Ζητήματα ταυτότητας και καταφυγής στην τέχνη τίθενται στις δύο νέες ταινίες που κυκλοφορούν από τις 13 Απριλίου στους κινηματογράφους. Οι διαφορετικού –μεταξύ τους– είδους ταινίες φέρουν τους τίτλους «Συγγραφέας κατά λάθος» και «Ο μαγικός αυλός», υπό μία οπτική αμφότερες ενσωματώνουν μία μορφή τέχνης – η πρώτη τη λογοτεχνία, η δεύτερη τη μουσική.
Εκτός αυτών των δύο, κυκλοφορεί το ιαπωνικό animation φαντασίας «Suzume» του Μακότο Σινκάι, και είναι μία πρόταση για τους λάτρεις του animation. Η υπόθεση αφορά στην γνωριμία της 17χρονης Σουμούμε και ενός μυστηριώδους άνδρα και το πώς διαχειρίζονται τον άγνωστο παράλληλο κόσμο που ξεπηδά με το άνοιγμα μαγικών πόρτων.
Μία ακόμη επιλογή είναι και οι ταινίες που είχαν βγει σε πρώτη κυκλοφορίες στους ελληνικούς κινηματογράφους, την προηγούμενη Πέμπτη 6 Απριλίου, και συνεχίζουν να προβάλλονται (βλ. Νέες ταινίες: Τσαϊκόφσκι, Ολοκαύτωμα και «Air Jordan»).
Συγγραφέας κατά λάθος
«Δεν είμαι συγγραφέας – Όλοι γράφουν αυτές τις μέρες». Διάλογος που ενίοτε ακούμε κατά την καθημερινότητα ή μετέχουμε σε αυτόν, μόνο που, στην προκειμένη, αποτελεί διάλογο στην ταινία «Συγγραφέας κατά λάθος» του Μάικλ Μάρεν. Ποιος είναι εκείνος που έγινε συγγραφέας κατά λάθος ή τον «βάπτισαν» συγγραφέα;
Η ρομαντική κομεντί μας υποδεικνύει το όνομα Σράιβερ. Είναι ο συγγραφέας που, όπως μαθαίνουμε κατά την εκτύλιξη της υπόθεσης, «εξαφανίστηκε» 20 χρόνια αφότου δημοσίευσε ένα αριστούργημα.
Αυτόν τον «εξαφανισμένο» συγγραφέα αποφάσισαν να προσκαλέσουν σε λογοτεχνικό φεστιβάλ που διοργανώνει κολλέγιο, μόνο που η πρόσκληση παραδίδεται κατά λάθος σε έναν μάστορα με το ίδιο επίθετο, ο οποίος δεν έχει πιάσει βιβλίο στα χέρια του. Κάτι που, κατά πως φαίνεται, δεν τον εμποδίζει να δεχτεί την πρόσκληση και να παρευρεθεί στο φεστιβάλ όπου τον καλωσορίζουν θαυμαστές και άλλοι συγγραφείς. Ενώ η πολυετής «εξαφάνιση» του πραγματικού συγγραφέα από κοινές εκδηλώσεις δρα θετικά για τον μάστορα, καθότι για μεγάλο διάστημα κανείς δεν είχε δει τον πραγματικό συγγραφέα.
Η «πλαστοπροσωπία» κυλά δίχως προβλήματα –ξεκινά και ένα ειδύλλιο με μία καθηγήτρια– ώσπου την εμφάνισή του κάνει ο πραγματικός συγγραφέας και αποκαλύπτεται η απάτη.
Έως την αποκάλυψη, θα καταφέρει ο υποδυόμενος τον συγγραφέα –«ο απατεώνας», όπως τον αποκαλούν στην ταινία– να πείσει ότι είναι όντως ένας συγγραφέας;
Η ταινία μας δείχνει επίσης πώς αντιδρά καθένας στο όνομα ενός σημαντικού –στον τομέα του– προσώπου, στην «διασημότητα» που ενδεχομένως να νιώθει ότι αποκτά κάθε που συναναστρέφεται με το εκάστοτε γνωστό (και σημαντικό) πρόσωπο.
Ο Μαγικός αυλός
«Ένα ρολόι στην αποθήκη του σχολείου είναι μια πύλη στο αριστούργημα του Μότσαρτ;». Είναι η φράση – κλειδί στην ταινία «Ο Μαγικός αυλός» του Φλόριαν Ζιγκλ. Κεντρικό πρόσωπο ο φοιτητής μουσικής και τραγουδιστής Τιμ, ο οποίος γίνεται δεκτός στο οικοτροφείο Mozart All Boys.
Το ρολόι που βρίσκει στο σχολείο τον εισάγει στον παράλληλο κόσμο της μουσικής του Μότσαρτ, ειδικότερα, της όπερας «Ο μαγικός αυλός» του μεγάλου μουσουργού. Αν και σενάριο φαντασίας, αποτελεί μία παρομοίωση της δημιουργικής διαδικασίας. Διότι γνωρίζουμε ότι κατά την ενασχόληση με την τέχνη μεταβαίνουμε σε σφαίρες ιδεαλιστικές, σταδιακά ταξιδεύουμε νοητά στο καλλιτεχνικό σύμπαν του δημιουργού. Αλλά και ο ίδιος ο δημιουργός δρα και ζει αντλώντας δύναμη από αυτό του το σύμπαν.
Το καλλιτεχνικό αυτό ταξίδι του Τιμ στον μουσικό κόσμο του Μότσαρτ λειτουργεί ως διέξοδος στην καθημερινότητά του στο οικοτροφείο. Αν και όνειρο ζωής η εισαγωγή του εκεί, έρχεται αντιμέτωπος με τον εχθρικό διευθυντή της σχολής, πρέπει να παλέψει για να βρει την αυθεντικότητα της φωνής του, ενώ ερωτεύεται κεραυνοβόλα.
Εκφράζεται επίσης μία σκέψη: εάν καθείς, με την ψυχή ή το μυαλό του, δημιουργεί νοητά ένα κάθε φορά δημιουργικό κόσμο στον οποίο ταξιδεύει επίσης νοητά, ένα καταφύγιο, προκειμένου να αντέξει τη στυγνή πραγματικότητα. Όπως ο Τιμ εκείνη στο περιβάλλον του οικοτροφείου.
