Φανταστείτε ένα στράτευμα που ξεκινά για τον πόλεμο ξέροντας ότι θα τον χάσει. Δεν θα αποσώσει στο μέτωπο. Οι αξιωματικοί θα μπεκρουλιάζουν και οι φαντάροι θα λιποτακτούν από τα ορεινά μονοπάτια. Και μόλις ακουστεί ο πρώτος πυροβολισμός, αντί για πολεμικά λάβαρα οι σημαιοφόροι θα υψώσουν λευκές σημαίες. Γιατί να σκοτωθούν τσάμπα;\r\n\r\n

Πείτε εκεί δυο-τρεις γενικούρες για «επίγνωση του μηνύματος», για «οργανωτικές αδυναμίες» και για «το ύφος της εξουσίας» μέχρι να περάσουν οι πρώτες δύσκολες μέρες. Μετά υποσχεθείτε μια «ανάλυση σε βάθος του εκλογικού αποτελέσματος από τα αρμόδια κομματικά όργανα μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες» και αφήστε τα υπόλοιπα να πάνε στον διάολο. Ο χρόνος τα θεραπεύει όλα.

Ναι, αυτό το εισαγγελικό δάκτυλο που κουνούσατε τόσα χρόνια μπροστά στα μούτρα μας, τώρα κατεβάστε το. Ισιώστε επίσης τα σμιχτά φρύδια του αυτόκλητου, ανεξέλεγκτου και παντοδύναμου τιμωρού. Και καταπιείτε αμάσητο τον αυθάδη συνδυασμό σιγουριάς και την αφ υψηλού ειρωνείας που ήταν σμιλεμένος στο πρόσωπο σας. Αποχαιρετήστε την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.

Υπάρχει ένας μόνο τρόπος να απευθυνθείτε σε κείνη την μερίδα των πολιτών(;) που συσχετίζουν ευθέως την ψήφο τους με τις παροχές. Σ’ αυτούς δηλαδή που δίχως καμιά ενοχή ή ενδοιασμό ψηφίζουν όποιον δίνει τα περισσότερα και μάλιστα ντούκου. Να τους πείσετε πως αν καταψηφιστεί ο Τσίπρας στις ευρωεκλογές, μέχρι τις εθνικές εκλογές θα διπλασιάσει ή και τριπλασιάσει τις παροχές. Είναι ο σιγουρότερος τρόπος να οικονομήσουν, πείτε τους.\r\n\r\n

Η σύγκριση της εικόνας είναι καταλυτική: Ο Κυριάκος κάθεται σταυροπόδι στο σαλόνι και πίνει τον καφέ που του έφτιαξε η σκλάβα-Μαρέβα πετώντας μάλιστα την στάχτη του τσιγάρου του στο πάτωμα, ενώ ο Τσίπρας φορώντας ολόσωμη ποδιά και φακιόλι στο κεφάλι, στριφογυρίζει από δωμάτιο σε δωμάτιο σφουγγαρίζοντας με το ένα χέρι και ξεσκονίζοντας με το άλλο.

Λίγο Μάο και λίγο Μέρκελ. Μπόλικο Τράμπ κι άλλο τόσο Μαδούρο. Μια δόση Μαρξ κι άλλη μια δόση Ιερώνυμο. Μισή μεζούρα σοσιαλισμό κι άλλη μισή καπιταλισμό. Μια οκά ευρωπαϊσμό κι άλλη μια ευρωσκεπτικισμό. Δυο κιλά ολιγαρκούς αφθονίας κι άλλα δυο κιλά κοτεράτες διακοπές. Μισός Ανδρέας Παπανδρέου και μισός Νίκος Ζαχαριάδης. Θαυμάστε τον.

Αλέξη σ’ άκουσα στο ράδιο να λες ότι το εκλογικό επίδομα που ονόμασες 13η σύνταξη, είναι σαν το δώρο του Πάσχα, γι αυτό είχε και κρατήσεις. Σε ενημερώνω λοιπόν ότι το παλιό δώρο του Πάσχα στις συντάξεις, δεν είχε κρατήσεις υπέρ υγείας, ούτε κρατήσεις αλληλεγγύης όπως το δικό σου. Μόνο κρατήσεις φόρου είχε. Όχι πως έχει μεγάλη σημασία, απλώς κάποιος έπρεπε να στο χει πει για να μην λες ανοησίες στα ερτζιανά.

