Λύση δεν είναι η μαζική παράνομη εισροή μουσουλμανικών πληθυσμών που δημιουργούν εδώ παράλληλες κοινωνίες, όπου νόμος είναι η δική τους Σαρία. Αυτό δεν καταλαβαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ που το παίζει στοργική ψυχή κάθε «πονεμένου» τυχοδιώκτη, που θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να περνάει τέσσερις φορές τα σύνορα επειδή έτσι γουστάρει, και να μας κουνάνε το δάχτυλο οι καλοβαλμένες ΜΚΟ, όταν το κράτος δεν του το επιτρέπει.

Μια νέα ψηφίδα στο πολυδιασπασμένο τοπίο της Αριστεράς. Το όνομα αυτής «Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης», και σαφώς μη προσιτή στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από την όποια επιτυχία του νέου εγχειρήματος (κάποιοι εκ των σχηματισμών συμμετείχαν και στη δημιουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τα γνωστά αποτελέσματα), το συμπέρασμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει οδό διεξόδου στα αριστερά του.

Ο διχασμός που καταγγέλλει ο κ. Τσίπρας συνίσταται στην εκπεφρασμένη ιδέα να υπάρξουν χωριστοί χώροι εστίασης για εμβολιασμένους ή μη. Άλλος «διχασμός» δεν υπάρχει στην επικαιρότητα (ο διχαστικός λόγος του Πολάκη αφορά τους φαν του και τον Τσίπρα ως πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχει την επιδραστικότητα και το βάρος διχασμού).Οπότε με αυτούς συντάσσεται εμμέσως, κλείνοντας το μάτι στους αντιεμβολιαστές.

Το ΚΙΝΑΛ εξακολουθεί να στέκει ασυγκίνητο και απορριπτικό στις προτάσεις συνεργασίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, παρότι κατά καιρούς δημιουργεί απορίες και υποψίες η τοποθέτηση Γεννηματά περί «προοδευτικής κυβέρνησης, όταν αλλάξουν οι συσχετισμοί». Και σίγουρα θα εξακολουθήσει να είναι αδιάφορο και στο μέλλον, αφού οι προϋποθέσεις είναι απαγορευτικές. Επιπροσθέτως, ο κόσμος που έχει μείνει στο ΚΙΝΑΛ έχει άλλη ποιότητα, και μικρή σχέση με την αυριανική πτέρυγα που μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ.

Έχει επικρατήσει μια «ελευθεριακή» άποψη δικαιωματισμού, που ομογενοποιεί ως ιδέα εμβολιασμένους και μη, αναδεικνύοντας το «δικαίωμα» των ανεμβολίαστων ως απόλυτη αξία. Και αν τους πεις ότι απόλυτο δικαίωμα είναι το δικαίωμα στη ζωή, θα σου απαντήσουν ότι ζωή χωρίς ελευθερία δεν αξίζει (το έχουν πει δημοσίως κάνα δυο τραγουδοποιοί).

Τον κώδωνα του κινδύνου έκρουσε ο Νίκος Φίλης, κατά την ομιλία του στην προγραμματική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικό της αποθαρρυντικής κατάστασης, είναι και οι δηλώσεις του Νίκου Μαρατζίδη. Και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ταλανίζεται με τον φόβο ότι θα παραμείνει «μισό» κόμμα στο βάθρο του κουτσουρεμένου δικομματισμού του «ενάμισι κόμματος», η κυβέρνηση θα ταλανιστεί από άλλα.

Η φιλολογία περί προοδευτικών κυβερνήσεων συνεργασίας, δεν έχει κανένα αντίκρισμα. Πρόκειται περί όνου σκιάς. Εξυπηρετεί δευτερεύουσες κομματικές σκοπιμότητες του ΣΥΡΙΖΑ. Να δείξει ότι δημιουργεί προοπτική προκειμένου να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του, και ει δυνατόν, να προσελκύσει οπαδούς των υπολοίπων αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, ως αυτός που προτάσσει ελπίδα για μια κυβερνώσα Αριστερά.

Μια εύφλεκτη ύλη συγκεντρώνεται. Σκοταδιστές, Ταλιμπάν του αρχαιολατρικού εθνικισμού, κήρυκες του δικαιωματισμού για πάσαν νόσον, είναι έτοιμοι να δώσουν των υπέρ πάντων αγώνα για το ανθρώπινο δικαίωμα του ανεμβολίαστου, που εν προκειμένω είναι να μολύνει αβέρτα τους συνανθρώπους του. Όλες οι ανωτέρω απόψεις έχουν ένα κοινό: την απάνθρωπη αδιαφορία για τον ευάλωτο άνθρωπο.

