Τις πρωινές ώρες έγινε γνωστή από τον λογαριασμό του στο Facebook, η αναγγελία θανάτου του Χάρη Καμπουρίδη, σε ηλικία 72 χρόνων. Εμβληματική μορφή στον χώρο τις τεχνοκριτικής και γνωστός στο ευρύ κοινό από την πολύχρονη στήλη του στα «ΝΕΑ», ο Ιστορικός της Τέχνης έφυγε χτυπημένος από την επάρατο.
Σύμφωνα με το σημείωμα που του αφιερώνει ο Πανεπιστημιακός δάσκαλος Δημήτρη Παυλόπουλος, «είχε σπουδάσει στις Φιλοσοφικές Σχολές του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καθώς και στο Πανεπιστήμιο του Άαχεν. Ήταν υποψήφιος διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1981 δημοσίευσε πληθώρα δοκιμίων και μελετών σε ελληνόγλωσσα και ξενόγλωσσα περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους. Διετέλεσε τεχνοκρίτης στον αθηναϊκό ημερήσιο και περιοδικό Τύπο (με πιο πρόσφατη την εφημερίδα «Τα Νέα»), μέλος ερευνητικών ομάδων, επιστημονικών και καλλιτεχνικών επιτροπών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, διοικητικών συμβουλίων της Διεθνούς Ενώσεως Σημειωτικών Σπουδών, της Εταιρείας Ελλήνων Τεχνοκριτών, της Τέχνης Θεσσαλονίκης, κ.ά. Έλαβε μέρος σε επιστημονικά συμπόσια, όπως στο Άαχεν, στη Βιέννη, στο Βερολίνο, στη Βουδαπέστη, στη Γάνδη, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο. Ήταν διευθυντής από το 1975 έως το 1982 του διεθνούς περιοδικού για τη Σημειωτική «Κώδικας/Code» και σειράς συναφών τομών που εκδόθηκαν στη Γερμανία. Το 1983 εξελέγη εθνικός επίτροπος ζωγραφικής για την Μπιενάλε Σάο Πάολο. Δραστηριοποιήθηκε ιδιαιτέρως με την ίδρυση εταιρείας μελέτης της νεοελληνικής τέχνης» όπου και καταλήγει ο Καθηγητής Δ. Παυλόπουλος: «Μειλίχιος και συμπαθέστατος, με μεγάλη αγάπη για την τέχνη της φωτογραφίας, συνέλεγε μηχανές και λήψεις. Διατηρώ μέσα μου τον απόηχο της τελευταίας τηλεφωνικής συνομιλίας μας, κατά την οποίαν έδειξε τη δύναμη του χαρακτήρα του και την ψυχραιμία του στην αντιμετώπιση της πολύ δεινής δοκιμασίας του, για την οποίαν είχε πλήρη επίγνωση…».
Στο Facebook γίνεται ακόμη γνωστό ότι «ο Χάρης είχε δηλώσει την επιθυμία να αποτεφρωθεί το σώμα του και έπειτα να σκορπιστούν οι στάχτες στον Ίασμο, επάνω από τη γέφυρα που ενώνει τις δύο όχθες Ροδόπης-Κομοτηνής. Όπως έλεγε, ήθελε «[…]πριν φύγει το καλοκαίρι ένα τελευταίο μπάνιο στα ρέοντα νερά των παιδικών κολυμβητικών αναμνήσεων και ψαρέματος, κάτω από τη λιθόκτιστη γέφυρα 17ου αιώνα του Ίασμου και εκεί ανάμεσα στα παλαιοχριστιανικά ερείπια προσδοκώ ένα νέο βάπτισμα ως μήνυμα αναγέννησης αλλά και μία συναρπαστική αντάμωση με τους ήρωες των παιδικών μου αναμνήσεων, τον Χάκλμπερι Φιν και τον Τομ Σογιερ […]»
Η κηδεία του Χάρη Καμπουρίδη θα πραγματοποιηθεί σε στενό οικογενειακό κύκλο και σύμφωνα με την επιθυμία του.
Διαβάστε την τελευταία του συνέντευξη στο Liberal και στον Γιώργο Μυλωνά
Χειρότερη από την οικονομική η ιδεολογική απαξίωση της τέχνης
