Τι φαντάστηκε δηλαδή ο Κυριάκος, όταν σχεδίαζε τις διευρύνσεις του; Ότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι είναι σαν τους παλιούς ΠΑΣΟΚους, που όταν τους δώσεις ένα υπουργείο είναι σαν να ρίχνεις ένα ψάρι στο νερό; Που το αρπάζουν απ' τα κέρατα κι αρχίζουν να το τρέχουν, καθότι είναι συνηθισμένοι στη διαχείριση της εξουσίας και μέσα στα κρατικά γρανάζια νιώθουν το ίδιο άνετα με το σαλόνι του σπιτιού τους; Οι ΣΥΡΙΖΑίοι δεν είναι για δουλειά, παιδιά.

Ο Θάνος Πλεύρης θα είναι πιο αποτελεσματικός από τον Κικίλια στο θέμα της πανδημίας; Θα το δούμε. Η Γκάγκα καλύτερη από τον Κοντοζαμάνη; Ενδέχεται. Ο Τάκης Θεοδωρικάκος θα αποδειχθεί καλύτερος από τον Χρυσοχοΐδη; Γιατί όχι, είναι πιθανό. Καλά, αφήνω στην άκρη την περίπτωση Αποστολάκη που θα ξεχαστεί ως αύριο (θυμάστε τον Ταραντίλη του προηγούμενου ανασχηματισμού;) και πάω στους υπόλοιπους. Σ' αυτούς που είναι υποχρεωμένοι να αποδειχθούν καλύτεροι.

Χίμηξαν πάνω μου σαν διαδικτυακά κοράκια να με κατασπαράξουν, επειδή είπα στην τηλεοπτική εκπομπή μου ότι παντού αλλού στην υφήλιο οι αρνητές και οι ανεμβολίαστοι ανήκουν κυρίως στην άκρα δεξιά, μόνο στην Ελλάδα ανήκουν κατά πλειοψηφία στην αριστερά. Μέχρι και ο Καρανίκας εμφανίστηκε από το πουθενά και καταδέχτηκε να ασχοληθεί μαζί μου με υβριστική του ανάρτηση… τι λες τώρα, μεγάλη μου τιμή, υποκλίνομαι στην μεγαλειότητα του.

Φαντάζομαι κάποτε τον Σημίτη ή τον Καραμανλή να προηγούνται δέκα μονάδες του αντιπάλου τους στο μέσο της θητείας τους. Πάρτι στο Σύνταγμα θα στήνανε. Με αυτό το +10% να έχει προκύψει μετά την μέγιστη φθορά που θα μπορούσαν να εισπράξουν και με τον αντίπαλο τους να υπολείπεται 7,5% από το εκλογικό του ποσοστό και να αποδεικνύεται ανίκανος να εισπράξει έστω και μία μονάδα από τις κυβερνητικές ζημιές.

Σας εξομολογούμαι ότι έχω μπερδέψει λιγάκι τα χωράφια και τις αρμοδιότητες ανάμεσα στην ΔΕΗ, τον ΔΕΔΔΗΕ, την ΡΑΕ και δεν ξέρω ποια άλλη δημόσια ή ανεξάρτητη αρχή και ιδιωτικο-κρατική επιχείρηση που ασχολείται με τον ηλεκτρισμό. Εμένα μου 'ρχεται κάθε τόσο ο λογαριασμός στο σπίτι, τον πληρώνω και ξεμπλέκω, δίχως να με πολυαπασχολούν τα οργανωτικά-ιδιοκτησιακά τους. Σαν κάθε άλλον Έλληνα πολίτη υποθέτω. Σίγουρα πάντως θέλω να έχω φθηνό ρεύμα ή όχι πανάκριβο, βρε αδερφέ.

Διαβάσατε το κατηγορηματικό «όχι σε όλα» του ΣΥΡΙΖΑ, για τα μέτρα που αφορούν τους ανεμβολίαστους; Η βάση της λογικής τους είναι «ο Μητσοτάκης απέτυχε να πείσει τον κόσμο να εμβολιαστεί και τώρα τιμωρεί όσους δεν έπεισε». Κοντολογίς, αν ήταν ο Αλέξης πρωθυπουργός, θα είχε πείσει τους αρνητές να περάσουν την πόρτα των εμβολιαστικών κέντρων, οπότε δεν θα υπήρχε χρεία μέτρων.

