Το βασικό πολιτικό συμπέρασμα από τη μεγάλη συνέντευξη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην «Εφημερίδα των Συντακτών» είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο επικεφαλής του, διατηρούν ατόφιο τον υφέρποντα αυταρχισμό τους. «Γέννημα» της απέχθειας τους, προς τους θεσμούς της αστικής δημοκρατίας, που επιχείρησαν να καθυποτάξουν τα χρόνια της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ και αμετάλλακτος κυριαρχεί και σήμερα στην πολιτική κουλτούρα και μεθοδολογία τους.
«Δεν θέλουμε να βολευτούμε στην εξουσία…θέλουμε να ξεβολέψουμε όσους στρογγυλοκάθισαν εκεί χωρίς να έχουν δικαίωμα» δηλώνει στη συνέντευξή του ο κ. Τσίπρας. Η περιγραφή της δημοκρατίας ως…σαλονάκι! Στο οποίο, αυτοί της προοδευτικής κομμουνιστογενούς αριστεράς θα αποφασίζουν ποιοι έχουν δικαίωμα να μπαίνουν, ποιοι να βγαίνουν. Ποιοι θα καθίσουν στους «καναπέδες» και ποιοι απαγορεύεται δια ροπάλου να στρογγυλοκάθονται. Συνολικά το πολιτικό αφήγημα του κ.Τσίπρα όπως το παρέθεσε στη συνέντευξή του εκτός από ριζοσπαστικά αυταρχικό, είναι ένα remake του αντιελιτισμού του 2015. Ένας νέος αντιελιτισμός φτιαγμένος από την ελίτ των λαϊκιστών.
Μια νέα μάχη του «ηθικού πλεονεκτήματος» εναντίον του «ανήθικου μειονεκτήματος». Μια πλήρης διαστροφή της έννοιας των εκλογών και της επιλογής των πολιτών που εμπεριέχει ένα ακόμη αγαπημένο μανιχαϊστικό δίπολο: Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη από τον λαό και κυβέρνησε με τον λαό και για τον λαό. Η ΝΔ εξελέγη από την ελίτ, κυβερνά με την ελίτ και για την ελίτ. Ο λαός ψήφισε τον ίδιο και τον συγκυβερνήτη του Πάνο Καμμένο. Αλλά δεν είναι ο ίδιος λαός, που τον έστειλε στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Ούτε είναι ο ίδιος λαός που ψήφισε τον Κ. Μητσοτάκη το 2019.
Όμως η «κοινή λογική» του λέει ότι ο λαός θα αναγνωρίσει την…ετοιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ και θα του δώσει καθαρή νίκη στις «εκλογές όποτε αυτές κι αν γίνουν».
Προσοχή ο κ. Τσίπρας δεν ζητάει εκλογές. Θα ήταν όντως παράδοξο να ζητήσει προσφυγή στις κάλπες από τις σελίδες μιας εφημερίδας ενώ στη Βουλή απέφυγε να κοιτάξει καν το γάντι που του έσπρωξε διακριτικά προς το μέρος του ο κ. Μητσοτάκης. Η βεβαιότητα για νίκη «οποτεδήποτε» είναι μια ένεση ατροπίνης στην καρδιά του στρατεύματος του που βλέπει τους αντιπάλους να περνάνε από το ένα ναρκοπέδιο στο άλλο, χωρίς δραματικές απώλειες.
Προσωπικά βρίσκω τη δέσμευση του να συγκρουστεί με τις ελίτ ως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της συνέντευξης του. Ο μακροβιότερος πρωθυπουργός της τελευταίας 12ετίας, απόλυτος άρχων της συγκυβέρνησης που έμεινε αλώβητη ικανοποιώντας τις σκληρότερες απαιτήσεις των δανειστών, υπόσχεται ότι θα συγκρουστεί με την «κρατικοδίαιτη κακομαθημένη ελίτ». Θυμούνται όλοι πως με την ίδια υπόσχεση μπήκε στο Μαξίμου η Πρώτη Φορά Αριστερά. Τι έκανε η κυβέρνησή του για την, και με την κρατικοδίαιτη ελίτ, είναι γραμμένο στον μπρούτζο. Όχι στο νερό όπως πιστεύουν στην Κουμουνδούρου.
