Μπορεί το διδακτικό ύφος του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη στην παρέμβασή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» να ενόχλησε κάποιους αλλά η έκρηξη των γνωστών εθνικιστικών κύκλων την επομένη της δημοσίευσής του σίγουρα δεν εξέπληξε κανένα.

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε γιατί οι δημοσκοπήσεις είχαν κεντρική θέση στο δημόσιο διάλογο όλους τους προηγούμενους μήνες. Από αυτή τη συζήτηση κρατάμε την πρωτοφανή θέση ότι στην περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία κέρδιζε τις Ευρωεκλογές με 5% διαφορά θα ήταν… ήττα.\r\n\r\n

Πρέπει να είναι η χειρότερη περίοδος της Μεταπολίτευσης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Με τον εθνολαϊκισμό των πλατειών να επελαύνει και την οικονομική καταστροφή να μας υποχρεώνει να ιεραρχούμε διαφορετικά τα διακυβεύματα, για κάποιους η συζήτηση για τα δικαιώματα όλα αυτά τα χρόνια ήταν πολυτέλεια.\r\n\r\n

Σε αυτή τη στήλη έχουμε αποφύγει επιμελώς τους χαρακτηρισμούς επί προσωπικού και το οξύ ύφος. Το πολιτικό πρόβλημα που έχει δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο μεγάλο που δεν χρειάζεται να σχολιάζει κάτι άλλο πέρα από αυτό. Όμως υπάρχει ένα ζήτημα που βρίσκεται στον πυρήνα της κοινωνικής κρίσης: το έλλειμμα παιδείας του κ.Τσίπρα είναι η αφετηρία και ο τερματισμός του προβλήματος.

«Υπεύθυνος των ακαδημιών του Άγιαξ αναλαμβάνει ο Γιώργος Καρατζαφέρης μετά την αποχώρησή του από την ενεργό πολιτική», έγραψε γνωστό σατιρικό σάιτ αλλά όπως συμβαίνει συνήθως με τη σάτιρα είναι επιτυχημένη όταν έχει κάποια δόση αλήθειας. Οι ακαδημίες ποδοσφαίρου του Άγιαξ θεωρούνται οι καλύτερες του κόσμου και είναι αυτές που τροφοδοτούν τις ομάδες με τα αστέρια του ποδοσφαίρου. Κάπως έτσι λειτούργησε ο Γιώργος Καρατζαφέρης για το πολιτικό σύστημα τα δέκα χρόνια της μεγάλης πολιτικής του ακμής.

Στις εκλογές, σε μια πρώτη ανάγνωση, κρίνεται αποκλειστικά το αποτέλεσμα. Η Νέα Δημοκρατία στη Θεσσαλονίκη υποστήριξε τον Νίκο Ταχιάο και ο Νίκος Ταχιάος έχασε. Τα αίτια της ήττας αυτής είναι συγκεκριμένα και εν πολλοίς γνωστά γιαυτό και σε αυτό το σημείωμα κρίνουμε σκόπιμο να απαριθμήσουμε όσα κέρδισε η πολιτική, η πόλη της Θεσσαλονίκης αλλά και η Νέα Δημοκρατία από τον αγώνα του.

Τις αντοχές του στις κόντρες με τους θεσμούς ο κ.Τσίπρας τις έδειξε τον Ιούλιο του 2015 όταν, παρασυρμένος από τον κ.Γιάννη Βαρουφάκη τότε, βρέθηκε να κοιτάζει έντρομος τον γκρεμό που οδήγησε τη χώρα και εμφανίστηκε στο πανελλήνιο σε αξιοθρήνητη κατάσταση, με εκείνο τον έρπη στα χείλη. Και γιατί να έχει αντιδράσει διαφορετικά;

Δεν χρειάζεται να φτάσουμε στα σύνθετα ζητήματα της στελέχωσης των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας για όσα μπορεί ή όχι να κάνει μια κυβέρνηση που τελεί υπό παραίτηση. Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι ένας Πρωθυπουργός που σε πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί δεν πρέπει να κουνήσει ούτε μολύβι πάνω στο γραφείο του από την επόμενη στιγμή που ανακοίνωση την πρόθεσή του αυτή.

Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που το Κράτος έχει κυρίως θετικό πρόσημο και τα κάνει όλα για εμάς: από το να μας δίνει δουλειά, να παρέχει τις θεμελιώδεις υπηρεσίες, να κάνει τον επιχειρηματία, να μας σκουπίζει τα πεζοδρόμια και να ποτίζει μέχρι και τα δέντρα σε αυτά γιατί εμείς, τις περισσότερες φορές, δεν καταδεχόμαστε να σηκώσουμε το χέρι μας είναι ίσως λογικό να πιστεύουμε ότι ανάμεσα στο άτομο και το κράτος το δεύτερο είναι που χρειάζεται προστασία.\r\n

Όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία εικοσιτετράωρα σχετικά με το πόσο μακριά βρισκόταν ο Πρωθυπουργός από την πραγματικότητα της χώρας αφού οι δικοί του άνθρωποι τον είχαν πείσει ότι η διαφορά με τη ΝΔ ήταν μικρή, είναι σοκαριστικά.

Το ύφος του ΣΥΡΙΖΑ είτε ως κυβέρνηση είτε ως κομματική οντότητα το έχουμε σχολιάσει πολλές φορές. Όταν αντιλαμβάνεσαι την πολιτική με όρους μεταφυσικής, αναλύεις την πραγματικότητα έχοντας ως εργαλείο πλαστά διλήμματα (πχ άνθρωποι-αριθμοί), όταν οι προγραμματικές σου διακηρύξεις δεν είναι κοστολογημένες είναι μοιραίο να θεωρείς εαυτόν κάτι σαν Μεσσία και να έχεις την αξίωση και οι άλλοι να σε αντιμετωπίζουν ως τέτοιο.

Από το 1882 όταν ο Χαρίλαος Τρικούπης, από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων, χρησιμοποίησε τη λέξη «Μεταρρυθμίσεις» για να περιγράψει την ιδέα ότι στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξουν πολλά, το αίτημα διατυπώθηκε με πολλούς τρόπους και με διάφορα συνθήματα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ιδιαίτερη αγωνία για το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής. Και όχι γιατί βλέπουμε την ένταση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύματος, την βουβή οργή για τα ψέματα αλλά γιατί διαισθανόμαστε ότι η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να ψηφίσει θετικά, επιλέγοντας να πάει μπροστά με μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της ΝΔ.

Μόλις πριν από μία εβδομάδα γράφαμε γι\\' αυτούς που τσιμπάνε ό,τι δόλωμα με τη μορφή fake news ρίχνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Έχουμε εξηγήσει πολλές φορές ότι με αυτά τα τεχνάσματα κανείς δεν κερδίζει ψήφους. Το μόνο που καταφέρνει είναι να δίνει υλικό στους φανατικούς οπαδούς του για να βγάλουν τη μέρα μέσα σ’ενα πολύ εχθρικό για εκείνους τοπίο όπου όλοι καταφέρονται εναντίον τους δημιουργώντας τους την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να αναστρέψουν το ρεύμα. Δεν μπορούν.

Προχθές παρακολούθησα την εκδήλωση μιας ΜΚΟ που έχει στόχο να ενισχύσει τη συμμετοχή γυναικών στην πολιτική. Προσκεκλημένες ήταν γυναίκες από διάφορα κόμματα που θα συμμετέχουν στις εκλογές ως υποψήφιες για πρώτη φορά. Δεν θα αναφέρω ούτε τη ΜΚΟ ούτε ονόματα των υποψηφίων τα οποία όμως γνωρίζει ο αρχισυντάκτης του Liberal.

Ποτέ και σε καμία φάση της δημόσιας συζήτησης, από τον Ιανουάριο του 2016 όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μέχρι και σήμερα, δεν «τσιμπήσαμε» στο debate της διεύρυνσης της Νέας Δημοκρατίας για το αν το κόμμα έπρεπε να ανοίξει τις πόρτες του στα δεξιά του ή στ’αριστερά του.\r\n

Ακόμα και στη δύσκολη παρούσα πολιτική συγκυρία της προεκλογικής έντασης και πόλωσης, ένας αντίλογος στο κείμενο που συνυπέγραψαν 64 συμπολίτες μας από τους χώρους της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών για το τι είναι σήμερα προοδευτικό θα ήταν ένα ανακουφιστικό διάλειμμα στη συνθηματολογία. Παρ’ όλα αυτά, το άρθρο που δημοσίευσαν οι Ευ. Τσακαλώτος και Γ. Σταθάκης -ως απάντηση στο κείμενο των 64- παρουσιάζει μόνο μικροπολιτικό ενδιαφέρον.

