Όταν θέλει κανείς να «θάψει» αριστοτεχνικά έναν αντίπαλο του δίχως ο ίδιος να κατηγορηθεί για αμετροέπεια, κακεντρέχεια ή αδικία, επιστρατεύει το περίφημο «αλλά». Βάζει στην αρχή της πρότασης καμιά δεκαριά επαινετικές λέξεις και μετά το «αλλά» του ρίχνει μια μπαλταδιά κατακέφαλα και τον τελειώνει.

Να με συμπαθά ο Νίκος Κοτζιάς, αλλά άλλον προσφορότερο τίτλο για την περίπτωση του, δεν βρήκα. Διότι χθες το απογευματάκι κι αφού είχε βουίξει ο τόπος ότι ο πρωθυπουργός θυσίασε τον υπουργό των εξωτερικών του στον βωμό του Καμένου, βγήκε ο Αλέξης στα μικρόφωνα και με στόμφο του ‘ριξε έναν κουβά με κατηγόριες στα μούτρα, για να μην πω τίποτα άλλο.

Ετυμολογικά, το ρήμα «εκλιπαρώ» προέρχεται από την σύνθεση του «εκ» και του «λιπαρός». Λιπαρός είναι ο καλυμμένος με λάδι ή λίπος, αυτός που γλιστράει, ο άπιαστος, ο γλίτσας. Το «εκλιπαρώ» ως συνθετικό ρήμα, σημαίνει «παρακαλώ ικετευτικά». Βρε τον τσαμπουκά τον Αλέξη λοιπόν. Έφθασε να παρακαλά ικετευτικά τα ίδια τα μέλη του υπουργικού του συμβουλίου; Και του το λέγανε οι νουνεχείς από παλιά: «Αυτός ο Πάνος, μέχρι μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις».

Αυτή είναι μια πραγματικά ωραία στρατηγική. Να αρπάζουν οι υπουργοί τα μικρόφωνα στις Κεντρικές Επιτροπές και να εισηγούνται ό,τι κουβεντιάζεται στα καφενεία, δηλαδή «χώστους φυλακή», «κρέμασε τους» κλπ. Να συνεδριάζουν τα ανώτατα κομματικά όργανα των μεγάλων πολιτικών οργανισμών της χώρας κι αντί να επεξεργάζονται πολιτικές προτάσεις ουσίας, να αναπαράγουν όσα λέγονται στους καφενέδες.

Από τις μύριες διαχρονικές μεταμορφώσεις της ΕΡΤ, η σημερινή της εικόνα είναι θαρρώ η πλέον αξιομνημόνευτη. Η κρατική ραδιοτηλεόραση κατέληξε οχυρό που δεν διαθέτει πια την παραμικρή στρατηγική ή λειτουργική αξία. Κι όμως, αυτό το αλλοτινό αραχνιασμένο κτίσμα συνεχίζει να μας απασχολεί επειδή (άκουσον, άκουσον) πολιορκείται από τον Φίλη ενώ μέσα του βρίσκεται ταμπουρωμένος ο Παπάς.Αλλόκοτα πράγματα.

Χάζευα από το πρωί της Πέμπτης στα κανάλια όλους τους βουλευτές, τους υπουργούς και τους παράγοντες του Σύριζα που αποτόλμησαν να υποστούν τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων για το ρεζιλίκι Καμένου στην Αμερική. Είχαν πολλή πλάκα. Έπαιρναν φόρα να τον σκυλοβρίσουν και την τελευταία στιγμή φρέναραν απότομα, λέγοντας κάτι light και φλώρικα δήθεν-εναντίον του, που μόνο γέλια έφερναν στους τηλεθεατές.

Νόμιζα πως η σημαδιακή αυτή φράση εκστομίστηκε μια και μοναδική φορά το 1945 στο Χασάνι από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και έκτοτε κάθε έμμεση ή άμεση επανάληψη της από πολιτικό άνδρα θα ανήκε στην σφαίρα της πολιτικής αυτοκτονίας. Λάθος έκανα. Ο Καμένος το μπουμπούνισε φόρα-παρτίδα στην Ουάσιγκτον δίχως να ιδρώσει ούτε το δικό του αυτάκι...

Εμείς κοντέψαμε να βρεθούμε έξω απ’ τη ζώνη του ευρώ το 2015, τώρα φλερτάρουν με την ιδέα οι Ιταλιάνοι. Άλλα τα μεγέθη, θα πείτε. Σωστά, αν εμείς αυτοκτονούσαμε θα τους λερώναμε με αίματα το χαλάκι της εισόδου, αν οι μακαρονάδες αυτοανατιναχτούν θα στραπατσαριστεί και η διακόσμηση του ευρωπαϊκού χωλ.

