Διαφορετικής –μεταξύ τους– θεματολογίας είναι οι ταινίες που κυκλοφορούν από τις 6 Απριλίου στους κινηματογράφους. Αφορούν στις ανθρώπινες σχέσεις, γεγονότα της ιστορίας και της αμερικανικής αγοράς.
Άπτονται θεμάτων όπως η γοητεία που ασκούν οι καλλιτέχνες στο κοινό φτάνοντας στο σημείο να γίνουν ποθητοί, η παραποίηση του Ολοκαυτώματος, η εθελοντική φροντίδα σε προσφυγική δομή, η ζωή και το έργο του σημαντικού φωτογράφου της Λάρισας, Τάκη Τλούπα, και τα περίφημα αθλητικά τα αθλητικά «Air Jordan».
Και μία ακόμη ταινία για τις διατροφικές διαταραχές σε ένα περιβάλλον ότι ο ανταγωνισμός αποτελεί εξ ίσου μια διαταραχή.
Η Γυναίκα του Τσαϊκόφσκι
«Μπορείς να με γνωρίσεις στον Τσαϊκόφσκι;». Η ερώτηση αυτή της Αντονίνα Μιλιούκοβα είχε απάντηση και αποτέλεσμα, όπως ξετυλίγεται στην αντισυμβατική βιογραφική ταινία «Η Γυναίκα του Τσαϊκόφσκι» του Κιρίλ Σερεμπρένικοφ, που έκανε πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών.
Μέλος της ρωσικής αριστοκρατίας του 19ου αιώνα και παρά τις συμβουλές των γύρω της «φύγε μακριά του (σ.σ από τον Τσαϊκόφσκι)», η Μιλιούκοβα επιθυμεί τον περιζήτητο συνθέτη Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι, τον οποίο και ερωτεύεται ακούγοντας τη μουσική του.
«Θα ήθελα μόνο να περάσω τη ζωή μου μαζί σας», του εξομολογεί, θέλοντας να τον παντρευτεί και να στηρίξει στο συνθετικό του έργο του. Μόνο που δεν έχει την ανταπόκριση που επιθυμεί, η ερωτική φύση του Τσαϊκόφσκι διαφέρει από των υπολοίπων.
Μεταξύ άλλων, αποτελεί μια ταινία για τη γοητεία που ασκούν οι καλλιτέχνες και την μη ανταπόκριση των συναισθημάτων και αναφέρει έως που μπορεί να οδηγήσει η πραγματοποίηση μιας επιθυμίας: τόσο που η αλήθεια να μην είναι διακριτή.
Flux Gourmet
Ως την «πιο παράξενη και ίσως καλύτερη ταινία του Πήτερ Στρίκλαντ» χαρακτηρίζει το «The Playlist» (theplaylist.net) την νέα ταινία του Στρίκλαντ, «Flux Gourmet», με τον Μάκη Παπαδημητρίου σε έναν από τους ρόλους.
Ο χώρος όπου εκτυλίσσεται η υπόθεση είναι ένα ινστιτούτο αφιερωμένο στις μαγειρικές και διατροφικές επιδόσεις. Τα πρόσωπα, τα μέλη μιας ηχητικής κολεκτίβας που σταδιακά βιώνουν εσωτερικές μάχες εξουσίας. Η κατάσταση επιβαρύνεται όταν πρέπει να συναναστραφούν την επικεφαλής του ινστιτούτου, αλλά και όταν ένα μέλος αντιμετωπίζει γαστρεντερικές διαταραχές και η αρχηγός της κολεκτίβας του ζητά να χρησιμοποιήσει την κατάστασή του αυτή, ως μέρος μιας παράστασης.
Μόνο που «η μαγειρική και η παράσταση είναι επικίνδυνα πράγματα».
Ο Άνδρας στο Υπόγειο
Αρκούν οι σκέψεις ενός συνωμοσιολόγου για να «αλλοιώσουν» εκείνες των υπολοίπων που αφορούν στην Ιστορία; Καταφατικά απαντά η ταινία «Ο άνδρας στο υπόγειο» του Φιλίπ Λε Γκε, που καταγράφει την πώληση ενός υπογείου σε έναν ρατσιστή συνωμοσιολόγο και αρνητή του Ολοκαυτώματος.
