Είχε κι ένα καλό η ανακοίνωση της συμμετοχής του Π. Κόκκαλη στο Ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι, ακόμα κι όσοι έχουν καταφερθεί με μένος εναντίον άλλων κεντρώων που τόλμησαν έστω και να κοιτάξουν προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι αυτοί που μας έχουν «μπαζώσει» στα σόσιαλ μήντια με το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μένος τους, έθεσαν το εξής ερώτημα: «Να παραβλέψουμε το έργο του στους πρόσφυγες και το περιβάλλον και να του επιτεθούμε επειδή πήγε με τον ΣΥΡΙΖΑ;».

O με αγαθά κίνητρα πολίτης που επιθυμεί να εμφανίζεται καλοπροαίρετος απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μετά απ’όσα έχουμε ζήσει τα τέσσερα χρόνια, ακόμα κι αν θέλει να τους δικαιολογήσει κάποια πράγματα ή να τους δώσει ελαφρυντικά, πρέπει να παραδεχτεί ότι υπάρχει ένα πεδίο στο οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι με τον πιο κάθετο και απόλυτο τρόπο αδικαιολόγητη: αυτό της ενημέρωσης.

Πολλή συζήτηση για τη χρήση των εθνικών συμβόλων σε καμπάνιες υποψηφίων βουλευτών προκάλεσαν τις τελευταίες ημέρες δύο εικόνες. Μιας και το Liberal το διαβάζουν υποψήφιοι απ’όλο το πολιτικό φάσμα του «Μένουμε Ευρώπη» (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι) σκεφτήκαμε να επισημάνουμε κάποιες αρχές της επικοινωνίας στη χρήση των εθνικών συμβόλων στις προεκλογικές καμπάνιες.

Ακόμα κι αν ο κ.Τσίπρας ήταν ένας από τους πιο μορφωμένους Έλληνες, ακόμα κι αν γνώριζε πως λειτουργεί ο κόσμος και ήταν προετοιμασμένους για τις απαιτήσεις του θώκου του, τα αποτελέσματα για τη χώρα θα ήταν ίδια και απαράλλαχτα. Το πρόβλημα με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι ούτε αισθητικό ούτε στυλιστικό ούτε έχει να κάνει με το επίπεδο των γνώσεών τους. Οι ιδέες τους είναι το πρόβλημα.

Η παρατήρηση πέρασε μπροστά από τα μάτια μας με το ρυθμό που τρέχουν τα timeline στα social media. Με 6 ποσοστιαίες μονάδες προηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ στους νέους 17~34 και με 26 μονάδες προηγείται η ΝΔ στους άνω των 65 ετών. «Όλα τα \\'χαμε, αποκτήσαμε και διαγενεακό χάσμα», κατέληγε ο φίλος στο σχόλιό του. \r\n\r\n

Κάποια στιγμή στο μέλλον θα μελετηθούν οι τελετουργικές συγκρούσεις ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-δανειστών που ανέβηκαν ως θεατρικές παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια. Οι συγκρούσεις αυτές για αρκετό καιρό έκαναν τους περισσότερους να πιστεύουν ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δρουν πάντα βάσει κάποιου σύνθετου, καλά επεξεργασμένου και πονηρού στρατηγικού σχεδίου.

Μάλλον δεν έχει γίνει κατανοητό από κάποιους στη Νέα Δημοκρατία ότι η κρίσιμη μάζα που θα κρίνει το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και η πλειοψηφία των παραδοσιακών Νεοδημοκρατών, θεωρούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως την τελευταία ευκαιρία που έχει η χώρα πριν διολισθήσει οριστικά στον «Τρίτο Κόσμο» και δεν εννοούμε αυτόν που σήμερα αποκαλούμε «αναπτυσσόμενο».

Τώρα είναι η ώρα να εξηγηθεί στους πολίτες ότι στις εκλογές «ό,τι πληρώνουν παίρνουν». Αν επιλέγουν την ευκολία, την υστερία, το «αντί», οι κάλπες θα τους βγάζουν σταθερά αυτούς που η μόνη τους έννοια θα είναι η διατήρηση της καρεκλίτσας τους. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στη ΝΔ και σε όσους γεμίσουν τα ψηφοδέλτιά της.