«Να βάλουμε κουτσουπιές.» «Μπα, καλύτερα τα κυπαρίσσια.» «Όχι, όχι, οι βελανιδιές είναι προτιμότερες.» «Ναι, αλλά το πεύκο είναι ενδημικό είδος και δεν γίνεται να εξοβελίσουμε από την μεσογειακή ζώνη την φυσική της χλωρίδα.» «Ε τότε να βάλουμε καρυδιές, που και ενδημικό δέντρο είναι και δεν καίγεται εύκολα.» «Μωρέ να βάλουμε, αλλά η καρυδιά θέλει πλούσιο έδαφος και νερό, ενδέχεται να μην αντέξει μακροπρόθεσμα στα φτωχά και ξερικά εδάφη που παλιότερα ήταν πευκοδάση.» 

Στην Κρήτη έκανα τις διακοπές μου, δηλαδή σε Συριζοχώραφο. Είχα λοιπόν την ευκαιρία να τους ξαναδώ μέσα στο γήπεδο τους, να τους αφουγκραστώ, ν' ακούσω τι λένε και πως το λένε, να καταλάβω πως σκέφτονται, πως νιώθουν βρε αδερφέ. Δεν αναφέρομαι τώρα σε «στελέχια» και «υψηλούς εκπροσώπους», αλλά στο απλό πιστό (πρώην ΠΑΣΟΚικό) κοσμάκη τους. Που δεν είναι λίγος, μην κοροϊδευόμαστε. Απλώς δεν είναι αρκετός για να ξανανεβάσει τον Αλέξη στον θρόνο του.

Η στήλη επιστρέφει με ανάμικτα συναισθήματα. Οι εκ του μακρόθεν παρατηρήσεις της περιόδου ξεκούρασης περιμένουν μπαζωμένες στο πίσω μέρος του μυαλού μου, σαν δεδομένα που καταγράφηκαν αθόρυβα στον σκληρό δίσκο υπολογιστή. Θα χρησιμοποιηθούν με την πρώτη ευκαιρία. Εξάλλου αυτό έκανα αυτές τις τέσσερις βδομάδες ραθυμίας. Παρατηρούσα τον νεοέλληνα.

Με τσίγκλησε το φιλοσοφικό finale της πρωθυπουργικής ανάρτησης για τον έναν χρόνο από το τέλος των μνημονίων. Αυτή η δήθεν βαθυστόχαστη και υποδορίως απειλητική τελευταία του πρόταση: «Ας μην θαρρούν πως η ιστορία τέλειωσε εδώ. Η ιστορία, ευτυχώς ή δυστυχώς, διαρκεί πολύ». Υποθέτω πως ενώ όλο το υπόλοιπο σεντόνι το έγραψαν παρατρεχάμενοι, ο Τσίπρας έβαλε την προσωπική του πινελιά στο τέλος, με μια από τις συνήθεις μπαρούφες του.

Μισό λεπτό γιατί θα τρελαθούμε. Έχω έναν υπάλληλο στο μαγαζί μου ή είμαι υπάλληλος στο μαγαζί κάποιου, καθόμαστε ώμο με ώμο, εξυπηρετούμε μαζί, πιάνουμε τα ίδια σκεύη, μπαίνουμε στην ίδια τουαλέτα, αλλά είναι παράλογο ή φασιστικό να ξέρει ο ένας για τον άλλον αν είμαστε εμβολιασμένοι; Τι είναι πάλι αυτή η ιστορία που διακινείται ότι η υποχρέωση του εργαζόμενου να ενημερώσει τον εργοδότη του για το αν είναι εμβολιασμένος, θα οδηγήσει σε απολύσεις;

Όταν διάβασα τις τιμές πώλησης των διαμερισμάτων στον Marina Tower στο Ελληνικό, σας εξομολογούμαι ότι είπα «μα πόσα διαμερίσματα θα δώσουν με τέτοιες τιμές;» Ε λοιπόν χθες έμαθα αρμοδίως, ότι αν κάποιος θέλει να αγοράσει στον Marina, τσάμπα θα επικοινωνήσει. Πουλήθηκαν όλα. Θα πρέπει να περιμένει τον δεύτερο ουρανοξύστη.