Το υπόγειο πωλήθηκε σε αυτόν από τον εβραϊκής καταγωγής Σιμόν και την Ελέν, οι οποίοι, μόλις μαθαίνουν την ταυτότητα και τις αντιλήψεις του αγοραστή, προσπαθούν να τον διώξουν.
Εκείνος δηλώνει ότι «αμφισβητεί την επίσημη αλήθεια και είναι ερευνητής», και φαίνεται ότι έχει αρχίσει να επηρεάζει τους υπόλοιπους. «Θέτει απλώς ερωτήματα που αμφισβητούν την επίσημη αλήθεια. Τι φοβάστε; Την αλήθεια;» απευθύνουν στους Σιμόν και Ελέν. Και εμείς αναρωτιόμαστε πώς μπορεί να αμφισβητηθεί το Ολοκαύτωμα, πώς μπορεί να αλλοιωθεί μια τέτοια πράξη συνώνυμη του εγκλήματος. Απουσία κριτικής σκέψης ή επιθυμία αλλοίωσης της αλήθειας;
Air, Κυνηγώντας έναν Θρύλο
«Το σχέδιο: Θα φτιάξουμε μια σειρά παπουτσιών για τον μπασκετμπολίστα Μάικλ Τζόρνταν. Η ιστορία του θα μας κάνει να πετάξουμε». Στις φράσεις αυτές βρίσκεται η υπόθεση της ταινίας «Air, Κυνηγώντας έναν Θρύλο» του Μπεν Αφλεκ. Το σχέδιο, η ιδέα, ανήκε στον Σόνι Βακάρο, ενός υπαλλήλου στο τμήμα πωλήσεων της Nike, που σκέφτηκε τη συνεργασία με τον θρύλο του μπάσκετ, Μάικλ Τζόρνταν, για τα αθλητικά «Air Jordan».
Ένα από τα πιο κερδοφόρα προϊόντα της αμερικανικής αγοράς αλλά και ένα θρυλικό παπούτσι που φοριέται μέχρι σήμερα. Αξιοσημείωτο ότι όταν τέθηκε η ιδέα, η εταιρεία δεν ήταν ο μεγάλος όμιλος που σήμερα –αν όχι όλοι, οι περισσότεροι– αναγνωρίζουν.
Η Εθελόντρια
Ελληνικής συμπαραγωγής και με γυρίσματα στην Ελλάδα, η τρυφερή ταινία «Η εθελόντρια» της Νέλι Ρεγκουέρα ακολουθεί την 65χρονη Ισπανή γιατρό Μαρίσα Σόλα στην Ελλάδα, όπου μεταβαίνει σε προσφυγική δομή για να προσφέρει αγάπη και φροντίδα στα παιδιά που την έχουν ανάγκη. Την παρακολουθούμε να τα φροντίζει και να τους μιλά με καλοσύνη, με φράσεις όπως «πρέπει να πλένεις τα δόντια σου» και «πρέπει να κόψουμε αυτά τα νύχια, εντάξει;».
Ώσπου, σταδιακά, διαπιστώνει ότι η πραγματικότητα διαφέρει από εκείνη που περίμενε, και έτσι αδράττει την ευκαιρία να αναζητήσει και να διαχωρίσει τα όρια μεταξύ της αγάπης και της ανάγκης. Μότο της, «δεν είμαι γιατρός, αλλά ξέρω πώς να φροντίζω πληγές».
Η Σόλα ήθελε να πάει στη δομή για να προσφέρει αγάπη, ένα ζήτημα που τίθεται είναι εάν και κατά πόσον το νοιάξιμο, η προσφορά φροντίδας είναι αμοιβαία.
Το Φωτογραφείο του Μπαμπά μου
Πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2023 έκανε το ντοκιμαντέρ «Το Φωτογραφείο του μπαμπά μου» της Καλλιόπης Λεγάκη. Καταγράφει τη ζωή και το έργο του σημαντικού φωτογράφου της Λάρισας, Τάκη Τλούπα, και μέσα από το σπάνιο κινηματογραφικό υλικό του χαρτογραφείται η Θεσσαλία του προηγούμενου αιώνα.
Αναδύονται εικόνες μιας Ελλάδας που έχει παρέλθει, εικόνες που στους παλαιότερους ανασύρουν αναμνήσεις και αφήνουν μια γλυκιά νοσταλγία.
Κεντρική φωτογραφία: Από την ταινία «Η Γυναίκα του Τσαϊκόφσκι». Πηγή: Twitter