Τσάμπα με ρωτάτε στον δρόμο και στο τηλέφωνο τι λένε οι «κρυφές δημοσκοπήσεις». Όχι διότι δεν έχω επαφή με τα κομματικά επιτελεία, αλλά διότι δεν θα ήταν πραγματικά επιτελεία αν μου διάβαζαν χαρτί και καλαμάρι τις μετρήσεις που έχουν στα χέρια τους. Η δουλειά των επιτελείων είναι να κάνουν προπαγάνδα, όχι να λένε την αλήθεια φόρα-παρτίδα.\r\n\r\n

Θα βάλει στους συνταξιούχους το εκλογικό επίδομα πέντε μέρες πριν τις εκλογές. Και ολόκληρη την σύνταξη του Ιουνίου, πριν την 26η Μαΐου. Και όλα τα τακτικά επιδόματα του επόμενου μήνα, μέσα στην ερχόμενη βδομάδα. Και η αλλαγή του ΦΠΑ, πρώτη φορά στα χρονικά δεν θα εφαρμοστεί από την αρχή του επόμενου μήνα, αλλά την τρίτη βδομάδα του κι ας πάθουν παράκρουση οι λογιστές μαγαζιών και επιχειρήσεων.

Ο Κυριάκος θα παραδώσει σε ιδιώτες τον Ευαγγελισμό και το ΚΑΤ. Θα φέρει το ασφαλιστικό του Πινοσέτ. Θα καταργήσει το Σαββατοκύριακο για τους εργαζόμενους της χώρας. Θα απολύσει χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Θα καταργήσει το δώρο Χριστουγέννων στον ιδιωτικό τομέα. Θα διώξει τους ανασφάλιστους απ’ τα νοσοκομεία.

Θυμάμαι την ιστορία της βίλας του Ανδρέα και της Δήμητρας στην Εκάλη, την οποία «καθάρισε» ο Βαγγέλης (Γιαννόπουλος) με μια μοναδική κουβέντα. Την ονόμασε «κωλόσπιτο» και όλα τέλειωσαν δια μαγείας. Αντιθέτως, το σπίτι του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στο Ακρωτήρι στα Χανιά, κυνηγούσε τον αείμνηστο για πολλά χρόνια, όταν ο Κουρής στην Αυριανή το ονόμασε «βίλα με τους επτά καμπινέδες».

Το κρυφό όπλο του Αλέξη δεν είναι οι παροχές, όπως νομίζαμε. Είναι το μαγικό ραβδί της Κίρκης. Μ’ αυτό το ομηρικό μαραφέτι μεταμόρφωσε τον Κυριάκο από δαιμόνιο εκφραστή των συμφερόντων της ελίτ, σε πανηλίθιο αυτοκαταστροφέα που κάθε μέρα πυροβολεί επίτηδες τα πόδια του, κάνοντας τα αδύνατα δυνατά να χάσει μια πρωθυπουργία που έχει μέσα στα χέρια του.

Εγώ ήμουν που έγραψα ότι τα «ω αγαπητέ» τελείωσαν και ότι καμιά πρόκληση του Αλέξη δεν πρέπει (και δεν πρόκειται) να μείνει πλέον αναπάντητη. Αλλά εγώ είμαι κι αυτός που βλέποντας την συνέχεια, αναφωνώ σήμερα «αφήστε ήσυχους τους πατεράδες και τις μανάδες». Ο (κατά Α. Πετρουλάκη) αψύς Αρτινός, έλαβε το μήνυμα.

Όταν από το αλαζονικό «θα τον πατήσει ο Αλέξης στην Βουλή» μετατοπίστηκαν στο κλαψιάρικο «αίσχος, μ’ αυτό τον κιτρινισμό του Κυριάκου», τότε κάτι δεν πήγε καλά για τους Συριζαίους στην σύγκρουση της Τετάρτης. Ξέρετε, τα παλικάρια της πρώτης φοράς αριστεράς θεωρούσαν ανέκαθεν τον τσαμπουκά αποκλειστική τους ιδιοκτησία και όταν τον δουν να χρησιμοποιείται εναντίον τους σοκάρονται τα τρυφερούδια.

Πριν πέντε χρόνια, ο καλομαθημένος Έλληνας στήθηκε πρώτα στην ουρά των ΑΤΜ για να πάρει 420 ευρώ την βδομάδα κι έπειτα κατευθείαν πήγε και ψήφισε δαγκωτό Σύριζα. Ήταν η εποχή που κι ένα τσουβάλι χρυσές λίρες να έστελναν στον καθέναν οι Σαμαροβενιζέλοι, οι ψηφοφόροι θα το επέστρεφαν βρίζοντας και θα έτρεχαν στην ηρωική φτώχεια που τους πρόσφερε ο Αλέξης. Ε τώρα συμβαίνει το ανάποδο.