Ε λοιπόν, σας το λέω ευθέως. Βαρέθηκα πια θανάσιμα να βλέπω τους ΣΥΡΙΖΑίους να αντιγράφουν το παλιό Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ και να πιστεύουν ότι έτσι θα κάνουν καριέρα. Τι μ' έπιασε, θα αναρωτηθείτε. Ε μα πώς; Ως τώρα έβλεπα τον Τσίπρα να προσπαθεί να μεταμορφωθεί σε Ανδρέα, την Κουμουνδούρου σε παλιά Χαριλάου Τρικούπη, αλλά να βλέπω και τον Κούλογλου να θέλει να γίνει Μελίνα, πάει πολύ βρε αδερφέ.

Βεβαίως είναι απόλυτο δικαίωμα κάποιου να μη βγάλει δίπλωμα οδήγησης. Δε γουστάρει, φοβάται, διαφωνεί ιδεολογικά, είναι υπέρ της πεζοπορίας, γούστο του, καπέλο του. Αλλά να συμφωνήσουμε και σε κάτι άλλο παράλληλα. Η εταιρεία μεταφορών που δε θα τον προσλάβει για οδηγό στα φορτηγά της, δεν τον καταδικάζει σε πείνα. Δεν είναι ανάλγητη, ούτε διαπνέεται από φασιστική νοοτροπία. 

Οι εργαζόμενοι, οι επιχειρηματίες και οι τοπικοί άρχοντες, θα πληρώσουν την διαρκή ισορροπία τους σε δύο βάρκες, μια του εμβολιασμού και μια των αρνητών και την νιπτοχέρικη μετάθεση όλων των ευθυνών στο κράτος και την κυβέρνηση. Αυτό που γίνεται τώρα στην Μύκονο θα το δούμε Αυγουστιάτικα και σ' άλλες περιοχές. Σήμερα χαμογελούν όταν ο υπάλληλος τους λέει «εγώ δεν γουστάρω εμβολιασμό, δικαίωμα μου», αύριο που θα είναι άδειο το μαγαζί τους, θα κλαίνε και θα βρίζουν.

Είναι υπέρ του υποχρεωτικού εμβολιασμού ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον σε δυο κατηγορίες. Σε υγεία και πρόνοια, δημόσια και ιδιωτική. Μπράβο, εύγε, επιτέλους το είπαν. Αλλά δίχως κυρώσεις. Απολύσεις δεν θέλουν (ούτε η κυβέρνηση), αναστολή εργασίας δεν θέλουν. Άρα οι ανεμβολίαστοι θα εργάζονται κανονικά, μέσα σε δομές στις οποίες ο εμβολιασμός είναι εκ του νόμου υποχρεωτικός. Εκτός αν έχουν κατά νου κάποια άλλη κύρωση, που δεν μας την λένε.

Τις επόμενες ημέρες θα έχουμε επιτέλους «σύσταση» της επίσημης εκκλησίας προς τους πιστούς να εμβολιαστούν. Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος θα στείλει εγκύκλιο υπέρ του εμβολιασμού που θα διαβαστεί σε όλους τους ναούς της χώρας. Κάτι είναι κι αυτό. Μην σας πω δηλαδή ότι μπροστά στο χάλι που υπήρξε σε ορισμένες μητροπόλεις και ενορίες εδώ κι εκεί, πρόκειται για μεγάλο βήμα. Μην τους αδικώ.

Διαφωνεί με τον βούρδουλα και τις απειλές ο Αλέξης. Το είπε στην Θεσσαλονίκη, μπροστά στο λιγοστό πλην αποφασισμένο κοινό του. Ταυτίζομαι απολύτως μαζί του. Μόλις δω χωροφύλακα να οδηγεί άνθρωπο στο εμβολιαστικό κέντρο δέρνοντας τον με τον βούρδουλα, πρώτος θα στήσω οδόφραγμα. Κι αν δω φαντάρο να σηκώνει όπλο και να απειλεί με εκτέλεση όποιον αρνείται να τρυπηθεί στο μπράτσο, κατ' ευθείαν θα επαναστατήσω. Το σωστό να λέγεται.

