Επιστροφή των εκδρομέων του Πάσχα με παράλληλη «επιστροφή» αρκετών αριθμητικά ταινιών σε πρώτη προβολή στις κινηματογραφικές αίθουσες. Μετά τις μόλις τρεις νέες ταινίες της προηγούμενης Πέμπτης, οι αίθουσες υποδέχονται από τις 20 Απριλίου βραβευμένες ταινίες όπως τη δραματική «Σεντ Ομέρ», ταινίες που εστιάζουν άμεσα ή έμμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις και την επικοινωνία μεταξύ των προσώπων (Πέρα από τον τοίχο, Καραόκε), μέσα από τη δράση αναφέρονται σε μια άτυπη φιλία (Άρρηκτος δεσμός).
Πολυαναμενόμενη η νέα ταινία για τους Τρεις Σωματοφύλακες, ενδιαφέρον παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ για το μπουζούκι, «Σπασμένος Ήχος».
Για τους λάτρεις του κλασικού κινηματογράφου προτείνουμε την επανέκδοση της ταινίας «Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, με τους Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σνάιντερ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Σεντ Ομέρ
Σε μία δικαστική αίθουσα εκτυλίσσεται κατά μεγάλο μέρος η υπόθεση της ταινίας «Σεντ Ομέρ» της Αλίς Ντιόπ. Λόγω του γεγονότος – της δίκης – υπάρχουν κάποια flash back, καθότι η αφρικανικής καταγωγής Λοράνς Καλί κατηγορείται ως υπεύθυνη για τον θάνατο της 15 μηνών κόρης της. Αυτομάτως μεταφερόμαστε σε μία παραλία στην Βόρεια Γαλλία, τη νύχτα, και βλέπουμε την Καλί να περπατά αγκαλιά με την κόρη της.
«Δεν γνωρίζω (σ.σ γιατί σκότωσα την κόρη μου). Ελπίζω αυτή η δίκη να μου δώσει την απάντηση» είναι ορισμένα από όσα ακούμε από την κατηγορουμένη. Την παρατηρεί εξονυχιστικά η συγγραφέας Ραμά, η οποία σταδιακά αμφισβητεί τα δικά της πιστεύω όπως και την απόφασή της να μην κάνει γνωστή στην οικογένειά της τη δική της εγκυμοσύνη. Αποτελεί έτσι την αφορμή η υπόθεση της ταινίας να βγει και εκτός της δικαστικής αίθουσας.
«Με έναν τρόπο εμείς οι γυναίκες είμαστε τέρατα. Αλλά είμαστε εντελώς ανθρώπινα τέρατα» ακούμε από τα έδρανα του δικαστηρίου, σε μια ταινία που καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.
Η ταινία έχει τιμηθεί με τον Αργυρό Λέοντα - Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας και ήταν μία από τις 9 υποψήφιες ταινίες για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.
Πέρα από τον Τοίχο
Επίσημη συμμετοχή στο 79ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας και «ένα συναρπαστικό road trip που κόβει την ανάσα» (The Film Verdict), η ταινία «Πέρα από τον τοίχο» του Βαχίντ Τζαλιλβάντ πραγματεύεται το δεσμό που δημιουργείται σταδιακά ανάμεσα σε μια γυναίκα που αναζητά καταφύγιο προκειμένου να ξεφύγει από την αστυνομία και στον άνδρα που την κρύβει στο σπίτι του.
Ο άνδρας αυτός είναι ο Αλί, ο οποίος προσπαθεί να αυτοκτονήσει αλλά τον διακόπτει ο θυρωρός του κτιρίου, πληροφορώντας τον για μία γυναίκα που έχει κρυφτεί στο κτίριο και αναζητείται από την αστυνομία με την κατηγορία ότι «προκάλεσε τον θάνατο αστυνομικού». Αρνείται της κατηγορίας ενώ ο Αλί δένεται, σταδιακά, συναισθηματικά μαζί της.
Καραόκε
Η σχέση ενός ζευγαριού παντρεμένου επί 46 χρόνια βρίσκεται στο επίκεντρο της γλυκόπικρης ρομαντικής κομεντί από το Ισραήλ, «Καραόκε» του Μος Ρόσενταλ. Η αγάπη υπάρχει μεταξύ τους αλλά το ζεύγος έχει βυθιστεί στη ρουτίνα, η μεταξύ τους επικοινωνία έχει επίσης διαρραγεί.
Η σύζυγος θέλει να εκφραστεί, ο σύζυγος είναι «ένας άνθρωπος που δεν μιλάει» και «πώς ξέρεις πώς αισθάνεται;» ακούμε κατά την ταινία. Ο σύζυγος παραδέχεται μεν ότι «έχω πολλά πράγματα που ήθελα να κάνω αλλά δεν μπορούσα» και σε στιγμή έντασης μοιράζεται στη σύζυγό του ότι εκείνη ποτέ δεν ήξερε πώς είναι.
Οι μεταξύ τους εντάσεις συμβαίνουν μετά την μετακόμιση ενός κοσμοπολίτη εργένη στο ρετιρέ της πολυκατοικίας. Καλεί το ζεύγος στις βραδιές καραόκε που διοργανώνει. Αυτομάτως, τίθεται το ερώτημα εάν ο σύζυγός της μπορεί μέσω του καραόκε να εκφραστεί ή η όποια προσπάθειά του θα αποδοκιμαστεί.
«Αυτή είναι η ομορφιά του καραόκε: δεν χρειάζεται να ξέρεις πώς να τραγουδάς, τραγουδάς για να εκφραστείς» του απευθύνει ο εργένης.