Κομμουνιστοφάγοι και κομμουνιστολάτρες παράγουν βοή που παραπέμπει στη γνωστή ορχήστρα του Τιτανικού που παιάνιζε αμέριμνα λίγο πριν βυθιστεί αύτανδρος. Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι το «ελαφρύ ρεπερτόριο» της πολιτικής συζήτησης αλλά ότι αυτό κυριαρχεί αποκλειστικά και αυτό συμβαίνει, στην κυριολεξία σκιτσογραφικά, καρτουνίστικα.

Δηλαδή, για να καταλάβουμε. Αν ο κ.Τσίπρας ήταν όντως χαρισματικός και πανέξυπνος θα έπρεπε να τον ψηφίσουμε; Θα έπρεπε δηλαδή να αγνοήσουμε τα αντικειμενικά χαρακτηριστικά που αξιολογούν την πολιτεία του δηλαδή τα ψέματα, τον αυταρχισμό, τον νεποτισμό, την τραγική του ανικανότητα στη διακυβέρνηση, την αδαημοσύνη του για το πώς λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος;

«Έζωσαν τα φίδια» όσους καταλαβαίνουν έστω και λίγα από οικονομία μόλις διάβασαν την έκθεση του ΔΝΤ για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. «Πώς θα τα καταφέρει ο Μητσοτάκης; Ποιους θα έχει στο πηδάλιο της Οικονομίας;». Ήταν μια από τις συζητήσεις που κυριάρχησαν μεταξύ των φίλων του Προέδρου της ΝΔ δηλαδή, κυρίως μεταξύ αυτών που είναι εκτός της Νέας Δημοκρατίας.

Συζητώντας πριν από λίγους μήνες με φίλους που αγαπώ και εκτιμώ ειλικρινά μου ανέφεραν ότι δεν πηγαίνουν ποτέ στο βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone από τότε που αρνήθηκε να πουλήσει το βιβλίο του Κουφοντίνα. Οι φίλοι μου είναι ανώτατου μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου, εξαιρετικά σοβαροί και φιλήσυχοι άνθρωποι και νομοταγείς οι ίδιοι.

Η αποκάλυψη ότι πρώην εξαπτέρυγα του εκσυγχρονισμού μοχθούν για να εγκαταστήσουν στην Αθήνα ανδριάντες που είχε φυτέψει στην πόλη των Σκοπίων το υπερεθνικιστικό VMRO του υπερεθνικιστή Ν. Γκρουέφσκι μας ξεπερνά αλλά ίσως και όχι. Τέτοιοι ήταν από την αρχή απλώς τώρα τους δόθηκε η ευκαιρία να ξεδιπλώσουν την πιο κυνική πλευρά του χαρακτήρα τους.

Ο τρόπος που ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του επέλεξαν να διαχειριστούν την κατάληξη της περίφημης «διαπραγμάτευσης» του 2015, δηλαδή, την περίφημη «κωλοτούμπα» είναι η πηγή όλων των στρατηγικών του αδιεξόδων έκτοτε και η βασική αιτία που δεν μπορεί να του βγει η αποριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και η στροφή στο Κέντρο.\r\n\r\n

Αυξάνεται το ποσοστό της ποσόστωσης για τη συμμετοχή των γυναικών στις εκλογές και ανεβαίνει στο 40% από το 30% που βρίσκεται σήμερα. Κι άσχετα από το αν κάποιος είναι υπέρ ή κατά του μέτρου (εμείς είμαστε κατά της ποσόστωσης) όλοι ανεξαιρέτως πρέπει να αισθανόμαστε θλίψη γιατί οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατάφεραν να εργαλειοποιήσουν τη συμμετοχή των γυναικών στις εκλογές με σκοπό να προκαλέσουν προβλήματα στην αντιπολίτευση.

Όταν γίνουμε Πρωθυπουργοί (sic) θα επιβάλλουμε σε δύο, τουλάχιστον, φορείς να αποκτήσουν έναν εκπρόσωπο Τύπο-Υπεύθυνο Επικοινωνίας ο οποίος θα είναι επιφορτισμένος με το να επεξηγεί κάθε φορά αναλυτικά και υπομονετικά τι αφορούν οι αποφάσεις τους. Και αυτοί οι δύο φορείς δεν είναι άλλοι από την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.

Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Όσο ο κ.Τσίπρας αρνείται να ζητήσει συγγνώμη για τα τραγικά γεγονότα του Ιουλίου του 2015 και το διχαστικό του δημοψήφισμα το αποτέλεσμα του οποίου κατέληξε να το περιφρονήσει και ο ίδιος με τρόπο που σόκαρε μέχρι κι εμάς που συνταχθήκαμε απέναντι, μια σειρά από πολιτικά ζητήματα στη χώρα θα μένουν άλυτα.

Το μήνυμά που λάβαμε το μεσημέρι της Κυριακής στο messenger το υπέγραφε κάποιος «Πατήρ Νεκτάριος» και με σκάρτες 200 λέξεις προσέφερε μια ερμηνεία με αρχή, μέση και τέλος για όσα συνέβησαν πριν το 2010 και οδήγησαν στην κατάρρευση της χώρας κι εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.

Όσοι δεν έχουν υπάρξει ούτε για ένα λεπτό στη ζωή τους αριστεροί, δεν τους ενδιαφέρει αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αληθινή αριστερά ή ένα εθνολαϊκιστικό μόρφωμα με προοδευτική προβιά. Θα έπρεπε να αρκεί η παρατήρηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολιτικό κόμμα που η ικανή και αναγκαία συνθήκη ύπαρξής του σήμερα είναι η καταφυγή στο παρελθόν και μάλιστα στις ιστορικές περιόδους που καταγράφουμε τη συλλογική μας αποτυχία ως έθνος: στους δύο εμφυλίους και τη Χούντα.

Κάπως έτσι πρέπει να ήταν και τη δεκαετία του \\'80 με τα πράσινα και μπλε καφενεία. Μάλιστα στις μικρές κοινωνίες, αυτοί οι διχασμοί σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας, θα έπαιρναν άλλη διάσταση. Μοιάζουν όμως τα σημερινά “μπλε” και “κόκκινα” καφενεία του διαδικτύου με τα παλαιότερα μπλε και πράσινα ή μήπως σήμερα τα πράγματα είναι χειρότερα;

Δεν γνωρίζουμε τίποτα για την τηλεπερσόνα “Ντάνος” και τον άνθρωπο πίσω από αυτή. Πληροφορηθήκαμε από τις συζητήσεις στα σόσιαλ μήντια ότι εξέδωσε βιβλίο από την Εκδοτική Αθηνών. Για να είμαστε ακριβείς αυτές τις πληροφορίες τις συλλέξαμε μέσα από το πλήθος των αρνητικών, κατά βάση, σχολίων. «Ποιος είναι αυτός που τολμάει να εκδώσει βιβλίο;», «Από πού ως πού να δεχτεί να το εκδώσει η “σεβάσμια” Εκδοτική Αθηνών» κοκ.\r\n\r\n

ώρα που ανακοινώθηκε η συμμετοχή στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας δύο φίλων για τους οποίους τρέφουμε τεράστια εκτίμηση, των κ.κ. Τ.Αβραντίνη και Τ.Αϊβαλιώτη, δεν μπορεί να μας κατηγορήσει κανείς ότι θα εκφράσουμε εκ τους ασφαλούς, χωρίς καμία συναισθηματική εμπλοκή, κάποιες απόψεις για τον θόρυβο που προκαλούν οι ανακοινώσεις για την συμμετοχή ή τον αποκλεισμό γνωστών προσώπων από τα ψηφοδέλτια των κομμάτων.

Δεν υπάρχει ούτε μία δημοσκόπηση που να μην αποτυπώνει τις επιπτώσεις της Συμφωνίας των Πρεσπών στην κυβέρνηση. Κάτι που βέβαια η κυβέρνηση το γνώριζε από την αρχή αλλά ήλπιζε ότι θα το διαχειριστεί με διάφορους τρόπους και κυρίως με τη λήθη που θα έφερνε ο χρόνος που την εποχή μας τρέχει με καταιγιστικό ρυθμό.

Βρισκόμαστε στο σημείο που οι πολίτες πρέπει να αναλάβουν δράση αναλαμβάνοντας την ευθύνη της “μηντιακής τους διατροφής”. Το αίτημα αυτό ξεπερνά την αισθητική. Είναι βαθιά ουσιαστικό. Ο Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία παρουσιάζουν προγράμματα για όλες τις πτυχές της καθημερινότητας.