Όλο τσιτάτα είναι αυτός ο Αλέξης. Ενδιαφέροντα και χαριτωμένα τα περισσότερα. Τα δυο τελευταία του είναι «νίκη με μια ψήφο» και «για να κερδίσουμε το κέντρο, πρέπει να στρίψουμε αριστερά». Υποψιάζομαι δε βασίμως ότι αυτά τα δυο συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, αλληλοσυμπληρώνονται μέσα στην πολυπλοκότητα της νέας ρηξικέλευθης εκλογικής ΣΥΡΙΖΑϊκής στρατηγικής. Ας συνειδητοποιήσει ο Τσίπρας ότι οι κεντρώοι δεν είναι ηλίθιοι.

Ο Αλέξης που όλοι αγαπήσαμε είναι πάντα εδώ. Στις 28 Ιουνίου καταγγέλλει το περίφημο 150άρι ως «εξευτελιστική» διαδικασία για τους νέους, που καταρρακώνει κάθε αξία εισάγοντας στην ζωή τους την αρχή «όλα αγοράζονται», αλλά στις 11 Ιουλίου κατηγορεί την κυβέρνηση ότι τους το δίνει στον πρώτο εμβολιασμό και όχι στον δεύτερο. Αν ήμουν ΣΥΡΙΖΑίος θα χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο, αλλά τώρα ο τοίχος την γλύτωσε.

Αυτές οι διαρκείς προσκλήσεις των ΣΥΡΙΖΑίων προς το ΚΙΝΑΛ για συμμαχική κυβέρνηση (και οι εσωκομματικοί καυγάδες στην Κουμουνδούρου για τον τρόπο που πρέπει να γίνει αυτό), μου θυμίζουν έναν πειναλέο χωριανό μου που δεν είχε ούτε κατσίκα στο κουμάντο του, αλλά είχε γίνει θρύλος στο χωριό όταν τσακώθηκε άγρια με τον γιό του για το ποιος θα φυλάει τα πρόβατα όταν θα αποκτούσαν κοπάδι με χίλια κεφάλια.

Να τα βάλεις με τους σκληροπυρηνικούς της εκκλησίας, είναι σαν να προσπαθείς να ρίξεις με κουτουλιές έναν βράχο των Μετεώρων με τρία μοναστήρια πάνω του. Αυτή η αίσθηση εκπροσώπησης του θεού επί της γης που έχουν μερικοί παπαδοδεσποτάδες είναι εξοργιστική. Κι επειδή τα πιο ντουβάρια από δαύτους παριστάνουν και τους πιο πεφωτισμένους, καιρός είναι να έρθει η θεία φώτιση και στο κράτος, να τους αρπάξει από το καλυμμαύκι και να τους πει μερικές σταράτες κουβέντες για τον εμβολιασμό.

Το «εγώ δεν εμβολιάζομαι γιατί φοβάμαι» ή το «δεν εμβολιάζομαι γιατί θα μου χαλάσουν το ελληνικό μου DNA» μπορώ να το συζητήσω. Θα επιστρατεύσω τις επιστημονικές αποδείξεις και την στατιστική για να προσπαθήσω να μεταπείσω τον αντιρρησία. Αλλά το «εγώ αρνούμαι να κάνω εμβόλιο και φταίει η κυβέρνηση που δεν με έπεισε» ειλικρινά με ξεπερνά. Εκεί ο ποιητής σηκώνει τα χέρια και αναρωτιέται πως διάολο μπορεί να συμβιώσει με τέτοιους συμπατριώτες.

«Ήρθαν πάλι τα φτωχαδάκια» μου έλεγε φίλος που τσιμπούσαμε σε ταβερνάκι μέσα στο λιμάνι της Ρόδου. Έβλεπε ένα τερατώδες super yacht με σημαία Κατάρ (μάλλον) να περνά από μπροστά μας. Αν πω ότι ο φίλος μου μιλούσε απαξιωτικά, μάλλον αδικώ τα βαθύτερα συναισθήματά του. Αναρωτιέμαι ειλικρινά πότε ο μέσος Έλληνας θα πάρει την απόφαση να κοιτάξει κατάματα τον κόσμο γύρω του και να εκμεταλλευτεί τις όποιες ευκαιρίες του δίνει.