Υποθέτω πως ακόμα κι αν κάποιοι από σας έχετε πάει στην Σιγκαπούρη ή στο Μπαλί, προτιμάτε να μην το πολυφωνάζετε. Προορισμοί συνδεδεμένοι με τις εξωφρενικά πολυτελείς διακοπές και τον σεξουαλικό τουρισμό, προσφέρουν από αξιοθέατα γεμάτα εξωτισμό μέχρι υπηρεσίες γεμάτες αδρεναλίνη. Ένα είναι σίγουρο ότι δεν προσφέρουν, λεφτά.

Όλα καλά στο «Μανιφέστο Μητσοτάκη». Κυρίως η σταθερή πεποίθηση του Κυριάκου ότι η ΝΔ χρειάζεται άνοιγμα προς το κέντρο και την αριστερά ως αναγκαία συνθήκη για να αποκτήσει πολιτική κυριαρχία. Ένα μόνο ξέχασε να πει ο Κυριάκος: Ότι αυτά γίνονται μόνο όταν τα στελέχη τρέχουν σπίτι-σπίτι κι όχι όταν η μοναδική τους καθημερινή βόλτα είναι από τον ράφτη για να προβάρουν υπουργικά κουστούμια.

Τι ατυχία λοιπόν για τον Φλαμπουράρη, ε; Την πρώτη μέρα που ανέλαβε την εποπτεία του τραπεζικού τομέα, του ήρθε κατακέφαλα το μίνι-κραχ. Τώρα θα ‘χει άδικο ο κυρ-Αλέκος να βγει στη Βουλή και να καταγγείλει τον αντιπρόεδρο Δραγασάκη ότι του παρέδωσε καμένη γη; Θα ‘χει άδικο αν ζητήσει πίστωση χρόνου, όπως ζητάνε όλες οι καινούριες κυβερνήσεις που αντικαθιστούν τους προηγούμενους καταστροφείς;

Όλοι οι εχέφρονες άνθρωποι εύχονται ολοψύχως να τη γλυτώσουν οι παλιοί συνταξιούχοι και να μην μειωθούν οι συντάξεις τους. Πρώτος απ’ όλους το θέλει ο Κυριάκος. Φαντάζεστε ότι προτιμά να διευρύνει κατά δυο-τρεις παραπάνω μονάδες μια νίκη που έχει σίγουρη, από το να παραλάβει ως πρωθυπουργός δυο ακόμα εκατομμύρια ανθρώπους στο όριο της φτώχειας; Και τι θα τους κάνει μετά;

Θα σας κάνω σήμερα κοινωνούς μιας ελαφρώς σόκιν ιστορίας που μου διηγήθηκε παλιός (και πολυπράγμων) βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο) από την περίοδο του πρώτου μνημονίου. Ή μάλλον από την δραματική περίοδο που προηγήθηκε του πρώτου μνημονίου, τότε δηλαδή που ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός ανακάλυψε ότι η χώρα βρισκόταν μόλις ένα μέτρο πριν τα βράχια κι έψαχνε απεγνωσμένα κάποια λύση.

Του πήρε, λέει, ο Αλέξης τις τράπεζες. Ε και; Εγώ τον Γιάννη Δραγασάκη τον θεωρούσα σοβαρό και υπεύθυνο πολιτικό άνδρα ως το 2015. Μετά, και να με συμπαθεί ο σεβαστός αντιπρόεδρος, άλλαξα γνώμη. Διότι αν ο νεαρός και άπειρος Αλέξης ήταν αναμενόμενο να γοητευτεί από την απαστράπτουσα φούσκα του Γιάνη Βαρουφάκη, ο πολύπειρος και επιστημονικά καταρτισμένος Δραγασάκης επιτρεπόταν να πάθει κάτι τέτοιο;

Πείτε μου ειλικρινά, δεν έχετε σιχαθεί πια την ερώτηση «πότε θα γίνουν εκλογές;» Εγώ δεν μπορώ πια να την ακούω. Εξακοντίζεται καθημερινά από όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους που συναντώ, ακόμα κι απ’ όσους δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για την πολιτική. Κι εμείς οι δημοσιογράφοι που υποτίθεται πως κάτι παραπάνω ξέρουμε –τρομάρα μας- πρέπει δεκάκις ημερησίως να παριστάνουμε τον μάντη Κάλχα.

Απορώ λοιπόν πως τα υπολόγισαν έτσι και απελευθέρωσαν τις αναλήψεις εσωτερικού όταν κανένας πια δεν έχει λεφτά στον λογαριασμό του να σηκώσει. Απορώ επίσης, ενώ επί χρόνια μπορούσαμε να πάρουμε από το ΑΤΜ ελάχιστα χρήματα, πως διάολο κατάφεραν να εξαφανιστούν όλα λεφτά που μπορεί να είχε μαζέψει ο καθένας μας.

