Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν μια φωτογραφία της στιγμής, αυτό λένε πάντα όσοι εμφανίζονται δεύτεροι ή κοντά στο όριο εισόδου στην βουλή. Βέβαια, μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, οπότε κάθε μάτι που πέφτει πάνω στην δημοσκόπηση διαβάζει χίλιες λέξεις που του εξηγούν ότι η ΝΔ είναι παγίως δέκα μονάδες πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αν αυτό το ‘χουν πει τριάντα διαφορετικές δημοσκοπήσεις, τότε το μάτι έχει διαβάσει 30.000 λέξεις. Βιβλίο ολόκληρο.

Το Σαββατοκύριακο κύλησε ανάμεσα σε πηγαινέλα για το Σκοπιανό, στην διαπραγμάτευση για το χρέος και σε δυο ντουζίνες βαριά πάσχοντες που έμειναν 48 ώρες ξαπλωμένοι στα σκαλιά του φαρμακείου του ΕΟΠΥΥ στην Νέα Ιωνία, περιμένοντας να πάρουν το φάρμακο τους. Τελικά το πήραν οι δεκαπέντε. Οι υπόλοιποι θα ξαναξενυχτήσουν τον επόμενο μήνα.

«Η κατάντια είναι να κάνουν ερωτήσεις για ιδιωτικό ταξίδι με συνάντηση αρχηγού κράτους: Αυτοί που παριστάνουν τους συνοδούς τ. μοντέλων για να καλύπτουν εραστές. Οι τρόφιμοι σε κότερα εμπόρων ναρκωτικών. Τα ψώνια της Μυκόνου που γδύνουν τις γυναίκες τους για 3000 ευρώ.» Τάδε twitαρε Πάνος Καμένος. Εγώ όταν το διάβασα, ανησύχησα. Φοβήθηκα ότι η αριστερά θα επαναστατήσει ηθικά και θα ‘χουμε κυβερνητική κρίση. Έκανα λάθος φυσικά.

Ο πρωθυπουργός διόρισε την κ. Κατερίνα Παναγοπούλου, σύζυγο του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου, ειδική σύμβουλο του σε θέματα αποδήμου ελληνισμού. Η δουλειά της, λέει, θα είναι να του ανοίξει τις μεγάλες πόρτες του εξωτερικού, κάτι που είχε αναλάβει παλιότερα η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου αλλά τα παράτησε διότι ο Αλέξης δεν ήταν αρκούντως αριστερός για τα γούστα της. Τα ύστερα του κόσμου, που έλεγε η συγχωρεμένη η γιαγιά μου.

Η άνοδος του Αλέξη στην Θεσσαλονίκη και η συνάντηση με τον Μπουτάρη, ήταν τα εγκαίνια της στρατηγικής «στηρίζουμε ΠΑΣΟΚους δημάρχους και περιφερειάρχες». Οι άλλοι δυο πυλώνες της νέας αυτής «σοσιαλδημοκρατικής» γραμμής, είναι η απλή αναλογική στην εκλογή συμβούλων και η κοινή διεξαγωγή αυτοδιοικητικών και εθνικών εκλογών. Σατανικό δεν το λες το σχέδιο, αλλά δεν είναι και αμελητέο.

Που να το φανταζόταν κι ο Γρηγόρης, πως αντί για σύμβολο ενότητας του λαού απέναντι σε κάθε είδους φασισμό και παρακράτος, θα γινόταν κάποια στιγμή παίγνιο στα χέρια αδίστακτων αμοραλιστών και εργαλείο πολιτικής νομιμοποίησης των Κατρούγκαλων και των Πολάκηδων. Πάλι καλά που δεν αλλάξανε την παλιά ιστορική φωτογραφία του με το πανό, σβήνοντας την λέξη ΕΛΛΑΣ και βάζοντας στη θέση της τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Φίλιπ Ροθ, αυτός ο «υπέροχος Εβραίος, αντισημίτης, μισογύνης, σεξιστής βλάσφημος, βωμολόχος, πορνογραφικός ομφαλοσκόπος», όπως τον είχαν χαρακτηρίσει, κάνοντας ένα επιγραμματικό απολογισμό της ζωής του είχε πει «έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα». Ε, τώρα που μπήκαμε σε οιονεί προεκλογική εκστρατεία, αυτό θα ήταν το τέλειο σύνθημα για τον Αλέξη κι ας μην είναι Φίλιπ Ροθ.

Όταν ακούτε πολιτικό αρχηγό να λέει ότι δεν δίνει σημασία στις δημοσκοπήσεις, τότε να ξέρετε ότι έχει έναν σωρό απ’ αυτές πάνω στο γραφείο του και ότι όλες του δείχνουν τον δρόμο προς την ήττα. Κι αν θέλετε να μάθετε πόσο ηττημένο τον δείχνουν, μετρήστε τα ντεσιμπέλ της πολιτικής έντασης που χρησιμοποιεί στις ομιλίες του.