Είναι λάθος τα σχόλια σε βάρος των δικαιούχων των επιδομάτων. Διαβάσαμε πολλά τέτοια: «Δεν έχουν αξιοπρέπεια», «Τιμολογούν την ψήφο τους». Είναι ανεπίτρεπτο στόχος της κριτικής να γίνεται ο δικαιούχος κάποιου βοηθήματος πολλώ μάλλον δε όταν όλοι αναγνωρίζουμε ότι επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι.

Στοιχηματίζουμε ότι το σημείο που συναντιόμαστε όλοι οι νουνεχείς- από τον φανατικότερο μητσοτακικό, τους νεοδημοκράτες, το ΠΑΣΟΚ ακόμα και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, η διαπίστωση που συνυπογράφουμε χωρίς συζήτηση είναι το πόσο τιμά τον κ. Μητσοτάκη η αντιπαλότητά του με τον πρόεδρο του ΣΑΤΑ Θύμιο Λυμπερόπουλο.

Δεν παρακολουθούν προσεκτικά το δημόσιο διάλογο όσοι ισχυρίζονται ότι δεν γίνεται συζήτηση για τις Ευρωεκλογές. Ακόμα και οι διακοπές του Πρωθυπουργού αφορούν τους ψηφοφόρους των κομμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς σε ολόκληρη την Ευρώπη γιατί είναι δηλωτικές του τρόπου αντίληψης και διαχείρισης της εξουσίας από τη συγκεκριμένη ομάδα.

Το να λένε ο Πρωθυπουργός και το κόμμα του ψέματα επτά φορές την εβδομάδα και να επιχειρούν να διαστρέψουν μέχρι και τα «και» που εκστομίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μπορούμε να το καταλάβουμε κι εννοούμε γνωσιακά, είναι κάτι που χωράει στο πεδίο του επιστητού.

Όσα λέει ο κ.Τσίπρας περί ελίτ είναι αποκαλυπτικά για τη φύση του πρώην ΣΥΡΙΖΑ νυν ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Πρόκειται κατά βάση για ένα εθνολαϊκιστικό κόμμα με σποραδικές και σίγουρα ασαφείς αναφορές στον Μαρξισμό-Λενινισμό και ήταν εύστοχη η παρατήρηση του κ.Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η ρητορική αυτή ταυτίζεται με την ακροδεξιά, αντισυστημική ρητορική του Όρμπαν, της Λεπέν, του Φάραντζ και των λοιπόν ομοϊδεατών τους.

Όσοι παρακολουθούμε την ειδησεογραφία καθημερινά, ανθολογώντας τις σημαντικότερες ειδήσεις και δηλώσεις των πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής, γνωρίζουμε ότι την έκφραση «ξαναζεσταμένο φαγητό» ο Πρωθυπουργός την χρησιμοποιεί όταν θέλει να αποδομήσει ή να απαξιώσει κριτική που έχει στόχο να αποδείξει ότι είναι ανίκανος να διοικήσει τη χώρα αν όχι επικίνδυνος.

Δεν πρόλαβε καν το ρολόι να χτυπήσει μεσάνυχτα και η άμαξα της Σταχτοπούτας στο Ζάππειο μεταμορφώθηκε ξανά σε αυτό πού πάντα ήταν: μια κολοκύθα. Πολίτες και δημοσιογράφοι αποδομούσαν τις εξαγγελίες Τσίπρα λίγα λεπτά αφού τις εκστόμιζε. Μέχρι το βράδυ όλοι ήξεραν επακριβώς τι επιχειρούσαν να κάνουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: να εμφανιστούν ως η λύση στα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν και να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις που δημιούργησαν οι δηλώσεις Πολάκη και οι διακοπές στο κότερο.\r\n\r\n