Οι Τρεις Σωματοφύλακες: Ντ' Αρτανιάν
«Οι Τρεις Σωματοφύλακες» του Αλέξανδρου Δουμά μεταφέρονται στη μεγάλη οθόνη και μας συνεπαίρνουν με τη διαδρομή και τα κατορθώματά τους, από το Λούβρο μέχρι τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, από τις τρώγλες του Παρισιού μέχρι την πολιορκία της Λα Ροσέλ.
Ενώνουν τα ξίφη τους για τη Γαλλία, γίνονται μια γροθιά απέναντι στην απειλή της αγγλικής εισβολής και μας δείχνουν πόσο συναρπαστικό είναι να είναι κάποιος σωματοφύλακας ακόμη και εάν προσπαθούν να τους παραμερίσουν λέγοντάς τους ότι «δεν μπορείτε να αποδίδετε δικαιοσύνη μόνοι σας».
Η ταινία είναι γαλλικής παραγωγής, φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Μαρτάν Μπουρμπουλόν και αποτελεί το πρώτο κεφάλαιο ενός κινηματογραφικού δίπτυχου. Η δράση εκτυλίσσεται κυρίως σε εξωτερικούς χώρους, κυρίαρχα χρώματα εκείνα των καφέ και πράσινων αποχρώσεων.
Άρρηκτος Δεσμός
Ταινία δράσης με γρήγορα και κοφτά πλάνα, κοντινά, γενικά, πολύ γενικά και πανοραμικά καθότι η υπόθεση εκτυλίσσεται σε πεδίο σύγκρουσης, στο Αφγανιστάν. Κεντρικά πρόσωπα της ταινίας «Άρρηκτος δεσμός» του Γκάι Ρίτσι, ο Λοχίας Τζον Κίνλι και ο τοπικός διερμηνέας, Αχμέντ, με τον οποίο συνεργάζεται κατά την τελευταία του αποστολή στη χώρα.
Οι Ταλιμπάν πλησιάζουν, ο Τζον τραυματίζεται και μεταφέρεται από τον Αχμέντ σε ασφαλές μέρος, χιλιόμετρα μακριά. Αφότου ο Τζον επιστρέψει στην Αμερική και μάθει για τον κίνδυνο που διατρέχει ο Αχμέντ, αποφασίζει να επιστρέψει και να τον βοηθήσει, ξεπληρώνοντας το χρέος του απέναντί του.
Μία ταινία για τους δεσμούς που δημιουργούνται υπό δύσκολες συνθήκες, εκείνες που εγκυμονούν την παύση της ζωής, μιας φιλίας ζωής που δημιουργείται ακόμη και εάν οι μετέχοντες γνωρίζονται ελάχιστα. Αρκεί μία πράξη ανθρωπιάς, πόσω μάλλον της σωτηρίας της ζωής του άλλου, για να μεταβάλει τον ψυχισμό του διασωθέντα.
Ο Γάμος στο Αφρίν
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία και η κατάσταση που επικράτησε στη χώρα, η γιγάντωση και η κυριαρχία του ISIS, η παρουσία ξένων στρατιωτικών δυνάμεων, η εισβολή τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων το 2018 και ο έλεγχος των κουρδικών περιοχών του Αφρίν περιλαμβάνονται σε κεφάλαια, στην ταινία «Ο Γάμος του Αφρίν» του Θωμά Σιδέρη.
Πραγματοποίησε τις πρώτες κινηματογραφικές λήψεις στο κουρδικό Αφρίν το καλοκαίρι του 2012 και επέστρεψε στην πόλη τον Ιανουάριο του 2022, καταγράφοντας τις νέες εικόνες: νέα ερείπια πάνω στα ερείπια, προσπάθειες ανοικοδόμησης και προσφυγικούς καταυλισμούς γύρω από το Αφρίν και τις άλλες κουρδικές κωμοπόλεις.
Κοινό στοιχείο κατά τη δεκαετία που μεσολάβησε από τις πρώτες έως τις τελευταίες κινηματογραφικές λήψεις, ο φόβος των ανθρώπων για την επόμενη μέρα, για τους Κούρδους που έγιναν πρόσφυγες στην πόλη τους. Ο γάμος που αναφέρεται στον τίτλο της ταινίας, υπάρχει. Με τον πόλεμο που ακολούθησε, μας δείχνει πόσο εύκολα μεταβάλλονται τα γεγονότα, επηρεάζοντας τα ανθρώπινα συναισθήματα: η χαρά του γεγονότος έγινε φόβος.
Η ταινία αυτή του Σιδέρη αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας του για τον πόλεμο στη Συρία, και κυκλοφορεί μετά την ταινία του «Ρόδια του Ναγκόρνο Καραμπάχ».
Σπασμένος ήχος
«Το μπουζούκι πάει, έχει τελειώσει», «ο μουσικός τότε είχε κακή φήμη», «το μπουζούκι είναι αλήθεια, σχέση ζωής». Είναι ορισμένα από όσα διατυπώνουν για το μπουζούκι μεγάλες προσωπικότητες της σύγχρονης ιστορίας του μπουζουκιού, οι συνεντεύξεις τους παρεμβάλλονται με σπάνιο αρχειακό υλικό, στο ντοκιμαντέρ «Σπασμένος ήχος» του Φοίβου Κοντογιάννη.
Αυτό που επιχειρεί, είναι η καταγραφή της μουσικής εξέλιξης του μπουζουκιού, μια ιστορική, μουσική επισκόπηση, καθώς και μια πολιτισμική και κοινωνική αποτύπωση της εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας.