Νομίζω πως από σήμερα και για ένα ικανό διάστημα, θα πρέπει να αφήσουμε την Θεσσαλονίκη στην ησυχία της. Να κόψουμε τις αναλύσεις, τις ιστορικές αναδρομές, τις ψυχολογικές εμβαθύνσεις και τις υπόγειες καταδύσεις στα εσώτερα της. Κοντολογίς, να πάψει ο καθένας από μας, είτε είναι γνώστης είτε άσχετος, να λέει το μακρύ του και το κοντό του.

Μέχρι και μια γενιά πίσω, όταν οι οικογενειακές και κοινωνικές δομές στην χώρα ήταν λιγάκι πιο σφικτές, ο μέσος Έλληνας που δεν έπασχε από καταφανή σύνδρομα, είχε ένα αυτοπροσδιορισμένο όριο για τα λόγια που εκστόμιζε. Αν δεν ήξερε καλά κάτι, αν διέβλεπε την πιθανότητα αυτά που υποστήριζε να διαψευστούν από την ίδια την πραγματικότητα, προτιμούσε να μην μιλήσει \\\"για να μην ξευτιλιστεί\\\".

Δεν συνομιλώ με τον Κ. Καραμανλή, μήτε με τον Α. Σαμαρά, μήτε με τον Κ. Μητσοτάκη. Στα πλαίσια του ρεπορτάζ όμως, ανταλλάσσω απόψεις με πλείστα στελέχη της ΝΔ που αυτό-τοποθετούνται σε κάθε μια από τις τρεις πτέρυγες. Κι αυτό που βλέπω ως τρίτος παρατηρητής, είναι πως η ΝΔ καλπάζοντας προς την εξουσία, έχει τα λιγότερα προβλήματα απ’ όσα είχαν κόμματα σε αντίστοιχη θέση παλιότερα.

Στο καινούριο σποτ του Αλέξη, εγώ θαύμασα κατά σειρά: Το αρχικό νευρικό τικ-τακ του πληκτρολογίου, που δείχνει εξοικείωση με τις τεχνολογίες και εργατικότητα. Το πελώριο μαύρο ρολόι του, που συμβολίζει την αξία του timing στην πολιτική. Την κλωτσιά στο χαλί που θύμιζε παλιά αριστοτεχνικά σουτ του Ζαντέρογλου.

Έγραψε ο Μαραντζίδης, απάντησε ο Βενιζέλος, ανταπάντησε ο Θεοδωράκης, πλευροκόπησε ο Ραγκούσης, κατακεραύνωσε η Φώφη, επενέβη ο Λοβέρδος, σχολίασε ο Τζανακόπουλος, ξεσπάθωσε ο Κωνσταντινόπουλος και παρενέβη ο Κουρουμπλής. Περί της σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ, όλα τούτα. Σα να λέμε, «έριξε ένας τρελός μια πέτρα στο πηγάδι κι έπεσαν τριάντα γνωστικοί να την βγάλουνε».

Σας προειδοποιώ ευθύς εξ’ αρχής ότι η παρακολούθηση συνεντεύξεων του Γιώργου Κατρούγκαλου είναι ζόρικη υπόθεση. Τα επιχειρήματα του αποτελούν μεν πανεπιστημιακού επιπέδου σπουδή στην πολιτική απατεωνία, εμπεριέχουν όμως και υψηλά ρίσκα. Δείτε τι έπαθα εγώ για παράδειγμα, όταν χθες βρέθηκα αντιμέτωπος με τον άνθρωπο που έφτιαξε το ασφαλιστικό μας.

Αν ο Τσίπρας τα βράδια βλέπει εφιάλτη με την παλινόρθωση των «παλιών» στην εξουσία και την προοπτική ενός ειδικού δικαστηρίου για το πρώτο εξάμηνο του ’15, ούτε η ΝΔ κάνει καλό ύπνο. Ένα αγωνιώδες ερώτημα τους κρατά ξύπνιους: Τι διάολο θα σκαρφιστεί ο Αλέξης για να μην χάσει αμαχητί, για να μην πέσει σαν σάπιο μήλο από το κλαδί της εξουσίας;

Παλιότερα, όποτε έβλεπα τα κόμματα να βγάζουν στον αέρα τηλεοπτικά σποτ προπαγάνδας των θέσεων τους ή συκοφάντησης των αντιπάλων τους, έψαχνα στο συρτάρι το εκλογικό μου βιβλιάριο για να το ‘χω πρόχειρο. Το ίδιο έκανα όταν έβλεπα τις κυβερνήσεις να θεσπίζουν διατάξεις νομιμοποίησης των αυθαιρέτων ή να εξαγγέλλουν μειώσεις τιμών των αυτοκινήτων.