Η επόμενη φάση της ανοσίας αγέλης το χειμώνα θα είναι σκληρή, σχεδόν άγρια. Οι αντιεμβολιαστές θα είναι μόνοι τους. Έχουν στερηθεί πλέον και τα νομικά ερείσματα που ήλπιζαν. Η πολιτεία δεν θέλει να τους υποχρεώσει μαζικά σε εμβολιασμό. Πρέπει ωστόσο να προστατέψει την υγεία των υπολοίπων αλλά κυρίως την οικονομία. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τολμάει φανερά να τους υποστηρίξει. Θα αρκεστεί να καταγγέλλει διχασμό.

Τα ονόματα και η ιστορία κάθε λαού είναι άυλη περιουσία. Τα ονόματα σηματοδοτούν, εκπέμπουν, έχουν υλική και εμπορική αντανάκλαση. Δεν είναι αφελείς οι Σκοπιανοί που επέμειναν και διατήρησαν τον όρο «Μακεδονικός». Έτσι θα λανσάρουν τα προϊόντα τους στο διεθνές κοινό, έτσι όπως λανσάρουν τώρα τον τουρισμό τους.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν τον Μητσοτάκη. Είχαν μείνει στην υποτιμητική εικόνα που είχαν πλάσει γι' αυτόν ότι ο Αλέξης τον έχει για πρωινό, και δεν καταδέχτηκαν να ασχοληθούν περαιτέρω. Εξ αυτού παραμένουν ανήμποροι να τον κατανοήσουν ως αντίπαλο και επαναπαύονται να αναμασούν τα στερεότυπα εποχών και προσώπων που έχουν παρέλθει.

Η πανσπερμία του ΣΥΡΙΖΑ τώρα φαίνεται. Οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν την απομάγευση του Τσίπρα, και αυτό το εισπράττουν τα στελέχη. Δεν είναι ο άλλοτε πανίσχυρος. Είναι αναγκασμένος να συμβιβάζεται με τους συντρόφους του. Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι καιροί που δεν του άρεσε η απόφαση των συνέδρων και έβαλε ένα ολόκληρο συνεδριακό σώμα να ψηφίσει κατά τη βούλησή του! Τελικά, ο Μητσοτάκης κινδυνεύει περισσότερο από τα αλλόφρονα social media παρά από την συγκεκριμένη αντιπολίτευση!

Για την κοινωνία ο Αλ. Τσίπρας δεν συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά του «ηγέτη της Κεντροαριστεράς». Η ήττα του 2019 και η νυν υστέρηση έναντι του Κυρ. Μητσοτάκη, φθίνει την προοπτική νίκης. Και όποιος δεν δίνει προοπτική νίκης, εκ των πραγμάτων δεν επιλέγεται.

Σαν σήμερα 27 Ιουνίου 2015, ο Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε το δημοψήφισμα με διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό. Πάντως τώρα δεν τους ταρακουνάει τους Ευρωπαίους. Προχθές βρέθηκε στη συνάντηση των Ευρωσοσιαλιστών στο Βερολίνο, προσκεκλημένος παρατηρητής κατόπιν επιθυμίας του, ως κήρυκας γεφύρωσης ανάμεσα στις «προοδευτικές δυνάμεις».

Ο Πολάκης συγκεντρώνει στο φαν κλαμπ του αριστερούς αντιεμβολιαστές, και κάποιους εκ των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ που αντιλαμβάνονται την πολιτική ως έκφραση μίσους. Πολλοί στα σχόλιά τους στο Facebook θα τον ήθελαν αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ! Είναι βλέπετε ο μόνος λεβέντης και ανυπότακτος.

Θερμό καλοκαίρι για την κυβέρνηση προμήνυσε ο Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στο Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος. Τους ζήτησε να εκπέμψουν ένα ισχυρό μήνυμα προγραμματικής ετοιμότητας, ανατροπής και νίκης! Πάλι δηλαδή δεν θα την αφήσει σε «χλωρό κλαρί», όπως δεν την άφησε και στις… οδομαχίες κατά την «μητέρα των μαχών».