Όταν αυξάνει τον ΦΠΑ, βάζει τον υπουργό Οικονομικών να το κάνει ψιθυριστά και δίχως τον ίδιο στο πλάνο. Όταν τον επαναφέρει εκεί που τον παρέλαβε, το κάνει με ταρατατζούμ στο Ζάππειο. Όταν πάει διακοπές στο Ροδάκινο Ρεθύμνου το ανακοινώνει με καραμούζες, όταν πάει σε βίλα στο Σούνιο ή σε κότερο, το κρατά κρυφό για λόγους ασφαλείας και ιδιωτικότητας. Συμπέρασμα; Ο τύπος ξέρει να κυβερνά.

Επειδή είμαι άνθρωπος που δουλεύει στην τηλεόραση, θα ήταν παράταιρο να διαφωνήσω με μια πρόταση μονομαχίας του πρωθυπουργού με τον αρχηγό της αντιπολίτευσης. Θα ήταν σαν ένας πιλότος να διαφημίζει το ταξίδι με το καράβι. Αλλά ως επαγγελματίας, ξέρω πολύ καλά τα πραγματικά όρια του μέσου που δουλεύω. Η θεοποίηση της τηλεοπτικής παρουσίας, είναι μια επικοινωνιακή φούσκα και τίποτα άλλο.

Τα βάζω κάτω, τα εξετάζω με μικροσκόπιο και βυθοσκόπιο, τους κάνω τρίπλεξ, μαγνητική τομογραφία και κωλονοσκόπηση, αλλά συμπέρασμα δεν βγάζω. Ποιος ο βαθύτερος λόγος να ταυτίζεται ο Τσίπρας με τον Πολάκη στο 100%; Ποια ωφέλεια είχε από την υπουργοποίηση του Θεοχαρόπουλου; Μυστήρια πράγματα.

Μόνο που δεν χοροπηδούσε από την χαρά του ο Αλέξης, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ολοκληρώσει τον δρόμο από την Αγία Βαρβάρα στον Απομαρμαρά Ηρακλείου. Σιγά το κατόρθωμα πρωθυπουργέ μου. Δεκάξι χιλιόμετρα όλα κι όλα είναι ο δρόμος αυτός, δεν ανοίξατε δα και την σήραγγα της Μάγχης για να κοκορεύεστε τόσο.

Οι φοιτητές πολιτικών επιστημών του μέλλοντος θα διδαχθούν πολλά για την περίοδο Τσίπρα. Δυστυχώς για αυτόν (και για μας), θα πρόκειται για έναν μνημειώδη οδηγό όσων πρέπει να αποφεύγει ένας ηγέτης για να μην αποτύχει παταγωδώς. Θα μου πείτε πως ακόμα κι έτσι ο Αλέξης θα μείνει στην ιστορία. \r\n

Κόσμο και κοσμάκη είδαμε αυτές τις μέρες. Που μπορεί να ήταν Πασχαλινές, ήταν όμως εκ των πραγμάτων και προεκλογικές. Και ο Έλληνας ακόμα κι όταν λέει «Χριστός Ανέστη», θα βρει τον τρόπο να πετάξει την πολιτική του σπόντα. Οπότε όλοι μας πήραμε χαμπάρι προς τα πού πάει το κλίμα. Δεν ξέρω τι αντιληφθήκατε εσείς, εγώ πάντως τους Συριζαίους δεν τους βρήκα πουθενά.\r\n\r\n

Και τώρα εμείς υποτίθεται ότι πρέπει να κατεβάσουμε τον διακόπτη, να νιώσουμε το Πασχαλινό πνεύμα της αγάπης και να φιλήσουμε σταυρωτά όποιον βρεθεί στο πλάι μας μόλις ακουστεί το «Χριστός Ανέστη». Δύσκολο πράγμα. Έχει απλωθεί γύρω μας τόση χολή και τόσος καυγάς, που το μόνο που μου ‘ρχεται στο μυαλό είναι η φράση του Χαίντερλιν «και τι χρειάζονται οι ποιητές σε μικρόψυχους καιρούς»;

Έχω συναναστραφεί στην Κρήτη πολλούς άξιους ανθρώπους. Ευθυτενείς, λιγόλογους, περήφανους και ντόμπρους. Είχα και έχω μπαρμπάδες, ξαδέρφους, συμμαθητές, γείτονες, συγχωριανούς, που μπορεί να έχουν όλα τα ελαττώματα του κόσμου, αλλά ένα πράγμα έχουνε διδαχτεί από τα χούγια του τόπου που αξιώθηκαν να γεννηθούν: Έχουν σέβας.

Το 2014-15, υπήρχε κόμμα της μόδας για την πιτσιρικαρία: Υπήρχε και ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα υπάρχει κόμμα της μόδας για τα νεαρά παιδιά; Όχι, κανένα. Ας το πάμε αντίστροφα λοιπόν: Σήμερα υπάρχει κόμμα που η πιτσιρικαρία το χλευάζει, που θεωρεί ψιλοξεφτίλα να δηλώνει οπαδός του; Ναι, υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ.