Οι επιχειρηματίες της Μυκόνου φωνάζουν ότι καταστρέφονται. Λογικό. Σ’ ένα νησί που στις 12 τα μεσάνυκτα τα γκαρσόνια στρώνουν ακόμα τα τραπέζια για τους πελάτες τους που θα έρθουν για dinner κατά την 1.30 και θα φύγουν απ’ το μαγαζί δυο ώρες μετά την ανατολή του ήλιου, η απαγόρευση της νυχτερινής κυκλοφορίας και μουσικής ισοδυναμεί με κλείσιμο. Για basta όμως.
Ο επιχειρηματίας της εστίασης που πουλά 100 ευρώ το φιλέτο στην πιο πλούσια πελατεία της υφηλίου, που έχει τριάντα γκαρσόνια και μάγειρες στο μαγαζί του από τους οποίους είναι εμβολιασμένοι μόνο οι πέντε, έχει λέτε κάθε δικαίωμα να υψώνει το δάκτυλό του στο κράτος και να το ρωτά γιατί δεν μπόρεσε να σταματήσει την πανδημία στο νησί του; Αυτός, όταν δεν έθεσε τον εμβολιασμό ως κριτήριο πρόσληψης του προσωπικού του, δεν έχει καμιά ευθύνη;
Ο έτερος επιχειρηματίας που έχει υπηρεσίες φύλαξης και απασχολεί 100 ή και 200 άτομα ως security προσώπων και εγκαταστάσεων με το 80% απ' αυτούς να πηγαινοέρχονται ανεμβολίαστοι, λέτε ότι δικαίως φωνάζει τώρα που οι βαθύπλουτοι πελάτες του ακυρώνουν το ταξίδι στην Μύκονο; Δεν ήξερε δηλαδή πως οι φύλακες που θα τους νοίκιαζε, αργά ή γρήγορα θα τους μετέδιδαν τον ιό; Δεν τον ένοιαζε ή απαιτούσε από το κράτος να τον υποχρεώσει να υποχρεώσει το προσωπικό του;
Εγώ λέω ότι σ’ αυτά τα θέματα το δίκιο και το άδικο είναι σχετικά πράγματα. Το μόνο δεδομένο είναι ότι κάθε πράξη ή παράλειψη όλων μας έχει κόστος. Οι φωνές διαμαρτυρίας που υψώνονται όταν πληρώνουμε το κόστος, είναι μεν αναμενόμενες αλλά δίχως νόημα και αποτέλεσμα. Ο Μητσοτάκης πληρώνει σήμερα και θα πληρώσει στο εγγύς μέλλον την ατολμία του να επιβάλλει ευρύτατους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς σε μεγάλες επαγγελματικές ομάδες, αδιαφορώντας για τα ουρλιαχτά των ψεκασμένων, τις ασυναρτησίες των συνδικαλιστών και τον πόλεμο μιας αντιπολίτευσης που προσπαθεί να κερδίσει από την συνέχιση της πανδημίας.
Οι δε εργαζόμενοι πληθυσμοί, οι επιχειρηματίες και οι τοπικοί άρχοντες, θα πληρώσουν την διαρκή ισορροπία τους σε δύο βάρκες, μια του εμβολιασμού και μια των αρνητών, και την νιπτοχέρικη μετάθεση όλων των ευθυνών στο κράτος και την κυβέρνηση. Αυτό που γίνεται τώρα στην Μύκονο θα το δούμε Αυγουστιάτικα και σ’ άλλες περιοχές, μην έχετε αμφιβολία. Στις περιοχές αυτές σήμερα χαμογελούν όταν ο υπάλληλος τους λέει «εγώ δεν γουστάρω εμβολιασμό, δικαίωμα μου», αύριο που θα είναι άδειο το μαγαζί τους θα κλαίνε και θα βρίζουν. That’ life. Όπως στρώνουμε θα κοιμηθούμε.
Έβλεπα χθες τον φίλο μου τον Αντώνη τον Ρέμο σ' ένα κανάλι να διαμαρτύρεται για το κλείσιμο της Μυκόνου. Αν ο Αντώνης πριν έναν μήνα έλεγε στον επιχειρηματία «εγώ σε μαγαζί με ανεμοβλίαστο προσωπικό δεν τραγουδώ», σήμερα θα τραγουδούσε, δεν θα μουρμούραγε.
