Σαν σήμερα 27 Ιουνίου 2015, ο Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε το δημοψήφισμα με διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό. Εγκρίθηκε από τη Βουλή στις 28 Ιουνίου και στις 29 η Αυγή είχε τον επικό τίτλο: «Το δημοψήφισμα ταρακουνάει την Ευρώπη».
Το δημοψήφισμα διεξήχθη μία εβδομάδα αργότερα, στις 5 Ιουλίου, και από τότε κάθε τέτοια ημέρα κλαίει η Περιστέρα, στενάζοντας κάτω από τη μπότα των δυναστών (σ.σ. για τους μονομερώς ευαίσθητους: δημόσια δήλωση ήταν το κλάμα, και οι δημόσιες δηλώσεις δημοσίων προσώπων επί δημοσίων θεμάτων, κρίνονται. Δεν παραβιάζουμε καμία δεοντολογία).
Μετά το δημοψήφισμα, ο τότε Πρωθυπουργός έδωσε μια… ηρωική 17ωρη μάχη κατά την οποία κατέθεσε τα όπλα, γιατί οι «ταρακουνημένοι» πάρα λίγο να μας πετάξουν έξω ταρακουνώντας εμάς, αν δεν έκανε την kolotoumpa.
Και όπως γράφει στο βιβλίο του ο τότε Ιταλός πρωθυπουργός, Ματέο Ρέντσι, το πρωί τους βρήκε «με τον Τσίπρα σωματικά κουρασμένο, αλλά εντός Ευρώπης».
Και η γενναία μάχη κατέληξε σε συμφωνία με τους «δυνάστες», και την υπογραφή ενός τρίτου και φαρμακερότερου μνημονίου.
Έτσι χάθηκε η ευκαιρία να ακολουθήσουμε την εποποιΐα της Αργεντινής, όπως… κακώς δεν είχαμε γίνει: «Μακάρι να ήμασταν Αργεντινή», είχε πει στη Βουλή.
Χάσαμε και άλλη ευκαιρία με την υποταγή του Τσιπρα στους «δυνάστες»: Να γίνουμε Βενεζουέλα, όπως μας προετοίμαζαν Τσίπρας- Καμμένος.
Ηταν 2 Ιουλίου, όταν ο Καμμένος ενώπιον Τσίπρα στο πεντάγωνο, είχε δηλώσει ότι «στις δύσκολες στιγμές που περνάει τόπος, οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό της χώρας».
Τελικά μας στοίχισε λιγουλάκι παραπάνω το τρίτο μνημόνιο (κατά μερικές δεκάδες δισ. σε δάνεια, και γύρω στα 25 δισ. σε ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών), αλλά τι να γίνει, οι αγώνες αυτά έχουν, αφήνουν πληγές στους ήρωες.
Πάντως τώρα δεν τους ταρακουνάει τους Ευρωπαίους. Εμφανίζεται ως κήρυκας γεφύρωσης ανάμεσα στις «προοδευτικές δυνάμεις». Προχθές στη συνάντηση των Ευρωσοσιαλιστών στο Βερολίνο, όπου ευρέθη προσκεκλημένος παρατηρητής κατόπιν επιθυμίας του, δήλωσε ότι αν και ανήκει σε άλλη πολιτική οικογένεια, παρευρίσκεται επειδή πιστεύει ότι είναι η στιγμή όλες οι προοδευτικές δυνάμεις (Ολαφ Σολτς και Μελανσόν, μαζί δηλαδή) να συνεργαστούν».
Αναφέρθηκε όμως και στα δικά μας, περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα, λέγοντας: «θα συμφωνήσω με τον Ενρίκο (Λέττα) ότι η παρουσία του Ολαφ (Σολτς) στη θέση του υπουργού έκανε σημαντική διαφορά, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Μαζί καταφέραμε να υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους και να βρούμε μια διέξοδο που έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια και τον ελληνικό λαό από τον εφιάλτη της λιτότητας»!
Ο Τσίπρας δεν παραποιεί την πραγματικότητα μόνο στο εσωτερικό που έχει πρόθυμους ακροατές, αλλά και εκτός Ελλάδας, σε ανθρώπους που γνωρίζουν!
Γιατί ξέρει «ο Ολαφ» (και οι άλλοι), ότι η μοναδική αναδιάρθρωση χρέους συνέβη το 2012. Έγινε με το PSI και την παρέμβαση στην αγορά ομολόγων, με αποτέλεσμα η καθαρή απομείωση του δημόσιου χρέους να ανέλθει στα 98 δισ. ευρώ! Θεωρείται το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους που έγινε στην ιστορία.
Και αυτό έγινε επί Σαμαροβενιζέλων, επί «νεοφιλελεύθερων και συντηρητικών δυνάμεων», που λέει ο Τσίπρας.
Επί των ημερών του έγινε απλώς μια επιμήκυνση πληρωμής δανείων από τα 28 στα 32,5 χρόνια. Παράλληλα μια ακύρωση του επιτοκιακού κέρδους 2% σε σχέση με μια δόση 11,3 δισ. του δεύτερου μνημονίου, και μια μείωση του επιτοκιακού κινδύνου μέρους πάλι του χρέους, με επιβολή σταθερού επιτοκίου.
Καλούτσικα ήταν, διευκολυντικά μεν, αλλά αναδιάρθρωση δεν ήταν.
Βέβαια καλά κάνει και τα λέει αφού τον ξανακάλεσαν να τον ακούσουν.
Έχουμε αναφέρει στο παρελθόν μαρτυρίες Ελλήνων διπλωματών για την εντύπωση που τους είχε κάνει ως Πρωθυπουργός. Μιλούσε στους μεγάλους ξένους ηγέτες με την ίδια άνεση και την αυτοπεποίθηση που μιλούσε σε συντρόφους του.
Μόνο που με την ίδια άνεση και αυτοπεποίθηση παραποιεί και την πραγματικότητα, όπως αυτή περί αναδιάρθρωσης χρέους, ακόμη και σε ανθρώπους που τα γνωρίζουν!
