχείου του ΚΙΝΑΛ, δεν έλειψε μόνο από την ψηφοφορία για τον Παπαγγελόπουλο (ας πούμε αιτιολογημένα). Δεν έχει μιλήσει ποτέ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ – του ΣΥΡΙΖΑ του οποίου οι οπαδοί του πετούσαν μπουκάλια με νερό καθώς έβγαινε από τη Βουλή, ενώ κυνηγούσαν ή και έδερναν στελέχη του (Απ. Κακλαμάνης, Πεταλωτής, Λοβέρδος, Πάγκαλος κ.λπ).
Δεν καταφέρθηκε κατά του ΣΥΡΙΖΑ ούτε όταν δελέασε δικούς του ανθρώπους και κάποιους τους εξαγόρασε με θέσεις (Ραγκούσης, Ξενογιαννακοπούλου, Μωραίτης, κ.α.). Δεν ενεπλάκη και δεν πήρε το μέρος της Προέδρου, στις μικροσυγκρούσεις της Φώφης με τον Αλέξη – με τον Αλέξη που τον ίδιο τον είχε χαρακτηρίσει Πινοσέτ! Τις προάλλες δε, δικός του άνθρωπος, ο Δημήτρης Ρέππας, δήλωσε ότι ο διάλογος μεταξύ ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόφευκτος - με τον ΣΥΡΙΖΑ που και τον ίδιο τον Ρέππα τον ονομάτιζαν οι Συριζαίοι Γερμανοτσολιά!
Οπότε μπορεί να υπάρχουν δημοσιογράφοι-«παπαγάλοι», αλλά επειδή δεν ζούμε στην ολιγοφωνία των 70s, με τη σημερινή πανσπερμία καναλιών, εφημερίδων, απειράριθμων site και των social media, οι παπαγάλοι είναι μικροί στο δέμας στην επιρροή. Μάλλον καθάρισμα στο εσωτερικό του κόμματος χρειάζεται και ευκρινή γραμμή. Τις «κουτσουλιές» τις αφήνουν οι παπαγάλοι όταν βρίσκουν χώρο διαθέσιμο.