Δεν το λέω για την κυβέρνηση μας, απλώς υπενθυμίζω μια φράση που έχει εξακοντιστεί εναντίον όλων ημών των «Μενουμευρώπηδων» εκατοντάδες φορές. Γι\\' αυτό να είμαι ακριβοδίκαιος: Όσο κι αν θεωρώ του Συριζαίους άθλιους διαπραγματευτές και κάκιστους διαχειριστές, δεν πιστεύω ότι έχουν σκοπό να δώσουν τις ελληνικές αρχαιότητες σε ξένα χέρια. Θα πληρώσουν όμως τα επίχειρα όσων φώναζαν παλιότερα.

Από τις δημοσκοπήσεις, καλό είναι να κοιτάζουμε περισσότερο τα ποιοτικά στοιχεία, παρά να ορμάμε κατ’ ευθείαν στην πρόθεση ψήφου. Τα ποιοτικά στοιχεία μιας έρευνας προαναγγέλλουν την πρόθεση ψήφου του μέλλοντος. Εγώ απομόνωσα δύο στοιχεία από την πρόσφατη έρευνα της Prorata για την ΕΦ.ΣΥΝ. που δείχνουν μια σαφή ποιοτική στροφή του εκλογικού σώματος.

Υπάρχουν λογιών-λογιών άνθρωποι: Οι πολιτισμένοι και οι Agricola, οι ήπιοι και οι αιχμηροί, οι στοχαστικού και οι ΚΔΟΑ. Υπάρχουν αυτοί που αποδέχονται την κριτική (ή την πλάκα) κι εκείνοι που έχουν λυμένο το ζωνάρι για καυγά. Αυτοί που όταν τους κάνεις μια παρατήρηση αντικρούουν τα επιχειρήματα σου και οι άλλοι που απλώς σηκώνουν την χερούκλα τους, σου δίνουν μια ξανάστροφη και σε κάνουν χαλκομανία στον απέναντι τοίχο.

Ωραίο ερώτημα έθεσε ο Θανάσης Μαυρίδης στο Τσίπρα και στον Καμένο: Αν κοιμούνται το βράδυ. Μα ρωτάνε τέτοια πράγματα σε σωτήρες λαών και εθνών; Ασφαλώς κοιμούνται. Σαν τα μικρά γατάκια που έφαγαν όλο το γάλα που υπήρχε στο πιάτο τους. Αυτό δα έλειπε να πάθουν αϋπνία επειδή ο Μαυρίδης, η Γαλανού κι ο Λάμψιας ήταν στο κρατητήριο.

Πολυκουβεντιάσαμε για τον Καψώσχα και όσο διαφωνούσαμε ποιος ήταν ο Πανούτσιο την δεκαετία του ‘20, ο Πολάκης ανήγγειλε στην Βουλή ότι την επόμενη τετραετία θα καταργήσουν την «Διαύγεια». Όχι παίζουμε. Α ναι, είχαν προλάβει να δώσουν στο υπερταμείο και τη μισή παλιά πόλη των Χανίων, με τα μουσεία, τις τάφρους, τα νεώρια και τους προμαχώνες της.

Συμπαθάτε με, αλλά εγώ με το εμπάργκο της ΝΔ στην ΕΡΤ διαφωνώ. Πιστεύω ότι έτσι νομιμοποιεί το εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ στον Σκάι ή στο Mega παλιότερα. Μην παρεξηγηθώ, δεν θεωρώ αναίτια την αντίδραση της ΝΔ, απλώς ένας δημοσιογράφος δεν γίνεται να αποδέχεται ως πολιτική πρακτική ενός κόμματος τον αποκλεισμό σε μέσο ενημέρωσης. Όσο εξωφρενική κι αν είναι η τακτική του μέσου, υπάρχουν πιο δεοντολογικοί τρόποι αντίδρασης.

Ο ακροδεξιός φαίνεται πρωτίστως από τις πράξεις του και λιγότερο από τα λόγια του. Ακροδεξιός λοιπόν είναι αυτός που μέσα σε τέσσερα ολόκληρα χρόνια εξουσίας, δεν έκανε το παραμικρό για να τελειώσει αυτό το αίσχος της δίκης της Χρυσής Αυγής. Διότι αυτό είναι που αποθρασύνει το κάθε κοντοκουρεμένο φασιστάκι να κυκλοφορεί με μια φαλτσέτα στην κωλότσεπη.

Αν βάλουμε σε μια γραμμή όλα όσα είπαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι για το ασφαλιστικό που προτείνει ο Κυριάκος, θα μας πιάσει μαύρη τρομάρα για τα γηρατειά μας: Δεν θα ξαναπληρωθούν επικουρικές, οι κύριες συντάξεις θα μειωθούν κατά 25%, οι ιδιώτες θα φάνε τα λεφτά των ασφαλισμένων, το φάντασμα του Πινοσέτ θα υπερίπταται πάνω από τους πεινασμένους πληθυσμούς των παππούδων και των γιαγιάδων για να τους αποτελειώσει.