Του Δημήτρη Καμπουράκη
Κόσμο και κοσμάκη είδαμε αυτές τις μέρες. Που μπορεί να ήταν Πασχαλινές, ήταν όμως εκ των πραγμάτων και προεκλογικές. Και ο Έλληνας ακόμα κι όταν λέει «Χριστός Ανέστη», θα βρει τον τρόπο να πετάξει την πολιτική του σπόντα. Οπότε όλοι μας πήραμε χαμπάρι προς τα πού πάει το κλίμα. Δεν ξέρω τι αντιληφθήκατε εσείς, εγώ πάντως τους Συριζαίους δεν τους βρήκα πουθενά.
Ούτε στο καφενείο τους βρήκα, ούτε στην ταβέρνα, ούτε στην παρέα της αυλής γύρω από το αρνί που γύριζε στην σούβλα. Σας μιλώ για την Κρήτη, περιοχή που το 2015 (μ' αυτή την χρονιά δεν συγκρίνουμε;) ο Σύριζα μαζί με τους ΑΝΕΛ είχαν αθροιστικό ποσοστό άνω του 50%. Θα μου πείτε, γύρω από την σούβλα θα δήλωναν την πίστη τους στον Αλέξη; Φυσικά και γύρω από την σούβλα, απαντώ εγώ. Κι όταν οι συνδαιτυμόνες πιούν δυο κρασιά, ακόμα περισσότερο.
Κατ' αρχήν υπάρχει μια μερίδα βουλευτών του Σύριζα, που επειδή ξέρουν ότι δεν πρόκειται να εκλεγούν, έχουν παραδώσει τα όπλα. Στην περιοχή μου υπάρχει κεφαλοχώρι που κάθε Μεγάλη Παρασκευή κάνει παζάρι και μαζεύει πάνω από 10.000 ανθρώπους. Η χαρά του υποψήφιου, ειδικά σε προεκλογική χρονιά. Οπότε πήγα εγώ στην ακριβώς αντίθετη πλευρά του νομού σ' ένα ήσυχο χωριουδάκι για ν' αποφύγω την πολυκοσμία και ποιον θαρρείτε πως βρήκα εκεί; Έναν βουλευτή του Σύριζα να κάθεται στο καφενείο με τρία άτομα και να κουτσοπίνει αραχτός. Τι καταλαβαίνετε εσείς; Εγώ καταλαβαίνω ότι έχουν ρίξει λευκή σημαία.
Όταν όμως οι εν ενεργεία βουλευτές αλλάζουν πεζοδρόμιο μόλις δουν ανθρώπους μαζεμένους, τι θα κάνει ο απλός οπαδός που δεν έχει κανένα όφελος ή συμφέρον; Θα βάλει μπροστά το στήθος του για να υποστηρίξει κάτι που δεν έχει την παραμικρή αποδοχή στον περίγυρο του; Γιατί να το κάνει; Για να χαλάσει ανωφέλετα αν όχι τις σχέσεις του, σίγουρα την ημέρα του; Αφήστε που έχω την βεβαιότητα ότι το πρόβλημα του σημερινού εναπομείναντος οπαδού του Σύριζα είναι βαθύτερο. Δεν είναι μόνο η γύρω κατακραυγή που τον εμποδίζει να μιλήσει, αλλά και ο κλονισμός την ίδιας της εσωτερικής του πίστης στο κόμμα του.
Δεν ξέρω πότε θ' αποφασίσει ο Τσίπρας να πάει σε εκλογές. Αυτό που ξέρω είναι ότι θα πάει δίχως ενεργούς οπαδούς. Οπότε υποχρεωτικά θα καταφύγει στην περίφημη «σιωπηρά πλειοψηφία», την πάλαι ποτέ μεγάλη εφεδρεία των δεξιόστροφων κομμάτων απέναντι στους φωνακλάδες της αριστεράς. Άλλη μια ιστορική ειρωνεία που θα δούμε να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Οι Μαυρογιαλούροι (της αριστεράς) θα προσπαθούν να εξαγοράσουν και να φοβίσουν τους ψηφοφόρους με φιλοδωρήματα, διορισμούς και τραμπουκισμούς. Οι δε φωνακλάδες (της δεξιάς) θα αντιστέκονται προτάσσοντας το ιδεολογικό και ηθικό τους οπλοστάσιο.
Ήρθαν τα πάνω κάτω. Ζούμε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, μιας αριστεράς που κέρδισε την εξουσία σαν οργισμένη ψεύτρα και θα την χάσει ως περιφρονημένη πολιτική απατεώνισσα. Και βλέπουμε να διαμορφώνεται το τοπίο μιας φιλελεύθερης ηγεμονίας που θα έχει βάθος χρόνου να αποδείξει τι θέλει και τι μπορεί να κάνει.