Στην ορεινή κτηνοτροφική Κρήτη, τις κατσίκες που δεν έχουν κέρατα τις λένε «κούτουλες». Γιατί; Διότι παραδόξως, είναι πιο επιθετικές απ’ τις κερατωμένες. Υπάρχει και παροιμία με την λέξη, που εκστομίζεται σε στιγμές απόλυτης οργής: «Από τα κέρατα το βαστώ κι αυτός το λέει κούτουλο». Εσχάτως, από παροιμία έγινε και το κρυφό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχετε προσπαθήσει να συζητήσετε πολιτικά με παιδιά που σήμερα είναι από 17 μέχρι 25 χρονών; Αν όχι, σας συμβουλεύω να το αποτολμήσετε. Θα πάθετε την πλάκα σας. Διότι θα διαπιστώσετε ότι εσείς ζείτε στην γη και εκείνα όχι απλώς σε κάποιον άλλον πλανήτη, αλλά κυριολεκτικά σε άλλο σύμπαν ή σε κάποιον μακρινό γαλαξία. Τέτοια απόσταση υπάρχει.

Ποιο ήταν τέλος πάντων το κόστος της «περήφανης» διαπραγμάτευσης του πρώτου εξαμήνου του 2015; Ο Ρέγκλιν ξαναμίλησε για 85 δις, το ίδιο κι ο Στουρνάρας, κάποιοι άλλοι μίλησαν για 100 δις, ο Βίζερ έφθασε να τα υπολογίζει στα 200. Οι κυβερνητικοί ανασηκώνουν ειρωνικά τους ώμους και λένε «ας αποφασίσουν πρώτα πόσα είναι τα λεφτά και μετά συζητάμε». Οπότε μία είναι η λύση: Θ’ αποφασίσει το δικαστήριο.

Ήμουν, που λέτε, τόσο βέβαιος ότι η υπουργίνα μας έχει οριστικά εγκατασταθεί στην περιοχή του ατελεύτητου μύθου, που γκούγκλαρα απλώς την λέξη «Θεανώ». Και αποτέλεσε για μένα οδυνηρή έκπληξη η διαπίστωση ότι το Google, αντί να εμφανίσει πρώτη-πρώτη την Θεανώ Φωτίου, μου πέταξε στα μούτρα κάτι άσχετες αρχαίες σαν την Θεανώ την Θουρία την Κρωτονιάτιδα ή κάποια Θεανώ του Αντήνορα. Πάει και το Google, προσχώρησε στο Μαύρο Μέτωπο μαζί με τον Κυριάκο και την Φώφη.

Καταγράφω μερικές απ’ τις εξαγγελίες του Κυριάκου: Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους. Χίλια ευρώ αύξηση αφορολόγητου για κάθε παιδί. Μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% μέσα στα δυο πρώτα χρόνια. Μείωση φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις. Ξεχνάω κάτι; Μάλλον, όλο και κάτι ακόμα θα ‘χει υποσχεθεί που μου διαφεύγει. Και αναρωτιέμαι: Χρειάζονται αυτά;

Το σενάριο των εκλογών του Οκτώβρη του 2019 σε συνδυασμό με την απλή αναλογική που θα ισχύσει στις μεθεπόμενες εκλογές, είναι η συνταγή της απόλυτης καταστροφής. Ανοίγει τόσο διάπλατα την πόρτα της μπαχαλοποίησης της χώρας, που τα Εξάρχεια θα μοιάζουν μπροστά της με ήρεμη και τακτοποιημένη γειτονιά των βορείων προαστίων.\r\n

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ έναν γνήσιο, έστω και γεμάτο αυταπάτες αριστερό και σ’ έναν εκκολαπτόμενο «κανονικό» σοσιαλδημοκράτη; Ο πρώτος στέκει χαμογελαστός μπροστά-μπροστά στην συγκέντρωση της πρωτομαγιάς, με κατακόκκινο γαρίφαλο στο πέτο. Ο δεύτερος παίρνει το ελικόπτερο και παρέα με την γυναικούλα του και τα παιδιά του, πάει ολιγοήμερες οικογενειακές διακοπές στην Φοινικούντα.

Ως γνωστό το σαράκι είναι σκώληξ. Εισέρχεται ως μικρό και ασήμαντο έντομο από απειροελάχιστη τρυπούλα μέσα στο σώμα του κραταιού ξύλινου επίπλου και μετά οι αόρατες νύμφες του αρχίζουν να σκάβουν λαγούμια μέσα στους αρμούς. Ως οργανισμός δεν έχει τίποτα το άξιο ή το μεγαλοπρεπές.