Οι πίνακες της Χρύσας Βέργη (γενν. 1959) μαγνητίζουν τον αμφιβληστροειδή, τον «ξεναγούν» σε όλη τους την επιφάνεια και τον ξεκουράζουν, κάτι που οφείλεται στη θεματική της δουλειάς της και συνδέεται άρρηκτα με τη χρωματική γκάμα των έργων της.
Θυμόμαστε τη διαδρομή του δικού μας αμφιβληστροειδή κάθε που συναντά τα έργα της, είτε στην Evripides Art Gallery είτε στο εργαστήριό της όπου ξεδιπλώνεται ο καλλιτεχνικός της κόσμος. Πίνακες που απεικονίζουν νερά –της θάλασσας, της λίμνης, του ποταμού– όπου ενίοτε «ξεφυτρώνει» κάποιο κλαδάκι ή κορμός δέντρου, με αποτέλεσμα να κάνει πιο αισθητούς τους ρυτιδισμούς στην επιφάνεια της λίμνης και να ενισχύει τις καμπυλώσεις της ροής του ποταμού.
Ακόμη, πίνακες με φυλλωσιές και διακριτούς κορμούς δέντρων που μας δίνουν την αίσθηση της θαλπωρής και της στιβαρότητας, της σιγουριάς.
Έργο της Χρύσας Βέργη. Πηγή φωτ.: Facebook / Chryssa Verghi
Η Βέργη αποδίδει το νερό άλλοτε ορμητικό και άλλοτε ελαφρώς κινούμενο από το απαλό αεράκι, καθρεπτίζει τη φύση σε αυτά τα νερά και αντανακλά έναν κόσμο λουσμένο στο φως, έναν κόσμο που ορισμένες φορές έχει αναδυθεί από τροχοπέδη.
Οι εικόνες που αποδίδει είθισται να προέρχονται από τη συναισθηματική της μνήμη: εικόνες από τη φύση της Ηπείρου, του ποταμού Λούρου, από κάποια θάλασσα των καλοκαιριών της.
Έργο της Χρύσας Βέργη. Πηγή φωτ.: Facebook / Chryssa Verghi
Και αν εμμένει στη φύση, το κάνει διότι «ο άνθρωπος είναι μέρος της (σ.σ της φύσης) και πρέπει να την σεβαστεί. Η φύση λειτουργεί ως στοιχείο κάθαρσης για την ψυχή καθενός, μας υπενθυμίζει το μέτρο, την αρμονία και την ομορφιά, η οποία για εμένα συνδέεται με το φως», μας είχε αναφέρει σε παλαιότερη συζήτησή μας.
Τότε που, περιτριγυρισμένοι από τα έργα της, αφουγκραζόμασταν νοητά τον ήχο του κινούμενου νερού, το απαλό αεράκι που κινούσε τα νερά της λίμνης· ήχοι σχεδόν σιωπηλοί, σαν μέρος ενός νανουρίσματος που καλεί τους ανθρώπους να περιηγηθούν στο φυσικό τοπίο και να εισπνεύσουν τη φύση και τα ξεκούραστα χρώματά της: αποχρώσεις του πράσινου, του μπλε, του μωβ, του καφέ, του πορτοκαλί και του κίτρινου, αποχρώσεις που συναντάμε επίσης στα έργα της Βέργη.
Έργο της Χρύσας Βέργη. Φωτ.: Katoufas brothers. Πηγή φωτ.: Evripides Art Gallery
Τα κλαδάκια και οι κορμοί δέντρων στα κινούμενα νερά –στις ρέουσες τοπιογραφίες– υπενθυμίζουν ότι η φύση μας βοηθά να αντισταθούμε σε έναν ρέοντα κόσμο. Ανακαλούμε μία τοπιογραφία με μία ελιά στο ποτάμι, καθώς και το σχόλιό της: «Η ελιά είναι το στιβαρό σε ένα ρέοντα κόσμο. Μπορεί να είμαστε εμείς, που ναι μεν μένουμε εκεί χρόνια και συμπλέουμε και φθειρόμεθα με αυτή την ρευστότητα, αλλά πρέπει να έχουμε μία αρχή, μία βάση που να είναι το αξιακό μας σύστημα».
Δεν διαχωρίζουμε τα έργα της –ιδίως εκείνα που εμείς βαπτίζουμε «τα νερά της Χρύσας». Οι ποταμοί της, μας υπενθυμίζουν την κίνηση του χρόνου, ότι «ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος» (Οδ. Ελύτης) «τρέχει» δίχως γυρισμό και παρασέρνει ό,τι βρεθεί στο διάβα του. Οι θάλασσές της θαρρείς πως είναι αντανακλάσεις του συναισθηματικού βάθους και της απεραντοσύνης της ψυχής, οι λίμνες της μέρος της αγκαλιάς του φυσικού τοπίου.
Έργο της Χρύσας Βέργη. Πηγή φωτ.: Facebook / Chryssa Verghi
Στο σύνολό τους αλλά και καθένα ξεχωριστά, τα έργα της Βέργη αναδεικνύουν τη φύση και παροτρύνουν έκαστο να την επισκεφτεί και να γευτεί την ψυχική ανάταση. Καθότι, μία από τις λειτουργίες της τέχνης είναι να υπενθυμίζει σε καθέναν μας τα στοιχειώδη, το στιβαρό σε έναν ρέοντα κόσμο. Η φύση είναι ένα από αυτά, μέρος του περιβάλλοντος –οτιδήποτε μας περιβάλλει.
Έργο της Χρύσας Βέργη. Πηγή φωτ.: Facebook / Chryssa Verghi
Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος που τιμάται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου –αρχής γενομένης από το 1974– ήταν μία μόνο αφορμή για να αναφερθούμε στο έργο της Βέργη. Διότι, διατηρεί αναλλοίωτο αυτό που σε καθέναν από εμάς προσφέρει η φύση.
Περισσότερα για την περιβαλλοντική τέχνη, στο σημείωμά μας «Όλοι μιλούν για τον καιρό» στη Βενετία