Το κράτος από τη σύστασή του, σκόπιμα απέκτησε υδροκεφαλικές δομές διοίκησης, περιπεπλεγμένες και πλήρως γραφειοκρατικές. Έτσι η επίλυση των προβλημάτων των πολιτών γινόταν συνήθως με τη μεσολάβηση του πολιτικού. Η ευγνωμοσύνη του πολίτη προς αυτόν γιατί του «έλυσε» το πρόβλημα εκφραζόταν στη συνέχεια διά της ψήφου…

H πάγκοινη αναφορά με συμπάθεια και χιουμοριστική υπερβολή σε ένα κόμμα, αποτελεί και ληξιαρχική πράξη τετελεσμένου. Σου αναγνωρίζουν λαμπρό παρελθόν όταν έχεις ανύπαρκτο παρόν και είσαι ακίνδυνος για το μέλλον (τους). Το ΚΙΝΑΛ έχει ήδη ηττηθεί πολιτικά καθώς η σεναριολογική ειδησεογραφία απασχολείται μαζί του μόνο ως προς τον μελλοντικό συγχρωτισμό του με ένα από τα δύο άλλα κόμματα.

Σε ένα λαό που έχει μάθει να ιδεολογικοποιεί τα πάντα ή να βρίσκει «μαϊμού» ιδεολογικά προσχήματα για να καλύψει τα μικροσυμφέροντά του, ακόμη κι όταν πρόκειται για λύσεις κοινής λογικής, είναι δύσκολος ο μεταρρυθμισμός. Για να πραγματοποιηθούν ο αλλαγές που περιλαμβάνει το πρόγραμμα Μητσοτάκη, εντός τετραετίας, θα χρειαζόταν μια κυβέρνηση «καμικάζι».

Ήταν εν πολλοίς άδικη η ειρωνεία και υπερβολικό το μπούλινγκ που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ στα κοινωνικά δίκτυα, μετά την ψήφιση 55 εκ των άρθρων του εργασιακού και το «παρών» που δήλωσε σε άλλα 17. Μόνο που αυτό το κάζο το προετοίμασε ο ίδιος. Όταν επί ημέρες παροξύνεις το λαϊκό θυμικό, είναι απόλυτα φυσικό το σοκ της παγωμάρας που υποκαθιστά την αλλόφρονη αγανάκτηση των οπαδών σου.

Μιλάνε στη Βουλή με την αισθητική των troll του twitter, χωρίς να έχουν επίγνωση ότι το ύφος προδίδει ήθος. Ο Τσίπρας επιτιθέμενος χθες στην κυβέρνηση για το εργασιακό την κατηγόρησε ότι… «ξεστοκάρει μίσος απέναντι στην νεότητα, το οποίο (μίσος) έχουν τα αυταρχικά καθεστώτα»! Ποιος τα λέει αυτά; Εκείνος που έλεγε «ή εμείς ή αυτοί», «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» και έβαζε τα troll του να δολοφονούν χαρακτήρες στο διαδίκτυο.

Οντως το εργασιακό νομοσχέδιο θα είναι η μητέρα των μαχών. Το κακό που έχουν τέτοιες μάχες με βαρύγδουπους τίτλους, είναι πως αποβαίνουν αμφίρροπες. Δεν εννοούμε το αποτέλεσμα στην ψηφοφορία της Βουλής. Αλλά την επίδρασή του στην κοινωνία. Και αν κρίνουμε από την πενιχρή συμμετοχή των εργαζομένων στην προηγούμενη απεργία, δεν προδικάζει κάποια νίκη των «αντιστασιακών» δυνάμεων. Αλλωστε το νομοσχέδιο αφορά τον ιδιωτικό τομέα αλλά πρωτοστατεί, όπως και στην προηγούμενη απεργία η ΑΔΕΔΥ.

Είμαι κι εγώ εδώ, ήθελε να πει ο Αλέξης Τσίπρας χθες. Την ημέρα που ο πρωθυπουργός της χώρας είναι στην σύνοδο του ΝΑΤΟ, συναντάται με Ερντογάν, Τζόνσον, Ράμα και άλλους ηγέτες, και εκ των πραγμάτων συγκεντρώνει δημοσιότητα, επέλεξε συνέντευξη στο Star, για να αποσπάσει και αυτός ένα κομματάκι δημοσιότητας. Τα κατάφερε, αλλά κάθε δημοσιότητα δεν είναι για καλό.

Οι οπαδοί της εθνικής ομάδας των Σκοπίων βρέθηκαν στον αγώνα της ομάδας τους με την Αυστρία, ανεμίζοντας κασκόλ που είχαν τη λέξη Μακεδονία και κρατώντας πανό που είχαν ως σήμα τον ήλιο της Βεργίνας. Όλα αυτά χάριν της… πρωτοπόρας good diplomacy που αποφάσισαν να ασκήσουν κατ' επιθυμίαν Αμερικανών και Γερμανών, ο Νίκος Κοτζιάς με τον Αλέξη Τσίπρα.